توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل موسسه إرشاد ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل موسسه إرشاد ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل موسسه إرشاد ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint :

حسینیه إرشاد

حسینیه ارشاد، مؤسسه‌ای خیریه با اهداف علمی، آموزشی، تبلیغی و پژوهشی در عرصه اندیشه دینی ، با رویکرد نوگرایانه که در اوایل دهه ۱۳۴۰ش تأسیس شد.

فهرست مندرجات

۱ – زمان تاسیس و اهداف آن
۲ – بنیان گذاران
۳ – آغاز به کار بامجوز رسمی
۴ – فعالیتهای علمی
۵ – مطهری متصدی امور پژوهش
۶ – مصاحبه شریعتی با شهید مطهری
۷ – جریانهای فکری در حسینیه
۸ – کنار رفتن شریعتی از حسینیه
۹ – کناره رفتن شهید مطهری
۱۰ – نقش سوپاپ اطمینان
۱۱ – حسینیه و سران حکومت پهلوی
۱۲ – حسینیه و نقش روحانیون
۱۳ – تعطیل حسینیه
۱۳.۱ – عمده ترین دلیل تعطیلی
۱۳.۲ – فعالیت در زمان تعطیلی
۱۴ – حسینیه بعد از انقلاب
۱۵ – ریاست دائم
۱۶ – قسمتهای بنا
۱۷ – فهرست منابع
۱۸ – پانویس
۱۹ – منبع

زمان تاسیس و اهداف آن

پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ ، گروهی از روشنفکران دینی،

[۱] کانون نشر حقایق اسلامی مشهد و انجمن ماهانه مباحثه و شناخت راه صحیح دین‌داری، «پیش‌طرح تدوین تاریخ تحلیلی انقلاب اسلامی ایران»، یاد: فصلنامه بنیاد تاریخ انقلاب اسلامی ایران، ش ۳۱ و ۳۲ (تابستان و پاییز ۱۳۷۲).

مؤسسه‌ای دینی به‌نام حسینیه ارشاد را با اهداف: احداث مسجد و رواق خطابه‌های مذهبی برای برگزاری سخنرانیهای دینی و علمی و اخلاقی و همچنین ترویج و نشر تعالیم و تشریح اهداف دین اسلام ؛ تأسیس مراکز تحقیقاتی و تربیتی اسلامی؛ تأمین مراکز تحقیقاتی علمی اسلامی؛ پرداختن به کارهای خیریه و کمکهای لازم به دیگر مؤسسات تعلیماتی اسلامی و انجام‌دادن خدمات بهداشتی؛ اجرای عملیات اقتصادی برای گسترش منظور و موضوع مؤسسه؛ و نشر مطبوعات دینی بنیان گذاشتند

[۲] حسینیه ارشاد، اساسنامه، ج۱، ص۱، موجود در آرشیو حسینیه ارشاد.

[۳] محمدتقی شریعتی مزینانی، «استاد شریعتی: مدافع شریعت در برابر الحاد و طاغوت»، ج۱، ص۱۱۰، مصاحبه با کیهان فرهنگی، در یادنامه استاد محمدتقی شریعتی مزینانی (ره)، به‌کوشش جعفر پژوم، قم: نشر خرّم، ۱۳۷۰ش.

[۴] ناصر می‌ناچی‌مقدّم، تاریخچه حسینیه ارشاد: مجموعه مصاحبه‌ها، ج۱، ص۳۱ـ۳۲، دفاعیات و خاطرات ناصر می‌ناچی، تهران ۱۳۸۴ش.

بنیان گذاران

بنیان‌گذاران حسینیه ارشاد محمد همایون، ناصر می‌ناچی‌مقدّم و عبدالحسین علی‌آبادی بودند و در اولین اقدام، زمینی به مساحت چهار هزار متر مربع، در تهران ، در خیابان معروف به جاده قدیم شمیران (نام کنونی آن: شریعتی) خریدند.

[۵] حسینیه ارشاد به روایت اسناد ساواک، تهران: وزارت اطلاعات، ج۱، ص۶، مرکز بررسی اسناد تاریخی، ۱۳۸۳ش.

[۶] حسینیه ارشاد به روایت اسناد ساواک، تهران: وزارت اطلاعات، ج۱، ص۱۳، مرکز بررسی اسناد تاریخی، ۱۳۸۳ش.

[۷] حسینیه ارشاد به روایت اسناد ساواک، تهران: وزارت اطلاعات، ج۱، ص۳۸، مرکز بررسی اسناد تاریخی، ۱۳۸۳ش.

[۸] حسینیه ارشاد به روایت اسناد ساواک، تهران: وزارت اطلاعات، ج۱، ص۳۹، مرکز بررسی اسناد تاریخی، ۱۳۸۳ش.

[۹] حسینیه ارشاد، اساسنامه، ج۱، ص۱، موجود در آرشیو حسینیه ارشاد.

از ۱۳۴۳ش، به‌کوشش مؤسسان و با همراهی مرتضی مطهری ، نویسنده و صاحب‌نظر نامور در علوم اسلامی، فعالیت مؤسسه آغاز شد، اما بنای ساختمان حسینیه در زمستان ۱۳۴۵ش پایان یافت. این ساختمان با جدید‌ترین تأسیسات تجهیز گردید و به عنوان یکی از بزرگ‌ترین و مجهز‌ترین مراکز اسلامی شهرت یافت. در اواخر ۱۳۴۵ش، اعضای هیئت مدیره تعیین گردیدند: همایون رئیس، مطهری نایب رئیس، می‌ناچی خزانه‌دار، و سیدعلی شاهچراغی و محمدتقی جعفری، هر دو از روحانیون فعال و محل مراجعه جوانان علاقه‌مند به مسائل اسلامی، اعضای جانشین هیئت مدیره شدند. شاهچراغی امام جماعت حسینیه نیز بود.

[۱۰] محمدتقی شریعتی مزینانی، «استاد شریعتی: مدافع شریعت در برابر الحاد و طاغوت»، ج۱، ص۱۱۰، مصاحبه با کیهان فرهنگی، در یادنامه استاد محمدتقی شریعتی مزینانی (ره)، به‌کوشش جعفر پژوم، قم: نشر خرّم، ۱۳۷۰ش.

آغاز به کار بامجوز رسمی

پس از صدور مجوز رسمی، در آذر ۱۳۴۶ ساختمان حسینیه ارشاد رسماً گشایش یافت و سخنرانیهای دینی در آن آغاز شد. بسیاری از روحانیان سر‌شناس و برخی افراد مشهور غیرروحانی از جمله: فخرالدین حجازی، محمدتقی شریعتی ، محمد مفتح، حسین نوری همدانی، علی‌اکبر هاشمی رفسنجانی ، سیدمحمد محیط‌طباطبائی، علی گلزاده غفوری، محمدجواد باهنر ، سیدعبدالکریم هاشمی‌نژاد ، محمدمهدی موحدی کرمانی ، ابوالقاسم خزعلی، سیدصدرالدین بلاغی، علی دوانی ، ناصر مکارم شیرازی ، سیدمرتضی شبستری، سیدعلی خامنه‌ای و از همه بلندآوازه‌تر علی شریعتی از سخنرانان آن بودند. عباس زریاب خویی و محمداسماعیل رضوانی نیز در آن‌جا سخنرانی می‌کردند و افزون بر آن، مدرّس سیره نبوی و تاریخ اسلام بودند. رضا اصفهانی نیز مدرّس فلسفه اسلامی بود.

[۱۱] رضا شریف‌پور، مسجد و انقلاب اسلامی، ج۱، ص۲۵۶، تهران ۱۳۸۰ش.

[۱۲] حسینیه ارشاد به روایت اسناد ساواک، تهران: وزارت اطلاعات، مرکز بررسی اسناد تاریخی، ۱۳۸۳ش.

[۱۳] ناصر می‌ناچی‌مقدّم، تاریخچه حسینیه ارشاد: مجموعه مصاحبه‌ها، دفاعیات و خاطرات ناصر می‌ناچی، تهران ۱۳۸۴ش.

نشر مطبوعات دینی از اهداف مندرج در اساسنامه حسینیه بود که با چاپ و نشر آثار و سخنرانیهای استادان فعال در حسینیه، از جمله مطهری ، محمدتقی شریعتی و علی شریعتی ، آغاز شد.

[۱۴] شریعتی در نگاه مطبوعات، ج۱، ج۱، ص۵۹، گردآورندگان: حیدر شجاعی و قاسم می‌رآخوری، تهران: قلم، ۱۳۷۵ش.

[۱۵] یادنامه استاد شهید مرتضی مطهری، کتاب ۱، ج۱، ص۵۳۷، زیرنظر عبدالکریم سروش، تهران: سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، ۱۳۶۰ش.

[۱۶] مرکز اسناد انقلاب اسلامی، «حسینیه ارشاد»، ش ۳۵۵، ص۸۵، ۱۳۷۴ش.

فعالیتهای علمی

فعالیتهای علمی حسینیه در سه بخش پژوهش ، آموزش و تبلیغ پیش‌بینی شده بود. بخش پژوهش شامل گروههای اسلام‌شناسی، تاریخ اسلام، فرهنگ و علوم اسلامی، علوم اجتماعی، کشورهای اسلامی، ادبیات و هنر اسلامی بود. بخش تبلیغ در حیطه وعظ و خطابه دینی، برگزاری اجلاسهای تخصصی و همایش و مصاحبه‌های علمی، دعوت از شخصیتهای علمی اسلامی خارج و داخل، پاسخ به پرسشهای فلسفی و مذهبی ، انتشار کتابهای اعتقادی، مناظرات مذهبی و جز آن فعالیت داشت. بخش آموزش دارای گروههای قرآن‌شناسی، اسلام‌شناسی، آموزش مبلّغ، ادبیات، هنر و نمایش مذهبی، زبان و ادبیات عرب و زبانهای خارجی، و تعلیمات عمومی مذهبی ویژه بانوان بود. برنامه‌های هریک از این بخش‌ها در روزنامه برای آگاهی همگان منتشر می‌شد.

[۱۷] اطلاعات، ش ۱۳۷۹۱، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۵۱، ص۱۷

تأسیس کاروان حج و تشکیل جلسات آموزش مناسک حج ، و تشکیل گروههای هنری و اجرای نمایش از دیگر برنامه‌های جنبی و نوآورانه حسینیه ارشاد بود. دو نمایش ابوذر و نهضت شیعی سربداریه را ساواک بسیار خطرناک تشخیص داد و مانع اجرای مجدد آن‌ها شد.

[۱۸] حسینیه ارشاد به روایت اسناد ساواک، تهران: وزارت اطلاعات، ج۱، ص۲۵۶ـ۲۶۰، مرکز بررسی اسناد تاریخی، ۱۳۸۳ش.

[۱۹] دکتر شریعتی در آیینه‌ی خاطرات: خاطرات و نظریات یکصد شخصیت، گردآوری و نگارش شعبانعلی لامعی، ج۱، ص۱۰۵ـ ۱۰۶، تهران: رامند، ۱۳۷۹ش.

سالهای ۱۳۴۳ تا ۱۳۴۹ش دوره نخست فعالیت حسینیه ارشاد، و به تعبیری دوره حضور جدّی مطهری در برنامه‌ریزی و پیشبرد و مدیریت امور آن، بود.

مطهری متصدی امور پژوهش

مطهری ــ که از آغاز کار حسینیه، برای ایراد سخنرانی به جمع بانیان حسینیه پیوسته بودــ با توجه به اشرافش بر علوم و معارف اسلامی، از سوی هیئت مدیره، متصدی امور پژوهش و آموزش علمی و دینی شد.

[۲۰] ناصر می‌ناچی‌مقدّم، «متن سخنرانی آقای ناصر می‌ناچی به مناسبت بیست‌ودومین سالگرد شهادت زنده‌یاد دکتر علی شریعتی در تالار بزرگ حسینیه ارشاد»، ص۵، ارشاد، ش۱۰ (اردیبهشت ۱۳۷۹).

بر این اساس، حتی گفته شده است که مطهری بانی حسینیه ارشاد بود.

[۲۱] به روایت سیدعلی خامنه‌ای، سرگذشتهای ویژه از زندگی استاد شهید مرتضی مطهری قدس سرّه، ج۱، ص۹۵، به روایت جمعی از فضلاء و یاران، ج۱، (تهران) : مؤسسه نشر و تحقیقات ذکر، ۱۳۶۶ش.

[۲۲] ناصر می‌ناچی‌مقدّم، تاریخچه حسینیه ارشاد: مجموعه مصاحبه‌ها، دفاعیات و خاطرات ناصر می‌ناچی، تهران ۱۳۸۴ش.

وی تا ۱۳۴۹ش بیشترین تعداد جلسات سخنرانی را داشت و تأثیرگذار‌ترین فرد در جمع گردانندگان حسینیه ارشاد بود.

[۲۳] ناصر می‌ناچی‌مقدّم، تاریخچه حسینیه ارشاد: مجموعه مصاحبه‌ها، ج۱، ص۵۳ـ۵۴، دفاعیات و خاطرات ناصر می‌ناچی، تهران ۱۳۸۴ش.

در ۱۳۴۶ش استقبال جوانان از سخنرانیهای فخرالدین حجازی و نظر مطهری بر کنار گذاشتن او از حسینیه ارشاد، موجب بروز بحران در هیئت مدیره شد که با کناره‌گیری حجازی اندکی فروکش کرد.

[۲۴] اسناد انقلاب اسلامی، «حسینیه ارشاد»، ش ۳۵۳، ص۱۷۱، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۷۴ش.

[۲۵] اسناد انقلاب اسلامی، «حسینیه ارشاد»، ش ۳۵۳، ص۱۷۶، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۷۴ش.

[۲۶] محمدتقی فلسفی، خاطرات و مبارزات حجه الاسلام فلسفی، ج۱، ص۳۰۷، تهران ۱۳۷۶ش.

مصاحبه شریعتی با شهید مطهری

علی شریعتی، که از ۱۳۴۵ش با تدریس تاریخ اسلام در دانشگاه مشهد شهرت یافته بود، به دعوت مطهری، از آبان ۱۳۴۷ به جمع سخنرانان حسینیه ارشاد پیوست. وی با قدرت بیان و سبک و رویکرد ویژه‌اش به مباحث، عملا سایر سخنرانیهای مؤسسه را تحت تأثیر قرارداد. نخستین سخنرانی وی در سوم آبان ۱۳۴۷، مورد توجه مخاطبان و سخنرانان حسینیه، از جمله مطهری، قرار گرفت

[۲۷] علی دوانی، خاطرات من از استاد شهید مطهری، ج۱، ص۴۴، تهران ۱۳۷۲ش.

جریانهای فکری در حسینیه

جریانهای فکری در حسینیه ارشاد، متأثر از جنبش اسلامی صد سال اخیر در ایران و دیگر کشورهای اسلامی بود. رویکرد این جریان، تمسک به اسلام به عنوان عامل آگاهی‌بخش و تحول‌آفرین بود، که به‌ویژه بر ابعاد ایدئولوژیک دین تأکید داشت و رسالت خود را هویت بخشی به نسل جوان، خرافه‌زدایی، مبارزه با تحجر و جمود فکری، مبارزه فکری با مارکسیسم و جریانات غیراسلامی در جامعه می‌دانست.

[۲۸] حسن یوسفی‌اشکوری، شریعتی، ج۱، ص۱۲۵ـ۱۲۶، ایدئولوژی، استراتژی، تهران ۱۳۷۷ش.

[۲۹] حسن یوسفی‌اشکوری، شریعتی، ج۱، ص۱۳۱ـ۱۳۲، ایدئولوژی، استراتژی، تهران ۱۳۷۷ش.

[۳۰] رسول جعفریان، جریان‌ها و جنبش‌های مذهبی ـ سیاسی ایران: از روی کار آمدن محمدرضاشاه تا پیروزی انقلاب اسلامی، ج۱، ص۲۸۴، سالهای ۱۳۲۰ـ ۱۳۵۷، تهران ۱۳۸۱ش.

البته این رویکرد به مباحث دینی، مخالفت برخی از روحانیان را برانگیخت. از جمله گفته‌اند که از سیدمحمد بهشتی و محمدجواد باهنر، به‌علت طرح مواضع اجتماعی و دینیشان در حسینیه ارشاد، انتقادهای تند شد.

[۳۱] «پیش‌طرح تدوین تاریخ تحلیلی انقلاب اسلامی ایران»، یاد: فصلنامه بنیاد تاریخ انقلاب اسلامی ایران، ج۱، ص۴۳، ش ۳۱ و ۳۲ (تابستان و پاییز ۱۳۷۲).

[۳۲] مهدی حائری‌یزدی، خاطرات دکتر مهدی حائری یزدی، ج۱، ص۱۰۶، به‌کوشش حبیب لاجوردی، تهران ۱۳۸۱ش.

[۳۳] یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب: ۲۷ شهید حجهالاسلام فضل‌اللّه مهدیزاده محلاتی، ج۲، ص۶۹، تهران: وزارت اطلاعات، مرکز بررسی اسناد تاریخی، ۱۳۸۲ش.

[۳۴] شریعتی به روایت اسناد ساواک، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ج۲، ص۱۴، ۱۳۷۸ش.

حتی مطهری نیز آماج این انتقاد‌ها بود و برخی او را سرمشقی برای حمله به روحانیت تلقی می‌کردند.

[۳۵] پاسخی به نامه استاد، ج۲، ص۲۵۸.

اعتراض به‌حضور سخنرانان غیرروحانی، به‌خصوص علی شریعتی، نیز جدّی بود. انتشار مجموعه دو جلدی محمد (ص) خاتم پیامبران در ۱۳۴۷ـ ۱۳۴۸ش، به‌مناسبت آغاز پانزدهمین قرن بعثت و به پیشنهاد مطهری، به دلیل درج دو مقاله از شریعتی در آن ــکه برخی مطالب آن محل مناقشه علمی و اعتقادی بودــ بر این انتقادات افزود

[۳۶] میزگرد پاسخ به سؤالات و انتقادات، با شرکت محمدتقی شریعتی و دیگران، ج۱، ص۱۲ به بعد، تهران: حسینیه ارشاد، ۱۳۵۴ش.

تعبیرات شریعتی درباره روحانیت، که در سخنرانیهای او مطرح می‌شد، نیز اعتراضات علما را شدت بخشید و به‌ویژه به مطهری، که سهم جدّی در پیوستن شریعتی به حسینیه داشت، به شدت اعتراض شد.

[۳۷] علی دوانی، ج۱، ص۴۸ـ۴۹، خاطرات من از استاد شهید مطهری، تهران ۱۳۷۲ش.

[۳۸] علی دوانی، ج۱، ص۵۳، خاطرات من از استاد شهید مطهری، تهران ۱۳۷۲ش.

[۳۹] علی دوانی، ج۱، ص۵۴، خاطرات من از استاد شهید مطهری، تهران ۱۳۷۲ش.

[۴۰] رسول جعفریان، جریان‌ها و جنبش‌های مذهبی ـ سیاسی ایران: از روی کار آمدن محمدرضاشاه تا پیروزی انقلاب اسلامی، ج۱، ص۲۸۴ـ۲۸۵، سالهای ۱۳۲۰ـ ۱۳۵۷، تهران ۱۳۸۱ش.

[۴۱] شریعتی به روایت اسناد ساواک، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ج۲، ص۲۷۴، ۱۳۷۸ش.

[۴۲] حسینیه ارشاد به روایت اسناد ساواک، تهران: وزارت اطلاعات، ج۱، ص۲۸۰، مرکز بررسی اسناد تاریخی، ۱۳۸۳ش.

کنار رفتن شریعتی از حسینیه

سرانجام، مطهری که خود به اظهارات شریعتی و شیوه او در طرح بسیاری از مسائل اعتراض داشت، خواهان کنار رفتن شریعتی از حسینیه ارشاد شد که به تعطیل چند ماهه سخنرانیهای شریعتی (شهریور ۱۳۴۹ تا فروردین ۱۳۵۰) انجامید. هرچند در پی این کشمکش‌ها، برای سخنرانان مدعو ضوابطی تدوین شد (از قبیل لزوم گذراندن علوم حوزوی])، برخی اختلافات همچنان برجای ماند

[۴۳] سیری در زندگانی استاد مطهری، تهران: صدرا، ج۱، ص۱۰۸، ۱۳۷۰ش.

[۴۴] ناصر می‌ناچی‌مقدّم، تاریخچه حسینیه ارشاد: مجموعه مصاحبه‌ها، ج۱، ص۵۷، دفاعیات و خاطرات ناصر می‌ناچی، تهران ۱۳۸۴ش.

[۴۵] ناصر می‌ناچی‌مقدّم، تاریخچه حسینیه ارشاد: مجموعه مصاحبه‌ها، ج۱، ص۴۳۷، دفاعیات و خاطرات ناصر می‌ناچی، تهران ۱۳۸۴ش.

[۴۶] پوران شریعت‌رضوی، طرحی از یک زندگی، ج۲، ص۲۲۷ـ۲۳۶، تهران، ج۱، ۱۳۷۶ش، ۱۳۸۳ش.

[۴۷] مرتضی مطهری، یادداشتهای استاد مطهری، ج۳، ص۲۱۸ـ۲۲۱، تهران ۱۳۷۸ـ۱۳۸۲ش.

با اقدامات مطهری در سازماندهی فعالیتهای حسینیه به دو بخشِ تحقیقاتی (زیرنظر مطهری) و تبلیغاتی ـ تعلیماتی (زیرنظر شریعتی)، این اختلافات تا حدودی کاهش یافت.

کناره رفتن شهید مطهری

پایان‌بخش این منازعات، کناره‌گیری رسمی مطهری در اسفند ۱۳۴۹ از حسینیه ارشاد بود.

[۴۸] ناصر می‌ناچی‌مقدّم، تاریخچه حسینیه ارشاد: مجموعه مصاحبه‌ها، ج۱، ص۶۳، دفاعیات و خاطرات ناصر می‌ناچی، تهران ۱۳۸۴ش.

[۴۹] به روایت سیدعلی خامنه‌ای، سرگذشتهای ویژه از زندگی استاد شهید مرتضی مطهری قدس سرّه، ج۱، ص۹۶ـ۱۰۰، به روایت جمعی از فضلاء و یاران، ج۱، (تهران) : مؤسسه نشر و تحقیقات ذکر، ۱۳۶۶ش.

[۵۰] رسول جعفریان، جریان‌ها و جنبش‌های مذهبی ـ سیاسی ایران: از روی کار آمدن محمدرضاشاه تا پیروزی انقلاب اسلامی، ج۱، ص۲۹۰، سالهای ۱۳۲۰ـ ۱۳۵۷، تهران ۱۳۸۱ش.

از فروردین ۱۳۵۰، در پی خروج مطهری و به تبع آن شماری از روحانیان همفکر وی،

[۵۱] به روایت سیدعلی خامنه‌ای، سرگذشتهای ویژه از زندگی استاد شهید مرتضی مطهری قدس سرّه، ج۱، ص۹۹، به روایت جمعی از فضلاء و یاران، ج۱، (تهران) : مؤسسه نشر و تحقیقات ذکر، ۱۳۶۶ش.

[۵۲] رسول جعفریان، جریان‌ها و جنبش‌های مذهبی ـ سیاسی ایران: از روی کار آمدن محمدرضاشاه تا پیروزی انقلاب اسلامی، ج۱، ص۲۸۴ـ۲۸۵، سالهای ۱۳۲۰ـ ۱۳۵۷، تهران ۱۳۸۱ش.

حسینیه ارشاد عملاً پایگاه فعالیت بی‌وقفه شریعتی شد و او، که با ممنوعیت تدریس در دانشگاه مشهد نیز مواجه شده بود، همه فرصت و توان خود را مصروف تدریس و ایراد سخنرانی در این مرکز کرد.

[۵۳] علی ابوالحسنی، شهید مطهری افشاگر توطئه تأویل «ظاهر» دیانت، ج۱، ص۴۱۰، به «باطن» الحاد و مادیت، (قم) ۱۳۶۲ش.

[۵۴] جلال متینی، «دکتر علی شریعتی در دانشگاه مشهد (فردوسی)»، ج۱، ص۸۶۵، مجله ایران‌شناسی، سال ۵، ش ۴ (زمستان ۱۳۷۲).

[۵۵] پوران شریعت‌رضوی، طرحی از یک زندگی، ج۱، ص۱۵۹، تهران، ج۱، ۱۳۷۶ش، ۱۳۸۳ش.

گردانندگان حسینیه ارشاد نیز ــکه آرمان خود را «بازگرداندن نسل جوان و روشنفکر از غربزدگی به اسلام و نجات توده مذهبی» می‌دانستندــ در فراهم آوردن محیط مطلوب برای فعالیتهای شریعتی تلاش می‌کردند.

[۵۶] علی شریعتی، نامه‌ها، ج۱، ص۱۴۷، تهران ۱۳۸۴ش.

[۵۷] علی شریعتی، با مخاطب‌های آشنا، ج۱، ص۱۲۶، تهران ۱۳۷۷ش.

جلسات درس شریعتی، با عنوان تاریخ ادیان و اسلام‌شناسی، و سخنرانیهای او در مناسبتهای مذهبی مورد توجه بسیاری از جوانان به‌ویژه دانشجویان قرار گرفت، اما محتوای مباحث و نیز کثرت مخاطبان آن، حساسیت‌ها و مخالفتهای فراوانی را برانگیخت.

نقش سوپاپ اطمینان

از نظر شماری از مخالفان و معارضان حکومت ، حسینیه ارشاد نقش «سوپاپ اطمینان» را برای حکومت داشت. که در منطقه‌ای