توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل منحنی تابع تبدیل ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل منحنی تابع تبدیل ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل منحنی تابع تبدیل ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

منحنی امکانات تولید

منحنی امکانات تولید یا تابع تبدیل (Transformation Function) یک منحنی شناخته‌شده در علم اقتصاد است که یک مدل ساده از آن ارائه می‌دهد. این منحنی ترکیب‌های مختلف خروجی را که اقتصاد می‌تواند تولید کند مشخص می‌نماید.

فهرست مندرجات

۱ – توصیف اجمالی
۲ – فروض
۳ – ترسیم
۴ – منحنی در طی زمان
۵ – منحنی امکانات تولید و عدالت و رشد
۶ – اشکال
۷ – پانویس
۸ – منبع

توصیف اجمالی

مهم‌ترین مفهوم در رابطه با بحث تولید چند محصول، منحنی امکانات تولید است که بعضاً به آن منحنی یا تابع تبدیل (Transformation Function) نیز می‌گویند. منحنی امکانات تولید، ترکیب‌های حداکثر ستانده را که اقتصاد می‌تواند، با به‌کار گرفتن همه منابع موجود تولید کند، نشان می‌دهد. منحنی امکانات تولید که به آن منحنی مرز نیز گفته می‌شود، دال بر رابطه مبادله است؛ تولید مقدار بیشتری از یک کالا به‌طور ضمنی به‌معنای تولید کمتر کالای دیگر است. نقاط بالای منحنی، داده‌هایی را نشان می‌دهد که از آنچه در دسترس اقتصاد است، بیشتر است. نقاط داخل منحنی بیان‌گر ناکارآمدی است. با به‌کار گرفتن کامل داده‌های موجود، اقتصاد می‌تواند ستانده خود را تا حد منحنی مرز، افزایش دهد.

[۱] بگ، دیوید، فیشر، استانلی و دورنبوش، رودیگر، علم اقتصاد اقتصاد خرد.

[۲] محمدحسین تیزهوش، تهران، جنگل، ۱۳۸۵، چاپ اول، ص۱۴.

تولیدکنندگان اقتصادی برای کسب سود بیشتر، عوامل تولیدی را به‌گونه‌ای مناسب با یکدیگر ترکیب می‌کنند. به‌همین جهت بخش‌های عمده‌ای از علم اقتصاد را مباحث تولید تشکیل می‌دهد. میزان تولیدات و ارزش اقتصادی آن، یکی از مهم‌ترین ابزار‌اندازه‌گیری موفقیت‌های اقتصادی کشورهاست.
به‌نظر ژان باتیست سی (Jean Baptiste Say: 1767-1832) اقتصاددان کلاسیک، هر کالایی هنگامی تولید تلقی می‌شود که ارزش آن، برای مصرف‌کننده مساوی هزینه‌های تولید باشد. تولیدکننده‌ای که کالایی را تولید کند و قادر به فروش آن نباشد، در حقیقت چیزی تولید نکرده است.
از این‌رو تولید را ایجاد فایده و مطلوبیّت برای ارضای خواسته‌های افراد می‌دانند؛ در عین حال تولید، رشته‌ای از فعالیت‌های انسانی است که عوامل تولید توسط آنها با یکدیگر ترکیب شده و کالاها و خدمات مورد نیاز افراد را فراهم می‌کند. به‌عبارت ساده‌تر، تولید کردن یعنی ایجاد فواید اقتصادی جدید.

[۳] هوفمان، یورگین، نظریه‌ها و زندگی متفکران بزرگ جهان اقتصاد، طهماسب محتشم دولتشاهی، تهران، اردیبهشت، ۱۳۶۷، ص۸۵.

فروض

برای اینکه بتوان منحنی امکانات تولید را به‌آسانی تحلیل کرد و از آن بهره گرفت،

[۴] غضنفری، حسن، سهرابی، بهرام، اقتصاد خرد، تهران، سنجش، ۱۳۸۴، چاپ دوم، ص۶.

فروضی را برای آن در نظر می‌گیرند:
۱. منابع تولیدی جامعه، فقط صرف تولید دو کالای X و Y می‌گردد؛
۲. عوامل تولید در اشتغال کامل است؛
۳. کارآیی تخصیص (تخصیص منابع بیشتر به کالاهای مطلوب‌تر) و کارآیی تولید (انتخاب بهترین فن‌آوری و کم هزینه‌ترین شیوه تولید) در اقتصاد، موجود است؛
۴. عرضه منابع تولیدی از دو جنبه کمیّت و کیفیت، ثابت است؛ ولی امکان جانشینی نسبی بین آنها موجود است؛
۵. در کوتاه‌مدت عمل می‌شود؛
۶. فن‌آوری ثابت است.

ترسیم

نمودار زیر، مرز امکانات تولید برای دو کالای تجمّلی و ضروری را نشان می‌دهد. این نمودار، میزان عرضه این کالاها را با نمایش ترکیباتی از آن‌ها که با منابع موجود اقتصاد قابل تولیدند، به تصویر کشیده است. مثلا ۱۰ واحد کالای تجمّلی و سه واحد کالای ضروری و یا ۴ واحد کالای تجمّلی و ۱۲ واحد کالای ضروری، می‌توانند باهم تولید شوند.
ترکیبات بسیار دیگری از کالای تجملی و کالای ضروری نیز قابل تولید هستند. مرز امکانات تولید، تمام این ترکیبات را نشان می‌دهد. ترکیب کالای ضروری و تجملی خارج از محدوده مرز امکانات تولید، غیر قابل تولید است؛ زیرا منابع کافی برای تولید این میزان محصول، قابل دسترس نیست. مرز امکانات تولید، اصل اقتصادی منابع کمیاب را یادآوری می‌کند که منابع کافی برای تولید همه محصولات وجود ندارد.
این کمبود، بدین معناست که باید انتخاب کنیم که قصد تولید چه مقدار از هر محصول را داریم. شکل زیر نشان می‌دهد که هر انتخاب، هزینه مخصوص به خود را دارد. نقطه A به‌معنای این است که همه امکانات، صرف تولید کالای تجملی شده و کالای ضروری تولید نشده است و چون دو کالا، اقتصادی هستند، عدم‌تولید پوشاک غیرمعقول است. اگر اقتصاد در نقطه B، ۱۰ واحد کالای تجمّلی و ۳ واحد کالای ضروری تولید کند، تولید یک واحد کالای ضروری بیشتر، به‌قیمت از دست دادن ۲/۱ واحد کالای تجملی خواهد بود و افزایش یک واحد کالای ضروری، به‌معنی کاهش تولید ۲/۱ واحد کالای تجملی است. در این شرایط، اقتصاددانان می‌گویند که هزینه‌فرصت یک واحد کالای ضروری در نقطه B، به‌اندازه ۲/۱ واحد کالای تجملی است.<