توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مهدی‌ خالصی‌ ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مهدی‌ خالصی‌ ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مهدی‌ خالصی‌ ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

شیخ محمدمهدی خالصی

شیخ محمدمهدی خالصی از برجسته‌ترین علمای مجاهد و ضد استعمار شیعه عراق در قرن سیزدهم و چهاردهم هجری بوده است.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – فعالیت‌های علمی
۳ – فعالیت سیاسی
۳.۱ – فتوای جهاد
۴ – تشکیل حکومت عراق
۵ – رهبری انقلاب ضد استعماری
۶ – بیعت مشروط با امیر فیصل
۷ – الغای بیعت با امیر فیصل
۸ – تحریم انتخابات عراق
۹ – تبعید علماء
۱۰ – عزیمت به ایران
۱۱ – فتاوای خالصی در ایران
۱۲ – روحیه انقلابی
۱۳ – تاریخ وفات
۱۴ – آثار و تألیفات
۱۵ – براداران خاصی
۱۵.۱ – راضی خالصی
۱۵.۲ – محمدصادق خالصی
۱۶ – فهرست منابع
۱۷ – پانویس
۱۸ – منبع

معرفی اجمالی

نام او محمدمهدی نیز ذکر شده است.

[۱] میرحامد حسین، خلاصه عبقات الانوار فی امامه الائمه الاطهار، ج۱، ص۱۶۳، بقلم علی حسینی میلانی، قم ۱۴۰۴۱۴۰۸.

[۲] حسین علی محفوظ، «البیوتات العلمیه»، ج۱، ص۹۰، در موسوعهالعتبات المقدسه، تألیف جعفر خلیلی، ج۱۰، جزء۳، بیروت: مؤسسه الاعلمی للمطبوعات، ۱۴۰۷/۱۹۸۷.

پدرش حسین (متوفی ۱۳۱۲) و جدش عبدالعزیز (متوفی ۱۲۸۶) از عالمان کاظمین و خالص (شهری در شرق بغداد ) بودند.

[۳] امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۵۷.

[۴] عبدالرحیم بن عبدالکریم صفی‌پوری، منتهی الارب فی لغه العرب، ذیل «خلص»، چاپ سنگی تهران ۱۲۹۷ـ۱۲۹۸، چاپ افست ۱۳۷۷.

وی در ۹ یا ۱۵ ذیحجه ۱۲۷۶ ق در کرخ کاظمین به دنیا آمد و در میان طایفه خود (خالصی) پرورش یافت. برخی مقدمات علوم دینی را نزد پدرش در نجف آموخت، سپس به زادگاهش بازگشت و تحصیلات خود را در فقه و اصول و کلام نزد استادان فاضل کاظمین از جمله شیخ عباس جصانی تکمیل کرد و بار دیگر به نجف اشرف بازگشت و در حوزه درس علما و مدرسان آنجا حاضر شد و از فضلای معروف گردید. سپس به سامرا رفت و از درس میرزای شیرازی استفاده کرد و بعد از رحلت او به زادگاهش کرخ بازگشت و به تدریس پرداخت.

فعالیت‌های علمی

علوم دینی را در کاظمین، نجف و سامرا نزد پدرش و عالمانی چون عباس جَصّانی (متوفی ۱۳۰۶)، محمدحسین کاظمی (متوفی ۱۳۰۸)، میرزا حبیب اللّه رشتی (متوفی ۱۳۱۲)، میرزا محمدحسن شیرازی (متوفی ۱۳۱۲) و آخوند ملا محمد کاظم خراسانی (متوفی ۱۳۲۹) فراگرفت.

[۵] محمد حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ج۳، ص۱۴۷، قم ۱۴۰۵.

[۶] امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۵۷.

[۷] محمدمهدی موسوی اصفهانی، احسن الودیعه فی تراجم اشهر مشاهیر مجتهدی الشیعه، ج۲، ص۱۲۳ـ۱۲۴، او، تتمیم روضات الجنات، بغداد (۱۳۴۸).

[۸] عبدالحسین مجید کفائی، مرگی در نور: زندگانی آخوند خراسانی، ج۱، ص۱۳۹، تهران ۱۳۵۹ش.

او در کاظمین به تدریس فقه و اصول و کلام پرداخت و سال‌ها بعد به مرجعیت و شهرت رسید.

[۹] محمد حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ج۳، ص۱۴۸، قم ۱۴۰۵.

خالصی در کاظمین مدرسه‌ای دینی با نام مدرسهالزهراء تأسیس کرد و برای تدریس، از عالمانی مانند شیخ حسین رشتی (متوفی ۱۳۴۸) دعوت کرد.

[۱۰] محمد حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ج۳، ص۱۴۸، قم ۱۴۰۵.

[۱۱] محمدمهدی موسوی اصفهانی، احسن الودیعه فی تراجم اشهر مشاهیر مجتهدی الشیعه، ج۲، ص۱۲۵، او، تتمیم روضات الجنات، بغداد (۱۳۴۸).

در منابع از شاگردان او نامی برده نشده است.
حلقه درس وی را طلاب فاضل تشکیل می‌دادند و او دروس فقه و کلام و تقریرات درس اصول استادش، آخوند خراسانی را تعلیم می‌داد و چند سال بعد به مقام ریاست علمای کاظمین رسید و شیعیان کرخ و کاظمین از او تقلید کردند.

فعالیت سیاسی

در کاظمین، شیخ محمدمهدی خالصی، جنبش جهاد را هدایت کرد و بر وجوب دفاع از سرزمین‌های اسلامی فتوا داد. او رساله‌ای به نام السیف البتار فی جهاد الکفار (شمشیر بران در جهاد با کفار) نوشت. همچنین با صدور حکمی بر مسلمانان واجب کرد تا برای از بین رفتن فتنه کافران، تمام دارایی خود را در راه جهاد هزینه کنند و کسی که از بخشیدن سرمایه، خودداری کند، واجب است که به اجبار از او بگیرند.
اشغال بخشی از سرزمین عراق توسط انگلیسی‌ها و نیز صدور فتاوای جهاد علما بر ضد آنان، شور و احساسات فراوانی در میان شهرهای شیعه‌نشین عراق ایجاد کرد و ده‌ها هزار داوطلب به دعوت علما، آماده عزیمت به جبهه‌های نبرد شدند. مجاهدان به سه گروه تقسیم گردیدند و هر گروه را تعدادی از علما فرماندهی می‌کردند. گروه دوم مجاهدان که در هویزه استقرار داشت تحت فرماندهی شیخ محمدمهدی خالصی و فرزندش شیخ محمد خالصی زاده و تعدادی دیگر از علما بود. آنها عملیات نظامی متعددی علیه تاسیسات نفتی انگلیس اجرا کردند.

فتوای جهاد

خالصی در جنگ جهانی اول (۱۹۱۴ـ۱۹۱۸) همگام با مرجع بزرگ شیعه، میرزا محمدتقی شیرازی (متوفی ۱۳۳۸)، و شماری دیگر از علما، برضد انگلیسی‌ها فتوای جهاد صادر کرد.

[۱۲] عبدالشهید یاسری، البطوله فی ثوره العشرین، ج۱، ص۹، نجف ۱۳۸۶/۱۹۶۶.

[۱۳] امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۵۷.

در اواخر ۱۳۲۹ ق و پس از حمله روس‌ها به شمال ایران که آزادیخواهان سرشناسی را دستگیر و اعدام نمودند و نیز اندکی بعد از حمله استعمارگران ایتالیایی به طرابلس غرب (لیبی)، بسیاری از مراجع و علمای عراق، از جمله شیخ مهدی خالصی فتوای جهاد بر ضد اشغالگران روسی و ایتالیایی صادر کردند.
در ذیحجه ۱۳۳۲ ق متفقین علیه عثمانی اعلام جنگ دادند و متعاقب آن، دولت عثمانی نیز در ۱۸ ذیحجه همان سال بر ضد آنان اعلام جهاد داد. یک هفته بعد که انگلیسی‌ها به عراق یورش برده و بندر فاو را تصرف کردند، علمای شیعه عراق از جمله آیت‌الله خالصی در حمایت از عثمانی، فتوای جهاد بر ضد کفار (استعمارگران انگلیسی) صادر کردند.

تشکیل حکومت عراق

در ۵ ربیع الاول ۱۳۳۷ق، به دعوت فرماندار انگلیسی کاظمین، علمای بزرگ کاظمین و در رأس آنان آیت‌الله خالصی در جلسه‌ای با حضور فرماندار شرکت کردند و در آن علما با حضور و حاکمیت سیاسی انگلستان بر عراق، آشکارا مخالفت کرده طی طوماری خواستار تشکیل یک حکومت عربی ـ اسلامی شدند. علمای کاظمین توانستند افکار عمومی را بر ضد حاکمیت انگلستان بر عراق بسیج نمایند.
آنها تهدید کردند که هرکس به نفع اشغالگران انگلیسی رای دهد، او را تحریم و از جامعه طرد خواهند کرد. اغلب مردم شهر کاظمین نیز به ندای آنان پاسخ مثبت دادند. پس از اینکه در کنفرانس قاهره (۲ رجب ۱۳۳۹ق) تصمیم نهایی بر معرفی فیصل به عنوان تنها نامزد حکومت عراق گرفته شد، شیخ مهدی خالصی و سیدمحمد صدر، از جمله علمایی بودند که او را تایید و مدت کوتاهی با وی همکاری کردند. خالصی در دیدارش با فیصل او را اینگونه مخاطب قرار داد: ما با شما به عنوان پادشاهی بیعت می‌کنیم که به طور عادلانه در کشور حکومت کنید بر این اساس که حکومت، قانونی و پارلمانی باشد و عراق در دوران شما متکی به هیچ قدرت بیگانه‌ای نباشد. همچنین او با صدور فتوایی درباره بیعت، بر موضعگیری خود تاکید کرد، که این فتوا عینا در روزنامه‌های داخلی عراق انتشار یافت.
هنگامی که وهابیان حجاز در ۱۳۳۹ ق به قصد انهدام مراقد ائمه شیعه (علیهم‌السّلام)، تصمیم حمله به جنوب عراق را داشتند، وی به همراه گروهی از علمای کاظمین و مردم داوطلب، به دعوت آیت‌الله نائینی و آیت‌الله سیدابوالحسن اصفهانی به کربلا آمد.

رهبری انقلاب ضد استعماری

او در ۱۳۳۷ در پی دعوت میرزای شیرازی برای مشاوره درباره نهضت مبارزه با استعمار به کربلا عزیمت کرد. در ۱۳۳۸، به درخواست سید ابوالقاسم کاشانی به بهانه نظارت بر امور زوّار، که از کاظمین به کربلا می‌رفتند، به کاظمین رفت. سپس از آن‌جا به بغداد رفت و رهبری انقلاب ضد استعماری مردم عراق را برعهده گرفت.

[۱۴] علی وردی، لمحات اجتماعیّه من تاریخ العراق الحدیث، ج۵، قسم ۱، ص۶۲، بغداد ۱۹۶۹ـ۱۹۷۹، چاپ افست (قم) ۱۳۷۱ش.

[۱۵] فریق مزهر آلفرعون، الحقائق الناصعه فی الثوره العراقیه سنه ۱۹۲۰ و نتائجها، ج۱، ص۱۴۲ـ۱۴۳، بغداد ۱۴۱۵/۱۹۹۵.

[۱۶] محمد صادقی‌تهرانی، نگاهی به تاریخ انقلاب اسلامی ۱۹۲۰ عراق و نقش علمای مجاهد اسلام، ج۱، ص۴۱، قم: دارالفکر.

فتوای او مبنی بر وجوب بذل مال در راه جهاد و وجوب مصادره اموال تخطی‌کنندگان از پرداخت آن، مخالفت‌هایی را در پی‌ داشت، زیرا برخی آن را مُهر تأییدی بر عمل ترک‌های عثمانی می‌دانستند که به نام وظیفه دوران جنگ، به مصادره اموال مردم می‌پرداختند.

[۱۷] علی وردی، لمحات اجتماعیّه من تاریخالعراق الحدیث، ج۴، ص۱۳۰، بغداد ۱۹۶۹ـ۱۹۷۹، چاپ افست (قم) ۱۳۷۱ش.

خالصی برای صدور فتوایی مشترک از جانب علمای کاظمین درباره جهاد در برابر استعمارگران تلاش کرد، ولی به نتیجه‌ای نرسید و به شیوه پیشین خود (یعنی مبارزه مسلحانه برضد انگلیس) ادامه داد.

[۱۸] علی وردی، لمحات اجتماعیّه من تاریخالعراق الحدیث، ج۴، ص۱۳۰، بغداد ۱۹۶۹ـ۱۹۷۹، چاپ افست (قم) ۱۳۷۱ش.

[۱۹] گلشن ابرار، خلاصه‌ای از زندگی اسوه‌های علم و عمل از ثقهالاسلام کلینی تا آیهاللّه خامنه‌ای، ج۱، ص۵۰۱، تهیه و تدوین جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم، قم: معروف، ۱۳۷۹ش.

وی با همراهی فرزندش محمد (متوفی ۱۳۸۳) و برخی دیگر، رهبری جناح چپ جنگ را در منطقه بصره (به مرکزیت حویزه ) برعهده گرفت.

[۲۰] محمد حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ج۳، ص۱۴۸، قم ۱۴۰۵.

[۲۱] حسن علوی، الشیعه و الدوله القومیه فی العراق: ۱۹۱۴ـ ۱۹۹۰، ج۱، ص۶۷، قم: دارالثقافه للطباعه و النشر.

[۲۲] عبداللّه فهد نفیسی، دور الشیعه فی تطور العراق السیاسی الحدیث، ج۱، ص۸۶، بیروت ۱۴۰۵.

پس از ناکامی مجاهدان عراقی و در پی موافقت بریتانیا با استقلال عراق و تشکیل حکومت ملی، خالصی به بغداد بازگشت و در سخنرانی‌های خود به تحلیل و افشای توطئه‌های سیاسی پرداخت.

[۲۳] محمد حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ج۳، ص۱۴۸، قم ۱۴۰۵.

[۲۴] محمد غروی، مع علماءالنجف الاشرف، ج۲، ص۴۸۶، بیروت ۱۴۲۰/۱۹۹۹.

[۲۵] محمد صادقی‌تهرانی، نگاهی به تاریخ انقلاب اسلامی ۱۹۲۰ عراق و نقش علمای مجاهد اسلام، ج۱، ص۹۵، قم: دارالفکر.

[۲۶] میربصری، اعلام السیاسه فی العراق الحدیث، ج۱، ص۲۶۶، لندن ۱۹۸۷.

خالصی در ۱۳۳۹ پس از درگذشت شیخ الشریعه اصفهانی، از مراجع تقلید شیعیان شد

[۲۷] فریق مزهر آل فرعون، الحقائق الناصعه فی الثوره العراقیه سنه ۱۹۲۰ و نتائجها، ج۱، ص۵۱۲ـ ۵۱۳، بغداد ۱۴۱۵/۱۹۹۵.

[۲۸] علی وردی، لمحات اجتماعیّه من تاریخالعراق الحدیث، ج۶، قسم ۱، ص۴۳، بغداد ۱۹۶۹ـ۱۹۷۹، چاپ افست (قم) ۱۳۷۱ش.

و پذیرفتن مناصب حکومتی را حرام دانست.

بیعت مشروط با امیر فیصل

او در همان سال پس از تشکیل حکومت مستقل در عراق، با امیرفیصل، حاکم عراق (متوفی ۱۳۵۲)، بیعت کرد؛ مشروط بر این‌که استقلال عراق را حفظ کند و آن را از سلطه بیگانگان دور نگهدارد و به تأسیس مجلس نمایندگان پایبند باشد.

[۲۹] استیون همزلی لانگریگ، العراق الحدیث: من سنه ۱۹۰۰ الی سنه ۱۹۵۰، ج۱، ص۲۱۷، تاریخ سیاسی، اجتماعی، و اقتصادی، ترجمه و تعلیق سلیم طه تکریتی، بغداد ۱۹۸۸.

[۳۰] فریق مزهر آل فرعون، الحقائق الناصعه فی الثوره العراقیه سنه ۱۹۲۰ و نتائجها، ج۱، ص۵۱۶، بغداد ۱۴۱۵/۱۹۹۵.

[۳۱] فریق مزهر آل فرعون، الحقائق الناصعه فی الثوره العراقیه سنه ۱۹۲۰ و نتائجها، ج۱، ص۵۳۲، بغداد ۱۴۱۵/۱۹۹۵.

[۳۲] علی وردی، لمحات اجتماعیّه من تاریخ العراق الحدیث، ج۶، قسم ۱، ص۱۱۰، بغداد ۱۹۶۹ـ۱۹۷۹، چاپ افست (قم) ۱۳۷۱ش.

[۳۳] عبدالرزاق حسنی، الثوره العراقیه الکبری، ج۱، ص۲۸۰ـ۲۸۱، (لبنان ۱۳۸۴).

خالصی در ۱۳۴۰ ریاست کنفرانس کربلا را برعهده گرفت که در آن، حمله وهابیان به عراق محکوم شد.

[۳۴] عبدالرزاق حسنی، تاریخ الوزارات العراقیه، ج۱، ص۵۹، صیدا۱۳۸۰ـ۱۳۸۸.

[۳۵] عبدالرزاق حسنی، تاریخ الوزارات العراقیه، ج۱، ص۶۹ـ۷۰، صیدا۱۳۸۰ـ۱۳۸۸.

[۳۶] عبدالحلیم رهیمی، تاریخ الحرکه الاسلامیه فی العراق: الجذور الفکریه و الواقع التاریخی (۱۹۰۰ـ ۱۹۲۴)، ج۱، ص۲۴۵ـ۲۴۷، بیروت ۱۹۸۵.

الغای بیعت با امیر فیصل

خالصی پس از پای بند نماندن فیصل به شروط بیعت‌نامه و انعقاد معاهده با انگلستان در ۱۳۴۰/۱۹۲۲، که در آن مفهوم قیمومت گنجانده شده بود،

[۳۷] استیون همزلی لانگریگ، العراق الحدیث: من سنه ۱۹۰۰ الی سنه ۱۹۵۰، ج۱، ص۲۲۹، تاریخ سیاسی، اجتماعی، و اقتصادی، ترجمه و تعلیق سلیم طه تکریتی، بغداد ۱۹۸۸.

[۳۸] استیون همزلی لانگریگ، العراق الحدیث: من سنه ۱۹۰۰ الی سنه ۱۹۵۰، ج۱، ص۲۳۱، تاریخ سیاسی، اجتماعی، و اقتصادی، ترجمه و تعلیق سلیم طه تکریتی، بغداد ۱۹۸۸.

[۳۹] عبدالرحمان بزّاز، العراق من الاحتلال حتی الاستقلال، ج۱، ص۱۴۸ـ۱۵۰، بغداد ۱۹۶۷.

بیعت مردم عراق با فیصل را ملغا اعلام کرد.

[۴۰] علی وردی، لمحات اجتماعیّه من تاریخالعراق الحدیث، ج۶، قسم ۱، ص۱۷۶، بغداد ۱۹۶۹ـ۱۹۷۹، چاپ افست (قم) ۱۳۷۱ش.

[۴۱] عبدالحلیم رهیمی، تاریخ الحرکه الاسلامیه فی العراق: الجذور الفکریه و الواقع التاریخی (۱۹۰۰ـ ۱۹۲۴)، ج۱، ص۲۵۵ـ ۲۶۱، بیروت ۱۹۸۵.

تحریم انتخابات عراق

هنگامی که دولت درصدد تشکیل مجلس نمایندگان برآمد تا معاهده مزبور را رسمی کند، تعدادی از علمای بزرگ از جمله خالصی، فتاوایی شدیداللحن در تحریم انتخابات صادر کردند

[۴۲] استیون همزلی لانگریگ، العراق الحدیث: من سنه ۱۹۰۰ الی سنه ۱۹۵۰، تاریخ سیاسی، اجتماعی، و اقتصادی، ترجمه و تعلیق سلیم طه تکریتی، ج۱، ص۲۳۶، پانویس۱۹، بغداد ۱۹۸۸.

[۴۳] علی وردی، لمحات اجتماعیّه من تاریخ العراق الحدیث، ج۶، قسم ۱، ص۲۰۳، بغداد ۱۹۶۹ـ۱۹۷۹، چاپ افست (قم) ۱۳۷۱ش.

[۴۴] سلیم حسنی، رؤساء العراق: ۱۹۲۰ـ۱۹۵۸ه، ج۱، ص۳۹، دراسه فی اتجاهات الحکم، لندن ۱۴۱۳/۱۹۹۲.

[۴۵] عبدالحلیم رهیمی، تاریخ الحرکه الاسلامیه فی العراق: الجذور الفکریه و الواقع التاریخی (۱۹۰۰ـ ۱۹۲۴)، ج۱، ص۲۶۰، بیروت ۱۹۸۵.

آنان در این فتواها خواستار لغو نظام استعماری، خروج مستشاران انگلیسی، بازگشت تبعیدشدگان، آزادی بیان و اجازه تأسیس احزاب سیاسی شدند.

[۴۶] آلبرت منتشاشویلی، العراق فی سنوات الانتداب البریطانی، ج۱، ص۲۳۴، ترجمه هاشم صالح تکریکی، بغداد ۱۹۷۸.

[۴۷] عبدالحلیم رهیمی، تاریخ الحرکه الاسلامیه فی العراق: الجذور الفکریه و الواقع التاریخی (۱۹۰۰ـ ۱۹۲۴)، ج۱، ص۲۵۵ـ ۲۶۱، بیروت ۱۹۸۵.

به گفته محمدرضا طبسی،

[۴۸] محمدرضا طبسی، «مصاحبه با آیت اللّه حاج شیخ محمدرضا طبسی»، ج۱، ص۶۵ـ۶۶، حوزه، سال ۶، ش ۴ (مهر و آبان ۱۳۶۸).

خالصی با آن‌که مجلس وقت عراق را فرمایشی می‌دانست، حضور نمایندگانی از شیعیان را در مجلس و دولت لازم می‌شمرد. او در پی تهدید مرزهای شمالی عراق از سوی ترکیه، فتوایی مبنی بر تحریم دفاع از عراق در مقابل ترکیه صادر کرد.

[۴۹] استیون همزلی لانگریگ، العراق الحدیث: من سنه ۱۹۰۰ الی سنه ۱۹۵۰، ج۱، ص۲۳۲، تاریخ سیاسی، اجتماعی، و اقتصادی، ترجمه و تعلیق سلیم طه تکریتی، بغداد ۱۹۸۸.

[۵۰] علی وردی، لمحات اجتماعیّه من تاریخالعراق الحدیث، ج۶، قسم ۱، ص۲۱۳ـ۲۱۴، بغداد ۱۹۶۹ـ۱۹۷۹، چاپ افست (قم) ۱۳۷۱ش.

[۵۱] سلیم حسنی، رؤساء العراق: ۱۹۲۰ـ۱۹۵۸ه، ج۱، ص۳۸، دراسه فی اتجاهات الحکم، لندن ۱۴۱۳/۱۹۹۲.

[۵۲] عبدالحلیم رهیمی، تاریخ الحرکه الاسلامیه فی العراق: الجذور الفکریه و الواقع التاریخی (۱۹۰۰ـ ۱۹۲۴)، ج۱، ص۲۶۷، بیروت ۱۹۸۵.

در ۱۳۲۰ش، به رغم تلاش ملک فیصل برای متقاعد ساختن خالصی به تغییر دادن فتوای پیشینش، او بار دیگر به تحریم انتخابات فتوا داد

[۵۳] علی وردی، لمحات اجتماعیّه من تاریخالعراق الحدیث، ج۶، قسم ۱، ص۲۱۶ـ۲۱۷، بغداد ۱۹۶۹ـ۱۹۷۹، چاپ افست (قم) ۱۳۷۱ش.

و در کاظمین تظاهراتی برضد فیصل بر پا ساخت.

تبعید علماء

آن سه نفر در فتاوایی که صادر کردند هرگونه شرکت در انتخابات را تحریم نمودند. آیت‌الله خالصی نیز فتوایی صادر کرد و اعلام نمود در صدد باطل‌کردن بیعت خود با فیصل است زیرا او به تعهداتش مبنی بر حفظ استقلال خود عمل نکرده است، همچنین بر رها شدن از هر قید و بند و دخالت خارجی تکیه و تاکید نمود و طی فتوای دیگری ورود به دستگاه‌های دولتی و ادارات را تحریم و آن را به مثابه همکاری با کفار دانست. با آنکه فیصل در آغاز، اهمیتی بدان فتواها نمی‌داد اما آن فتواها تاثیر فراوانی بر مردم عراق گذاشت و اکثریت مردم عراق، انتخابات را تحریم کردند.
مقامات انگلیسی و فیصل ناگزیر مخالفت علما را جدی گرفتند و چون هیچ یک از علما آماده توافق نبودند، لذا درصدد تبعید آنان برآمدند.
سرانجام خالصی و فرزندانش حسن و علی، نوه برادرش علی‌نقی خالصی و یکی از یارانش به نام سلمان قطیفی دستگیر و به بصره تبعید شدند.

[۵۴] علی وردی، لمحات اجتماعیّه من تاریخ العراق الحدیث، ج۶، قسم ۱، ص۲۱۸ـ۲۲۱، بغداد ۱۹۶۹ـ۱۹۷۹، چاپ افست (قم) ۱۳۷۱ش.

[۵۵] علی وردی، لمحات اجتماعیّه من تاریخالعراق الحدیث، ج۶، قسم ۱، ص۲۲۴ـ۲۲۷، بغداد ۱۹۶۹ـ۱۹۷۹، چاپ افست (قم) ۱۳۷۱ش.

[۵۶] عبدالرزاق حسنی، تاریخ الوزارات العراقیه، ج۱، ص۱۳۱، صیدا۱۳۸۰ـ۱۳۸۸.

[۵۷] عبدالحلیم رهیمی، تاریخ الحرکه الاسلامیه فی العراق: الجذور الفکریه و الواقع التاریخی (۱۹۰۰ـ ۱۹۲۴)، ج۱، ص۲۷۲، بیروت ۱۹۸۵.

تبعید خالصی اعتراض مردم را در شهرهای مختلف از جمله بغداد، نجف و کاظمین در پی‌داشت.

[۵۸] علی وردی، لمحات اجتماعیّه من تاریخالعراق الحدیث، ج۶، قسم ۱، ص۲۲۷ـ۲۲۸، بغداد ۱۹۶۹ـ۱۹۷۹، چاپ افست (قم) ۱۳۷۱ش.

سپس او و همراهانش به جدّه تبعید شدند.

[۵۹] محمدعلی حبیب‌آبادی، مکارم الآثار، ج۶، ص۲۱۴۷، ج ۶، اصفهان ۱۳۶۴ش.

وی پس از پایان مراسم حج بنا به دعوت دولت ایران از راه بندر بوشهر و اصفهان وارد قم گردید و در همه جا استقبال فراوان مردم روبرو شد. پیش از وی آیت‌الله نائینی و آیت‌الله اصفهانی به عنوان اعتراض به تبعید خالصی و دیگر علما، عراق را به سمت قم ترک کرده بودند. به گفته خالصی زاده، هنگامی که شیخ مهدی خالصی دریافت که علمای تبعیدی ساکن قم (نائینی و اصفهانی)، دو تن را نزد ملک فیصل فرستاده تا از وی خواهش کنند که در باز گرداندن علما به عراق به آنان کمک و همکاری کند، سخت ناراحت شد و یاران روحانی خود را سرزنش کرده گفت که نباید تسلیم حکومت عراق و انگلیس شد، بلکه باید در ایران ماند و نخست این کشور و سپس عراق و دیگر کشورهای اسلامی را اصلاح کرد. به سبب همین اختلاف نظر خالصی با دیگر علمای تبعیدی بود که نامبرده قم را رها کرد به مشهد روی آورد و به اقامه جماعت و تدریس و تالیف پرداخت. ولی بنا به گزارش دیگری، مقامات دولتی عراق، حساب شیخ مهدی خالصی را از دیگر علمای تبعیدی جدا ساخته و به هیچ وجه مایل نبودند نامبرده به عراق بازگردد.

عزیمت به ایران

در ۱۳۲۰ش، به درخواست دولت ایران، خالصی پس از انجام دادن مراسم حج راهی ایران شد.

[۶۰] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، قسم ۳، ص ۱۱۶۰، مشهد، قسم ۱ـ۴، ۱۴۰۴.

[۶۱] محمدمهدی موسوی اصفهانی، احسن الودیعه فی تراجم اشهر مشاهیر مجتهدی الشیعه، ج۲، ص۱۲۳، او، تتمیم روضات الجنات، بغداد (۱۳۴۸).

[۶۲] عبدالرزاق حسنی، تاریخ الوزارات العراقیه، ج۱، ص۱۳۴، صیدا۱۳۸۰ـ۱۳۸۸.

در مراسم استقبال مردم بوشهر، او هدف ترور نافرجام مردی انگلیسی قرار گرفت. سپس به شیراز و اصفهان رفت و برای ملاقات با سید ابوالحسن اصفهانی (متوفی ۱۳۲۵ش/۱۳۶۵) و میرزا محمد حسین نائینی (متوفی ۱۳۱۵ش/۱۳۵۵) که به حمایت از او عراق را ترک کرده بودند، راهی قم شد. خالصی در ۱۳۲۱ش با علمای یادشده درباره چگونگی ادامه مبارزه اختلافنظر پیدا کرد و به مشهد رفت.

[۶۳] علی وردی، لمحات اجتماعیّه من تاریخ العراق الحدیث، ج۶، قسم ۱، ص۲۴۵ـ۲۴۸، بغداد ۱۹۶۹ـ۱۹۷۹، چاپ افست (قم) ۱۳۷۱ش.

[۶۴] محمدمهدی موسوی اصفهانی، احسن الودیعه فی تراجم اشهر مشاهیر مجتهدی الشیعه، ج۲، ص۱۲۳، او، تتمیم روضات الجنات، بغداد (۱۳۴۸).

برخی، سبب رفتن وی را به مشهد، درخواست دولت ایران پس از پخش شایعه‌ای در جراید اروپایی مبنی بر نقش خالصی در تحریک به قتل ایمبری (کنسول ایالات متحده امریکا در تهران) دانسته‌اند.

[۶۵] محمد قزوینی، «وفیات معاصرین»، ج۱، ص۴۱، یادگار، سال ۳، ش ۵ (دی ۱۳۲۵).

خالصی در مشهد حزبی با نام «جمعیه استخلاص الحرمین الشریفین و بین النهرین» تأسیس کرد و از مسلمانان کشورهای اسلامی