توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل موانع تحقق و کسب اخلاص ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل موانع تحقق و کسب اخلاص ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل موانع تحقق و کسب اخلاص ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

موانع کسب اخلاص

کسب اخلاص، به معنای پاکی و صفا، در فرهنگ قرآنی به معنای رهایی از غیر خداست. انسان مخلص کسی است که از همه اسباب و علل بگذرد و تنها به خدا بپیوندد.

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – معنای اخلاص
۳ – معنای مخلص بودن
۴ – موانع تحقق اخلاص
۴.۱ – خواسته‌های آدمی
۴.۲ – محبت دنیا
۴.۳ – حب مادیات
۵ – عدم قصد مادیات
۶ – نیت اخلاص
۷ – پانویس
۸ – منبع

مقدمه

رهایی انسان از غیر خدا به‌ویژه امور مادی و اعتباری بسیار سخت و دشوار است؛ زیرا طبیعت انسانی به گونه‌ای است که به سادگی نمی‌تواند از تعلقات مادی و اعتباری چون نام و نان بگذرد و نیت خویش را خالص گرداند و به جای آنکه منظور نظر خویش را غیر خدا قرار دهد، تنها همانند سابقون و ابرار به خداوند نظر کند و به دور از هرگونه توقعات، خدا را علت‌العلل بشناسد و به او توکل کند و تنها خدا را مقصود و مقصد سیر حرکات و کمالات خویش قرار دهد.
نویسنده در این مطلب بر آن است تا با نگاهی به آموزه‌های قرآنی، موانع تحقق اخلاص در زندگی و انقطاع از خیر خدا و اتصال به او را شناسایی و تبیین کند. با هم این مطلب را از نظر می‌گذرانیم.

معنای اخلاص

اخلاص واژه‌ای برگرفته از خلص به معنای پیراستن از آمیختگی است.

[۱] ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ذیل واژه.

در فرهنگ قرآنی چنانکه راغب اصفهانی در کتاب ارزشمند مفردات الفاظ قرآن کریم، بیان کرده، حقیقت اخلاص همان بیزاری از غیر خداست.
شاید برای بسیاری این معنا دشوار باشد که از غیر خدا بیزاری جوید؛ زیرا انسان به طور فطری و طبیعی به زیبایی‌ها و کمالات گرایش دارد، پس چگونه می‌تواند نسبت به این امور بیزاری جوید؟
اما با تامل در آموزه‌های قرآنی به سادگی می‌توان دریافت که مراد از کراهت و بیزاری نسبت به غیر خدا، بیزاری از زیبایی‌ها و کمالات حقیقی و واقعی نیست، زیرا همه زیبایی‌ها و کمالات حقیقی، تجلیات الهی در عالم هستند و گرایش به آنها در حقیقت چیزی جز گرایش به کمال مطلق یعنی خداوند نیست که منشا و خاستگاه همه کمالات است.
براساس آموزه‌های قرآنی، فلسفه و هدف آفرینش، رسیدن همه آفریده‌ها به کمالات بایسته و شایسته خودشان است. از آن‌جایی که گل سرسبد آفرینش، انسان است، خداوند از او می‌خواهد تا خود را به مقام متاله (خدایی) شدن برساند تا مظهر خداوند در ربوبیت شود و پروردگاری را در مقام خلافت الهی به نمایش گذارد. پس لازم است تا هر انسانی، کمالات را بشناسد و در پی تحقق آن در خود برآید، اما در این حرکت و سیر خود باید همواره هوشیار و بیدار باشد تا هدف و چکاد سیر خویش را از یاد نبرد؛ زیرا چکاد این حرکت و سیر صعودی انسان می‌بایست مطلق کمالات و کمال مطلق یعنی خداوند باشد و خدایی شدن را فراموش نکند.

معنای مخلص بودن

این‌جاست که اخلاص معنای واقعی خود را به نمایش می‌گذارد؛ زیرا اخلاص به معنای پیراستن از هرگونه آمیختگی است و انسان مخلص کسی است که خود را از هرگونه شرک در مراتب برهاند و اجازه ندهد تا در هدف یا وسیله یا روش یا راه و مانند آن، غیر خدا را وارد و همراه کند. انسان مخلص سیر خود را از خدا به خدا و با توسل و توکل به خدا انجام می‌دهد و در هیچ مرتبه‌ای غیر را با خدا نمی‌آمیزد.
اخلاص به معنای حقیقی و واقعی آن، چنان ارزشمند، پیچیده و دشواریاب است که علامه طبرسی در کتاب ارزشمند مجمع البیان آن را سر الهی می‌شمارد که تنها در قلب بندگان محبوب خداوندی قرار می‌گیرد.

[۲] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱-۲، ص۴۰۹.

بنابراین، هر کسی بخواهد به مقام اخلاص واقعی برسد می‌بایست خدایش را محبوب خویش قرار دهد تا این‌گونه رضایت خداوندی جلب شود و شخص محبوب خداوند شود تا حقیقت اخلاص در جانش بروید، چرا که حب، باید دو سویه باشد تا محبت، واقعی باشد.

[۳] مائده/سوره۵، آیه۵۴.

چنین افرادی از مصداق رضی الله عنهم و رضوا عنه می‌شوند و در جنت ذات به حکم متاله و فنا می‌نشینند.

[۴] بینه/سوره۹۸، آیه۸- ۹.

[۵] فجر/سوره۸۹، آیه۲۷-۲۹.

موانع تحقق اخلاص

اخلاص که به معنای پیراستن نیت و اعمال و اهداف از هرگونه آمیختگی با غیر خدا و بیزاری از آن است، به سادگی نمی‌تواند تحقق یابد؛ زیرا انسان موجودی پیچیده و شگفت است. روان و کالبد جسمانی، هر یک اقتضائاتی دارد که انسان به سادگی نمی‌تواند از زیر بار فشار آن رهایی یابد. مهم‌ترین خواسته‌های طبیعی بشر که پاسخ به غرایز اوست، گرایش به مادیات است. لذا مادیات به عنوان نخستین مانع در سر راه اخلاص آدمی سر بر می‌کشد.
از سوی دیگر، روان آدمی به سبب گرایش به علو و بزرگی و عزت و مجد، به مادیات بسنده نمی‌کند و خواسته‌هایی را دارد که می‌خواهد آن را ارضاء کند. این گونه است که امور اعتباری برای پاسخ‌گویی به این نیازها نیز خود را مطرح می‌کند و خواهان پاسخ‌های مناسب و شایسته می‌شود. بنابراین، دومین مانع در سر راه اخلاص و پیراستگی انسان از غیر خداوند خودنمایی و شهرت‌طلبی است که اجازه نمی‌دهد اخلاص تحقق یابد.
به سخن دیگر، نان و نام به عنوان دو نماد از خواسته‌های مادی و اعتباری، مهم‌ترین موانع در سر راه تحقق اخلاص هستند.
انسان به طور طبیعی در جهان مادی نیازمند پاسخ‌گویی به نیازهای جسمانی و مادی خود است و نمی‌تواند آن را به کنار نهد. فشاری که تشنگی و گرسنگی و شهوت‌های دیگر جنسی و غیرجنسی بر انسان وارد می‌سازد، چنان سنگین است که هیچ بشری نمی‌تواند به عنوان بشریت از زیر بار آن شانه خالی کند؛ زیرا شانه خالی کردن به معنای نیستی و نابودی و مرگ و هلاکت است. از این‌رو بیشترین تلاش آدمی در زندگی دنیوی در پاسخ‌گویی به نیازهای جسمانی و مادی از جمله نوشیدن و خوردن و خواب و شهوت جنسی و مانند آن است؛ زیرا جسم مادی انسان، در تفسیر آسایش و آرامش، معنایی دیگر جز ارضای آنها نمی‌یابد. بنابراین، در تعریف سعادت و خوشبختی، پاسخ‌گویی به لذت‌های مادی و شهوات را اصل اساسی بر می‌شمارد و به عنوان مولفه و عناصر قوام بخش سعادت معرفی می‌کند.

خواسته‌های آدمی

از سویی دیگر، روان آدمی نیز خواسته‌هایی دارد و به عنوان کمالات در پی پاسخ‌گویی به آنهاست، از این‌رو اموری به عنوان امور اعتباری که به شکل امور معنوی می‌باشد، خود را بر انسان تحمیل می‌کند. شهرت، اعتبار، نام و نشان، قدرت، حکومت، فرمانروایی و مانند آنها از اموری است که روان آدمی به شدت در پی آن است و آن‌را همه چیز خود می‌شمارد و خواهان پاسخ‌های کمال و تمام می‌باشد تا ارضا شود.
اگر به انسان‌های معمولی و عادی پیرامون خود بنگرید، همه این موارد را به خوبی می‌توانید شناسایی و ردگیری کنید. کسانی که همه همت و تلاش خویش را کسب مال و مادیات قرار داده و حتی اگر شده با ظلم و تجاوز به حقوق دیگران، آن را کسب می‌کنند و با شمارش آن خود را خوشبخت می‌شمارند، اهل کنز و گنج‌ اندوختن هستند؛ چرا که آن را مایه خلود و جاودانگی می‌دانند.

[۶] همزه/سوره۱۰۴، آیه۲ – ۳.

از نظر قرآن این دسته از انسان‌ها، خدای خویش را نان و مادیات قرار داده‌اند و به جای اینکه متاله و خدایی شوند، مادی می‌شوند و حب و عشق آن به عنوان هدف کمالی تمام تن و روان ایشان را در بر می‌گیرد: و تحبون المال حبا جما؛ و مال را دوست دارید، دوست داشتنی بسیار.»

[۷] فجر/سوره۸۹، آیه۲۰.

این‌گونه است که دنیا‌پرستان، هر چیزی غیر از خداوند را همانند خدا، محبوب خویش قرار می‌دهند و حتی گاه غیر خدا را بیش از خدا محبوب می‌دارند: و من الناس من یتخذ من دون الله‌اندادا یحبونهم کحب الله؛ از مردمان کسانی است که غیر خدا را شریک خداوند قرار داده و آن غیر خدا را دوست می‌دارند، همانند دوستی خداوند.

[۸] بقره/سوره۲، آیه۱۶۹.

اینان نسبت به خدا و آخرت اهل زهد هستند و به جای اینکه نسبت به دنیا و مادیات اهل زهد باشند، برعکس عمل می‌کنند و دنیا تمام عشق ایشان است. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: ‌ای علی! چگونه‌ای هنگامی که زاهدترین مردمان را نسبت به آخرت می‌بینی؟! آنانی که به دنیا رغبت دارند و میراث را در هم می‌خورند و جمع کردن مال را دوست می‌دارند و دین خدا را ابزار دغل کاری خود قرار داده‌اند.

[۹] کوفی، ابراهیم بن فرات، تفسیر فرات الکوفی، ص۲۱۰.

[۱۰] طریحی، فخرالدین بن محمد، مجمع البحرین، ج۵، ص۳۷۲.

محبت دنیا

محبت دنیا و مادیات در دل‌های ایشان چنان خانه کرده که اگر همه آن را پر نکرده باشد و جایی برای آخرت و خدا هم باقی گذاشته باشد، این خدا و آخرت در گوشه‌ای و در کنجی قرار گرفته که در بسیاری از اوقات دیده نمی‌شود و شخص یا این شریک را فراموش کرده یا از آن غفلت دارد؛ زیرا همه همت و تلاش خویش را مادیات و نان قرار داده است و خدا دیگر دیده نمی‌شود. بدین ترتیب دنیا برای ایشان زینت و آراسته می‌شود و مادیات و دنیا اصالت می‌یابد. خداوند درباره این‌گونه مردم می‌فرماید: «محبت امور مادی از زنان و پسران و اموال فراوان از زر و سیم و اسب‌های نشاندار و دامها و کشتزارها برای مردم زیبا جلوه داده شده اما اینها مایه تمتع زندگی دنیاست، و حال آنکه فرجام نیکو نزد خداست.»

[۱۱] آل ع