توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل منتهی المطلب (کتاب) ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل منتهی المطلب (کتاب) ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل منتهی المطلب (کتاب) ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل منتهی المطلب (کتاب) ۵۹ اسلاید در PowerPoint

مؤلف کتاب منتهى المطلب جمال الدین ابو منصور حسن بن یوسف بن مطهر حلى اسدى، معروف به علام حلّی ( م ۷۲۶ ق). کتاب« منتهى المطلب» یکى از جامع‌ترین و مبسوط ترین کتب فقه مقارنه‌اى و استدلالى در زمان خود است. این کتاب از نظر عمق مباحث علمى و جامعیت تعریفات و تفاصیل مطالب و هم‌چنین کیفیت تقسیمات و تنویع منظم و منسجم، کم‌نظیر مى‌باشد. علامه حلّى که از بزرگترین فقهاى امامیّه در طول تاریخ مى‌باشد از نظر سبک استنباط و استدلال در زمان خود و بعد از آن، تحولى عظیم ایجاد نموده است.

فهرست مندرجات

۱ – درباره مولف
۱.۱ – شخصیت علمی
۲ – تحول کتب فقهی
۳ – اهمیت و اعتبار
۴ – تاریخ تألیف
۵ – تاریخ چاپ
۶ – نسخه‌ها
۶.۱ – نسخه‌های معتبر
۷ – تقسیم مطالب
۸ – ویژگی‌ها
۸.۱ – سبک ورود و خروج مؤلف
۸.۲ – احاط مؤلف به نظریات فقها
۸.۳ – استناد به اهل البیت علیهم السلام
۸.۴ – استناد به عمل صحابه
۸.۵ – رد قیاس و استحسان
۹ – مآخذ کتاب
۱۰ – اصطلاحات
۱۱ – گفتار بزرگان
۱۲ – پانویس
۱۳ – منبع

درباره مولف

شیخ جمال الدین، ابو منصور، حسن بن یوسف بن على بن مطهر حلّى ملقب به علام حلّى و علامه( على الإطلاق ) در ۲۷ رمضان سال ۶۴۷ ه‌ ق به دنیا آمد و در ۲۱ محرم سال ۷۲۶ ه‌ ق در حلّ مزیدیه وفات نمود و در یکى از صحن‌هاى روض امیر المؤمنین علی علیه السلام در نجف اشرف دفن گردید.

شخصیت علمى

‌
کثرت تألیفات علامه و سخنانى که از معاصران او در باره‌اش به ما رسیده است حاکى از رتب والاى علمى اوست. وقتى از خواجه نصیر الدین طوسى هنگام بازگشت از حلّه دربار مشاهداتش سؤال کردند در جواب گفت:« رأیت خرّیتا ماهرا و عالما إذا جاهد فاق». مقصودش از خرّیت ماهر، محقق حلّى و از عالم، علام حلّى بود در این تعبیر از کلم« عالم» استفاده شده است و با توجه به این که هنگام وفات خواجه، علامه ۲۴ ساله بوده است و این جمله قبل از آن گفته شده مى‌توان به مقام والاى علمى او پى برد. از سوى دیگر هنگام وفات محقق حلّى، علامه حداکثر ۲۸ سال سن داشته است و در این زمان ریاست شیع امامیه به عهد او واگذار مى‌شود. اضافه بر این که او ملقب به علاّمه( على الإطلاق) گشته است و هیچ کس در هیچ زمانى چنین لقبى را که مورد اتفاق جمیع علما باشد بدست نیاورده است. لقب« آیه اللّه » نیز در آن زمان و قبل از آن اختصاص به او داشته است و تا آن زمان هیچ کس به این لقب مفتخر نشده بود. با توجه به آنچه گفته شد مقام علمى او آنگاه آشکارتر مى‌شود که بدانیم در زمان او در حلّه ۴۰۰ مجتهد بوده است.
در شان علمى علامه تعریفات بسیارى از علما به ما رسیده است که جمع‌آورى تمام آنها نیاز به تألیف کتابى مستقل در این زمینه دارد. بعضى از کسانى که شرح حال علما را نوشته‌اند خود را عاجز از وصف او دانسته و یا به خاطر شهرت بسیار او از توصیف او صرف نظر کرده‌اند. صاحب روضات الجنات مى‌گوید: چشم زمان بمثل و مانند او مزین نگشته است و بال‌هاى امکان به سطح بیان فضائل بسیارش نمى‌رسد. چگونه در حالى که از علماى قبل و بعد او، هیچ کس شبیه او نبوده است و تاکنون کسى ثناى لایق به حال او را نگفته است اگر چه هم ثناهایى که براى دیگران گفته شده از لقب‌هاى زیبا و علوم شریف همه را براى او گفته‌اند پس سزاوار است که از توصیف او چشم بپوشیم.

[۱] روضات الجنات، ج ۲، ص ۲۷۰‌ .

یکى از امورى که فضل و رتب اعلاى او را آشکار مى‌کند شرح‌هاى او بر سه کتاب« منطق تجرید »،« حکمت تجرید» و« شرح اشارات» خواجه نصیر الدین طوسى مى‌باشد. یکى از شارحان قدیمى تجرید الاعتقاد مى‌گوید: اگر شاگرد خواجه بر این کتاب شرح ننوشته بود، مطالب عالى آن براى همیشه مخفى مى‌ماند.
پس در پایان مى‌توان دربار او گفت که او شخصى است که از فضل و دانش او ارکان اسلام مستحکم گشت و هم مسلمانان بطور عام و هم شیعه بطور خاص در این زمینه بهره‌هاى فراوان بردند پس او حق عظیمى بر هم مسلمانان اعم از شیعه و سنى دارد و آن طور که از مناظرات او با اهل سنت مشخص مى‌شود اگر او نبود اسلام به خاطر کج سلیقگى بعضى از افراد از بین مى‌رفت.

تحول کتب فقهى

‌
در ابتداى تألیف کتب فقهى در صدر اسلام ، این کتب عبارت از یک سلسله مجموعه‌هاى روایت و حدیث بود که با سلسله سند به ائم اطهار علیهم السلام اتصال و استناد داده مى‌شد. پس از سه قرن، فقها مطالب فقهى را از قالب روایات و احادیث و ذکر سلسله سند خارج نموده و الفاظ صادر از مصادر تشریع را بدون استناد به امام و در لباس فتوا عرضه نمودند که در اصطلاح آن را« فقه منصوص » یا« أصول متلقاه » گویند.
در مرحل بعد دو نوع فقه در کنار هم ظهور پیدا کردند:
الف- یک نوع فقه استنباطی بود که بر اساس قواعد کلى و نصوص عام کتاب و سنت و ادل عقلى به استنباط و افتاء در احکام مستحدثه پرداخته مى‌شد.
ب- نوع دیگر فقه تطبیقی یا مسائل الخلاف بود که در آن پس از جمع‌آورى آراء مختلف فقهى مختلف با مقایس ادله و براهین هر کدام از آنان به ارزش گذارى و مقایس بین آنها پرداخته مى‌شد.

اهمیت و اعتبار

‌
کتاب« منتهى المطلب» یکى از جامع‌ترین و مبسوط ترین کتب فقه مقارنه‌اى و استدلالى در زمان خود است. این کتاب از نظر عمق مباحث علمى و جامعیت تعریفات و تفاصیل مطالب و هم‌چنین کیفیت تقسیمات و تنویع منظم و منسجم، کم‌نظیر مى‌باشد. علامه حلّی که از بزرگترین فقهاى امامیّه در طول تاریخ مى‌باشد از نظر سبک استنباط و استدلال در زمان خود و بعد از آن، تحولى عظیم ایجاد نموده است.
وى به دلیل کثرت و تنوع تألیفات فقهى و نگارش کتب فقهى: – مختصر همچون« تبصره المتعلمین» و« إرشاد الأذهان»، – و متوسط همچون« قواعد الأحکام» و« تحریر الأحکام»، – و مفصّل همچون« منتهى المطلب» و« مختلف الشیعه» و« تذکره الفقهاء»، در تاریخ فقه از سایر علماء و بزرگان متمایز شده و در واقع حلق واسطه بین قدماء و متأخرین از فقهاء مى‌باشد. هر کدام از کتب فقهى مفصل وى داراى سبک خاصى مى‌باشد کتاب« مختلف الشیعه» به صورت فقه مقارنه‌ای در داخل مذهب امامیه،« تذکره الفقهاء» در محدود معین در خارج از مذهب،« منتهى المطلب» در سطح وسیع و فراگیر خارج از فقه امامیّه تدوین شده است.
مؤلف در خطب کتاب مى‌نویسد: کتابنا هذا لا یخلو عن مطالب دقیقه و مباحث عمیقه، لم توجد فی شی‌ء من صحف الأوّلین و لم تسطر فی دفاتر الأقدمین، لما استنبطناه من فکرنا و نظرنا، فنذکر الخلاف الواقع بین الأصحاب مع ذکر حججهم و الرد على الفاسد منها.

[۲] منتهی المطلب، ج۱، ص۴.

تاریخ تألیف

‌
کتاب منتهى المطلب بین سال‌هاى ۶۸۰ تا ۶۹۳ ق در حدود ۱۳ سال نوشته شده است. در مقدم نهم در ابتداى کتاب آمده است: حتى إنا فی مدّه عمرنا هذا و هو اثنان و ثلاثون سنه لم نشاهد من طلاّب الحق إلاّ من قلّ.

[۳] منتهی المطلب، ج۱، ص۱۰.

با توجه به سال تولد مؤلف که ۶۴۸ ق بوده است بنابراین سال آغاز کتاب در سن سى و دو سالگى وى، ۶۸۰ ق بوده است.
علاوه بر این در پایان کتاب طهارت در انتهاى جلد سوم آمده است، هذا آخر الجزء الأوّل من کتاب منتهى المطلب فرغ من( تصنیف مصنّفه) حسن بن یوسف بن المطهر الحلی فی سادس عشر ربیع الآخر من سنته اثنین و ثمانین و سبع مائه من الهجره النبویه( ج ۳/ ۳۶۵).

[۴] منتهی المطلب، ج۳، ص۳۶۵.

تاریخ اتمام کتاب، در کتاب« الخلاصه» مؤلف آمده است، آنجا که مى‌نویسد: یتم إن شاء الله تعالى علمنا منه إلى هذا التاریخ و هو شهر ربیع الآخر سنه ثلاث و تسعین و ست مائه سبع مجلدات.

[۵] الخلاصه، ج۱، ص ۴۵.

از نکات عجیب این که صاحب ریاض العلماء در مورد آغاز تألیف کتاب منتهى المطلب در سال ۶۸۰ در مورد چرک نویس جلد ششم آن در الذریعه آمده: فرغت من تسویده حادی عشر جمادى الآخر سنه ثمان و ثمانین و ست مائه.

[۶] الذریعه، ج ۲۳، ص ۱۲.

تردید نموده است و مى‌نویسد: و المشهور أنّ أوّل کتاب ألفه العلاّمه هو کتاب منتهى المطلب کما صدر به کتبه فی الذکر إیضا و یقال إنه کان له فی زمن تألیفه خمس و ثلاثون( ثلاث و ثلاثون) سنه… فلعلّ المشهور غیر صحیح أعنی کون أوّل ما شرع فی التألیف ابن خمس و ثلاثین سنه فتأمّل.

[۷] ریاض العلماء، ج ۱، ص ۳۷۷.

تاریخ چاپ

‌
در الذریعه بدون ذکر تاریخ انتشار آمده است: قد طبع فی مجلدین، أولهما إلى آخر الصلاه و ثانیهما إلى آخر الحج.

[۸] الذریعه، ج ۲۳، ص ۱۲.

در کتاب مقدمه‌ای بر فقه شیعه به چاپ کتاب در سال ۱۳۱۶ ق اشاره نموده است.

[۹] مقدمه‌ای بر فقه شیعه، ج۱، ص ۱۲۹.

جلد اول کتاب موجود در سال ۱۴۱۲ ق، جلد دوم در سال ۱۴۱۳ ق و جلد چهارم در سال ۱۴۱۵ ق چاپ شده است. ناشر کتاب مجمع البحوث الإسلامیّه ( بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی ) مى‌باشد. تحقیق و تصحیح کتاب توسط قسمت فقه این بنیاد صورت گرفته است.

نسخه‌ها

‌
در الذریعه به نسخه‌اى به خط علام حلّى که متعلّق به کتاب‌هاى موقوف آل محیی الدین در نزد شیخ قاسم بن شیخ حسن محیى الدین جامعى بوده اشاره شده است.

[۱۰] الذریعه، ج ۲۳، ص ۱۲.

در کتاب مقدمه‌اى بر فقه شیعه به ۱۱ نسخه از کتاب اشاره شده که اکثر آنها مربوط به قرن هشتم و دهم است و یکى از آنان نسخ اصل است که در کتابخان آیه الله حکیم با شمار ۶۰ موجود است.

[۱۱] مقدمه‌ای بر فقه شیعه،