توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل موسیقی غنا ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل موسیقی غنا ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل موسیقی غنا ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل موسیقی غنا ۶۰ اسلاید در PowerPoint

موسیقی از جمله موضوع‌هایی است که از لفظ گرفته تا مفهوم و مصداق، همواره در معرفت و‌ اندیشه دینی تاریخچه‌ای بحث انگیز و پرهیاهو داشته است. بسیاری از فقیهان دوراندیش با توجه به منابع و پایه‌های شناخت تاریخی اصول فقهی، قرآنی و روایی پیرامون این موضوع بحث کرده‌اند.

فهرست مندرجات

۱ – واژه موسیقی
۲ – تعریف اصطلاحی موسیقی
۳ – انواع موسیقی
۴ – موسیقی در اصطلاح شرع
۵ – غنا در لغت و اصطلاح
۶ – تفکر غلط از موسیقی
۷ – موسیقی سنتی و کلاسیک
۸ – مستندات فقهی حرمت موسیقی‌
۸.۱ – آیات
۸.۲ – روایات
۹ – آثار زیانبار موسیقی از نگاه آیات و روایات
۹.۱ – آثار زیانبار موسیقی در دنیا
۹.۲ – آثار غنا و موسیقی در آخرت
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

واژه موسیقی

موسیقی واژه‌ای یونانی است که در حوزه مفاهیم دینی و زبان عربی تقریباً معادل غناء و موسیقی یا موسیقیا می‌باشد.

تعریف اصطلاحی موسیقی

در اصطلاح عبارت است از ترکیب صدا و آواز همراه با نوعی ترکیب و تناسب با هدف لذت آفرینی، خیال پردازی، ایجاد هیجان و تحریک در مخاطب. پس هر صدایی موسیقی نیست صدایی موسیقی است که متناسب با زیبایی توام با کشش طبیعی، ریتم و وزن، زیر و بم، ترجیع و تحریر (غلطاندن و پیچاندن) اوج و فرود مناسب و. . . باشد.
موسیقی عبارت از اصوات و آهنگ‌هایی است که انسان را در عالمی که برای وی قابل توصیف نیست سیر می‌دهد، و چنان بر اعصاب آدمی مسلط می‌شود که گاهی می‌گریاند و گاهی انسان را می‌خنداند. گاهی اعضا و جوارح انسان را بدون اختیار به حرکت در می‌آورد، و زمانی تهییج عشق و شهوت می‌کند و آدمی را برده و غلام خود ساخته و بر اعصاب، عقل، فکر و روانش فرمانروایی و حکومت می‌کند.

[۱] علم الهدی، سیدمرتضی، ساز و آواز، (قم، پیام اسلام ۱۳۵۲)، ص۵.

انواع موسیقی

موسیقی بر دو نوع است:
۱. طبیعی. ۲. غیرطبیعی (مصنوعی) موسیقی طبیعی عبارت است از صدای دلنواز ریزش آبشارها، آوای روح پرور بلبل، قمری و عندلیب و ترانه دلربای کبک و هزارداستان. نوای نغز پرندگان، نغمه مسرت بخش جویبارها، صدای فرح بخش شاخه‌های درختان به هنگام وزش باد. این اصوات و آهنگ‌ها نه دور از صدمه و آسیب و زیان است بلکه نیروی تفکر و تعقل را زیاد می‌کند و خستگی‌های دماغی را نیست و نابود می‌سازند و انسان را خوشحال و با نشاط و سرحال می‌نمایند. اما موسیقی مصنوعی آهنگ‌های مصنوعی است که دست بشر آن را به وجود می‌آورد به وسیله وسایلی از قبیل ویولن، ترومپت، گیتار، آکوردتون، تار، سنتور، تنبور و غیره ایجاد می‌شود.

[۲] علم الهدی، سیدمرتضی، ساز و آواز، (قم، پیام اسلام ۱۳۵۲)، ص۶.

موسیقی در اصطلاح شرع

از آیات فراوان

[۳] حج/سوره۲۲، آیه۳۰.

(اجتنبوا قول الزور، و از سخن باطل (و لهو و غنا) بپرهیزید.) و روایات بسیاری

[۴] طبرسی، علی، مجمع البیان، (بیروت، دارالمعرفه، دوم، ۱۴۰۸)، ج۷، ص۱۳۱.

[۵] طبرسی، علی، مجمع البیان، (بیروت، دارالمعرفه، دوم، ۱۴۰۸)، ج۸۷، ص۴۹۰.

استفاده می‌شود موسیقی حرام در شرع، موسیقی لهوی است (یعنی آهنگ‌هایی که متناسب با مجالس انسان‌های اهل گناه و فساد می‌باشند).

[۶] تبریزی، شیخ جواد، استفتائات جدید (انتشارات سرور)، ص۲۱۸-۲۲۱.

[۷] امام خمینی، روح الله، رساله امام خمینی (رحمه ‌الله‌علیه)، ج۲، ص۹۶۳.

از جمله امام صادق (علیه‌السّلام) فرمود: از غنا برحذر باشید و از قول زور (قول لهوی) اجتناب کنید، و چندین بار این جمله را تکرار فرمودند

[۸] طبرسی، علی، مجمع البیان، (بیروت، دارالمعرفه، دوم، ۱۴۰۸)، ج۷-۸، ص۱۳۱.

[۹] انصاری، شیخ مرتضی، مکاسب محرمه، ص۲۸۶-۲۸۸.

غنا در لغت و اصطلاح

غنا بدون مد به معنای بی‌نیازی و با مد همان آواز خواندن است.

[۱۰] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، (دفتر نشر الکتاب، دوم، ۱۴۰۴ ه) ص۳۶۶.

بعضی هم به معنای آواز یا کشیدن آواز معنی نموده‌اند. و بعضی دیگر به معنای نیکو کردن صورت یا نازک نمودن آن معنی نموده‌اند.

[۱۱] انصاری، شیخ مرتضی، مکاسب محرمه (چاپ قدیم، خط طاهر خوشنویس، ۱۳۷۵ ق)، ج۱، ص۲۹۱.

غنا در اصطلاح فقهاء عبارت است از کشیدن صدا و آواز، با دو شرط: یکی این‌که دارای رفت و برگشت و گردانیدن آواز در حلق باشد (= ترجیع). دیگری طرب آور باشد: یعنی در انسان حالت خفت و سبکی خاصی به وجود آورد که باعث شدت حزن و یا خوشحالی زیاد می‌شود و بعضی‌ها قید لهوی بودن را هم اضافه نموده‌اند

[۱۲] انصاری، شیخ مرتضی، مکاسب محرمه (چاپ قدیم، خط طاهر خوشنویس، ۱۳۷۵ ق)، ج۱، ص۲۹۱.

در نتیجه فرق آن دو این شد که موسیقی از نوع آهنگ و صداهایی است که توسط آلات خاص و یا حرکت‌های طبیعی ایجاد می‌شود. نوع حرام آن موسیقی است که متناسب مجالس لهو و لعب، و اهل فسق باشد که تمام فقهاء این نوع موسیقی را حرام می‌دانند، ولی اگر متناسب با مجالس لهو و لعب و اهل فسق نباشد به نظر برخی از فقها حرام نیست ولی غنا صوتی است که توسط انسان، با گرداندن صوت در حلق «ترجیع» ایجاد می‌شود.

تفکر غلط از موسیقی

برخی متاسفانه به غلط موسیقی را پلی بین انسان و طبیعت و انسان و خدا می‌دانند و با جمله‌هایی مانند: «موسیقی روح را پالایش می‌کند.» و «موسیقی یک ضرورت است» و «موسیقی رازگویی و نیایش انسان خاکی با خداست.»
خود و دیگران را گول زده و آن قدر که با «تار» و «سه تار» انس می‌گیرند با قرآن و نماز و دعا مانوس نمی‌گردند متاسفانه در این مقاله کوتاه مجالی برای نشان دادن مصنوعی بودن نواهای موسیقی و عدم کارایی آن در برقراری پلی میان انسان و طبیعت و انسان و خدا وجود ندارد

[۱۳] انصاری، شیخ مرتضی، مکاسب محرمه، ج۱۴، ص۹۱-۹۲، دارالکتب الاسلامیه .

تنها چند پرسش را مطرح می‌کنیم که دقت در آنها و پاسخ وجدان پسندی که به آن خواهید داد، بسیاری از مشکلات و دغدغه‌ها را از بین می‌برد چرا ما از خدا سؤال نمی‌کنیم که برای نزدیکی و رسیدن به تو (= عرفان) از چه راهی بیاییم؟ و آیا اساساً خدا این حق را ندارد که بگوید از چه راهی می‌توانید به من نزدیک شوید؟ چرا «عارفان عرفان موسیقیایی» به احادیث و بلکه مذموم بودن آن توجه ندارند؟ چرا به خدا، عملا این حق آیاتی که در آن نه تنها موسیقی ترویج و تایید نشده، را نمی‌دهیم که به حال و هوای مصنوعی برخاسته از موسیقی را، عرفانی و آرامش آور نداند؟ بلی، ما منکر نیستیم که موسیقی آن چنان دل و روح را می‌لرزاند که اشک جاری می‌شود؛ ولی بحث این جاست که این حالت، چقدر مورد تایید خداست؟ آیا تاکنون شنیده یا دیده‌اید که پیامبران و ائمه (علیهم‌السّلام) برای تلطیف روح افراد و رساندن آنان به کمال از موسیقی استفاده یا به آن سفارش کرده باشند؟

موسیقی سنتی و کلاسیک

برخی از جوانان، مرز موسیقی حلال و حرام را سنتی و کلاسیک آن می‌دانند. موسیقی سنتی ایرانی را حلال و غیر آن را حرام می‌پندارند.

[۱۴] جعفری، علامه محمدتقی، موسیقی از دیدگاه فلسفی و روانی، مؤسسه علامه جعفری.

مقام معظم رهبری در دیداری که با جوانان در دهه فجر سال ۱۳۷۷ داشتند، در پاسخ به این پندار فرمودند: «من نمی‌توانم به طور مطلق بگویم که موسیقی اصیل ایرانی، موسیقی حلال است؛ نه این طور نیست. برخی خیال می‌کنند که مرز موسیقی حلال و حرام، موسیقی سنتی است، نه این طوری نیست آن موسیقی که منادیان دین و شرع همیشه در دوره‌های گذشته با آن مقابله می‌کردند و می‌گفتند حرام است، همان موسیقی سنتی ایرانی خودمان است که به شکل حرامی در دربارهای سلاطین در نزد افراد بی بندوبار در نزد افرادی که به شهوات تمایل داشتند و خوض در شهوات می‌کردند، اجرا می‌شده این همان موسیقی حرام است. بنابراین مرز موسیقی حرام و حلال عبارت از ایرانی بودن، سنتی بودن، قدیمی بودن، کلاسیک بودن، غربی بودن یا شرقی بودن نیست. مرز آن چیزی است که من عرض کردم

[۱۵] مقام معظم رهبری، ‌دیدار با جوانان، دهه فجر سال ۱۳۷۷.

به مرز موسیقی حلال و حرام در اقسام آهنگ‌ها و آوازها اشاره شد.

[۱۶] امام خمینی، روح الله، استفتائات، رساله امام خمینی (رحمه ‌الله‌علیه)، ص۱۴.

در ضمن، پخش از صدا و سیما و یا موسیقی‌های اصیل و غنا، موجب تغییر حکم نمی‌گردد، زیرا حکم حرام یا حلال بودن موسیقی، بر مبنای ملاک شرعی است؛ اگر یقین به مطرب بودن آن داریم، حرام است و اگر شک داریم، مانعی ندارد. تشخیص مطرب بودن یا نبودن آن هم به عهده عرف متدین می‌باشد.

[۱۷] شرفخانی، احمد، انسان، غنا، موسیقی، انتشارات مشهور، ص۴۶.

مستندات فقهی حرمت موسیقی‌

اکنون به مستندات فقهی حرمت موسیقی‌های مبتذل و حرام از آیات و روایت‌ها و آثار زیانبار موسیقی اشاره می‌شود. بررسی چگونگی استنباط گستره آن و دلایل مخالفین و رد آنها، فرصت دیگری می‌طلبد.

آیات

مفسران و فقها به آیات متعددی در حرمت موسیقی استناد کرده‌اند:
۱. «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْتَرِی لَهْوَ الْحَدِیثِ لِیُضِلَّ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَ یَتَّخِذَها هُزُواً اُولئِکَ لَهُمْ عَذابٌ مُهِینٌ»؛

[۱۸] لقمان/سوره۳۱، آیه۶.

و بعضی از مردم سخنان بیهوده را می‌خرند تا مردم را از روی نادانی، از خدا گمراه سازند و آیات الهی را به استهزاء گیرند؛ برای آنان عذابی خوارکننده است.» روایات متواتری است که «لهو الحدیث» به غناء تفسیر شده است بسیاری از مف