توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل موارد کاربرد اذن الهی ۸۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل موارد کاربرد اذن الهی ۸۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل موارد کاربرد اذن الهی ۸۸ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل موارد کاربرد اذن الهی ۸۸ اسلاید در PowerPoint

اذن الهی یکی از صفات فعلیه الهی می‌باشد که در معنای رخصت الهی به وجود یافتن چیزی یا ظاهر شدن اثری و یا انجام دادن فعلی به کار رفته است.

فهرست مندرجات

۱ – استعمال اذن در عاقل و غیرعاقل
۲ – موارد کاربرد در قرآن
۲.۱ – وحی
۲.۲ – نزول فرشتگان و روح در شب قدر
۲.۳ – آوردن معجزه
۲.۴ – بالا بردن شأن برخی خانه‌ها
۲.۵ – وقوع پدیده‌های طبیعی
۲.۶ – آسیب رساندن به کسی
۲.۷ – ایمان آوردن
۲.۸ – پیروزی در جنگ
۲.۹ – بریدن و نبریدن درختان خرما
۲.۱۰ – وقوع مصیبت
۲.۱۱ – جاودانگی در بهشت
۲.۱۲ – هدایت مؤمنان
۲.۱۳ – دعوت خداوند به سوی بهشت
۲.۱۴ – سخن گفتن در قیامت
۲.۱۵ – شفاعت
۲.۱۶ – تشریع
۲.۱۷ – جهاد
۲.۱۸ – پیشی گرفتن در نیکی‌ها
۲.۱۹ – اطاعت از پیامبران
۲.۲۰ – دعوت پیامبر به سوی خدا
۲.۲۱ – کار کردن جنّیان برای سلیمان
۳ – مقاله مرتبط
۴ – فهرست منابع
۵ – پانویس
۶ – منبع

استعمال اذن در عاقل و غیرعاقل

مفهوم اذن نزد انسان‌ها فقط برای موجودات عاقل به کار می‌رود؛ ولی قرآن، آن را برای موجودات غیر عاقل نیز به کار برده است و بعید نیست که علّت آن، وجود نوعی ادراک در همه موجودات باشد.

[۱] المیزان، ج‌۱۹، ص‌۳۰۳.

[۲] فصّلت/سوره۴۱، آیه۲۱.

[۳] شرح المواقف الایجی، ج‌۸‌، ص‌۱۵۴؛ الالهیات، ج‌۲، ص‌۳۲۱‌-۳۲۲.

موارد کاربرد در قرآن

گرچه وقوع همه حوادث و تشریع همه احکام، به اذن الهی منوط است، در قرآن فقط به مواردی که اهمّیّت بیش‌تری دارند تصریح شده است:

وحی

هر فرشته‌ای که از‌ طرف خدا برای یکی از پیامبران وحی می‌آورد، به اذن خداوند است: «… اَو یُرسِلَ رَسولاً فَیوحِیَ بِاِذنِهِ ما یَشاءُ‌…»

[۴] شوری/سوره۴۲، آیه۵۱.

چنان‌که قرآن را نیز جبرئیل (علیه‌السلام) با اجازه خداوند بر پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نازل کرده است: «قُل مَن کانَ عَدُوًّا لِجِبریلَ فَاِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلی قَلبِکَ بِاِذنِ اللّهِ‌…».

[۵] بقره/سوره۲، آیه۹۷.

در شأن نزول آیه گفته‌اند: گروهی از یهودیان نزد رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) آمده، پس از طرح پرسش‌هایی و پاسخ آن حضرت، گفتند: کدام فرشته برای تو وحی می‌آورد؟ پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: جبریل. گفتند: او دشمن ما است و پیوسته، فرمان جنگ و سختی می‌آورد. اگر میکائیل برایت وحی می‌آورد، به تو ایمان می‌آوردیم. خداوند این آیه را در جواب یهود نازل کرد و آوردن وحی به وسیله جبریل را به اذن خدا دانست.

[۶] مجمع‌البیان، ج‌۱، ص‌۳۲۵.

روشن است که هر فرشته‌ای از‌ طرف خداوند، وظیفه و مأموریتی خاص دارد و نازل کردن وحی، به جبرئیل، و آوردن ارزاق به میکائیل واگذار شده است.
اذن در آیه‌۹۷ بقره /۲

[۷] بقره/سوره۲، آیه۹۷.

به معنای تیسیر و تسهیل

[۸] الکشاف، ج‌۱، ص‌۱۶۹.

[۹] روح‌المعانی، مج‌۱، ج‌۱، ص‌۵۲۵.

(آسان‌کردن)، امر، علم، اعلام،

[۱۰] مجمع‌البیان، ج‌۱، ۳۲۵.

[۱۱] روح‌المعانی، مج‌۱، ج‌۱، ص‌۵۲۵.

و اختیار

[۱۲] روح‌المعانی، مج‌۱، ج‌۱، ص‌۵۲۵.

نیز دانسته شده است.

نزول فرشتگان و روح در شب قدر

هر سال در شب قدر، فرشتگان و روح (جبرئیل

[۱۳] مجمع‌البیان، ج‌۱۰، ص‌۷۹۰.

یا موجودی عالی مقام‌تر از همه فرشتگان

[۱۴] البرهان، ج‌۳، ص‌۵۸۳‌-۵۸۴.

[۱۵] البرهان، ج‌۵، ص‌۷۰۱.

) به اذن پروردگارشان فرود می‌آیند، و همه حوادث سال آینده (روزی‌ها، مرگ و زندگی، خیر و شر و‌…) را که در آن شب مقدّر شده و آن‌ها نوشته‌اند، به امام زمان (علیه‌السلام) تحویل می‌دهند:

[۱۶] تفسیر قمی، ج‌۲، ص‌۴۶۶.

«تَنَزَّلُ المَلئِکَهُ و الرّوحُ فیها بِاِذنِ رَبِّهِم‌…».

[۱۷] قدر/سوره۹۷، آیه۴.

اذن در این آیه، به معنای امر و علم نیز دانسته شده است.

[۱۸] مجمع‌البیان، ج‌۱۰، ص‌۷۹۰.

آوردن معجزه

هر پیامبری فقط با اذن خداوند می‌تواند معجزه‌ای بیاورد و هیچ سببی نمی‌تواند جای‌گزین این اذن شود:

[۱۹] التحریر و التنویر، ج‌۲۴، ص‌۲۱۲.

«… ‌و ما کانَ لِرَسول اَن یَأتِیَ بِایَه اِلاّ بِاِذنِ اللّهِ‌…»،

[۲۰] رعد/سوره۱۳، آیه۳۸.

[۲۱] غافر/سوره۴۰، آیه۷۸.

و «… ‌و ما کانَ لَنا اَن نَأتِیَکُم بِسُلطن اِلاّ بِاِذنِ اللّهِ‌…».

[۲۲] ابراهیم/سوره۱۴، آیه۱۱.

عیسی (علیه‌السلام) معجزات خود را به اذن خداوند دانسته است: «اَنّی اَخلُقُ لَکُم مِنَ الطّینِ کَهَیَهِ الطَّیرِ فَاَنفُخُ فیهِ فَیَکونُ طَیرًا بِاِذنِ اللّهِ و اُبرِئُ الاَکمَهَ و الاَبرَصَ و اُحیِ المَوتی بِاِذنِ اللّهِ‌…».

[۲۳] آل عمران/سوره۳، آیه۴۹.

خداوند در آیه دیگری، معجزات عیسی (علیه‌السلام) را به اذن خود مستند ساخته است: «… و اِذ تَخلُقُ مِنَ الطّینِ کَهَیَهِ الطَّیرِ بِاِذنی فَتَنفُخُ فیها فَتَکونُ طَیرًا بِاِذنی و تُبرِئُ الاَکمَهَ و الاَبرَصَ بِاِذنی و اِذ تُخرِجُ المَوتی بِاِذنی‌…»

[۲۴] مائده/سوره۵، آیه۱۱۰.

قید «اذن» در این دو‌ آیه دلالت می‌کند که صدور معجزات از عیسی (علیه‌السلام) به خداوند مستند بوده، و حضرت، در انجام هیچ‌یک از معجزات مانند افاضه حیات و… مستقل نبوده است.

[۲۵] المیزان، ج‌۳، ص‌۱۹۹.

[۲۶] المیزان، ج‌۶‌، ص‌۲۲۱.

تکرار این قید به این دلیل است که با ظهور چنین معجزاتی، پیش‌بینی می‌شد که گروهی از مردم درباره عیسی (علیه‌السلام) گمراه، و به الوهیت او معتقد شوند.

[۲۷] المیزان، ج‌۳، ص‌۱۹۹‌-۲۰۰.

برخی نیز قید اذن و تکرار آن را برای دلالت بر این مطلب دانسته‌اند که وقوع معجزاتی مانند بخشیدن حیات، با قدرت و آفرینش خداوند بوده است، نه با قدرت و آفرینش عیسی (علیه‌السلام)

[۲۸] التفسیر الکبیر، ج‌۸‌، ص‌۶۰.

[۲۹] التفسیر الکبیر، ج‌۱۲، ص‌۱۲۶.

[۳۰] المنار، ج‌۷، ص‌۲۴۷.

و از آن‌جا که وقوع آن‌ها با دعای عیسی (علیه‌السلام) بوده، به او نسبت داده شده است.

[۳۱] مجمع‌البیان، ج‌۲، ص‌۷۵۲.

[۳۲] مجمع‌البیان، ج‌۳، ص‌۴۰۵.

برخی گفته‌اند: اذن خداوند به بنده برای انجام امری خارق عادت، دو گونه (ذاتی قدیم یا عرضی حادث) است. اوّلی آن است که حقّ، هنگام تجلّی به فیض اقدس، عین ثابت عبد را برای تصرّف در وجود عینی به صورت خرق عادت، مستعدّ و قابل قرار دهد، و دومی آن است که حقّ، هنگام تجلّی به فیض مقدّس، با الهامی قلبی یا وحیی که نازل می‌کند، عبد را از چنین تصرّفی متمکّن سازد؛ بنابر این، در هر صورت، مقصود از اذن، صِرف امر به تصرّف، بدون در نظر گرفتن استعداد نیست.

[۳۳] شرح فصوص الحکم، ص‌۸۵۹‌-۸۶۰‌.

اذن در آیه ۴۹ آل عمران /۳

[۳۴] آل عمران/سوره۳، آیه۴۹.

و ۱۱۰ مائده /۵

[۳۵] مائده/سوره۵، آیه۱۱۰.

به معنای قدرت، امر و اراده،

[۳۶] مجمع‌البیان، ج‌۲، ص‌۷۵۲.

[۳۷] مجمع‌البیان، ج‌۳، ص‌۴۰۵.

آفرینش،

[۳۸] التفسیر الکبیر، ج‌۸‌، ص‌۶۰‌.

یاری و علم

[۳۹] جامع‌البیان، مج‌۵، ج‌۷، ص‌۱۷۲.

نیز‌ دانسته شده است.

بالا بردن شأن برخی خانه‌ها

خداوند به بعضی از خانه‌ها اجازه بلند مرتبگی و عظمت داده و نیز اجازه داده تا نامش در آن‌ها یاد شود: «فی بُیوت اَذِنَ اللّهُ اَن تُرفَعَ و یُذکَرَ فیهَا اسمُهُ‌…».

[۴۰] نور/سوره۲۴، آیه۳۶.

از آن‌جا که عظمت و علوّ در اصل، از آنِ خداوند است، هر چیزی به همان اندازه عظمت دارد که به خداوند منتسب است؛ بنابر این، روشن می‌شود علّت بلند مرتبگی این خانه‌ها، همان یاد خدا در آن‌ها است که در ادامه آیه آمده است.

[۴۱] المیزان، ج‌۱۵، ص‌۱۲۶.

قدر مسلّم از مصادیق این خانه‌ها مساجد است

[۴۲] المیزان، ج‌۱۵، ص‌۱۲۶.

و بر اساس روایتی از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) مقصود خانه‌های پیامبران است که شامل خانه علی و فاطمه (علیهماالسلام) نیز می‌شود.

[۴۳] تفسیر قمی، ج‌۲، ص‌۱۰۴.

[۴۴] الدرالمنثور، ج‌۶‌، ص‌۲۰۳.

اذن در این آیه به معنای امر،

[۴۵] کشف‌الاسرار، ج‌۶‌، ص‌۵۳۶.

[۴۶] تفسیر قرطبی، ج‌۱۲، ص‌۱۷۶.

قضا و قدر

[۴۷] تفسیر قرطبی، ج‌۱۲، ص‌۱۷۶.

[۴۸] کشف‌الاسرار، ج‌۶‌، ص‌۵۳۶.

نیز دانسته شده است.

وقوع پدیده‌های طبیعی

خداوند، آسمان و آن‌چه را در آن است، نگه می‌دارد تا به زمین سقوط نکنند و فقط چیزهایی سقوط می‌کنند که خداوند به آن‌ها اذن داده باشد؛ مانند بعضی از سنگ‌های آسمانی و‌…:

[۴۹] المیزان، ج‌۱۴، ص‌۴۰۳.

«… ‌و‌ یُمسِکُ السَّماءَ اَن تَقَع عَلَی الاَرضِ اِلاّ بِاِذنِهِ‌…».

[۵۰] حج/سوره۲۲، آیه۶۵.

در زمین پاکیزه و نیکو، به اذن پروردگار گیاهانی نیکو می‌روید: «و‌ البَلدُ الطَّیِّبُ یَخرُجُ نَباتُهُ بِاِذنِ رَبِّهِ‌…»

[۵۱] اعراف/سوره۷، آیه۵۸.

همان‌گونه که میوه دادن درخت پاکیزه و نیکو نیز به اذن پروردگار است: «تُؤتی اُکُلَها کُلّ حِین بِاِذنِ رَبِّها‌…».

[۵۲] ابراهیم/سوره۱۴، آیه۲۵.

آسیب رساندن به کسی

هیچ‌کس نمی‌تواند بدون اذن خداوند، به دیگری آسیبی برساند. شیطان، با وسوسه‌هایش، منافقان و کافران را تحریک می‌کند تا با نجوا و سخنان در گوشی، مؤمنان را غمگین سازند؛ ولی بدون اجازه خداوند هیچ زیانی به مؤمنان نمی‌رسد:

[۵۳] مجمع‌البیان، ج‌۹، ص‌۳۷۷.

«اِنَّمَا النَّجوی مِنَ الشَّیطنِ لِیَحزُنَ الَّذینَ ءامَنوا و لَیسَ بِضارِّهِم شَیًا اِلاّ بِاِذنِ اللّهِ‌…»

[۵۴] مجادله/سوره۵۸، آیه۱۰.

چنان‌که جادوگران نیز بدون اذن خداوند نمی‌توانند به کمک سحرشان، ضرری را متوجّه کسی سازند: «… و ما هُم بِضارِّینَ بِهِ مِن اَحَد اِلاّ بِاِذنِ اللّهِ‌…».

[۵۵] بقره/سوره۲، آیه۱۰۲.

اذن در این آیه نمی‌تواند به معنای امر تشریعی باشد؛ چراکه خداوند، هیچ‌گاه فرمان آسیب رساندن به دیگری با سحر را صادر نمی‌کند.

[۵۶] تفسیر ابن تیمیه، ج‌۲، ص‌۱۸۷.

اذن در این آیه، به معنای علم،

[۵۷] جامع‌البیان، مج‌۱، ج‌۱، ص‌۶۵۰‌.

[۵۸] نورالثقلین، ج‌۱، ص‌۱۰۸.

اراده و مشیّت،

[۵۹] کشف‌الاسرار، ج۶، ص۵۳۶.

[۶۰] المنار، ج‌۷، ص‌۲۴۷.

تیسیر

[۶۱] المنار، ج‌۷، ص‌۲۴۷.

و تخلیه

[۶۲] نورالثقلین، ج‌۱، ص‌۱۰۸.

(ایجاد نکردن مانع) نیز دانسته شده است.

ایمان آوردن

هیچ کس نمی‌تواند بدون اذن تکوینی خداوند ایمان بیاورد: «و‌ ما کانَ لِنَفس اَن تُؤمِنَ اِلاّ بِاِذنِ اللّهِ‌…».

[۶۳] یونس/سوره۱۰، آیه۱۰۰.

پیروزی در جنگ

غلبه بر دشمن در هر جنگی فقط با اذن خداوند میسّر است؛ به همین سبب، چه بسا که گروهی اندک به اذن خدا بر گروهی بسیار غلبه می‌کنند: «… کَم مِن فِئَه قَلیلَه غَلبَت فِئَهً کَثیرَهً بِاِذنِ اللّهِ‌…»

[۶۴] بقره/سوره۲، آیه۲۴۹.

چنان‌که خداوند به مؤمنان صدر اسلام اعلام کرد: حتّی با وجود ضعف، اگر ۱۰۰ نفر باشند، در برابر ۲۰۰ نفر از سپاه دشمن، و اگر ۱۰۰۰ نفر باشند، در مقابل ۲۰۰۰ نفر از آنان به اذن خداوند به پیروزی می‌رسند: «اَلنَ خَفَّفَ اللّهُ عَنکُم و عَلِمَ اَنَّ فیکُم ضَعفًا فَاِن یَکُن مِنکُم مِائَهٌ صَابِرَهٌ یَغلِبوا مِائَتَینِ و اِن یَکُن مِنکُم اَلفٌ یَغلِبوا اَلفَینِ بِاِذنِ اللّهِ‌…».

[۶۵] انفال/سوره۸، آیه۶۶.

قرآن، کشتن

[۶۶] مجمع‌البیان، ج‌۲، ص‌۸۵۸‌.

کافران به وسیله مؤمنان را به اذن خداوند دانسته است: «… اِذ تَحُسّونَهُم بِاِذنهِ‌…»

[۶۷] آل‌عمران/سوره۳، آیه۱۵۲.

همان‌گونه که در جنگ بین طالوت و جالوت، سپاه طالوت، به اذن خداوند، سپاه جالوت را شکست داد، و داوود (علیه‌السلام) جالوت را کشت: «فَهَزَموهُم بِاِذنِ اللّهِ و قَتَلَ داوودُ جالوتَ‌…».

[۶۸] بقره/سوره۲، آیه۲۵۱.

در آیه ۲۴۹ بقره/۲

[۶۹] بقره/سوره۲، آیه۲۴۹.

و ۶۶ انفال /۸،

[۷۰] انفال/سوره۸، آیه۶۶.

اذن به معنای علم، امر،

[۷۱] مجمع‌البیان، ج‌۴، ص‌۸۵۶.

اراده و مشیّت، و یاری و توفیق

[۷۲] المنار، ج‌۱۰، ص‌۸۰‌.

نیز دانسته شده است.

بریدن و نبریدن درختان خرما

خداوند به مؤمنان صدر اسلام، زمانی که دیار یهودیان بنی نضیر را تصرّف کردند، اعلام کرد که آن‌چه از درختان خرما بریدید و آن‌چه بر جای گذاشتید، همگی به اذن خداوند است: «ما قَطَعتُم مِن لینَه اَو تَرَکتُموها قائِمَهً عَلی اُصولِها فَبِاِذنِ اللّهِ‌…».

[۷۳] حشر/سوره۵۹، آیه۵.

وقوع مصیبت

واقع شدن هر نوع حادثه ناگوار

[۷۴] المیزان، ج‌۱۹، ص‌۳۰۳.

بدون اذن خداوند ممکن نیست: «ما اَصابَ مِن مُصیبَه اِلاّ بِاِذنِ اللّهِ‌…».

[۷۵] تغابن/سوره۶۴، آیه۱۱.

مقصود از این آیه، تعلیم صبر در برابر حوادث گوناگون به مسلمانان است؛ به همین جهت، در ادامه آیه آمده است: هر کس به خدا ایمان بیاورد، خداوند (هنگام وقوع مصیبت) قلبش را هدایت می‌کند؛

[۷۶] التحریر و التنویر، ج‌۲۸، ص‌۲۷۹.

البتّه مقصود از اذن در این آیه، اذن تکوینی است و حتّی ستمی را که شخصی متوجّه دیگری کند، در بر می‌گیرد؛ به همین سبب، صبر کردن در برابر همه مصیبت‌ها پسندیده نیست؛ بلکه گاهی واجب است انسان تا حدّ امکان در مقابل آن مقاومت کند؛ مانند‌ زمانی که شخصی جان یا آبروی انسانی را‌ تهدید‌ کند.

[۷۷] المیزان، ج‌۱۹، ص‌۳۰۴.

قرآن، مصیبتی را که در جنگ اُحد برای مسلمانان پیش آمد و به کشته شدن بسیاری از آن‌ها و سرانجام شکستشان انجامید، به اذن خداوند می‌داند: «و ما اَصبَکُم یَومَ التَقَی الجَمعانِ فَبِاِذنِ اللّهِ‌…»

[۷۸] آل عمران/سوره۳، آیه۱۶۶.

بنابر این، شکست مسلمانان به معنای ناتوانی خداوند یا غلبه دیگران بر اراده

[۷۹] المنار، ج‌۴، ص‌۲۲۶.

یا وعده او در یاری مؤمنان

[۸۰] الفرقان، ج‌۶‌، ص‌۸۰‌.

نیست. گفته شده است که امکان ندارد اذن در این آیه به معنای جایز کردن باشد؛ زیرا خداوند هیچ‌گاه گناهان را جایز نمی‌کند و کشتن مسلمانان از بزرگ‌ترین گناهان است.

[۸۱] مجمع‌البیان، ج‌۲، ص‌۸۷۷‌۸۷۸‌.

اذن در آیه ۱۱ تغابن /۶۴

[۸۲] تغابن/سوره۶۴، آیه۱۱.

و ۱۶۶ آل عمران/۳

[۸۳] آل عمران/سوره۳، آیه۱۶۶.

به معنای قضا و قدر،

[۸۴] جامع‌البیان، مج‌۳، ج‌۴، ص‌۲۲۲.

[۸۵] کشف‌الاسرار، ج‌۶‌، ص‌۵۳۶.

[۸۶]