توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل منع از سرگرمی ۱۱۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل منع از سرگرمی ۱۱۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل منع از سرگرمی ۱۱۷ اسلاید در PowerPoint :

نهی از سرگرمی

بررسی دیدگاه دینی در خصوص جایگاه سرگرمی در سبک زندگی اسلامی منوط به بررسی آموزه‌های اسلامی در این زمینه است. بخش مهمی از این آموزه‌ها نواهی در این خصوص است. پژوهش پیشرو با روش توصیفی تحلیلی در پی بررسی حکمت و میزان دلالت این نواهی است.

در این مقاله به این نتایج رسیدیم که سرگرمی‌های نهی شده در منابع دینی یا به خودی خود و به صورت خاص مذموم هستند یا اینکه مقرون و ملازم با آن‌ها امر مذمومی است و یا اینکه مقدمه و یا نتیجه آن‌ها امر مذمومی است؛ همچنین با توجه به این نواهی سرگرمی‌ای مطلوب است که: مشتمل بر گناهان نباشد و با توجه به عالم غیب صورت پذیرد، مطابق با معیارهای عقلی باشد، هدف داشته باشد و بیهوده نباشد، مانع یاد خدا و کمال انسان نباشد.

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۱.۱ – پیشینه بحث
۲ – مفهوم لهو
۲.۱ – اختلاف‌نظرها
۲.۲ – نزدیکی معنای لهو و سرگرمی
۲.۳ – تعاریف لغوی و اصطلاحی
۲.۴ – وجود لهو مطلوب
۲.۴.۱ – روایات شیعه
۲.۴.۱.۱ – اصول کافی
۲.۴.۱.۲ – خصال
۲.۴.۲ – روایات اهل‌سنت
۳ – نهی از سرگرمی در منابع دینی
۳.۱ – لهو و لعب بودن دنیا
۳.۲ – دوری مؤمنان از لغو
۳.۳ – نهی از لهو
۳.۴ – نکوهش بیهودگی
۳.۵ – نهی از بازی
۳.۵.۱ – سخنان امام علی
۳.۵.۲ – سخنان امام صادق
۳.۶ – نهی از رقص
۳.۶.۱ – حکم فقهی
۳.۷ – نهی از قمار و شرط‌بندی
۳.۷.۱ – حکم اخلاقی
۳.۸ – نهی از استعمال مواد مخدر
۳.۸.۱ – آیات سوره مائده
۳.۸.۲ – روایت امام رضا
۳.۸.۳ – دیدگاه دانشمندان
۴ – نتیجه‌گیری
۵ – فهرست منابع
۶ – پانویس
۷ – منبع

مقدمه

سرگرمی (Amusement/Entertainment) به معنی حالت نفسانی و نوعی گذران اوقات فراغت است که گاه به خودی خود و فارغ از دیگر امور زندگی ارزش دارد و به صورت اختیاری (فعالانه یا منفعلانه) و به قصد اموری چون ایجاد تفریح و شادمانی، تنوع و تفنن، شکوفایی فردی و اجتماعی، استراحت، رفع غم و خستگی، گریز از یکنواختی صورت می‌پذیرد.
در سبک زندگی (Life style) اسلامی تعیین جایگاه سرگرمی در زندگی روزمره از اهمیت به سزایی برخوردار است. سبک زندگی اسلامی را می‌توان به نظام ترجیحات رفتاری (priorities)تعریف کرد

[۱] با اقتباس از شریفی، احمدحسین، اخلاق و سبک زندگی، ص۲۷.

که مطابق با معیارهای اسلامی باشد.

پیشینه بحث

از دیرباز در تعالیم اسلامی و دیگر ادیان الهی به مقوله سرگرمی و تفریح توجه و آموزه‌های بسیاری در این زمینه وارد شده است که از جمله مهمترین این آموزه‌ها، نواهی و نکوهش سرگرمی‌ها است. نگارنده در این خصوص تحقیق و پژوهشی مستقل نیافت که مفاهیم سرگرمی و سبک زندگی را با هم در نظر گرفته باشد و به دیدگاه اخلاق اسلامی در این زمینه پرداخته باشد؛ در این مقاله سعی شده است روشن شود علت و حکمت نهی از سرگرمی در سبک زندگی اسلامی چیست؟ به این منظور به سؤالات دیگری نیز پاسخ داده شده است؛ مانند اینکه لهو در اصطلاح شرع به چه معناست؟ برخی از شاخصه‌های سرگرمی مطلوب چیستند؟
لازم به ذکر است آنچه در این مقاله آمده به‌منزله نظر قطعی اسلامی الهی نیست و نگارنده قصد ندارد آن‌ها را فرض مسلم بداند؛ بر همین اساس نظرات متفکرین اسلامی هم دیدگاه اسلامی محسوب شده است.

مفهوم لهو

از آنجا که بسیاری از نکوهش‌ها درباره سرگرمی منوط به بررسی مفهوم لهو است، ضرورت دارد معنای این واژه نیز در منابع دینی بررسی شود. چنانچه ترادف یا حتی قرابت مفهومی بین سرگرمی و لهو ثابت شود می‌توان احکامی که در مورد لهو در شرع وارد شده است را به سرگرمی‌های امروزی نیز سرایت داد. گذشته از احکام اخلاقی حاصله از ترادف یا قرابت، شناخت معنای لهو به عنوان یک موضوع مهم در اخلاق اسلامی نیز از اهمیت ویژه برخوردار است؛ چراکه بسیاری از اختلاف نظرات در میان متفکران اسلامی در مورد سرگرمی‌ها ناشی از مشخص نبودن مفهوم لهو است. برخی از متفکرین اسلامی معنای مذموم و مقید به شرایطی خاص برای لهو در نظر گرفته‌اند و درحالی‌که برخی دیگر معنای لهو را عام و شامل لهو مطلوب دانسته‌اند. هر یک از این دو گروه بر طبق معنای اختیار شده خویش در مورد لهو اظهار نظر کرده‌اند.

اختلاف‌نظرها

در مورد اختلاف‌نظرها در مورد مفهوم لهو باید گفت این مفهوم نیز مانند مفهوم سرگرمی از مفاهیم اجتماعی و عرفی محسوب می‌شود؛ این گونه مفاهیم تعریف دقیقی ندارند و پیرو استعمالات عرفی هستند همچنین برای معنا کردن لهو باید فهم جامعه زمان صدر اسلام و نیز روایات و آیات وارده در مورد لهو بررسی شود که این امر خود روشن کردن معنای لهو را مشکل‌تر می‌کند؛ به این منظور کتب لغتی که استعمالات مربوط به زمان صدر اسلام را در نظر گرفته‌اند، مورد بررسی قرار می‌گیرد و به‌موازات آن روایات و آیات وارده و دیدگاه متفکران اسلامی نیز بررسی می‌شود.

نزدیکی معنای لهو و سرگرمی

به نظر می‌رسد لهو به معنی سرگرمی است و از منظر اخلاق اسلامی همیشه مذموم و ناپسند نیست. برخی از ادله‌ای که موید این دیدگاه است در ادامه ذکر می‌شود و ادله مذمت کننده لهو به طور مطلق در بخش‌های دیگر پرداخته می‌شود.

تعاریف لغوی و اصطلاحی

از جمله ادله‌ای که دلالت دارد بر نزدیک بودن معنای لهو و سرگرمی و وجود لهو مطلوب، تعاریف لغوی و اصطلاحی لهو است؛ به عنوان نمونه برخی از این تعاریف عبارت‌اند از:
– تمایل به چیزی و لذت بردن از آن، بدون توجه به نتیجه آن.

[۲] المصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۰، ص۲۴۶.

– مشغول شدن از چیزی به چیز دیگر و ترک کردن چیزی به خاطر چیز دیگر.

[۳] احمد بن فارس، ابوالحسین، معجم مقاییس اللغه، ج۵، ص۲۱۳.

در این تعاریف به وجود میل و انگیزه لذت‌جویی در مفهوم لهو اشاره شده است که نشان دهنده قرابت بین مفهوم لهو و سرگرمی از این حیث است؛ چراکه سرگرمی به معنای امروزی آن همراه میل و انگیزه لذت‌جویی است.
همچنین در این تعاریف به عدم توجه به نتیجه و در حقیقت غیرانتفاعی بودن لهو اشاره شده است و چون در برابر انجام سرگرمی مزدی دریافت نمی‌شود و برخی سرگرمی‌های امروزی را غیرانتفاعی دانسته‌اند؛

[۴] دومازدیه، ژوفر، زمان فراغت از دیدگاه تاریخی و جامعه‌شناسانه، ص۱۷.

می‌توان گفت که از این جهت نیز بین دو مفهوم لهو و سرگرمی قرابت وجود دارد.

وجود لهو مطلوب

ادله‌ای دیگری که بر نزدیک بودن معنای لهو و سرگرمی و وجود لهو مطلوب دلالت دارد برخی از روایات است. این روایات را به دو دسته می‌توان دسته‌بندی کرد. دسته اول که در منابع مهم روایی شیعه مانند کافی و خصال صدوق آمده‌اند و دسته دوم که در منابع اهل سنت وارد شده‌اند و در بعضی کتب شیعی معاصر نیز ذکر شده‌اند.

روایات شیعه

روایات شیعه شامل دو روایت است:

اصول کافی

روایت اول که در اصول کافی نقل شده است. در این روایت پیامبر اکرم می‌فرماید: «کلُّ لَهْوِ الْمُؤْمِنِ بَاطِلٌ اِلَّا فِی ثَلَاثٍ فِی تَاْدِیبِهِ الْفَرَسَ وَ رَمْیهِ عَنْ قَوْسِهِ وَ مُلَاعَبَتِهِ امْرَاَتَهُ فَاِنَّهُنَّ حَق؛

[۵] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۵، ص۵۰.

لهو مؤمن در تادیب اسب و تیراندازی و لذت بردن از همسر است».

برخی متفکرین اسلامی درباره این روایت گفته‌اند: آن لهوی که غرض عقلائی دارد باطل نیست و واضح است که در غیر از موارد استثنا شده، آن لهوی که غرض عقلائی دارد، حرام نخواهد بود و ذکر برخی از استثنائات از باب نمونه است. همچنین ایشان لهو را مطلقاً حرام ندانسته‌اند.

[۶] خمینی، سیدروح الله، مکاسب محرمه، ج۱، ص۲۴۲.

[۷] خمینی، سیدروح الله، مکاسب محرمه، ج۱، ص۲۴۵.

برخی دیگر در خصوص حرمت لهو می‌گویند مفهوم لهو اجمال دارد؛ چراکه در لغت به معنی مشغول شدن، وانمود کردن به مشغول بودن و غفلت است و گاهی به معنی لعب (بازی کردن) نیز استعمال شده است. معلوم نیست مراد شارع کدام یک از این موارد است و نمی‌توان بر این عمومات استدلال کرد و حرام بودن امور لهوی تنها در منصوصات شرعی ثابت است؛

[۸] نراقی، احمد بن محمدمهدی، مستند الشیعه فی احکام الشریعه، ج۱۸، ص۱۶۵.

همچنین به نظر می‌رسد اگر لهو به طور مشخص معنایی مذموم داشت باید فقها مانند دیگر قواعد فقهی، لهویت و لهو بودن را دلیل ممنوعیت و حرمت یک فعل می‌دانستند؛ درحالی‌که در این مسئله اختلاف است.

[۹] ایروانی، جواد و حائری، محمدحسن، بررسی مسئله حرمت لهو به عنوان قاعده فقهی، ص۴۳.

خصال

روایت دوم از امام باقر که در خصال صدوق آمده است و می‌فرماید: «لَهْوُ الْمُؤْمِنِ فِی ثَلَاثَهِ اَشْیاءَ التَّمَتُّعِ بِالنِّسَاءِ وَ مُفَاکهَهِ الْاِخْوَانِ وَ الصَّلَاهِ بِاللَّیل؛

[۱۰] ابن‌بابویه، محمد بن علی، الخصال، ج۱، ص۱۶۱.

لهو مؤمن در سه چیز است: لذت بردن از همسر، شوخی با دوستان و نماز شب» روایت دوم مؤید نظر گذشته، مبنی بر این است که ذکر برخی از استثنائات از باب نمونه است؛ چراکه در روایت دوم استثنائات دیگری نیز وارد شده؛ یعنی استثنا شوخی با دوستان و نماز شب.
لازم به ذکر است این دو روایت در منابع دیگر روایی که پس از کافی و خصال نوشته شده و در سخنان متفکران شیعی به‌وفور نقل شده است.

روایات اهل‌سنت

اما روایات اهل‌سنت که سه روایت است و در منابع اهل‌سنت وارد شده است و با صرف‌نظر از ایراد سندی، می‌توانیم این دسته را مؤید احادیث دسته اول بدانیم. این روایات عبارت‌اند از:

رسول خدا می‌فرماید: «احبّ اللّهو الی اللَّه تعالی اجراء الخیل و الرّمی؛

[۱۱] سیوطی، جلال‌الدین عبدالرحمن، الجامع الصغیر فی احادیث البشیر النذیر، ج۱، ص۳۸.

[۱۲] پاینده، ابوالقاسم، نهج‌الفصاحه، ص۱۶۹.

بهترین لهوها در پیش خدا اسب‌دوانی و تیراندازی است.»

همچنین می‌فرماید: «الهوا و العبوا فانّی اکره ان یری فی دینکم غلظه؛

[۱۳] سیوطی، جلال‌الدین عبدالرحمن، الجامع الصغیر فی احادیث البشیر النذیر، ج۱، ص۲۳۹.

[۱۴] پاینده، ابوالقاسم، نهج‌الفصاحه، ص۲۵۹.

به لهو بپردازید و بازی کنید زیرا دوست ندارم که در دین شما خشونتی دیده شود.»

همچنین می‌فرماید: «خیر لهو المؤمن السّباحه و خیر لهو المراه المغزل؛

[۱۵] سیوطی، جلال‌الدین عبدالرحمن، الجامع الصغیر فی احادیث البشیر النذیر، ج۱، ص۶۲۷.

[۱۶] پاینده، ابوالقاسم، نهج‌الفصاحه، ص۴۷۳.

بهترین لهو مرد مؤمن شنا و بهترین لهو زن ریسندگی است.»

این دسته از روایات در کتاب مفاتیح الحیات نیز نقل و لهو به سرگرمی و تفریح ترجمه شده است.

[۱۷] جوادی آملی، عبدالله، مفاتیح الحیات، ص۲۰۱-۲۰۴.

در نهایت می‌توان گفت اگر لهو نوعی سرگرمی مذموم باشد؛ طبق این فرض، سرگرمی به دو گونه لهوی و غیر لهوی تقسیم می‌شود که هر کدام احکام فقهی، اخلاقی و حقوقی خاص خود را خواهد داشت.

نهی از سرگرمی در منابع دینی

سرگرمی به عنوان یک حالت نفسانی که در اثر آن نتایجی چون حالت خرسندی و تفرج به انسان دست می‌دهد، دارای آسیب‌ها و نتایج نامطلوب نیز هست. در توصیه‌های دینی بر مبارزه با آسیب‌های سرگرمی‌ها تاکید شده است. فهم دقیق سخن شارع در این موارد اهمیت بسزایی دارد؛ چراکه اگر دقیقاً مراد سخن شارع فهمیده نشود، چرایی و علت این نکوهش‌ها هم نامعلوم باقی خواهد ماند و نمی‌توان معیاری برای سنجش اخلاقی یا غیراخلاقی بودن سرگرمی‌ها در سبک زندگی اسلامی ارائه نمود.

در قرآن کریم، نکوهش‌هایی به صورت اجمالی و گسترده در خصوص سرگرمی‌ها وارد شده است. به نظر می‌رسد که همین اجمال و گستردگی موجب برداشت‌هایی اشتباه از دیدگاه اسلام در خصوص سرگرمی و تفریح شده است. در این زمینه مفاهیمی چون لهو، لعب، لغو، باطل، عبث در منابع دینی وجود دارند که همگی این مفاهیم، با مفهوم سرگرمی نسبت دارند؛ به عبارت دیگر این مفاهیم یک سری از بایدها و نبایدها برای سرگرمی‌ها تعیین می‌کنند؛ مثلاً سرگرمی نباید باطل باشد یا اینکه سرگرمی نباید بیهوده و عبث باشد.

بر طبق این آیات برخی از فقها

[۱۸] شیخ انصاری، مرتضی بن محمدامین، المکاسب المحرمه، ج۲، ص۴۱.

فتوا به حرمت هرگونه لهو و لعب داده‌اند. تعداد این آیات در مورد لهو و مشتقات آن ۱۱ آیه و در مورد لعب و مشتقات آن ۲۰ آیه و در مورد لغو و مشتقاتش ۱۰ آیه است؛ که جز یک مورد

[۱۹] یوسف/سوره۱۲، آیه۱۲.

در بقیه موارد همگی معنایی مذموم دارند.

لهو و لعب بودن دنیا

«وَمَا هَذِهِ الْحَیاهُ الدُّنْیا اِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌ وَاِنَّ الدَّارَ الْآخِرَهَ لَهِی الْحَیوَانُ لَوْ کانُوا یعْلَمُونَ؛

[۲۰] عنکبوت/سوره۲۹، آیه۶۴.

این زندگی دنیا جز سرگرمی و بازیچه نیست و زندگی حقیقی همانا [در] سرای آخرت است‌ ای کاش می‌دانستند.»

در مورد این آیه و آیات مشابه آن

[۲۱] رک به:انعام/سوره۶، آیه۳۲.

[۲۲] رک به:حدید/سوره۵۷، آیه۲۰.

[۲۳] رک به:محمد/سوره۴۷، آیه۳۶.

که لهو و لعب بودن دنیا را گوشزد می‌کند دو احتمال به ذهن نگارنده می‌رسد؛ اول اینکه معنای حقیقی لهو و لعب محدود به معنای مذموم باشد. دوم اینکه سرگرم شدن به دنیا به نسبت به سرگرم شدن به امور اخروی مذموم باشد؛ بنابراین نفس سرگرم بودن به دنیا (لهو) نیز بد نیست. این احتمال صحیح‌تر به نظر می‌رسد؛ چراکه همچنان که در مفهوم‌شناسی لهو گفتیم معنای لهو مذموم نیست.

در این آیه به معیارهای سرگرمی اخلاقی چون سرگرم نشدن به گناهان و توجه به عالم غیب نیز اشاره شده است؛ چراکه سرگرم شدن به دنیا و غفلت از آخرت یکی از گناهانی است که در عرصه سرگرمی‌ها وجود دارد و آیه نیز آن را نهی می‌کند؛ همچنین توجه به آخرت که امری غیبی و نامحسوس است نیز در آیه مورد تاکید واقع شده است؛ بنابراین یک انسان مؤمن در سبک زندگی خود سرگرمی را برمی‌گزیند که گناه نباشد و با توجه به سرای آخرت صورت پذیرد.

دوری مؤمنان از لغو

در آیات متعددی مؤمنان به دوری از لهو و لعب و لغو و نیز قول زور توصیف شده‌اند. در همین خصوص در آیات اول تا سوم سوره مؤمنون آمده است: قَدْ اَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ• الَّذِینَ هُمْ فِی صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ• وَالَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ به‌راستی که مؤمنان رستگار شدند• همانان که در نمازشان فروتن‌اند• و آنان که از بیهوده رویگردانند.

در این آیات

[۲۴] مؤمنون/سوره۲۳، آیه۱-۳.

[۲۵] فرقان/سوره۲۵، آیه۷۲.

مؤمنین از لغو روگردان معرفی شده‌اند. لغو در اصطلاح شرع به عمل یا فکر بیهوده و باطلی که موجب غفلت انسان از یاد خدا می‌شود، تعریف شده است.

[۲۶] المصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۰، ص۲۰۸.

این تعریف نشان می‌دهد مطلق بدون هدف بودن یک فعل باعث لغو بودن آن فعل نیست بلکه لغو عملی است که موجب غفلت انسان از یاد خدا می‌شود.

همچنین توصیف مؤمنین به دوری از اعمال بیهوده نشان می‌دهد که اصل وقوع اعمال غفلت‌انگیز در انسان‌ها امری مسلم و مشهود است و هدف دادن به اعمال انسان از جمله سرگرمی، ارزش دینی و مطلوب محسوب می‌شود؛ بنابراین انسان مؤمن، سرگرمی‌هایی را در سبک زندگی‌اش انتخاب می‌کند که فایده و سود قابل اعتنا داشته باشد و او را از اهداف دینی خویش از جمله یاد خدا دور نسازد.

در آیه ۵۵ سوره قصص در توصیف مؤمنان گفته شده است که: «وَاِذَا سَمِعُوا اللَّغْوَ اَعْرَضُوا عَنْهُ وَقَالُوا لَنَا اَعْمَالُنَا وَلَکمْ اَعْمَالُکمْ سَلَامٌ عَلَیکمْ لَا نَبْتَغِی الْجَاهِلِینَ؛

[۲۷] قصص/سوره۲۸، آیه۵۵.

و چون لغوی بشنوند از آن روی برمی‌تابند و می‌گویند کردارهای ما از آن ما و کردارهای شما از آن شماست؛ سلام بر شما، جویای [مصاحبت] نادانان نیستیم.»

در این آیه لغو ملازم با جهالت دانسته شده است؛ چراکه کسانی که اهل لغو هستند، نادان خطاب شده‌اند.

[۲۸] قرائتی، محسن، تفسیر نور، ج۷، ص۷۴.

این ملازمه لغو و جهالت، به معیار عقل‌گرایی در کلیه افعال انسان از جمله سرگرمی‌ها اشاره دارد.

نهی از لهو

در آیه دیگر مؤمنین این‌گونه توصیف شده‌اند: «رِجَالٌ لَّا تُلْهِیهِمْ تِجَارَهٌ وَلَا بَیعٌ عَن ذِکرِ اللَّهِ وَاِقَامِ الصَّلَاهِ وَاِیتَاء الزَّکاهِ یخَافُونَ یوْمًا تَتَقَلَّبُ فِیهِ الْقُلُوبُ وَالْاَبْصَارُ؛

[۲۹] نور/سوره۲۴، آیه۳۷.

مردانی که نه تجارت و نه داد و ستدی آنان را از یاد خدا و برپاداشتن نماز و دادن زکات به خود مشغول نمی‌دارد و از روزی که دل‌ها و دیده‌ها در آن زیر و رو می‌شود، می‌هراسند.»

در تفسیر این آیه از امام صادق روایت شده است که «قَالَ کانُوا اَصْحَابَ تِجَارَهٍ فَاِذَا حَضَرَتِ الصَّلَاهُ تَرَکوا التِّجَارَهَ وَ انْطَلَقُوا اِلَی الصَّلَاهِ وَ هُمْ اَعْظَمُ اَجْراً مِمَّنْ لَمْ یتَّجِرْ؛

[۳۰] ابن‌بابویه، محمد بن علی، من لایحضره الفقیه، ج۳، ص۱۹۲.

این‌ها تاجر بودند و هنگام نماز تجارت را رها کرده آهنگ نماز می‌کردند و به سوی آن گام برمی‌داشتند و البتّه اینان ثوابشان از کسانی که بکار مشغول نیستند و به نماز حاضر می‌شوند بیشتر است.»

در این روایت به اهمیت کار و عبادت در کنار هم توجه شده است و کار کردن که امری مفید است چنانچه مانع ذکر و عبادت خدا شود مذموم دانسته شده است، بنابراین سرگرمی یا کار بودن یک فعل، ذاتاً مذموم نیست، بلکه امور دیگری چون مانع ذکر خدا بودن مذموم است.

نکوهش بیهودگی

در آیات متعددی بیهودگی اعمال انسان سبب مذمت و بدی آن دانسته شده است؛ به عنوان نمونه در آیه سوم سوره حجر می‌فرماید: «ذَرْهُمْ یاْکلُواْ وَیتَمَتَّعُواْ وَیلْهِهِمُ الاَمَلُ فَسَوْفَ یعْلَمُونَ

[۳۱] حجر/سوره۱۵، آیه۳.

به گذارشان تا بخورند و برخوردار شوند و آرزو [ها] سرگرمشان کند، پس به‌زودی خواهند دانست.»
آنچه فصل مشترک و قدر متیقن در این آیات و آیات دیگر

[۳۲] جمعه/سوره۶۲، آیه۱۱.

[۳۳] توبه/سوره۹، آیه۶۵.

[۳۴] انبیاء/سوره۲۱، آیه۲-۳.

[۳۵] لقمان/سوره۳۱، آیه۶.

است دوری کردن از سرگرمی بیهوده است. به نظر می‌رسد بیهودگی در آیات قرآن به آنچه موجب مانع کمال انسان است معنا می‌شود و هر عملی که بدون هدف و غایت باشد بیهوده نیست؛ چراکه عملی عادی که در آن آینده‌نگری و توجه به هدف فعل و عمل دیده نمی‌شود نیز ممکن است مفید باشد. چه‌بسا فعلی بدون هدف انجام شود، اما فایده و سودی باارزش به همراه داشته باشد.

نهی از

 اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی، به دوستانتان معرفی کنید.

  راهنمای خرید:

• همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
• ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
• در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.