توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میرزا رفیعا نایینی ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میرزا رفیعا نایینی ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل میرزا رفیعا نایینی ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint :

سیدمحمد رفیعای نایینی

میرزا رفیعا از سادات طباطبا و سلسله نسبش بدین صورت است: رفیع الدوله محمد فرزند حیدر، فرزند علی، فرزند سید بهاءالدین حیدر (ابی الفتوح)، فرزند کمال الدین حسن، فرزند شهاب الدین علی نقیب، فرزند فتوح الدین (ابوالمجد)، فرزند شهاب الدین علی، فرزند حمزه، فرزند اسحاق، فرزند طاهر، فرزند علی (ابوالحسن شهاب الدین)، فرزند محمد (ابوجعفر شهاب الدین، مدفون در مشهد)، فرزند احمد (ابی الفتوح)، فرزند محمد، فرزند احمد (احمد رئیس)، فرزند ابراهیم (طباطبای شاعر)، فرزند اسماعیل دیباج اکبر، فرزند ابراهیم (به لحاظ سخاوت زیاد به وی غمرمی گفتند)، فرزند حسن مثنی ، فرزند امام حسن مجتبی علیه‌السلام ، فرزند امام علی علیه‌السلام .

فهرست مندرجات

۱ – نسب و خاندان
۲ – خانواده و ولادت
۳ – استادان
۴ – شاگردان
۴.۱ – علامه محمدباقر مجلسی
۴.۲ – شیخ حر عاملی
۴.۳ – ملا رفیعای گیلانی
۴.۴ – میر محمد صالح خاتون آبادی
۴.۵ – میر عبدالحسین خاتون آبادی
۴.۶ – امیر محمد معصوم تبریزی قزوینی (۱۰۹۱-۱۰۰۷ه ق)
۴.۷ – سید نعمت الله جزایری
۴.۸ – محمدباقر فرزند هدایت الله
۴.۹ – محمد مهدی مشهدی فرزند محمدرضا
۵ – در نظر اندیشمندان
۵.۱ – شیخ حر عاملی
۵.۲ – علامه مجلسی
۵.۳ – شیخ اسدالله کاظمی
۵.۴ – حاج محمد اردبیلی
۵.۵ – سید علیخان
۵.۶ – میرزا عبدالله افندی اصفهانی
۵.۷ – میرزا محمد طاهر نصرآبادی
۵.۸ – میرزا محمدعلی کشمیری
۶ – نگارش و تالیف
۶.۱ – رساله ها
۶.۲ – شروح کلامی و روایی
۶.۳ – حواشی و تعلیقات
۷ – فرزندان و نوادگان
۷.۱ – میرزا جعفر راهب
۷.۲ – طایفه ی شیخ الاسلام
۷.۳ – میر محمد حسین دوم
۷.۴ – میر سید محمد حسین اول
۷.۵ – سید حسین طباطبایی
۷.۶ – میرزا سعید طباطبایی
۷.۷ – موقوفه طلاب نجف
۸ – به سوی سرای باقی
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

نسب و خاندان

سلسله‌های طباطبایی میرزا رفیعا، میرزا علی آقا، میر شاهمراد، میر محمد شفیع و میرباقر که پنج طایفه مهم طباطبایی مقیم اصفهان ، اردستان ، نائین و زوارهاند، از نوادگان سید بهاءالدین حیدرند. سید حیدر در قرن هفتم هنگام هجوم مغولها به زواره در خانه خویش به شهادت رسید و مزارش در مجاورت حسینیه بزرگ زواره زیارتگاه است. پدرش سید کمال الدین نیز که از علمای معروف قرن ششم هجری است، در این شهر مدفون می‌باشد.

[۱] خواجه نصیر طوسی و مردم زواره، مجله یغما، ۱۳۳۵، ص۱۱۵.

به میرزا رفیعا لقب حسنی حسینی نیز داده‌اند، زیرا که نسبش از ناحیه پدر به امام حسن مجتبی علیه‌السّلام و از سوی مادر به امام حسین علیه‌السلام می‌رسد.

خانواده و ولادت

سید حیدر از زهاد و پرواپیشگان قرن دهم است و مرقدش از زیارتگاههای شهر نائین می‌باشد. در سال ۹۹۷هـ ق صاحب فرزندی شد که پدر نام محمد را برایش برگزید که بعدها به رفیع الدین و میرزا رفیعا مشهور شد و چون غالب ایام در نائین اقامت داشت، پسوند نائینی بعد از نامش دیده میشود. القاب آقا رفیعا و رفیعا را نیز برایش ذکر کرده اند.

[۲] ریحانه الادب، مدرس تبریزی، ج۶، ص۱۲۸.

میرزا رفیعا پس از تحصیلات مقدماتی در زادگاهش، راهی اصفهان شد.

[۳] روضات الجنات، خوانساری، ج۷، ص۸۴-۸۵.

استادان

از استادانش در نائین آگاهی به دست نیامد، جز اینکه از برخی قرائن برمی آید مقدمات علوم دینی و ادبیات فارسی و عربی را نزد پدرش فرا گرفته است. اینک به مربیان مشفق وی اشاره می‌کنیم.
۱ ـ شیخ بهایی

[۴] اعیان الشیعه، سید محسن امین، ج۹، ص۲۴۴.

[۵] ریحانهالادب، مدرس تبریزی، ج۶، ص۱۲۸.

۲ ـ ملاعبدالله شوشتری : فرزند ملاحسین، از مشاهیر قرن دهم و معاصر شیخ بهایی است. وی از گروهی از اعلام ازجمله مقدس اردبیلی روایت کرده است. میرزا رفیعا که به درسش حاضر می‌شد، از او اجازه نقل حدیث گرفت. میرزا در برخی نوشته هایش از وی روایت نقل کرده است. او غیر از ملاعبدالله شوشتری مقتول است.

[۶] ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، افندی، ج۳، ص۲۸۳.

[۷] امل الآمل، شیخ حر عاملی، ج۲، ص۱۵۹.

۳ ـ میر ابوالقاسم فندرسکی : از بزرگان عرفان و فلسفه و مدرس حوزه اصفهان بود. میرزا رفیعا قانون و شفای ابوعلی را نزد او آموخت و از اندیشه‌های عرفانی او تاثیر پذیرفت.

[۸] اصفهان، لطف الله هنرفر، ص۲۱۷.

[۹] رجال اصفهان، محمدباقر کتابی، ص۲۸۹.

خاتون آبادی ذیل حوادث سال ۱۰۵۰هـ ق یادآور می‌شود: «فوت سید سند فطن کیس استاد الفضلاء و رئیس الحکما میرابوالقاسم فندرسکی استاد جمعی از فحول چون سید سند میرزا رفیعای نائینی و علامه آخوند مولانا محمدباقر خراسانی و چون استادالفضلاء آقا حسین خوانساری رحمهمالله، مؤلف (این) ارقام از جناب مولانا محمد علیا استرآبادی که مسلم اهل عصر خود بود در صلاح و سداد و عبادت و اخلاق خوب با قدر وافری از علم فقه و تفسیر و حدیث شنید که می‌فرمود: میرابوالقاسم مردی بود در کمال دیانت و خوش مذهبی و معتنی به شان تصلب در ظواهر شرع و صاحب دین بود.»

[۱۰] وقایع السنین والاعوام، خاتون آبادی، ص۵۱۴-۵۱۵.

۴ ـ ملا خلیل قزوینی : خاتون آبادی و شیخ آقا بزرگ تهرانی به وی

[۱۱] طبقات اعلام الشیعه، آقا بزرگ تهرانی، ج۲، ص۱۳.

اشاره کرده‌اند، میرزا رفیعا از محضرش بهره برد. ملاخلیل مذکور از علمای معاصر علامه مجلسی است و او را به عنوان متکلم و اصولی جامع معرفی نموده اند. او از منتقدان و مخالفان صوفیه بود و به نظر میرسد میرزا رفیعا در نوشتن شرح بر اصول کافی و تعلیقه بر کتاب کافی از این استاد بی تاثیر نبوده است چرا که ملاخلیل قزوینی برای کتاب مزبور ارزش فوق العادهای قائل بود و به شاگردان خویش توصیه می‌کرد قدر آن را دانسته و مردم را به چنین کتابی توجه دهند. همچنین او شرحی فارسی و عربی بر کافی دارد و در آرای فقهی نیز ملا خلیل قزوینی قائل به وجوب نماز جمعه نبود موضوعی که میرزا رفیعا درباره آن رساله‌ای نوشت.

[۱۲] جامع الرواه، اردبیلی، ج۱، ص۲۹۸.

[۱۳] امل الآمل، شیخ حر عاملی، ج۲، ص۱۱۲.

[۱۴] ریاض العلماء، ج۲، ص۲۶۱-۲۶۵.

[۱۵] روضات الجنات، خوانساری، ج۳، ص۲۶۹-۲۷۳.

[۱۶] فوائدالرضویه، شیخ عباس قمی، ج۱، ص۲۷۴.

۵ ـ سید محمد باقر داماد استرآبادی (۱۰۵۰-۹۷۹هـق) ولی قلی بن داود شاملو می‌نویسد: «… (میرزا رفیعا) در مبادی سن شباب تحصیل علم حدیث و فقه را در خدمت عمدهالعلما میرمحمد باقر داماد… نموده‌اند.»

[۱۷] قصص الخاقانی، ولی قلی بن داوود قلی شاملو، ج۲، ص۳۵.

شاگردان

فروتنی، سخاوت علمی، احاطه بر علوم، قدرت بیان و ذوق سلیم موجب شد حوزه درسی میرزا مرجع عده‌ای از اندیشمندان گردد، ازجمله:

علامه محمدباقر مجلسی

علامه مجلسی در کتاب اجازات حدیث خود از وی به عنوان سومین استاد، سید حکیمان و سید سند یاد و از او روایاتی نقل کرده است.

[۱۸] اجازات الحدیث، علامه مجلسی، ص۱۷۵.

[۱۹] اجازات الحدیث، علامه مجلسی، ص۱۸۷.

شیخ حر عاملی

او به وجود چنین استادی مباهات و از او حدیث نقل می‌کند. حکیم جلوه از احفاد میرزا رفیعا می‌نویسد: «صاحب وسایل جد مرا که میرزا رفیع الدین نائینی است و صاحب تصانیف بسیار می‌باشد در زمره ی مشایخ روایی خود معرفی می‌کند.»

[۲۰] نامه دانشوران ناصری، جزء سوم، چ دوم، ص۳۱.

ملا رفیعای گیلانی

از مشاهیر نیمه اول قرن دوازدهم هجری است که مباحث تفسیری، فقهی و اصولی وی بنیانی محکم و استوار داشت. بسیاری از این دانشها را از محضر میرزا رفیعای نائینی به دست آورد و در حکمت علمی ، اخلاق حسنه و اعمال عبادی و شرعی و پاکی طینت و تقویت امور معنوی از استاد بهره برد. محدث قمی پس از نقل سخن شیخ عبدالنبی قزوینی درباره اش می‌نویسد: «در ریاض العلماست که: مولی رفیعا گیلانی معاصر، فاضل، عالم، حکیم ماهر در علوم الهی و ریاضی از شاگردان استاد فاضل ( محقق سبزواری ) و میرزا رفیعای نائینی است، حاشیه ای بر اصول کافی از وی می‌باشد.»

[۲۱] فوائدالرضویه، شیخ عباس قمی، ج۲، ص۵۳۷.

[۲۲] فیض قدسی، میرزا حسین نوری، ص۱۰۲.

میر محمد صالح خاتون آبادی

از متکلمان و فقهای عصر صفوی و داماد علامه مجلسی است. وی علاوه بر راه یافتن به حوزه درسی مرحوم مجلسی، به محضر میرزا رفیعا شتافت و در فقه ، کلام و حدیث از وی بهره برد.

[۲۳] رجال اصفهان، محمدباقر کتابی، ص۵۵-۵۶.

میر عبدالحسین خاتون آبادی

از دانشمندان اصفهان و معاصر علامه مجلسی است. در تاریخ و شرح حال آثاری مفید دارد. در کتاب معروفش وقایع السنین و الاعوام می‌نویسد: «استادانم در معقول و منقول عبارتند از ملامحمد باقر مجلسی ، باقر سبزواری ، میرزا رفیعای نائینی ، ملاحسین بروجردی ، ملا عبدالله تونی و برادرش ملا احمد تونی .»
وی نزد ملافتح الله خوشنویس ، خط را مشق کرد و با پسر میرزا رفیعا همدرس بود و در ذیل وقایع سال ۱۰۸۰هـ ق از میرزا رفیعا به عنوان سید سند ، فاضل محقق، علامه یگانه عصر و استاد و استناد خودش نام می‌برد.

[۲۴] وقایع السنین و الاعوام، میر عبدالحسین خاتون آبادی، ص۵۳۰.

وی در جای دیگر یادآور می‌شود: «همراه با فرزند میرزا رفیعا (میرزا ابوالحسن طباطبایی) در خدمت والد ماجدش شرح تجرید و حاشیه ملا جلال الدین دوانی بر تهذیب المنطق ملا سعدالدین تفتازانی را با هم می‌خواندیم.»

[۲۵] وقایع السنین و الاعوام، میر عبدالحسین خاتون آبادی، ص۵۴۴.

آیت الله مرعشی نجفی در مقدمه بر «وقایع السنین و الاعوام» می‌نویسد: «کان المؤلف من عیون فضلاء الاصفهان و من تلامذه الفاضل السبزواری والمیرزا رفیعا الطباطبایی النائینی المشهور صاحب الحاشیه المعروفه علی الکافی فی المعقول…»

[۲۶] وقایع السنین و الاعوام، میر عبدالحسین خاتون آبادی، ص۲.

[۲۷] وقایع السنین و الاعوام، میر عبدالحسین خاتون آبادی، ص۱۴۱.

امیر محمد معصوم تبریزی قزوینی (۱۰۹۱-۱۰۰۷هـ ق)

از شاگردان میرزا رفیعا و معاصر آقا حسین خوانساری، ملامحسن فیض کاشانی و ملامحمد تقی مجلسی می‌باشد. در کتب تراجم به عنوان دانشور جامع معقول و منقول و ماهر در حدیث، حکمت، ادبیات عرب و ریاضیات معرفی شده و حاشیه الهیات شرح اشارات خواجه، حاشیه بر حاشیه خضری بر شرح تجرید قوشچی، حاشیه شفا و منتخب الملل النحل از آثارش است.

[۲۸] ریحانهالادب، مدرس تبریزی، ج۴، ص۴۵۰.

[۲۹] الذریعه، آقا بزرگ تهرانی، ج۶، ص۱۱۲.

[۳۰] الذریعه، آقا بزرگ تهرانی، ج۶، ص۱۴۳.

وی سر سلسله خاندان معروف علمی آل حاج سید جوادی است و در قزوین جنب امامزاده شاهزاده حسین مدفون است.

[۳۱] کتاب ماه دین، ش ۴۷ – ۴۸، ص۳۴.

سید نعمت الله جزایری

وی که دانشوری پرآوازه و صاحب تالیفات گوناگون است، هنگام اقامت چهار ساله در شهر اصفهان، محضر میرزا رفیعا را مغتنم شمرد.

[۳۲] کشف الاسرار فی شرح الاستبصار، تحقیق و تعلیق سید طیب جزایری، ج۱، ص۵۸.

استادش که گوهرشناسی ماهر بود، طی مدتی کوتاه، ارزش واقعی این مروارید معانی را شناخت و کوشید با عنایتی ویژه مشکلات علمی اش را حل کند.

[۳۳] دیدار با ابرار، عباس عبیری، ج۲۰ .

محمدباقر فرزند هدایت الله

از خوشنویسان و خطاطان مشهور عصر صفوی است که به حوزه درسی میرزا رفیعا راه یافت و با استادش رابطهای دوستانه و صمیمانه برقرار و آثار استاد را با خطی زیبا تحریر کرد. وی حاشیه استاد بر اصول کافی را در زمان حیات مؤلف (۱۰۸۰هـ. ق) تحریر کرد و شیخ آقا بزرگ تهرانی این اثر را به خط این هنرمند در نجف اشرف دیده است .

[۳۴] طبقات اعلام الشیعه، آقا بزرگ تهرانی، ص۶۶- ۶۷.

محمد مهدی مشهدی فرزند محمدرضا

او نظرات فقهی استاد را در دو رساله طهارت و صلوه به زبان فارسی جمع آوری و تدوین کرد.

[۳۵] طبقات اعلام الشیعه، آقا بزرگ تهرانی، ص۵۹۹-۶۰۰.

در نظر اندیشمندان

با روی کار آمدن دولت صفویه و رسمی شدن مذهب تشیع در قرن دهم هجری، علمای شیعه ازجمله میرزا رفیعا فضای فرهنگی سیاسی جدید را غنیمت شمرده و کوشیدند به موازات نگارش آثار به زبان عربی ، آثاری را به زبان فارسی برای رفع نیاز فرهنگی، کلامی و اعتقادی جامعه فارسی زبان ایران به نگارش درآورند. مهمترین بعد علمی میرزا، جنبه کلامی اوست. وی کلام اسلامی را با عنایت به متون روایی و حکمت شیعی و الهام از قرآن کریم تدوین کرد. برخی شاگردان و تذکره نویسان این جنبه را مورد توجه قرار داده و افزوده‌اند او در جلسات درسی خود با طرح مباحث عمیق فلسفی مشتاقان حکمت اسلامی را به فیض میرسانید.
نگارشهای وی نیز نشان احاطه بر متن حدیثی و روایات منقول از اهل بیت علیه‌السلام دارد. او در پاره ای از نوشته ها مفاهیم کلامی و برهانی را با آیات و روایات زینت داده است و اینکه از مولا عبدالله شوشتری و شیخ بهایی اجازه نقل روایت داشت و به شخصیتهایی چون علامه مجلسی و شیخ حر عاملی اجازه نقل حدیث داده، گویای بعد حدیثی و فقاهت اوست. نظر علمای عصر صفوی و تراجم نگاران دوره‌های بعد می‌تواند ابعاد علمی و فکری این شخصیت را روشن کند، لذا گزیده‌ای از آنها ذکر می‌شود:

شیخ حر عاملی

«… مولانا میرزا رفیع الدین محمد نائینی، فاضل، عالم بزرگوار، دارای جلالت شان حکیم متکلم ماهر که دارای تالیفاتی ازجمله شرح اصول کافی است. از معاصرین ماست. توسط مولا محمدباقر مجلسی از وی روایت می‌نمائیم.»

[۳۶] امل الآمل، شیخ حر عاملی، ج۲، ص۳۰۹.

علامه مجلسی

«سیدالحکماء المتالهین و قدوه الحکماء المتالهین و سید سند میرزا رفیع الدین محمد بن امیر حیدر حسینی طباطبایی نائینی.»

[۳۷] اجازات الحدیث، علامه مجلسی، ص۱۷۵.

وی از میرزا رفیعا به عنوان سومین استاد و طریق اجازه حدیث نام می‌برد.

شیخ اسدالله کاظمی

«… نائینی سید اجل اسعد، افخر امجد، فقیه و حکیم متکلم اوحد، رفیع الدین محمد حسینی، صاحب بحارالانوار از وی روایت می‌کند و معاصر او بوده و از وی ستایشی بلیغ نموده است.»

[۳۸] مقابس الانوار، شیخ اسدالله کاظمی، ص۵۴۴.

حاج محمد اردبیلی

«… رفیع الدین… نائینی یگانه ی عصر، پیشوای محققین، سید حکماء متالهین، برهان بزرگان متکلمین. حال وی در جلالت قدر و عظمت شان و رفعت مقام و تبحرش در علوم عقلی و دقت نظر و اصابت رای و حدس و وثائق و امانت و عدالتش مشهورتر از آن است که ذکر شود و بالاتر از این است که در عبارت بگنجد. او اخبار را از افضل اکمل پرهیزگار پاک سرشت مولانا عبدالله شوشتری (قدس سره) فرا گرفت. دارای مصنفاتی نیکوست.»

[۳۹] جامع الرواه، اردبیلی، ج۱، ص۳۲۱.

امیر معصوم بن محمد فصیح بن میر اولیاء حسینی تبریزی (متوفای: ۱۰۹۱هـ ق و از شاگردان میرزا رفیعا) در دیباچهای بر شرح اصول کافی (از تالیفات استادش) نوشته است: «… سید الفضلا و استاد العلماء ذوالقریحه الملکوتیه والفطرهالبرهانیه البارع الفطن و الفایق اللسن (اللیق) المرتقی فی االمعقولات الی الدرجه العلیا والفایز فی المنقولات بالدرج المعلی لازال کاسمه السامی رفیعا.»

[۴۰] فهرست نسخه‌های خطی کتابخانه ی دانشکده الهیات و معارف اسلامی مشهد، ج۳، ص۱۳۳۳.

میر محمد صالح خاتون آبادی که شاگرد اوست، می‌نویسد: «میرزا رفیعای نائینی که از اعاظم علمای محققین و افاخم فضلای مدققین و اساطین حکما و متکلمین است و در همه علوم ید طولایی داشته و در تحقیق و دقت و اصابت رای و قوت فکر در میان سایر افاضل روزگار ممتاز است مصنفاتی هم دارد.»

[۴۱] علامه مجلسی بزرگمرد علم و دین، ص۸۶.

سید علیخان

«میرزا رفیع الدین مشهور به میرزا رفیعا از همه علمای عصر خود برتر بود او راست تعلیقه ای بر کافی و جز آن هم آثاری دارد.»

[۴۲] سلافه العصر، سید علیخان، ص۴۹۱.

ولی قلی بن داود قلی شاملو از مورخان عصر صفوی: «سرآمد علما و فضلای زمان و شارح متن کلام الهی، جامع معقول و منقول و کاشف اسرار باطنی حضرت میرزا رفیعا طباطبایی نائینی است که صیت کوکبه ی جهانگیر معرفتش در محیط و محاط فلک اعظم چنان پیچیده که گوش اهل حال به جز طنطنه ی احادیث کمال آن بلند اقبال از هیچ کس نشنیده:
به صورت جهان فضیلت و وقار• • • به معنی سپهر شریعت مدار
سخن سر بلند از مقالات اوست• • • شفای حکیمان اشارات اوست
عبارات او جملگی حجت است• • • مقالش سراسر همه حکمت است
دلش گنج اسرار یونانیان• • • زبانش کلید معانی بیان
شهید آن چنان در اصول و کلام• • • که صیتش جهانگیر شد والسلام
الآن که عمر شریف ایشان از عقد هفتاد متجاوز است به تدریس و انتشار اقسام علوم و انواع فنون از فقه و حدیث و تفسیر و اصول و حکمت و کلام اشتغال دارند و جناب مجتهد الزمانی در اکثر فنون علم تصنیف و تالیف دارند.»

[۴۳] قصص الخاقانی، ولی قلی بن داوود قلی شاملو، ج۲، ص۳۵.

میرزا عبدالله افندی اصفهانی

«فاضل عالم جلیل، عظیم الشان، حکیم، متکلم ماهر، کتابهایی از او باقی است، از طریق علامه مجلسی از او روایت نقل می‌کردیم، در اصفهان درگذشته و همانجا دفن شده و شاه صفی بر مزارش بقعه ای رفیع ساخته است.»

[۴۴] ریاض العلما و حیاض الفضلاء، میرزا عبدالله افندی، ج۵، ص۱۹۳.

وی در اثری دیگر نیز از میرزا رفیعا یاد کرده و او را ستوده است.

[۴۵] تعلیقه بر امل الآمل، میرزا عبدالله افندی، ج۲، ص۳۰۹.

میرزا محمد طاهر نصرآبادی

«هرگز شاه بازی مثل او در هوای تجرید، بال پرواز نگشوده و هیچ گاه سیاحی چون او بیابان تفرید و ارشاد را نپیموده. از تازیانه ی ریاضت نفس را سرکوفته و بساط خاطر را از ما سوی الله به جاروب بی تعلقی روفته. لطیفه‌های شورانگیزش نمکین و گفته‌های شیرینش دلنشین. در عالم معرفت همه کار…»

[۴۶] تذکره نصرآبادی، میرزا محمد طاهر نصرآبادی، ص۱۲۸.

میرزا محمدعلی کشمیری

«از بزرگان متکلمین و فضلای متبحر و اعاظم حکماء و از مشایخ علامه آخوند ملا محمدباقر مجلسی بود کما فی کتب الرجال در اجازه ی شیخ یوسف بحرانی به تقریب ذکر جمعی از فضلای کرام که مولانا مجلسی از ایشان روایت داشت مذکور است که از آن جمله عالم علامه م