توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میرزا ابوالفضل تهرانی ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میرزا ابوالفضل تهرانی ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل میرزا ابوالفضل تهرانی ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

ابوالفضل تهرانی

تهرانی، ابوالفضل، عالم جامع و مؤلف شیعی قرن سیزدهم و چهاردهم است.

فهرست مندرجات

۱ – زمان ولادت و نام‌های دیگر تهرانی
۲ – دوران تحصیلی میرزا‌أبو‌الفضل
۳ – هجرت میرزا‌أبو‌الفضل و ادامه تحصیلات
۴ – سفر به حجّ
۵ – بازگشت میرزاأبو‌الفضل به تهران
۶ – میرزا أبو‌الفضل و أدبیات
۷ – میرزا أبو‌الفضل و علوم مختلف
۸ – وفات و مدفن میرزا
۹ – آثار میرزا
۱۰ – برخی از آثار میرزا
۱۱ – فرزند میرزا
۱۲ – بازگشت فرزند میرزا
۱۳ – آثار فرزند میرزا
۱۴ – وفات ثقفی
۱۵ – منابع
۱۶ – پانویس
۱۷ – منبع

زمان ولادت و نام‌های دیگر تهرانی

در ۱۲۷۳ در تهران به دنیا آمد. از آن‌جا که اصل وی از شهر نور بوده، ابوالفضل نوری نیز خوانده شده است.

[۱] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۶، ص۸۸، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/ ۱۹۸۳.

[۲] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، مصفی المقال فی مصنفی علم الرجال، ستون ۳۳، چاپ احمد منزوی، تهران ۱۳۳۷ ش.

برخی منابع

[۳] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۹، قسم ۱، ص۴۷، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/ ۱۹۸۳.

[۴] امین، أعیان‌الشیعه، ج۲، ص۴۷۵.

نام او را احمد ذکر کرده و ابوالفضل را که بدان مشهور است، کنیه اش دانسته اند؛ اما با توجه به این‌که فرزندش، میرزا محمد ثقفی

[۵] تاریخ مدرسه عالی سپهسالار، (تهران)، ص ۱۱۴ مقاله(بی تا).

از این موضوع اظهار بی اطلاعی کرده و نیز از خود وی نقل شده که پدرش پیش از تولد او نامش را ابوالفضل تعیین کرده بوده است، نمی توان آن را درست دانست.

[۶] ابوالفضل بن ابوالقاسم تهرانی، دیوان، ج۱، ص له ـ لو، چاپ جلال الدین محدّث ارموی، (تهران) ۱۳۶۹.

پدر میرزاابوالفضل، میرزاابوالقاسم تهرانی، از جهت انتساب به دایی خود، محمودخان کلانتر، به کلانتری شهرت یافت و فرزندش، ابوالفضل، به این نام نیز خوانده شده است.

[۷] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، مصفی المقال فی مصنفی علم الرجال، چاپ احمد منزوی، تهران ۱۳۳۷ ش.

[۸] امین، أعیان‌الشیعه، ج۲، ص۴۷۵.

دوران تحصیلی میرزا‌أبو‌الفضل

میرزاابوالفضل در کودکی تحصیل علوم دینی را آغاز کرد. او نخست علوم و فنون مقدماتی را نزد پدر خود آموخت، تا جایی که پیش از بلوغ، آنها را کاملاً فراگرفته بود،

[۹] ابوالفضل بن ابوالقاسم تهرانی، دیوان، ج۱، ص کح، چاپ جلال الدین محدّث ارموی، (تهران) ۱۳۶۹.

[۱۰] ابوالفضل بن ابوالقاسم تهرانی، دیوان، ج۱، ص کح، چاپ جلال الدین محدّث ارموی، (تهران) ۱۳۶۹.

[۱۱] ابوالفضل بن ابوالقاسم تهرانی، دیوان، ج۱، ص لج ـ لد، چاپ جلال الدین محدّث ارموی، (تهران) ۱۳۶۹.

آنگاه تحصیل فقه و اصول را در دوره سطح آغاز کرد و پس از آن دوره خارج را نزد سیدمحمد صادق طباطبایی و میرزا عبدالرحیم نهاوندی گذراند و به درجه اجتهاد رسید، فلسفه و عرفان را نیز از آقا محمدرضا قمشه ای و میرزا ابوالحسن جلوه فراگرفت.

[۱۲] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ج۱، قسم ۱، ص۵۴، جزء ۱: نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، مشهد ۱۴۰۴.

[۱۳] ابوالفضل بن ابوالقاسم تهرانی، دیوان، ج۱، ص کو، چاپ جلال الدین محدّث ارموی، (تهران) ۱۳۶۹.

[۱۴] ابوالفضل بن ابوالقاسم تهرانی، دیوان، ج۱، ص لد، چاپ جلال الدین محدّث ارموی، (تهران) ۱۳۶۹.

هجرت میرزا‌أبو‌الفضل و ادامه تحصیلات

میرزاابوالفضل در ۱۳۰۰ رهسپار نجف شد و چندین ماه در آن‌جا ماند و در درس میرزا حبیب اللّه رشتی شرکت کرد، سپس به دعوت مرجع تقلید آن زمان، میرزا محمدحسن شیرازی (میرزای شیرازی)، به سامرا رفت و در آن‌جا اقامت گزید و چند سال از درس فقه و اصول وی بهره برد و از نزدیکان او به شمار آمد.

[۱۵] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، مصفی المقال فی مصنفی علم الرجال، چاپ احمد منزوی، تهران ۱۳۳۷ ش.

[۱۶] ابوالفضل بن ابوالقاسم تهرانی، ج۱، صکو، دیوان، چاپ جلال الدین محدّث ارموی، (تهران) ۱۳۶۹.

[۱۷] ابوالفضل بن ابوالقاسم تهرانی، ج۱، لد، دیوان، چاپ جلال الدین محدّث ارموی، (تهران) ۱۳۶۹.

[۱۸] محمدعلی حبیب آبادی، مکارم الا´ثار در احوال رجال دو قرن ۱۳ و ۱۴ هجری، ج۶، ص۲۰۴۳، اصفهان ۱۳۶۴ ش.

سفر به حجّ

او در ۱۳۰۶ برای انجام مراسم حج به مکه رفت و در بازگشت مدتی در نجف اقامت کرد تا این‌که به دعوت گروهی از مردم به تهران بازگشت.

[۱۹] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۶، ص۸۸، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/ ۱۹۸۳.

[۲۰] امین، أعیان‌الشیعه، ج۲، ص۴۷۵.

[۲۱] ابوالفضل بن ابوالقاسم تهرانی، دیوان، ج۱، صله، چاپ جلال الدین محدّث ارموی، (تهران) ۱۳۶۹.

منابع سال بازگشت وی را مختلف ذکر کرده اند،

[۲۲] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، مصفی المقال فی مصنفی علم الرجال، چاپ احمد منزوی، تهران ۱۳۳۷ ش.

[۲۳] محمدعلی حبیب آبادی، مکارم الا´ثار در احوال رجال دو قرن ۱۳ و ۱۴ هجری، ج۶، ص۲۰۴۳، ج ۶، اصفهان ۱۳۶۴ ش.

ولی فرزندش، میرزامحمد ثقفی، بازگشت او را در ۱۳۱۰ گفته است.

[۲۴] ابوالفضل بن ابوالقاسم تهرانی، دیوان، ج۱، صکو، چاپ جلال الدین محدّث ارموی، (تهران) ۱۳۶۹.

[۲۵] ابوالفضل بن ابوالقاسم تهرانی، دیوان، ج۱، صله، چاپ جلال الدین محدّث ارموی، (تهران) ۱۳۶۹.

بازگشت میرزاأبو‌الفضل به تهران

میرزاابوالفضل پس از بازگشت به تهران، مرجعیت و زعامت شرعی را به عهده گرفت، به تدریس فقه و اصول و رجال و کلام پرداخت و نماز جماعت و مجلس وعظ و خطابه برپا داشت. او در ۱۳۱۲ مدرسه سپهسالار از بناهای میرزا حسین خان سپهسالار را افتتاح کرد، طلاب را در آن جای داد و در آن حلقه درس دایر کرد

[۲۶] امین، أعیان‌الشیعه، ج۲، ص۴۷۵.

[۲۷] محمدعلی حبیب آبادی، مکارم الا´ثار در احوال رجال دو قرن ۱۳ و ۱۴ هجری، ج۶، ص۲۰۴۳، ج ۶، اصفهان ۱۳۶۴ ش.

[۲۸] ابوالفضل بن ابوالقاسم تهرانی، دیوان، ج۱، ص له، چاپ جلال الدین محدّث ارموی، (تهران) ۱۳۶۹.

[۲۹] مدرس تبریزی، موسوعه، ج ۲، ص ۲۵۴.

میرزا أبو‌الفضل و أدبیات

میرزاابوالفضل در ادبیات و سرودن اشعار عربی و فارسی توانا بود و هزاران بیت شعر از حفظ داشت، تا جایی که سیدحیدر حِلّی، از شاعران نامدار عراق، هنگام رفتن به سامرا از هماوردی با او ناتوان شد و در مدح او قصیده ای سرود. سیدمحمدسعید حَبُّوبی از دیگر شاعران بنام نیز وی را ستوده است. او همچنین نثری شیوا داشت

[۳۰] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ج۱، قسم ۱، ص۵۳ ـ۵۴، جزء ۱: نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، مشهد ۱۴۰۴.

[۳۱] مدرس تبریزی، موسوعه، ج ۲، ص۲۵۳.

میرزا أبو‌الفضل و علوم مختلف

میرزاابوالفضل منطق، فلسفه، عرفان، ریاضیات، هیئت، سیره و تاریخ نیز می‌دانست، خوش محضر و دارای بیانی جذاب و حافظه ای قوی بود

[۳۲] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ج۱، قسم ۱، ص۵۴، جزء ۱: نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، مشهد ۱۴۰۴.

[۳۳] امین، أعیان‌الشیعه، ج۲، ص۴۷۵.

[۳۴] مدرس تبریزی، موسوعه، ج ۲، ص ۲۵