توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل موسوعه مصطلحات الفلسفه ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل موسوعه مصطلحات الفلسفه ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل موسوعه مصطلحات الفلسفه ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل موسوعه مصطلحات الفلسفه ۲۸ اسلاید در PowerPoint (کتاب)

«پاورپوینت کامل موسوعه مصطلحات الفلسفه ۲۸ اسلاید در PowerPoint عند العرب»، تالیف جیرار جهامی ، از معدود فرهنگ نامه‌هایی است که در خصوص علوم عقلی اسلامی، تدوین شده است. این فرهنگ نامه، علاوه بر نشان دادن نظر هر فیلسوف ، به خصوص در باره تعریف یک اصطلاح ، با مقایسه تعریف فیلسوفان مختلف از یک اصطلاح، امکان دست یابی به تحول تاریخی مفهوم یک اصطلاح فلسفی را نیز فراهم آورده است.

فهرست مندرجات

۱ – ساختار کتاب
۲ – گزارش محتوا
۳ – اشکالات کتاب
۳.۱ – اصطلاح یابی نادرست
۳.۲ – ذکر عبارت‌های نامناسب یا زاید
۳.۳ – بی توجهی به اشتراک لفظی
۳.۴ – ذکر اصطلاحات نامناسب
۳.۵ – فقدان عبارت‌های لازم
۳.۶ – فقدان اصطلاحات لازم
۳.۷ – تکرار عبارات‌ و فقدان نظام ارجاعات
۴ – وضعیت کتاب
۵ – پانویس
۶ – منبع

ساختار کتاب

در این فرهنگ نامه، اصطلاحات، به صورت الفبایی مرتب شده‌اند و ذیل هر اصطلاح، متن‌های فلسفی‌ای که شامل آن اصطلاح است، به ترتیب تاریخ حیات مؤلفان، ذکر شده است.

گزارش محتوا

نویسنده، در توضیح نحوه گزینش اصطلاحات، در این فرهنگ نامه و ویژگی‌های کلی منابع آن، در مقدمه، می‌نویسد: «ما از طریق تالیفاتی که محققان این حوزه آنها را مهم‌ترین فرهنگ نامه‌ها شمرده‌اند و طبیعت جامع و شامل اصطلاح فلسفی را نشان می‌دهند، به هویت اصطلاح فلسفی نزد عرب‌ها راه می‌بریم. ما هویت اصطلاح فلسفی را فقط از جابر بن حیان یا کندی یا فارابی در اوایل امر، یا در زمان تحول آن نمی‌گیریم، بلکه هم چنین و به خصوص از طریق آثاری بر می‌کشیم که ختم کننده اصطلاحند و آن را به طور کامل جمع کرده‌اند؛ یعنی دو کتاب المبین فی شرح الفاظ الحکماء و المتکلمین اثر سیف الدین آمدی و التعریفات اثر علی بن محمد شریف جرجانی ». مؤلف، هیچ گونه تحلیل یا اظهار نظری در خصوص مفاهیم و اصطلاحات ارائه نکرده است و صرفا متون مختلفی را که اصطلاح در آنها یافت می‌شده، کنار هم قرار داده و یا به اصطلاح، اصطلاحات فلسفی را مستندسازی کرده است. جیرار جهامی، در مقدمه کتاب، گستره تاریخی خاصی را برای این فرهنگ نامه مشخص نکرده است. از این روی، می‌توان دریافت که او کل تاریخ فلسفه اسلامی را گستره این فرهنگ نامه می‌داند، اما از آن جا که منابعی که او برای این فرهنگ نامه شمرده است، از ابتدای فلسفه اسلامی تا علاء الدین طوسی در قرن نهم هجری قمری را شامل می‌شود، می‌توان دریافت که دکتر جهامی نیز مانند بسیاری از مستشرقان و به تبع آنها، بسیاری از اعراب اهل فلسفه، فلسفه اسلامی را در ابن رشد خاتمه یافته می‌داند و بعد از او فیلسوف قابل اعتنایی نمی‌بیند. در یک نگاه خوش بینانه، این گرایش از آن جا ریشه می‌گیرد که مستشرقان، چون فلسفه اسلامی را بخشی از تاریخ فلسفه غرب در قرون وسطی می‌دانستند و بیشتر متفکرانی را می‌شناختند که آثارشان در قرون وسطی، به زبان لاتین ترجمه شده بود. نگاهی جامع به دامنه وسیع فلسفه و حکمت اسلامی نداشتند و تاریخ فلسفه اسلامی را با مرگ ابن رشد خاتمه یافته می‌دانستند و حد اکثر قدمی که پس از ابن رشد برمی داشتند، بررسی آرا و عقاید ابن خلدون بود؛ کاری که مؤلف این فرهنگ نامه هم انجام داده و مقدمه ابن خلدون را جزو منابع شمرده است. اگر خاتمه بخشیدن فلسفه اسلامی به ابن رشد، از برخی از مستشرقان که دست رسی مستقیم به منابع اسلامی ندارند، پذیرفتنی باشد، از محققان عرب، که منابع فلسفه اسلامی را به راحتی در اختیار دارند، پذیرفته نیست که در انتهای قرن بیستم، تاریخ فلسفه اسلامی یا فرهنگ اصطلاحات فلسفه اسلامی تالیف کنند و از بخش بزرگی از حکمت اسلامی چشم پوشی نمایند. چگونه می‌توان شارحان حکمت اشراق ، چون سهروردی و قطب الدین شیرازی و حکمای بنامی مانند جلال الدین دوانی ، میر داماد ، ملا صدرا ، ملا رجبعلی تبریزی ، ملا محسن فیض کاشانی ، عبد الرزاق لاهیجی ، قاضی سعید قمی ، آقا علی مدرس و ملا هادی سبزواری را نادیده گرفت.
غفلت از فلسفه اسلامی پس از ابن رشد، عمده‌ترین نقص این فرهنگ نامه به شمار می‌رود. از این رو، فاقد اصطلاحات جدید فلسفی است که پس از ابن رشد، به خصوص در مکتب اصفهان ، ابداع شده و هم چنین فاقد تطورات همه اصطلاحات فلسفی در بخش بزرگی از تاریخ فلسفه اسلامی؛ یعنی پس از ابن رشد است.
در همان بخش از تاریخ فلسفه اسلامی هم که گستره این کتاب است، برخی منابع از قلم افتاده‌اند. از بهمنیار ، کتابی به ن