توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل منیه الفضلاء فی تواریخ الخلفا و الوزراء ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل منیه الفضلاء فی تواریخ الخلفا و الوزراء ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل منیه الفضلاء فی تواریخ الخلفا و الوزراء ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

الآداب السلطانیه (کتاب)

اَلآدابُ السُّلطانِیَّه، کتابی تاریخی به زبان عربی، نوشته صفی‌الدین محمد بن طباطبا معروف به ابن‌طِقطَقی (۶۶۰ ـ۷۰۹ق/۱۲۶۲ـ۱۳۰۹م)، نویسنده، ادیب و مورخ شیعیِ امامی و از خاندان امام حسن مجتبی (علیه السلام) می‌باشد. این کتاب از یک مقدمه کوتاه و ۲ فصل تشکیل شده است. فصل اول شامل پند و اندرزهایی برای فرمانروایان و دولتمردان بوده و فصل دوم گزارش تاریخ اسلام از آغاز تا سقوط بغداد به دست هولاکوخان مغول را دربر می‌گیرد.

الآداب ‌السلطانیه (کتاب)

الآداب‌السلطانیه

اطلاعات کتاب

عنوان

الفخری فی الآداب السلطانیه و الدول الإسلامیه

نام‌های دیگر

الآداب‌السلطانیه، الفخری، منیه الفضلاء فی تواریخ الخلفا و الوزراء

نام‌کتاب‌به‌فارسی

تاریخ فخری در آداب ملک داری و دولت های اسلامی

نویسنده

صفی‌الدین محمد بن طباطبا

مترجم

محمد وحید گلپایگانی

ترجمه‌به‌دیگرزبان‌ها

انگلیسی، فرانسوی

تاریخ نگارش

سال ۷۰۱ق

موضوع

آداب سلطنت و شرح حال خلفا از ابوبکر تا مستعصم

زبان

عربی

فهرست مندرجات

۱ – نامگذاری کتاب
۲ – محتوا
۲.۱ – فصل اول
۲.۲ – فصل دوم
۳ – اختصاصات
۴ – آداب فرمانروایی
۵ – نقد خلفای اموی و عباسی
۶ – چاپ و نشر
۷ – ترجمه
۸ – فهرست منابع
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

نامگذاری کتاب

این کتاب «منیه الفضلاء فی تواریخ الخلفا و الوزراء» نام دارد، اما چون به فخرالدین عیسی بن ابراهیم، امیر موصل اهدا شده، به «تاریخ الفخری» موسوم گردیده است. این کهن‌ترین اثر سیاسی ـ تاریخی پس از فروپاشی خلافت عباسیان است.

محتوا

کتاب از یک مقدمه کوتاه و ۲ فصل تشکیل می شود:

فصل اول

فصل یکم، پند و اندرزهایی است که برای فرمانروایان و دولتمردان سودمند است. این فصل نزدیک به یک پنجم کتاب را در بر می‌گیرد و آداب فرمانروایی و چگونگی اداره جامعه را نشان می‌دهد. مایه عمده کار نویسنده در این فصل، اندرزنامه‌ها و کتاب‌هایی مانند کلیله و دمنه، جاویدان خرد (و ترجمه عربی آن آداب العرب و الفُرس)، خردنامه و مانند این‌هاست.
نگارنده در اینجا اندرزهایی از گفته قباد، انوشیروان، اسکندر، فرزانگان ایران و هند، پادشاهان ایرانی و جز ایشان آورده و آیات و احادیثی نیز در تأیید آن‌ها نقل کرده است.

فصل دوم

فصل دوم، گزارش تاریخ اسلام از آغاز تا سقوط بغداد به دست هولاکوخان مغول در جمادی الثانی ۶۵۶ق/ ژوئن ۱۲۵۸م است. در این فصل به وزیران هر خلیفه بیش از خود وی توجه شده و درباره ایشان به تفصیل بیشتری سخن رفته است.

[۱] ابن‌فوطی، عبدالرزاق بن محمد، الحوادث الجامعه، بغداد، ۱۳۵۱ق، ص ۲۶۲ ۲۶۵.

مهم‌ترین منابع کار نویسنده در فصل دوم، تاریخ‌هایی چون، طبری (د ۳۱۰ق/۹۲۲م)، مسعودی (د ۳۴۶ق/۹۵۷م)، ابن‌اثیر (د ۶۲۸ق/۱۲۳۱م) و نیز کتاب الاوراق نوشته ابوبکر محمد صولی (د ۳۳۵ق/۹۴۶م) است.
ابن‌طقطقی از مأخذ اخیر بیش‌تر در نوشتن شرح حال و کارهای وزیران خلفای عباسی بهره گرفته است. از همین روست که از هنگام درگذشت صولی تا مدت بیش از یک سده، از وزیران خلفا سخنی در میان نیست.

اختصاصات

این کتاب به تصریح نویسنده در فاصله میان جمادی الثانی، تا ۵ شوال سال ۷۰۱ق/ فوریه تا ۳ ژوئن ۱۳۰۲م، در شهر موصل نگارش یافته است.
بخش مربوط به دوره عباسی در فصل دوم این کتاب ارزش ویژه‌ای دارد. بلافاصله پس از انقراض نظام عباسی و در شرایط کاهش فشارهای تحمیل شده از سوی خلفا، دانشمندی از طایفه امامی برای نخستین بار امکان تاریخ‌نگاری یافته و گوشه‌هایی از فساد آن نظام را آشکار ساخته است.
البته این واقعیت که بیش‌تر زورمندان آن روزگار در زوال حکومت عباسیان سوگوار بودند و این که این اثر برای حاکمی از قماش همان زورمندان سوگوار نوشته می‌شد، مانع شده است که نویسنده دیدگاه‌های خود را درباره آن نظام، با صراحت کافی مطرح کند. از این رو نقد وی از نظام عباسی بسیار ملایم است، اما همین نقد ملایم نیز تا روزگار نگارش این کتاب سابقه نداشته است.
نویسنده، چند صفحه نخستِ کتاب را به ستایش از فرمانروای موصل اختصاص داده و سپس چند صفحه‌ای نیز در ستایش کتاب خود آورده و طی آن اثر خویش را سودمندتر از حماسه ابوتمام و مقامات همدانی و حریری شمرده است.