توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میرزا محمد رفیع ۶۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میرزا محمد رفیع ۶۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل میرزا محمد رفیع ۶۹ اسلاید در PowerPoint :

باذل مشهدی

میرزامحمد رفیع معروف به رفیع خان که متخلص به باذل مشهدی است که در این مقاله به مسئولیت‌های باذل، اخلاق و سیرت و آثار ایشان مخصوصا کتاب حمله حیدری پرداخته می‌شود.

فهرست مندرجات

۱ – بیوگرافی
۱.۱ – نسب باذل
۱.۲ – تولد باذل
۲ – مسئولیت‌های باذل
۲.۱ – شغل دیوانی
۲.۲ – حاکم بانس بریلی
۲.۳ – عزل از خدمت
۳ – اخلاق و سیرت باذل
۴ – آثار باذل
۴.۱ – انشای باذل
۴.۲ – اعتقادیه
۴.۳ – منشآت‌
۴.۴ – دیوان باذل
۴.۵ – ساقی‌نامه‌
۴.۶ – حمله حیدری
۴.۶.۱ – شمار ابیات
۴.۶.۲ – تاریخ آغاز و اتمام
۴.۶.۳ – رواج منظومه
۴.۶.۴ – مفاد منظومه
۴.۶.۵ – تکمیل منظومه
۴.۶.۶ – ترجمه‌های منظومه
۴.۶.۷ – چاپ منظومه
۵ – فهرست منابع
۶ – پانویس
۷ – منبع

بیوگرافی

باذِل مشهدی، میرزامحمد رفیع (د ۱۱۲۳ق‌/۱۷۱۱م‌)، معروف به رفیع خان و متخلص به باذل، از امرا و ادیب‌ و شاعر پارسی‌ سرای‌ شبه قاره هند در قرون یازدهم و دوازدهم می‌باشد.

نسب باذل

او خود را از احفاد خواجه شمس الدین محمد صاحب دیوان جوینی می‌دانست.

[۱] آزاد بلگرامی‌، غلام‌ علی‌، سرو آزاد، ج۲، ص۱۴۱، لاهور، ۱۹۱۳م‌.

[۲] افتخار، عبدالوهاب‌، تذکره بی‌نظیر، الله‌آباد، ۱۹۴۰م‌.

پدرش میرزا محمود مشهدی به روزگار شاه‌جهان (حکومت: ۱۰۳۷ ـ ۱۰۶۸) از مشهد به هندوستان رفت. وی‌ ظاهراً در هند نفوذ و مقامی‌ داشته‌، زیرا دو محله‌ در شهر‌های‌ اورنگ‌آباد و برهانپور، به‌ نام‌ محمود پوره‌ منسوب‌ به‌ اوست‌.

[۳] آزاد بلگرامی‌، غلام‌ علی‌، سرو آزاد، ج۲، ص۱۴۲، لاهور، ۱۹۱۳م‌.

[۴] افتخار، عبدالوهاب‌، تذکره بی‌نظیر، الله‌آباد، ۱۹۴۰م‌.

تولد باذل

باذل‌ در شاه‌جهان‌ آباد (دهلی‌) به‌ دنیا آمد

[۵] آزاد بلگرامی‌، غلام‌ علی‌، سرو آزاد، ج۲، ص۱۴۱، لاهور، ۱۹۱۳م‌.

[۶] کوپاموی‌، محمد قدرت‌الله‌، نتایج‌الافکار، به‌ کوشش‌ اردشیر خاضع‌، بمبئی‌، ۱۳۳۶ش‌.

[۷] ابراهیم‌ خان‌ خلیل‌، علی‌، صحف‌ ابراهیم‌، به‌ کوشش‌ عابدرضا بیدار، پتنه‌، ۱۹۷۸م‌.

(که‌ به‌ گونه‌ای‌ از او سخن‌ گفته‌ که‌ گویی‌ بیرون‌ از هند متولد شده‌ است‌).و در حکومت شاه‌جهان به مقاماتی دست یافت.
عموی باذل، میرزا محمد طاهر ملقب به وزیرخان (متوفی ۱۰۸۳)، نیز در همان عهد به هند رفت و در ایام شاهزادگی اورنگ زیب عالمگیر (حکومت: ۱۰۶۸ ـ ۱۱۱۸) مقرّبِ او بوده است.

[۸] شاهنوازخان‌، مآثرالامرا، به‌ کوشش‌ میرزا اشرف‌ علی‌، کلکته‌، ۱۳۰۹ق‌.

[۹] آزاد بلگرامی‌، غلام‌ علی‌، سرو آزاد، ج۲، ص۱۴۲، لاهور، ۱۹۱۳م‌.

بعداً عالمگیر او را به ترتیب به صوبه‌داری برهانپور و اکبرآباد و مالوه منصوب کرد. عموی دیگر باذل، میرزا جعفر سروقد، در مشهد مدرسه داشت؛ اما سه پسر او، نورالدین محمدخان (متوفی ۱۱۲۶) و فخرالدین محمدخان (متوفی ۱۱۳۹) و کفایت خان، به هند رفتند و به خدمات دیوانی پرداختند.

مسئولیت‌های باذل

باذل در شاه‌جهان آباد (دهلی کنونی) زاده شد.

شغل دیوانی

نخست، نزد شاه‌زاده معزالدین، فرزند عالمگیر، به شغل دیوانی پرداخت.

حاکم بانس بریلی

سپس، از سوی عالمگیر، حاکم بانس بَریلی و بعد مأمور حراست قلعه گوالیار شد.

[۱۰] شاهنوازخان‌، مآثرالامرا، به‌ کوشش‌ میرزا اشرف‌ علی‌، کلکته‌، ۱۳۰۹ق‌.

[۱۱] خوشگو، بندر ابن‌ داس‌، سفینه‌، به‌کوشش‌ محمد عطاءالرحمان‌، پتنه‌، ۱۹۵۹م‌.

[۱۲] آزاد بلگرامی‌، غلام‌ علی‌، سرو آزاد، ج۲، ص۱۴۲، لاهور، ۱۹۱۳م‌.

[۱۳] ابراهیم‌ خان‌ خلیل‌، علی‌، صحف‌ ابراهیم‌، به‌ کوشش‌ عابدرضا بیدار، پتنه‌، ۱۹۷۸م‌.

عزل از خدمت

پس از وفات عالمگیر (۱۱۱۸) از خدمت عزل شده و در دهلی عزلت اختیار کرد و در ۱۱۲۳ در همان‌جا درگذشت.

[۱۴] آزاد بلگرامی‌، غلام‌ علی‌، سرو آزاد، ج۲، ص۱۴۲،لاهور، ۱۹۱۳م‌.

[۱۵] ابراهیم‌ خان‌ خلیل‌، علی‌، صحف‌ ابراهیم‌، به‌ کوشش‌ عابدرضا بیدار، پتنه‌، ۱۹۷۸م‌.

آرامگاه‌ وی‌ در محمود پوره برهانپور واقع‌ است‌.

[۱۶] آزاد بلگرامی‌، غلام‌ علی‌، سرو آزاد، ج۲، ص۱۴۱، لاهور، ۱۹۱۳م‌.

[۱۷] افتخار، عبدالوهاب‌، تذکره بی‌نظیر، الله‌آباد، ۱۹۴۰م‌.

اخلاق و سیرت باذل

درباره سیرت‌ پسندیده باذل‌ سخن‌ها گفته‌اند و از تخلص‌ او، باذل‌، پیداست‌ که‌ وی‌ بخشنده‌ بوده‌ است‌.

[۱۸] آزاد بلگرامی‌، غلام‌ علی‌، سرو آزاد، ج۲، ص۱۴۲، لاهور، ۱۹۱۳م‌.

او مردی بود متصف با فضایل اخلاقی که به برآوردن نیاز مردم اهتمام داشت. شهرتش بیش‌تر به سبب شاعری و سرودن حمله حیدری است. باذل با ناصر علی سرهندی (متوفی ۱۱۰۸)، شاعر نامدار آن روزگار، مصاحبت داشت.

[۱۹] خوشگو، بندر ابن‌ داس‌، سفینه‌، به‌کوشش‌ محمد عطاءالرحمان‌، پتنه‌، ۱۹۵۹م‌.

اما سرهندی او را در مجلس خود استهزا کرد. سراج الدین علی‌خان آرزو شاهجهان آبادی (۱۰۹۹ـ۱۱۶۹) نیز در هفده سالگی در گوالیار با او ملاقات کرده است. باذل غزل و مثنوی می‌سرود و غزل‌هایش در تذکره‌هایی که شرح حال او را آورده‌اند نقل شده است.

آثار باذل

در این بخش به آثار باذل مشهدی پرداخته می‌شود.

انشای باذل

انشای باذل، نمونه نثر فارسی اوست که میرعلیرضا حسینی سبزواری و جعفر سیّاح در بیاض مشترک خود (تألیف ۱۰۸۷ـ۱۰۸۹ در برهانپور) آورده‌اند.
نسخه خطّی این بیاض در موزه ملی پاکستان، کراچی به شماره ۲۶۶ـ۱۹۶۳، N.M.موجود است.

اعتقادیه

اعتقادیه، منظومه‌ای در پانزده بند در حمد خدا و نعت رسول اکرم (صلّی‌للّه‌علیه‌وآله‌وسلّم)، که در آن بیاض نقل شده است.

[۲۰] منزوی، خطی‌ مشترک‌، ج۸، ص۱۰۰۸.

[۲۱] نوشاهی‌، عارف، فهرست‌ نسخه‌های‌ خطی‌ فارسی‌ موزه ملی‌ پاکستان‌ کراچی‌، ص۵۴۳، اسلام‌آباد، ۱۳۶۲ش‌.

منشآت‌

منشآت‌، از نمونه‌های‌ نثر باذل‌ است‌ که‌ گمان‌ می‌رود پیش‌ از ۱۰۸۷-۱۰۸۹ق‌ نگاشته‌ شده‌ باشد.

[۲۲] منزوی، خطی‌ مشترک‌، ج۵، ص۲۴۹.

دیوان باذل

دیوان باذل که به گفته ایمان (متوفی ۱۲۲۶) پر از اشعار دلپذیر بوده است.

[۲۳] محمدرحیم علیخان ایمان، تذکره منتخب اللطایف، ج۱، ص۱۱۰، چاپ محمدرضا جلالی نائینی و امیرحسن عابدی، تهران ۱۳۴۹ ش.

در دارالکتب‌ قاهره‌ نسخه‌ای‌ تحت‌ عنوان‌ کلیات‌ میرزا رفیع‌ باذل‌ موجود است‌ که‌ شماری‌ غزل‌ به‌ زبان‌ فارسی‌ و چند قصیده‌ به‌ زبان‌ اردو در آن‌ دیده‌ می‌شود،

[۲۴] طرازی‌، محمود، فهرست‌ المخطوطات‌ الفارسیه، قاهره‌، ۱۹۶۷م‌.

ولی‌ معلوم‌ نیست‌ که‌ این‌ همان‌ دیوان‌ او باشد.
آنچه در فهرس المخطوطات الفارسیه، به عنوان کلیات باذل مشهدی آمده است، با کلیات میرزامحمد رفیع سودای شاهجهان آبادی (۱۱۲۵ـ۱۱۹۵) مطابقت دارد.

[۲۵] محمد رفیع سودای شاهجهان آبادی، کلیات سودا، ج۲، ص۳، چاپ محمد شمس الدین صدیقی، لاهور ۱۹۷۲.

ساقی‌نامه‌

ساقی‌نامه‌، در هیچ‌یک‌ از تذکره‌های‌ موجود، اشاره‌ای‌ به‌ این‌ اثر نشده‌ است‌، ولی‌ منزوی‌

[۲۶] منزوی، خطی‌ مشترک‌، ج۸، ص۱۴۶۸.

و عباسی‌ نوشاهی‌،

[۲۷] عباسی‌ نوشاهی‌، خضر، فهرست‌ نسخه‌های‌ خطی‌ فارسی‌ کتابخانه دانشگاه‌ پنجاب‌، اسلام‌آباد، ۱۳۶۵ش‌.

از وجود این‌ منظومه‌ و دست‌نویس‌های‌ آن‌ خبر داده‌اند.

حمله حیدری

حمله حیدری، معروف‌ترین اثر او، حماسه‌ای دینی است در سیره حضرت رسول اکرم (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلّم)، و خلفای راشدین تا پایان خلافت عثمان بن عفان که به تقلید شاهنامه فردوسی به بحر متقارب سروده شده است، این اثر، مفاد بسیاری از احادیث نبوی در آن مندرج است.

شمار ابیات

درباره شمار ابیات‌ این‌ منظومه‌، ارقام‌ اغراق‌آمیزی‌ گفته‌اند،

[۲۸] آزاد بلگرامی‌، غلام‌ علی‌، سرو آزاد، لاهور، ۱۹۱۳م‌.

[۲۹] سرخوش‌، محمدافضل‌، کلمات‌ الشعراء، به‌کوشش‌ صادق‌ علی‌ دلاوری‌، لاهور، ۱۹۴۲م‌.

[۳۰] اخلاص‌، کشن‌ چند، همیشه‌ بهار، به‌ کوشش‌ وحید قریشی‌، کراچی‌، ۱۹۷۳م‌.

مثلا تعداد ابیات آن را از ۰۰۰، ۲۸ تا ۰۰۰، ۹۰ ذکر کرده اند؛ اما قول صاحبِ کلمات الشعرا، که آن را در حدود ۰۰۰، ۴۰ می‌داند، مقبول‌تر است زیرا این تذکره در زمان حیات باذل (ح ۱۱۱۵)، تألیف شده است و تا آن زمان هنوز تکمله‌ای برای حمله حیدری سروده نشده بود.
ولی‌ در واقع‌ شمار ابیات‌ آن‌ بیشتر از ۲۴ هزار بیت‌ نیست‌. مأخذ عمده این‌ اثر، روایت منظوم معارج النبوه فی مدارج الفتوه تألیف معین‌الدین‌ محمد فراهی‌، معروف‌ به‌ ملامسکین‌ یا معین‌ مسکین‌ (د ۹۵۴ق‌/۱۵۴۷م‌) است‌

[۳۱] صفا، ذبیح‌الله‌، تاریخ‌ ادبیات‌ در ایران‌، ج۵(۱)، ص۵۸۹ -۵۹۰، تهران‌، ۱۳۶۳ش‌.

[۳۲] بهزادی‌ اندوهجردی‌، حسین‌، «حملهحیدری‌ یا بزرگ‌ترین‌ حماسه مذهبی‌ فارسی‌»، نامه آستان‌ قدس‌، مشهد، ۱۳۴۹ش‌، دوره ۸، شم ۴.

تاریخ آغاز و اتمام

تاریخ دقیق آغاز و اتمام سرودن این منظومه مشخص نیست. اته به استناد قول ویلهلم پرچمی‌ نویسد که باذل پنجاه سال به سرودن آن مشغول بوده و کار او در ۱۱۱۹ به پایان رسیده است.

[۳۳] اته‌، هرمان‌، تاریخ‌ ادبیات‌ فارسی‌، ترجمه صادق‌ رضازاده شفق‌، تهران‌، ۱۳۵۶ش‌.

(از آن‌جا که‌ وی‌ پس‌ از مرگ‌ عالمگیر در ۱۰۶۸ق‌ معزول‌ و منزوی‌ شد، این‌ نظر معقول‌ و پذیرفتنی‌ می‌نماید، خاصه‌ که‌ از سرودن‌ غزل‌ و مدیحه‌ سرخورده‌ شده‌ بود

[۳۴] صفا، ذبیح‌الله‌، تاریخ‌ ادبیات‌ در ایران‌، ج۵(۱)، ص۵۹۲، تهران‌، ۱۳۶۳ش‌.

).
اما باید در نظر داشت که پیش از آن، مؤلف کتاب کلمات الشعرا به این مثنوی هم طوری اشاره کرده که گویی تا آن زمان به اتمام رسیده بوده است.

[۳۵] محمدافضل سرخوش، کلمات الشعرا، ج۱، ص۱۰ ـ ۱۱، چاپ صادق علی دلاوری، لاهور ۱۹۴۲.

وقتی که آرزو شاهجهان آبادی در حدود ۱۱۱۶ باذل را در گوالیار دید، او مشغول سرودن این مثنوی بود (مجمع النفائس).
وی‌ حمله حیدری‌ را با عنایت‌ به‌ آثار شاعرانی‌ چون‌ فردوسی‌، اسدی‌ طوسی‌، نظامی‌ گنجوی‌ و غیره‌ پدید آورد

[۳۶] صفا، ذبیح‌الله‌، تاریخ‌ ادبیات‌ در ایران‌، ج۵(۱)، ص۵۹۲ -۵۹۳، تهران‌، ۱۳۶۳ش‌.

این مثنوی در قلمرو زبان فارسی، بویژه در جامعه شیعیان، بسیار شایع بوده و در امام باره (حسینیه‌های) هندوستان به عنوان کتاب روضه خوانده می‌شده است.

[۳۷] محمد مظفر حسین صبا، ج۱، ص۳۲۴، روز روشن، تهران ۱۳۴۳ ش.

این‌ مجالس‌ به‌ «حمله‌ خوانی‌» (به‌ قیاس‌ روضه‌خوانی‌) شهرت‌ یافته‌ بود

[۳۸] آقابزرگ‌، الذریعه.

رواج منظومه

کثرت نسخ خطّی آن در کتابخانه‌های جهان نیز مؤید رواج آن است. حمله حیدری سه بار در هندوستان و یک بار در ایران چاپ شده است.

[۳۹] منزوی، خطی‌ مشترک‌، ج ۴، ص۲۷۷۵-۲۷۷۶

[۴۰] منزوی، خطی‌ مشترک‌، ج ۸، ص۱۰۰۵-۱۰۰۸

[۴۱] استوری‌، چ‌ ا، ادبیات‌ فارسی‌، تحریر روسی‌ برگل‌، ترجمه یحیی‌ آرین‌پور و دیگ