توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل منبع تامین آب ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل منبع تامین آب ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل منبع تامین آب ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل منبع تامین آب ۵۰ اسلاید در PowerPoint

در آیات متعددی از قرآن آسمان به عنوان منبع تأمین آب مورد نیاز انسان و سایر ساکنان زمین معرفی شده است.

فهرست مندرجات

۱ – منبع تأمین آب
۲ – عدم توانایی انسان بر فرود فرستادن آب
۳ – مقصود از سماء در آیات
۴ – نظر فخر رازی
۵ – مبدأ نزول باران
۵.۱ – آراء درباره مبدأ نزول باران
۵.۲ – نظر عدّه‌ای دیگر از مفسّران
۵.۳ – نطر مفسران معاصر درباره آیه ۱۱ طارق
۶ – نقش کوه‌ها در در ذخیره سازی آب
۶.۱ – منشأ آب‌های شیرین موجود در زمین
۶.۲ – واقع شدن کوه‌ها در کنار نهرها
۶.۳ – اسکان آبِ نازل‌شده از آسمان در زمین
۶.۴ – آیات درباره منابع زیر زمینی
۶.۵ – دو راه دست‌یابی به آب‌های زیرزمینی
۷ – پانویس
۸ – منبع

منبع تأمین آب

بیش از ۲۹ آیه ، آسمان را منبع نزول و تأمین آب مورد نیاز انسان و ساکنان روی زمین معرّفی کرده است: «أَنزَل مِن‌السَّماء مَاءً»

[۱] بقره/سوره۲، آیه۲۲.

[۲] انعام/سوره۶، آیه۹۹.

[۳] رعد/سوره۱۳، آیه۱۷.

در این آیات و بسیاری از آیات دیگر، فرو فرستادن آب از آسمان با واژه‌های «أنزلنا» یا «نزّلنا» بیان شده است که واژه اخیر بر فراوانی نزول آب دلالت می‌کند؛ ولی در آیه ۲۵ عبس

[۴] عبس/سوره۸۰، آیه۲۵.

تعبیر ریختن (صببنا) به‌کار رفته است: «أَنّا صَببنَا المَاءَ صَبّاً».

عدم توانایی انسان بر فرود فرستادن آب

در آیه ۱۱ قمر

[۵] قمر/سوره۵۴، آیه۱۱.

که فرو فرستادن آب را برای عذاب و غرق شدن قوم نوح حکایت می‌کند، گونه تعبیر با آیات پیشین متفاوت است و از گشودن درهای آسمان با آبی فراوان و پی در پی سخن رفته است: «فَفَتحنَا أَبوبَ السَّماء بِماء مُنهَمِر». نکته برجسته و تأکید شده در تمام این آیات، این است که «خداوند» آب را از آسمان فرو می‌فرستد. در آیه ۶۹ واقعه

[۶] واقعه/سوره۵۶، آیه۶۹.

توان فرو فرستادن آب از انسان نفی شده و فقط به خداوند اختصاص یافته است: «ءَأَنتُم أَنزلتُموهُ مِن المُزنِ أَم نَحنُ المُنزِلون».

مقصود از سماء در آیات

در مقصود از سماء، تفاسیری کم و بیش گوناگون از سوی مفسران ارائه شده است: برخی گفته‌اند: باران، آبی است که از زیر عرش خدا بیرون آمده، از آسمانی به آسمانِ پایین‌تر فرو می‌ریزد تا به آسمان دنیا می‌رسد و در محلی به نام «ایرم» جمع می‌شود؛ آن‌گاه ابرهای سیاه به طرف آن رفته، از آن سیراب می‌شوند؛ سپس خداوند آن را به هر کجا که می‌خواهد می‌فرستد.

[۷] سیوطی، الدّرّالمنثور فی‌التفسیر بالمأثور، ج۱، ص۸۶.

عکرمه گفته است: آب از آسمان هفتم بر روی ابرها فرو می‌ریزد که هر قطره آن به اندازه یک شتر است.

[۸] سیوطی، الدّرّالمنثور فی‌التفسیر بالمأثور، ج۱، ص۸۶.

از حسن بصری پرسیده شد که باران از آسمان است یا ابر؟ پاسخ داد: از آسمان است و ابر ، عَلَمی است که آب از آسمان بر آن فرو می‌ریزد. نظیر این تفسیر از سدّی نیز نقل شده است.

[۹] سیوطی، الدّرّالمنثور فی‌التفسیر بالمأثور، ج۳، ص۴۷۷.

ریشه این نوع تفسیر از آیات را که امروزه قابل اثبات نیست می‌توان در روایات اسرائیلی مشاهده کرد؛ چنان‌که از کعب نقل شده است: ابر، غربال باران است و اگر هنگام نزول آب از آسمان ابر نمی‌بود، آب همه آن‌چه را که روی زمین بود، از بین می‌بُرد.

[۱۰] سیوطی، الدّرّالمنثور فی‌التفسیر بالمأثور، ج۱، ص۸۶.

وهب‌ بن منبه گفته است که نمی‌دانم باران، قطره‌ای است که از آسمان بر ابر فرو ریخته یا در خود ابر ایجاد شده است.

[۱۱] سیوطی، الدّرّالمنثور فی‌التفسیر بالمأثور، ج۱، ص۸۶.

نظر فخر رازی

از میان مفسّرانِ متأخّر، فخر رازی (م. ۶۰۶) در این باره یک‌سان نظر نداده است. وی در تفسیر آیه ۱۶۴ بقره

[۱۲] بقره/سوره۲، آیه۱۶۴.

ابتدا سه احتمال درباره مبدأ نزول آب را بیان کرده است:
۱. آسمان.
۲. ابر .
۳. بر اثر حرارت خورشید بخار آب از سطح زمین برخاسته، به طبقات سرد جوّ می‌رسد و پس از پیوستن به یک‌دیگر به صورت قطره‌های باران فرو می‌ریزد؛ آن‌گاه خود با استناد به ظاهر آیه، نظر نخست را برگزیده است.

[۱۳] فخر رازی، التفسیرالکبیر، ج۴، ص۲۲۳.

وی همچنین در ذیل آیه ۹۹ انعام

[۱۴] انعام/سوره۶، آیه۹۹.

سه نظر پیشین را نقل کرده؛ بدون آن‌که یکی از آن‌ها را ترجیح دهد؛ هر چند نظر جُبّایی را که مبدأ نزول آب را آسمان می‌دانسته، به صورت مشروح و همراه با ادلّه‌اش بیان می‌کند. از مهم‌ترین ادلّه جبّایی، این است که ظاهر آیات، بر نزول آب از آسمان دلالت دارد و هیچ دلیلی محال بودن آن را اثبات نکرده است.

[۱۵] فخر رازی، التفسیرالکبیر، ج۱۳، ص۱۰۵_۱۰۷.

مبدأ نزول باران

فخر رازی برخلاف نظر اوّلش در ذیل آیه ۳۲ ابراهیم

[۱۶] ابراهیم/سوره۱۴، آیه۳۲.

می‌گوید: درباره مبدأ نزول باران دو رأی است:

آراء درباره مبدأ نزول باران

۱. مقصود از سماء ابر است و آب از آن نازل می‌شود؛
۲. آب از خود آسمان نازل می‌شود؛ ولی این نظر بعید است؛ زیرا گاهی اتّفاق می‌افتد که کسی در دامنه کوه قرار دارد و نزول باران را مشاهده می‌کند؛ ولی همین که بر فراز قله کوه می‌رود، ابر را پایین‌تر از قلّه می‌بیند و در آن‌جا نشانی از باران نیست؛

[۱۷] فخر رازی، التفسیرالکبیر، ج۱۹، ص۱۲۶.

[۱۸] فخر رازی، التفسیرالکبیر، ج۲۹، ص۳۶.

با این حال، فخر معتقد است: نظر فیلسوفان درباره نزول آب که منشأ آن را ابرهای تشکیل شده از بخارهای متصاعد از زمین می‌دانند، درست نیست؛ زیرا مستلزم نفی فاعل مختار، و‌ قدیم شمردن عالم است.

[۱۹] فخر رازی، التفسیرالکبیر، ج۴، ص۲۲۳.

[۲۰] فخر رازی، التفسیرالکبیر، ج۱۹، ص۱۷۶.

[۲۱] زمخشری، الکشّاف، ج۱، ص۸۳.

نظر عدّه‌ای دیگر از مفسّران

عدّه‌ای دیگر از مفسّران با توجّه به کاربرد واژه «سماء» در معنای ابر که میان عرب رایج بوده،

[۲۲] ابن‌فارس، معجم مقاییس‌اللغه، ج۳، ص۹۸.

[۲۳] ابن‌منطور، لسان‌العرب، ج۶، ص۳۷۸.

[۲۴] ابن‌منطور، لسان‌العرب، ج۶، ص۳۷۹.

معتقدند که باران از ابر فرود می‌آید، نه آسمان ؛

[۲۵] طبرسی، مجمع‌البیان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۱۵۵.

[۲۶] ابن‌کثیر، تفسیرالقرآن العظیم، ج۱، ص۶۰.

[۲۷] آلوسی، روح‌المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، ج۱، ص۳۰۲.

امّا پاره‌ای از مفسّران، «سماء» را به معنای حقیقی خودش (جهت بالا) دانسته‌اند؛

[۲۸] شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۱۰۱، مطبعه العلمیه، نجف.

[۲۹] قرطبی، الجامع لأحکام القرآن، ج۱، ص۱۵۱.

[۳۰] آلوسی، روح‌المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، ج۱، ص۳۰۲.

یعنی مقصود از سماء کاربرد عرفی آن، فضا است که بر زمین محیط است و بیننده آن را هم‌چون قبّه‌ای آبی رنگ می‌بیند؛

[۳۱] ابن‌عاشور، تفسیرالتحریر و التنویر، ج۱، ص۳۳۱، بیروت.

[۳۲] علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۵، ص۲۳، دفتر انتشارات اسلامی جامعه‌ مدرسین حوزه علمیه قم، قم، ۱۴۱۷.

چنان‌که حدیث پیش‌گفته امام‌ سجاد علیه‌السلام به همین معنا تصریح دارد. ابرهای آسمان از آب‌های سطحی زمین به ویژه دریاها که بر اثر حرارت خورشید تبخیر شده، تشکیل می‌شود؛ امّا قرآن کریم دریاها را منبع تأمین آب مورد نیاز مردم معرّفی نکرده؛ با این که در ۴۰ آیه، از دریاها یاد شده است. آن‌چه در یادکرد نام دریاها برجسته‌تر می‌نماید، تسخیرآب دریاها برای انسان است تا در آن‌ها، کشتی براند و روزی به دست آورد: «اَللّهُ الَّذی سَخَّر لَکم البَحر لِتَجرِی الفُلک فِیه بِأَمرِهِ.»

[۳۳] جاثیه/سوره۴۵، آیه۱۲.

نطر مفسران معاصر درباره آیه ۱۱ طارق

مفسران معاصر، آیه ۱۱ طارق

[۳۴] طارق/سوره۸۶، آیه۱۱.

(والسَّماءِ ذاتِ الرَّجعِ) را با توجّه به معنای رجع (بازگرداندن) اشاره به این دانسته‌اند که سرچشمه آب باران ، آب‌های زمینی به ویژه آب دریاها است؛

[۳۵] اسرارالکون فی‌القرآن، ج۱، ص۱۱۲.

به هر حال