توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میر محمد صالح خاتون آبادی ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میر محمد صالح خاتون آبادی ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل میر محمد صالح خاتون آبادی ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

میرمحمدصالح بن عبدالواسع خاتون‌آبادی

خاتون‌آبادی، میرمحمدصالح بن عبدالواسع، فقیه، محدّث و عالم امامی قرن یازدهم می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – معرفی پدر
۳ – استادان
۴ – شاگردان
۵ – گرایش علمی
۶ – علمای معاصر میر محمّد صالح
۷ – جایگاه علمی و اجتماعی
۸ – مناصب
۹ – وفات
۱۰ – لیست آثار
۱۱ – تالیفات
۱۲ – وفات
۱۳ – فهرست منابع
۱۴ – پانویس
۱۵ – منبع

معرفی اجمالی

در ۱۰۵۸ در خانواده‌ای مشهور در اصفهان به دنیا آمد.

[۱] دوانی، علی، علامه مجلسی مرد علم و دین، ص ۳۶۹.

اما در کتاب های شرح حال، نکته ای درباره زادگاه و محل رشد و بالیدن او ذکر نشده است؛ هر چند می توان حدس زد که او بیشتر عمرش را در اصفهان سپری کرده است؛ زیرا مدت سی سال در خدمت علامه مجلسی بوده در این که میر محمد صالح، داماد محمّد تقی مجلسی است یا داماد فرزندش علامه محمّد باقر مجلسی، برخی از صاحبان تراجم نظر اول را پذیرفته اند؛ اما بیشتر آنان قول دوم را مقدم داشته اند. با توجه به مطالبی که پژوهشگر معاصر علی دوانی، از کتاب های انساب خاندان مجلسی، مرآه الأحوال و فوائد رضویه نقل کرده، قول دوم صحیح است.

[۲] دوانی، علی، علامه مجلسی مرد علم و دین، ص ۳۶۹-۳۷۰.

و بیست سال نزد محقق خوانساری شاگردی کرده و سال های آخر عمرش، شیخ الاسلام اصفهان گردیده است.

معرفی پدر

پدر محمد صالح، میر عبدالواسع نام داشت. سال تولدش در منابع ذکر نشده است؛ اما از آن جا که در وقایع السنین و الأعوام وفاتش در ۷۳ سالگی و ۱۰۹۸ هـ.ق ذکر شده،

[۳] خاتون آبادی، میر عبد الحسین، وقایع السنن و الاعوام، انتشارات اسلامیه، ص ۵۱۷.

مولف این کتاب برادر مادری میر عبد الواسع است. معروف ترین اثر وی، همین کتاب است که به بیان وقایع از ابتدای خلقت تا سال ۱۱۹۵ هـ.ق پرداخته است. میر عبد الحسین هم از عالمان برجسته این خاندان به شمار می رود. می توان گفت ولادت او به سال ۱۰۲۵ هـ.ق رخ داده است.
علامه سید محسن امین از وی به عنوان «عالمی فاضل و معاشر مجلسی اول (پدر علامه مجلسی) »

[۴] اعیان الشیعه، ج ۸، ص ۱۳۱.

یاد کرده است. از کلام مؤلف وقایع السنین بر می آید که او مدتی به تحصیل و تدریس اشتغال داشته است؛ اما پس از چندی به «کدخدایی و کارهای دیگر»

[۵] . وقایع السنن والاعوام، ص ۵۱۷.

روی آورده است. او در اواخر عمر نابینا گردیده و تنها به عبادت مشغول بوده است.

[۶] وقایع السنن والاعوام، ص ۵۴۳.

محل دفن این عالم فاضل را در نجف اشرف، در سردابی نزدیک مضجع مطهر علوی ذکر کرده اند.

[۷] کتابی، سید محمد باقر، رجال اصفهان، ج ۱، ص ۵۴.

استادان

۱ـ علامه محمد باقر مجلسی (۱۰۳۷ ـ ۱۱۱۱ هـ.ق).
۲ـ ملا میرزا محمد بن حسین شیروانی (۱۰۹۸ ـ ۱۰۲۳ هـ.ق)
۳ـ محقق خوانساری (آقا حسین بن جمال الدین محمد ۱۰۱۶ ـ ۱۰۹۸ هـ.ق).

[۸] اعیان الشیعه، مجلد ۶، ص ۱۴۹.

فقه و حدیث را نزد محمد بن حسن شِروانی، معروف به ملامیرزا (متوفی ۱۰۹۸) فراگرفت.
بیست سال نزد آقاحسین خوانساری (متوفی ۱۰۹۸) درس خواند و شرح اشارات، شفا و شرح لمعه را از او فراگرفت.
سی‌ سال نیز نزد محمدباقر مجلسی (متوفی ۱۱۱۰) تتلمذ کرد و از او اجازه نقل حدیث داشت.

[۹] محمدصالح بن عبدالواسع خاتون‌آبادی، حدائق‌المقربین، نسخه خطی کتاب‌خانه (ش ۱) مجلس شورای اسلامی، ش ۳/۵۵۰۱.

[۱۰] احمد حسینی‌اشکوری، تلامذه العلامه المجلسی و المجازون منه، ج۱، ص۱۱۱، چاپ محمود مرعشی، قم ۱۴۱۰.

خاتونآبادی به گفته خود ابتدا به حکمت و علوم عقلی گرایش داشت، اما بعدها با تأثیرپذیری از علامه محمدباقر مجلسی، بیشتر به تحصیل و تحقیق در فقه و حدیث روی آورد

[۱۱] محمدصالح بن عبدالواسع خاتون‌آبادی، حدائق‌المقربین، نسخه خطی کتاب‌خانه (ش ۱) مجلس شورای اسلامی، ش ۳/۵۵۰۱.

و در کلام و تفسیر قرآن نیز تبحر یافت.

[۱۲] اشراف جعفر سبحانی، موسوعه طبقات‌الفقهاء، ج ۱۲، ص ۳۸۴، قم: مؤسسه الامام الصادق، ۱۴۱۸ـ۱۴۲۴.

خاتون‌آبادی، داماد محمدباقر مجلسی و بسیار مورد احترام و اعتماد او بود.

[۱۳] خوانساری،‌ روضات‌الجنّات. ج۲، ص۳۶۴.

[۱۴] حسین بن محمدتقی نوری، فیض قدسی: زندگی‌نامه علامه محمدباقر مجلسی (۱۰۳۷ـ۱۱۱۰ه ق)، ج۱، ص۱۴۸، ترجمه جعفر نبوی، تهران ۱۳۷۴ش.

چنانچه هنگام وفات مجلسی، هشت مجلد از بحارالانوار به صورت مُسَوَّده و بدون توضیح باقی‌مانده بود، و مجلسی، اتمام آن را به میرمحمدصالح وصیت کرد. همچنین مجلسی از وی خواسته بود شرح ناتمام او بر کافی، با نام مرآهالعقول را به پایان رساند.

[۱۵] محمدصالح بن عبدالواسع خاتون‌آبادی، حدائق‌المقربین، نسخه خطی کتاب‌خانه (ش ۱) مجلس شورای اسلامی، ش ۳/۵۵۰۱.

[۱۶] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف‌الشیعه، ج۴، ص۴۱۵، چاپ علی نقی منزوی و احمدمنزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.

شاگردان

برخی از شاگردانش عبارت‌اند از: فرزندش میرمحمدحسین خاتون‌آبادی، خواهرزاده‌اش ابوالحسن بن محمدطاهر فتونی (متوفی ۱۱۳۸ یا ۱۱۳۹)، احمد بن اسماعیل جزائری (متوفی ۱۱۵۱)، نورالدین بن نعمت‌اللّه جزائری (متوفی ۱۱۵۸) و احمد علوی خاتون‌آبادی (متوفی ۱۱۶۱).

[۱۷] امین، اعیان‌الشیعه، ج۲، ص۴۸۰.

[۱۸] احمد حسینی‌اشکوری، تلامذه العلامه المجلسی و المجازون منه، ج۱، ص۱۲ـ۱۳، چاپ محمود مرعشی، قم ۱۴۱۰.

[۱۹] احمد حسینی‌اشکوری، تلامذه العلامه المجلسی و المجازون منه، ج۱، ص۱۱۱، چاپ محمود مرعشی، قم ۱۴۱۰.

[۲۰] اشراف جعفر سبحانی، موسوعه طبقات‌الفقهاء، ج ۱۲، ص ۳۸۴، قم: مؤسسه الامام الصادق، ۱۴۱۸ـ۱۴۲۴.

گرایش علمی

میر محمد صالح، گویا در اوایل تحصیل شوق فراوانی به علوم عقلی و فلسفی داشته است؛ چنان که خود هنگام شرح حال استادش علامه مجلسی، می گوید:
«در اوایل حال، این قاصر حریص بودم بر تحصیل علوم عقلی و اوقات خود را صرف کتب حکمت می نمودم».
استادان وی در این عرصه، ملا میرزا محمد شیروانی و محقق خوانساری بوده اند (در بخش استادان، کلام میر محمّد صالح در این باره نقل شده است).
تا این که در سفر خود به بیت الله الحرام، به سبب آشنایی با علامه مجلسی و تشویق او، از حکمت و علوم عقلی صرف نظر می کند و به طور ویژه به دانش حدیث اهتمام می ورزد، به طوری که در آثارش هیچ ردّی از فلسفه و منطق دیده نمی شود (چنان که موضوع آثار او حاکی از این امر است). البته ممکن است علاوه بر تشویق های علامه، وضعیت علمی آن زمان نیز در رغبت او به حدیث تأثیر داشته است؛ زیرا چنان که خواهد آمد یکی از ویژگی های عصر میر محمّد صالح، حدیث گرایی و رونق دانش حدیث بوده است.
در این میان، برخی آثار میر محمّد صالح مانند «التهلیلیه»، «شرح من لا یحضره الفقیه»، «رساله هلالیه»، نشان می دهد که وی فقیهی صاحب نظر و مجتهد بوده است؛ اما از مباحث تفسیری، کلامی، حدیثی و اخلاقی غفلت نورزیده و آثاری را در این زمینه ها به یادگار گذاشته است. با این همه، از عناوین کتاب های وی این نکته به دست می آید که به احتمال زیاد وی در این تألیفات، رویکردی حدیثی داشته است.
از پاره ای قراین و نکات که درباره میر محمد صالح نقل شده، معلوم می شود که او از لحاظ علمی مورد اعتماد و عنایت علامه مجلسی بوده است، به طوری که حکایت شده علامه مجلسی پیش از تألیف «زاد المعاد»، مردم را به کتاب «ذریعه النجاح» میر محمّد صالح ارجاع می داده است،

[۲۱] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف‌الشیعه، ج۱۰، ص۳۲.

هم چنان که او به اشاره علامّه، «شرح استبصار» را تصنیف و «شرح کافی» را تکمیل کرده است.

[۲۲] اعیان الشیعه، مجلد نهم، ص۳۷۱ـ۳۷۲.

یکی از نوادگان علاّمه در یکی از آثارش گفته است:
«هرگاه معنی حدیثی از مجلد شانزدهم بحارالانوار بر تو مشتبه شد، به کتاب های روادع النفوس، تقویم المؤمنین و انوار المشرقیه (از تألیفات میر محمد صالح) مراجعه کن».

[۲۳] اعیان الشیعه، مجلد نهم، ص۳۷۱ـ۳۷۲.

حاصل کلام آن که میر محمّد صالح در فقه و حدیث تبحر داشته و تألیفات او عمدتاً بر اساس این دو محور بوده است.

علمای معاصر میر محمّد صالح

میر محمّد صالح در زمان حیات خویش، با عالمان برجسته ای هم عصر بود. در این جا به اختصار، به ذکر نام برخی از آنان بسنده می کنیم:
۱ـ محمد بن حر عاملی (۱۰۳۳ ـ ۱۱۰۴ هـ.ق).
۲ـ امیر محمد باقر مدرس
۳ـ آقا جمال خوانساری
۴ـ شیخ جعفر قاضی (حویزه ای کمره ای)
۵ـ میرزا عبدالله افندی
۶ـ سید نعمت الله جزایری
۷ـ ملا محسن فیض کاشانی

جایگاه علمی و اجتماعی

درباره جایگاه علمی و اجتماعی خاندان میر محمّد صالح باید به صراحت اعتراف کرد که در بیشتر ـ یا همه ـ آثار شرح حال نگاری، به طور مشروح، مطلبی نیامده است؛ اما از مناصبی که میر محمد صالح و برخی از اعقابش داشته اند، این مطلب به خوبی استفاده می شود که آنان حضوری فعال و تأثیرگذار در عرصه دانش و اندیشه و امور اجتماعی داشته و مقبول عام و خاص بوده اند.
برای پی بردن به جایگاه اجتماعی و علمی این خاندان، لازم است علاوه بر توجه به وظایف کسانی که به امامت جمعه و شیخ الاسلامی منصوب می شده اند، به این نکته نیز عنایت شود که این دو منصب از میان ده ها عالم هر زمان به افرادی با شرایط علمی و مقبولیت خاص اعطا می شده است.

مناصب

خاتون‌آبادی پس از درگذشت مجلسی، با وجود عالمان بزرگی مانند فاضل هندی (متوفی ۱۱۳۷) و آقاجمال‌الدین خوانساری (متوفی ۱۱۲۲)، امام جمعه و سرپرست حوزه علمی اصفهان شد

[۲۴] خوانساری،‌ روضات‌الجنّات، ج۲، ص۳۶۴.

[۲۵] محمدعلی حبیب‌آبادی، مکارم‌الآثار، ج۲، ص۳۱۵، ج ۲، اصفهان ۱۳۶۲ش.

[۲۶] محمدعلی حبیب‌آبادی، مکارم‌الآثار، ج۲، ص۳۱۸ـ۳۱۹، ج ۲، اصفهان ۱۳۶۲ش.

[۲۷] امین، اعیان‌الشیعه، ج۹، ص۲۵۳.

و پس از وفات جعفر بن عبداللّه کَمَرِه‌ای (شیخ‌الاسلام اصفهان) در ۱۱۱۵، شیخ‌الاسلام شهر شد

[۲۸] عبدالحسین بن محمدباقر خاتون‌آبادی، وقایع‌السنین و الاعوام، ج۱، ص۵۵۳ـ۵۵۵، یا، گزارش‌های سالیانه از ابتدای خلقت تا سال ۱۱۹۵ هجری، چاپ محمدباقر بهبودی، تهران ۱۳۵۲ش.

اما پس از مدتی مناسبات او با شاه‌سلطان حسین (حک: ۱۱۰۵ـ۱۱۳۵)، که از ابتدا نیز رغبت چندانی به انتصاب او در این سِمَت نداشت، تیره گشت و در ربیع‌الآخر ۱۱۲۴ عزل شد ولی بار دیگر در ۱۱۲۵، با وساطت مریم‌بیگم عمه شاه، به این سمت منصوب شد.

[۲۹] عبدالحسین بن محمدباقر خاتون‌آبادی، وقایع‌السنین و الاعوام، ج۱، ص۵۶۵، یا، گزارش‌های سالیانه از ابتدای خلقت تا سال ۱۱۹۵ هجری، چاپ محمدباقر بهبودی، تهران ۱۳۵۲ش.

وفات

سال وفاتِ خاتون‌آبادی، در پ