مهسا فایل |
سایت دانلود فایل پاورپوینت کامل میثم بن علی میثم بحرانی ۷۹ اسلاید در PowerPoint
در حال بارگذاری
توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد
پاورپوینت کامل میثم بن علی میثم بحرانی ۷۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است
شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.
لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میثم بن علی میثم بحرانی ۷۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن پاورپوینت کامل میثم بن علی میثم بحرانی ۷۹ اسلاید در PowerPoint :
ابنمیثم کمالالدین میثم بن علی بحرانی
اِبْنِ مِیْثَم، کمالالدین میثم بن علی بن میثم بحرانی، محدث، فقیه و متکلم مشهور شیعی سده ۷ق/۱۳م میباشد.
برخی لقب او را مفیدالدین آوردهاند.
[۱] شوشتری، قاضی نورالله، ج۲، ص۲۱۰، مجالس المؤمنین، تهران، ۱۳۶۵ش.
[۲] تنکابنی، محمد، ج۱، ص۴۲۰، قصص العلماء، تهران، ۱۳۶۴ش.
از زندگی او آگاهی اندکی در دست است. همین قدر گفتهاند که در ۶۳۶ق/۱۲۳۹م، زاده شد.
[۳] ماحوزی بحرانی، سلیمان، ج۱، ص۶۹، فهرست آل بابویه و علماء البحرین، به کوشش احمد حسینی و محمد مرعشی، قم، ۱۴۰۴ق.
فهرست مندرجات
۱ – تحصیل
۲ – استادان
۳ – شاگردان
۴ – در سخن دیگران
۵ – فراخوانی از بغداد
۶ – سفر به عراق
۶.۱ – تاریخ سفر
۶.۲ – موقعیت ابن میثم در عراق
۷ – اقامت در حله
۸ – ارتباط با خواجه نصیرالدین طوسی
۹ – سبک استدلال
۱۰ – برخی از عقاید ابنمیثم
۱۱ – شهرت ابن میثم
۱۲ – درگذشت
۱۳ – آثار
۱۳.۱ – آثار چاپی
۱۳.۲ – آثارخطی و آثار یافت نشده
۱۴ – فهرست منابع
۱۵ – پانویس
۱۶ – منبع
تحصیل
وی نزد ابوالسعادات اسعد بن عبدالقاهر بن اسعد اصفهانی و کمالالدین علی بن سلیمان بحرانی دانش آموخت.
[۴] افندی اصفهانی، عبدالله، ج۵، ص۲۲۷، ریاض العلماء، به کوشش محمود مرعشی و احمد حسینی، قم، ۱۴۰۱ق.
اگرچه در منابع اشارتی به محل تحصیلات او نشده، ولی محتملاً در عراق و در مراکز تجمع شیعیان مانند حله به تحصیل علم پرداخت. اما ظاهراً پس از آن به بحرین بازگشت و گوشه عزلت برگزید تا آنکه دانشمندان عراق، خاصه اهل حله که او را مردی دانشمند میشمردند، از او خواستند که به تربیت شاگردان و تألیف و تصنیف بپردازد.
استادان
۱.خواجه نصیر الدین طوسی (۶۷۲ ـ ۵۹۸ ق).
ابن میثم در محضر این استاد بزرگ حکمت را فرا گرفت؛ شیخ طوسی نیز در تبحر وی در علم کلام و حکمت گواهی داده و وی را بسیار ستوده است.
۲. جمال الدین علی بن سلمان بحرانی (متوفای ۶۷۲ هـ.ق.).
۳. نجم الدین ابوالقاسم جعفر بن حسن هذلی (معروف به محقق حلی) (متوفای ۶۷۲ ق.).
احتمال دارد ابن میثم در محضر این استاد، فقه و ادبیات را فرا گرفته باشد.
شاگردان
۱.خواجه نصیر الدین طوسی،قبلاً نام وی در ردیف استادان ابن میثم ذکر شد؛ اما بر اساس نقل «ریحانه الأدب» از برخی بزرگان، خواجه نصیر الدین طوسی نیز در زمینه فقه و شرح «نج البلاغه»، از حوزه درسی ابن میثم بهره مند شده است.
[۵] ریحانه الأدب، ج۸، ص ۲۴۰ ـ ۲.
اگر چه برخی، این شاگردی را منتفی دانسته و دور از شأن و جایگاه بلند خواجه نصیر می دانند، اما با توضیحی که در پایان بخش استادان ذکر شد، این امر بعید به نظر نمی رسد.
۲. جمال الدین، ابو منصور حسن بن یوسف بن مطهر حلی (علامه حلی) (متوفای۷۲۶ هـ.ق.) از وی به عنوان شیخ فقیهان حله، یکی از مشایخ گرامی، عالم صدوق و فقیه، شاعر و ادیب یاد شده است. وی یکی از مشایخ عبدالکریم بن طاووس نیز می باشد.
در سخن دیگران
طریحی، دانشمند معروف، ابن میثم را شیخ صدوق و مورد اعتماد خوانده است.
[۶] مجمع البحرین، ج۶، ص ۱۷۲.
شیخ یوسف بحرانی از کتاب «سلامه البهیه» نقل می کند:
پیشوای متکلمان و زبده فقیهان و محدثان، عالم ربانی کمال الدین میثم … غواص دریای معارف و سرچشمه حقایق و لطائف است.
[۷] مفاخر اسلام، علی دوانی، ج۴، ص ۱۹۶ ـ ۸.
محدث شهیر حاج شیخ عباس قمی، نیز در این باره چنین آورده است:
عالم ربانی و فیلسوف متبحر، محقق و حکیم متأله مدقق، جامع علوم معقول و منقول و استاد فاضلانی است که از فحول بی شمارند.
[۸] سفینه البحار، ج۲، ص ۲۵۶.
صاحب الذریعه او را عارف متکلم
[۹] الذریعه، ج۲۴، ص ۶.
می نامد و صاحب معجم المولفین وی را ادیب، حکیم و متکلمی از فقهای امامیه می داند.
کتاب تجرید الکلام فی تحریر عقائد الاسلام نوشته خواجه نصیر الدین طوسی یکی از آثار گرانبهای فلسفی و کلامی است که شرح های زیادی بر آن نوشته شده است. ابن میثم نیز در این باره، آرائی دارد که صدرالدین ملا صدرای شیرازی (متوفای ۱۰۵۰هـ.ق.) از میان شرح های مختلف، آراء ابن میثم را ملاک قرار داده است.
ابن میثم تسلط کاملی به شعر داشت؛ او در بسیاری از موارد، برای استشهاد مطالب ذکر شده، از شعر استفاده می کرد.
فراخوانی از بغداد
از مطالعه برگه های تاریخ، بر می آید که ابن میثم بحرانی با آن همه کمالات علمی و معنوی، در نهایت فقر و تنگدستی زندگی می کرد.
وی هنگامی که مشاهده می کرد آن چه مورد اهمیت عمومی مردم و برخی دانش پژوهان قرار دارد، پول و ثروت دنیاست و به کمالات معنوی و علمی توجهی نمی شود، غم بر دلش سایه می افکند. همین تنش های روحی باعث شد که ابن میثم گوشه نشینی و تحمل فقر را بر حضور فعال در اجتماع، ترجیح دهد.
دانشوران بغداد و حله که آوازه ابن میثم را شنیده و برخی از آثارش را نیز مطالعه کرده بودند، نامه ای برای وی ارسال کردند تا با حضور خود در عراق، حوزه درس آن جا را رونق بیش تری بخشد. در بخشی از این نامه آمده است:
«شگفت آور است که شما، با وجود تسلطی که در تمام علوم و معارف دارید، در کنج عزلت و گوشه نشینی باقی بمانید».
ابن میثم پس از دریافت نامه، جواب آنان را با دو بیت شعر ارسال کرد که:
طلبت فنون العلم ابغی بها العلا
فقصر بی عما سموت به القل
تبین لی ان المحاسن کلها
فروع و ان المال فیها هو الاصل
«من انواع علوم و فنون را فرا گرفتم تا به مقام والایی برسم؛ اما تنگدستی و فقر، مرا از رسیدن به این هدف باز داشت. پس آشکارا دانستم که تمام نیکی ها و خوبی ها، فرعند و مال و ثروت، اصل است!»
او به این وسیله به آنان فهماند عده ای از روی نادانی مال بی ارزش دنیا را به کمالات علمی و معنوی ترجیح می دهند.
سفر به عراق
ابن میثم پس از ورود به عراق، لباس های مندرس و کهنه پوشید و در کلاس درسی که دانش پژوهان زیادی حضور داشتند شرکت کرد و در آستانه درب نشست.
مدتی که از کلاس درس سپری شد، سوالی پیش آمد و هیچ کدام از حاضران نتوانستند به آن پاسخ دهند؛ ابن میثم پاسخ را بیان کرد؛ اما هیچ کدام از دانشجویان به او توجهی نکردند؛ حتی یکی از آن ها گفت: مثل این که تو هم چند صباحی درس خوانده ای؟! پس از اتمام، هنگامی که سفره غذا پهن شد، به او تعارف نکردند که به سفره بنشیند، فقط مقدار کمی غذا برایش آوردند.
وی فردای آن روز، با لباس های فاخر و اشرافی به مجلس درس وارد شد؛ همگی به احترام او از جا برخاسته و وی را به بالای مجلس راهنمایی کردند.
درس همانند هر روز آغاز شد؛ ابن میثم در میانه درس، مطالبی را که صحت نداشت، عمدا به زبان راند؛ حضار بدون توجه به محتوای گفتار وی، زبان به تصدیق او گشوده و آفرین گفتند.
هنگام غذا خوردن که فرا رسیدن، نسبت به ابن میثم، احترم زیادی قائل شده و او را به غذا خوردن دعوت کردند. وی آستین لباس را به طرف غذا گرفت و گفت: «کل یا کمی؛ ای آستین، بخور!» حاضران با تعجب پرسیدند: این چه حرف و عملی است؟!
ابن میثم در جواب فرمود: همه این غذاهای لذیذ، برای آستین من و جامعه های قیمتی من است؛ نه خود من! زیرا من همان فقیری هستم که دیروز در همین مجلس حضور یافتم و هیچ کدام از شما به من توجهی نکردید و سخنان درست مرا نپذیرفتید؛ اما امروز در قالب یک فرد پولدار شرکت کردم، مورد احترام قرار گرفتم و سخنان باطل و بی اساس من مورد پذیرش شما قرار گرفت!
وی در پایان فرمود: من، ابن میثم بحرانی هستم که دعوتم کردید؛ (قبلاً) همین عمل امروز شما را گوشزد کردم و نوشتم که شما، جهل با پولداری را بر علم همراه فقر، ترجیح می دهید!
[۱۰] مفاخر اسلام، ج۴، ص ۱۹۸ ـ ۱۹۲.
تاریخ سفر
تاریخ سفر وی به عراق و حله و مدت اقامتش در آن شهر ها نامعلوم است؛ اما بر اساس قراینی، می شود فرض کرد که این سفر در بین سال های ۶۷۵ ـ ۶۶۵ ق. بوده است:
الف) ابن میثم در عراق، خدمت استادانی رسید که سال وفات آنان در حدود همین سال ها بوده است.
ب) وی پس از تصرف بغداد توسط هلاکوخان مغول و در عصر حکومت عطا ملک جوینی، به بغداد آمده و شرح «نهج البلاغه» را به سفارش جوینی نگاشته است.
از آن جا که تاریخ اتمام «نهج البلاغه»، سال ۶۷۵ هـ.ق. است و عطاء الملک نیز در همان سال از حکومت عزل شد، می توان گفت که ابن میثم پس از عزل عطاء الملک به بحرین بازگشته است.
[۱۱] مجله پژوهش و حوزه، ج۶، ص ۸۵.
موقعیت ابن میثم در عراق
ابن میثم در حکومت عطا ملک جوینی روزگار خوبی داشت، حکومت آن عصر، قدر و ارزش وی را پاس می داشت ابن میثم در این باره می گوید:
هنگامی که توفیق دیدار جوینی برایم دست داد، به حضور شریفش رسیدم. از روی علاقه و محبت، جایگاه و مقامی را به من اختصاص داد که خواسته هایم برآورده شد و باران های نعمت هایش را بر من بارانید که بی شباهت به نعمت های خداوندی نبود،
در گفت و گوهای دوستانه اش، ستایش «نهج البلاغه» و عظمت، فضیلت و اهمیت آن را به گونه ای بر زبان راند که دانستم او همان کسی است که من در جست و جویش بودم؛ چرا که وی به ارزش «نهج البلاغه» و منزلت آن در بین کتاب ها آگاهی داشت. من علاقه مندی وی را به کشف اسرار، دقایق و حقایق «نهج البلاغه» دو چندان کردم …
[۱۲] ترجمه شرح «نهج البلاغه»، ج۱، ص ۳۶، بنیاد پژوهش های آستان قدس رضوی، اول، ۱۳۷۵ش.
از عبارات فوق، می توان به تمایلات شیعی عطا ملک پی برد و ای بسا مصاحبت وی با ابن میثم و تقدیم این شرح از سوی ابن میثم به عطاملک، باعث گرایش وی به تشیع بوده باشد.
اقامت در حله
ابن میثم به احتمال قوی در حله اقامت گزید، چه، کسانی که از او روایت کردهاند مانند سید عبدالکریم بن طاووس حلی
[۱۳] افندی اصفهانی، عبدالله، ج۵، ص۲۲۷، ریاض العلماء، به کوشش محمود مرعشی و احمد حسینی، قم، ۱۴۰۱ق.
و علامه حلی
[۱۴] خوانساری، محمدباقر، ج۷، ص۲۱۶، روضات الجنات، تهران، ۱۳۸۲ق/۱۹۶۲م.
اهل حله هستند.
ارتباط با خواجه نصیرالدین طوسی
وی با خواجه نصیرالدین طوسی معاصر بود و گفتهاند که خواجه نزد او فقه میخواند و ابن میثم در کلام شاگرد خواجه بوده است.
[۱۵] ماحوزی بحرانی، سلیمان، ج۱، ص۴۷، «السلافه البهیه فی الترجمه المیثمیه»، کشکول (نک: بحرانی در همین مآخذ).
[۱۶] نوری، میرزا حسین، ج۳، ص۴۲۶، مستدرک الوسائل، تهران، ۱۳۱۸-۱۳۲۱ق.
[۱۷] خوانساری، محمدباقر، ج۶، ص۳۰۲، روضات الجنات، تهران، ۱۳۸۲ق/۱۹۶۲م.
در واقع شهرت عمده ابن میثم در کلام است و حتی در شرحی که بر نهج البلاغه نوشته، روش کلامی و فلسفی در پیش گرفته است.
سبک استدلال
وی در طرح مسائل و سبک استدلال به روش خواجه نصیرالدین در تجرید الاعتقاد نظر داشته و مستند استدلالهای او، برخلاف علامه حلی، بیشتر عقل است نه نقل: اگرچه از نظر چیرگی بر همه آراء و عقاید گونه گون متکلمان از علامه حلی ضعیفتر مینماید.
برخی از عقاید ابنمیثم
ابن میثم، معرفت و شناخت خدا را عقلاً واجب دانسته و بر آن است که این معرفت از روی تقلید و به موجب نقل قابل حصول نیست.
[۱۸] ابن میثم، میثم، ج۱، ص۲۸، قواعد المرام فی علم الکلام، به کوشش احمد حسینی، قم، ۱۳۹۸ق.
وی ظاهراً در باب اثبات صانع، نظر معتزله را بر اشاعره برتری داده است.
[۱۹] ابن میثم، میثم، ج۱، ص۶۳، قواعد المرام فی علم الکلام، به کوشش احمد حسینی، قم، ۱۳۹۸ق.
[۲۰] ابن میثم، میثم، ج۱، ص۸۲، قواعد المرام فی علم الکلام، به کوشش احمد حسینی، قم، ۱۳۹۸ق.
[۲۱] ابن میثم، میثم، ج۱، ص۸۴، قواعد المرام فی علم الکلام، به کوشش احمد حسینی، قم، ۱۳۹۸ق.
وی در باب نبوت ، سبک دقیق فلسفی در پیش گرفته و آن را به مطالب «ما، هل، لِمَ، کیف و من» تطبیق داده و بیان کرده است.
[۲۲] ابن میثم، میثم، ج۱، ص۱۲۱، قواعد المرام فی علم الکلام، به کوشش احمد حسینی، قم، ۱۳۹۸ق.
درباره حشر و معاد نظر ابوالحسن بصری را پذیرفته و بر آن است که اجزاء اصلیه انسان که تحول و تغییر نمییابد، محشور میشود
[۲۳] ابن میثم، میثم،
- همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
- ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
