توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل منصب پیشکار ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل منصب پیشکار ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل منصب پیشکار ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

پیشکار

پیشْکار، از مشـاغل دیوانـی کـه حدود وظایف آن در دوره‌های مختلف تاریخی متفاوت بوده، اما در دوره قاجار‌ به‌طور اخص به مسئولان امور مالی به ویژه در ایالات اطلاق
می‌شده است.

فهرست مندرجات

۱ – وظیفه پیشکار
۲ – پیشینه پیشکاری
۳ – پیشکاری در اروپای اسلامی
۴ – گسترش معنای پیشکار
۵ – گسترش حوزه عمل پیشکاران
۶ – فهرست منابع
۷ – پانویس
۸ – منبع

وظیفه پیشکار

در اصطلاح امور دیوانی دور قاجار، پیشکار به صاحب منصبی فرهیخته و خبره در سیاست و ادار امور مالی و مالیاتی ذی‌حسابی‌ گفته می‌شد که از سوی دولت مرکزی، یا از سوی والی محلی ایالت، برای تدوین و تنظیم کتابچ دستور عمل جمع و خرج و بودج کل مملکت یا محل مأموریت، به دستیاری سررشته‌داران، مستوفیان، تحصیل‌داران و دیگر مأموران تحت امر خویش، به کار‌ می‌پرداخت و موظف بود تراز حسابِ سالیانه را به والی یا دولت تقدیم کند.

پیشینه پیشکاری

پاورپوینت کامل منصب پیشکار ۴۱ اسلاید در PowerPointی در ایران و جهان پیشینه‌ای کهن دارد؛ ولی در هر دوره از آن با عنوان‌های گوناگون یاد شده است‌ که به نظر می‌رسد هر کدام، ناظر به بخشی خاص از وظیفه‌های این صاحب منصب به شمار می‌رفته است.
بر اساس گزارش منابع، چنین می‌نماید که نخستین بار اصطلاح «پیشکار» در عصر سلجوقیان به کار برده شد. ابوالقاسم بوزجانی، ملقب به سالار بوژگان عنوان پیشکار سلجوقیان را داشت. برخی از خلفای عباسی هم «پیشکار» داشتند،

[۱] بنداری، فتح، تاریخ دوله آل سلجوق (زبده‌النصره)، ج۱، ص۹-۱۰، بیروت، ۱۴۰۰ق/۱۹۸۰م.

[۲] نیشابوری، ظهیرالدین، سلجوق‌نامه، ج۱، ص۱۸- ۱۹، تهران، ۱۳۳۲ش.

[۳] اقبال آشتیانی، عباس، وزارت در عهد سلاطین بزرگ سلجوقی، ج۱، ص۳۹-۴۰، به کوشش محمدتقی دانش پژوه و یحیی ذکاء، تهران، ۱۳۳۸ش.

چنان که ابوالقاسم علی ابن حسن ابن مَسلَمه، رئیس الرؤسا لقب داشت و مدبّر و پیشکار خلیفه القائم هم به شمار می‌رفت.

[۴] بنداری، فتح، تاریخ دوله آل سلجوق (زبده‌النصره)، ج۱، ص۹-۱۰، بیروت، ۱۴۰۰ق/۱۹۸۰م.

[۵] نیشابوری، ظهیرالدین، سلجوق‌نامه، ج۱، ص۱۸- ۱۹، تهران، ۱۳۳۲ش.

[۶] اقبال آشتیانی، عباس، وزارت در عهد سلاطین بزرگ سلجوقی، ج۱، ص۳۹-۴۰، به کوشش محمدتقی دانش پژوه و یحیی ذکاء، تهران، ۱۳۳۸ش.

به گزارش ابن‌بلخی، از حدود روزگار المقتدر (۲۹۵-۳۲۰ق/ ۹۰۸-۹۳۲م) و از دور سامانیان «امرا، پیشکاران خلیفه را خواندندی، هیچ کس را امیر نگفتندی مگر ایشان را».

[۷] ابن‌بلخی، فارس‌نامه، ج۱، ص۱۷۱، به کوشش لسترنج و نیکلسن، کیمبریج، ۱۹۲۱م.

در منابع دیگر از «مدبران» دولت سامانیان، و «دستوران» سلطنت محمودیان، و وزیران دولت سلجوقیان، و «پیشکاران» درگاه خوارزمشاهیان، و «کدخدایی جهان» و «قهرمانی ممالک» و «قهرمانی سلطنت» و وزارت در کنار هم یاد شده است.

[۸] راوندی، محمد، راحه الصدور، ج۱، ص۱۰۴، به کوشش محمد اقبال ومجتبی مینوی، تهران، ۱۳۶۴ش.

[۹] نظام‌الملک، حسن، سیرالملوک (سیاست‌نامه)، ج۱، ص۲۱۸، به کوشش هیوبرت دارک، تهران، ۱۳۵۵ش.

[۱۰] اسعد گرگانی، فخرالدین، ویس و رامین، ج۱، ص۱۹، به کوشش مجتبی مینوی، تهران، ۱۳۳۸ش.

[۱۱] عتبی، محمد، تاریخ یمینی، ج۱، ص۳۳۸، ترجم ناصح جرفادقانی، به کوشش جعفر شعار، تهران، ۱۳۵۷ش.

[۱۲] کرمانی، ناصرالدین منشی، نسائم الاسحار، ج۳، ص۵۸، به کوشش جلال‌الدین محدث ارموی، تهران، ۱۳۶۴ش.

[۱۳] کرمانی، ناصرالدین منشی، نسائم الاسحار، ج۳، ص۱۰۳، به کوشش جلال‌الدین محدث ارموی، تهران، ۱۳۶۴ش.

آق‌سرایی در سخن از سلجوقیان روم (۴۶۶- ۶۹۹ق/ ۱۰۷۴-۱۳۰۰م) «پیشکاران نیک اندیشِ نیک رای را در اقامت شرایط مملکت، برای ارکان دولت رکنی اعظم و اصلی محکم» شمرده است و دولت‌ها را از خطر «پیشکاران مجهول» برحذر می‌دارد و بیش‌تر فساد ملوک را از ناحی «پیشکاران مفلوک» می‌داند.

[۱۴] آق‌سرایی، محمود، مسامره الاخبار و مسایره الاخیار، ج۱، ص۸۸، به کوشش عثمان توران، آنکارا، ۱۹۴۳م.

[۱۵] آق‌سرایی، محمود، مسامره الاخبار و مسایره الاخیار، ج۱، ص۹۹، به کوشش عثمان توران، آنکارا، ۱۹۴۳م.

[۱۶] آق‌سرایی، محمود، مسامره الاخبار و مسایره الاخیار، ج۱، ص۱۵۱، به کوشش عثمان توران، آنکارا، ۱۹۴۳م.

[۱۷] آق‌سرایی، محمود، مسامره الاخبار و مسایره الاخیار، ج۱، ص۱۹۷، به کوشش عثمان توران، آنکارا، ۱۹۴۳م.

[۱۸] آق‌سرایی، محمود، مسامره الاخبار و مسایره الاخیار، ج۱، ص۲۰۰، به کوشش عثمان توران، آنکارا، ۱۹۴۳م.

ابن‌اثیر (د ۶۳۰ق/۱۲۳۳م) در تاریخ دولت اتابکان موصل، پیشکار را به معنای وزیر به کار برده، و نظری مشابه نظر آق‌سرایی ابراز کرده است.

[۱۹] ابن‌اثیر، علی، التاریخ الباهر، ج۱، ص۱۸۴، به کوشش عبدالقادر احمد طلیمات، قاهره، ۱۹۶۳م.

گاهی در دولت سلجوقی، عنوان «اتابک» (ه‌ م)، و در دولت ممالیک (۶۲۸-۹۲۳ق/۱۲۳۱-۱۵۱۷م) عنوان «استادالدار»

[۲۰] مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه بزرگ اسلامی، ج۸، ص۳۲۹۱.

به جای «پیشکار» به کار رفته‌ است

[۲۱] کلاوسنر، کارلا، دیوان سالاری در عهد سلجوقی، ج۱، ص۱۰۳-۱۰۵، ترجم یعقوب آژند، تهران، ۱۳۶۳ش.

[۲۲] انوری، حسن، اصطلاحات دیوانی دور غزنوی و سلجوقی، ج۱، ص۲۱۰-۲۱۱، تهران، ۱۳۵۵ش.

[۲۳] EI2، ج۱۰، ص۹۲۵.

پیشکاری در اروپای اسلامی

در اروپای اسلامی، به ویژه در دربار امویان اندلس (۱۳۸-۴۲۲ق/۷۵۵-۱۰۳۱م) نیز «نظام پیشکاری» معمول بوده است و برخی از پیشکاران ایشان به مقام وزارت نیز رسیدند، همچون منصور بن ابی عامر که نخست مناصبی همچون پیشکاری و مباشرت املاک مواریث اشبیلیه داشت و سپس به مقام ‌وزارت و‌ سرانجام به فرمانروایی رسید‌.

[۲۴] ابن عذاری، احمد، البیان المغرب، ج۲، ص۲۸۴، به کوشش دوزی، لیدن، ۱۸۴۹م.

[۲۵] کیلانی، کامل، نظرات فی تاریخ الادب الاندلسی، ج۱، ص۲۹۵-۲۹۷، قاهره، ۱۳۴۲ق/۱۹۲۴م.

[۲۶] جمشید نژاد اول، غلامرضا، تعلیقات بر ترجم التعریف بطبقات الامم صاعد اندلسی، ج۱، ص۳۷-۳۹، تهران، ۱۳۷۶ش.

در شبه قار هند هم، نظام پیشکاری مرسوم بوده است، به ویژه در دربار گورکانیان (۸۸۸-۹۳۶ق/۱۴۸۳-۱۵۳۰م) که «پیشکار» معنایی‌گسترده داشت، و از متولی امور جشن‌ها و پذیرایی گرفته، تا عامل و متولی امور مالی و نایب سررشته‌دار و نایب تحصیلدار را «پیشکار» می‌خواندند.

[۲۷] بختاورخان، محمد، مرآه العالم: تاریخ اورنگ‌زیب، ج۱، ص۱۶۶، به کوشش ساجده س علوی، لاهور، ۱۹۷۹م.

[۲۸] دهلوی، احمد، فرهنگ آصفیه، ذیل پیشکار، لاهو