توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مناظرات ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مناظرات ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مناظرات ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

مناظره

مناظره، مکالمه و گفت‌وگویی است دوطرفه که هر طرف با استدلال و ارائه‌ براهین سعی می‌کند برتری و فضیلت خویش را بر دیگری به اثبات رساند. هدف اصلی از مناظره آن است که دو طرف گفت‌وگو، به یاری یکدیگر، به کشف حقیقت نایل آیند و مشکلی را بگشایند.

فهرست مندرجات

۱ – معنای لغوی و اصطلاحی
۲ – دیدگاه خواجه نصیر و ابن‌سینا
۳ – مناظره از لحاظ تاریخ فلسفه
۴ – تفاوت جدل و مناظره
۵ – کاربرد مناظره در ادبیات فارسی
۵.۱ – خالق مناظره در شعر فارسی
۵.۲ – مناظره‌ مغ و مسلمان
۶ – پاورپوینت کامل مناظرات ۳۰ اسلاید در PowerPoint شاعران معاصر
۶.۱ – مناظره‌ای از پروین اعتصامی
۶.۲ – مناظره‌ای از مولوی
۶.۳ – مناظره‌ای از سعدی
۷ – پانویس
۸ – منبع

معنای لغوی و اصطلاحی

مناظره در لغت «مباحثه کردن درباره‌ حقیقت و ماهیت چیزی، یا با هم سؤال و جواب کردن است»

[۱] دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه‌، موسسه‌ دهخدا، تهران، بی‌تا، ذیل واژه‌ی مناظره.

و به تعبیر دیگر مکالمه و گفت‌وگویی است دوطرفه که هر طرف با استدلال و ارائه‌ براهین سعی می‌کنند برتری و فضیلت خویش را بر دیگری به اثبات رساند.

[۲] انواع ادبی، شمیسا، سیروس، تهران، میترا، ۱۳۸۵، ص ۲۲۴.

در اصطلاح دانشمندان اسلامی، مقصود از بحث آن است که «اثبات حکم ثبوتی یا سلبی کنند به دلیل» و مراد از مناظره آن است که «دو خصم نظر کنند در حکم و مسأله‌ای به قصد آن‌که صواب پیدا شود».

[۳] مشکوه، محمد، آداب البحث، ج۱، ص۲۷، سالنامه پارس، تهران، ۱۳۲۴ش .

گاهی به جای آداب المناظره، اصطلاح آداب البحث به کار رفته است و در تعریف آن گفته‌اند: «صناعتی است نظری که انسان را به کیفیت مناظره و شرایط آن آشنا سازد، تا در بحث و الزام و غلبه بر خصم خطا نکند».

[۴] شریف جرجانی، علی بن محمد، التّعریفات، ج۱، ص۱۵، قاهره، مصطفی البابی الحلبی، ۱۳۵۷ق.

هدف اصلی از مناظره آن است که دو طرف گفت‌وگو، به یاری یکدیگر، به کشف حقیقت نایل آیند و مشکلی را بگشایند.

دیدگاه خواجه نصیر و ابن‌سینا

به گفته خواجه نصیرالدین طوسی: «مناظره میان دو صاحب رأی متقابل بود که هر یک متکفّل بیان رأی خود باشند، به شرط آن‌که هر دو، بعد از وضوح، مساعدت حق کنند؛ و مباحثه استکشاف غامضی بود به طریق تعاون».

[۵] نصیرالدین طوسی، محمد بن حسن، اساس الاقتباس، ص۴۴۸، به کوشش محمد تقی مدرس رضوی، دانشگاه تهران، ۱۳۵۵ش.

سخن خواجه برگرفته از ابوعلی سینا است که می‌گوید: «مناظره از نظر گرفته شده است، پس، هدف از آن بحث درباره دو رأی متقابل متکفل است، یعنی آنکه، هر یک از دو مخاطب متکفل یکی از آن دو رأی گردد، تا برای هردوشان فرد محق آشکار شود و دومی او را در راه صواب یاری کند. پس هدف این دو نیز چیزی جز حصول علم نباشد».

[۶] ابوعلی سینا، حسین بن عبدالله، الشّفاء (منطق)، ج۱، ص۱۵ـ۱۶، به کوشش احمد فؤاد اهوانی، قاهره، وزاره التّربیه و التعلیم، ۱۳۷۵ق.

چنان‌که از سخن ابوعلی بر می‌آید، هدف از مناظره، مشاجره یا مجادله یا تحقیر و فریب‌دادن طرف گفت‌وگو نیست، زیرا در مناظره دو نفر که به دو عقیده متقابل معتقدند، با یکدیگر گفت‌وگو می‌کنند بی‌آنکه قصد فریفتن همدیگر را داشته باشند، بلکه غرض اصلی آن‌ها کشف حقیقت است و همین‌که حق بودن یکی‌ از دو طرفِ نقیض معلوم شد، طرف مخالف آن را می‌پذیرد.
در توضیح این نکته، خواجه نصیرالدین یادآور می‌شود که مناظره و مباحثه را نباید با معانده و مغالطه اشتباه کرد و یکی‌ گرفت، زیرا «غرض معاند اظهار نقصان مخاطب و تفحیم) متن: تفخیم‌؟ (او بود و غرضِ مغالط تمویه و تلبیس بر او».

[۷] نصیرالدین طوسی، محمد بن حسن، اساس الاقتباس، ص۴۴۸، به کوشش محمد تقی مدرس رضوی، دانشگاه تهران، ۱۳۵۵ش.

مناظره از لحاظ تاریخ فلسفه

از لحاظ تاریخ فلسفه، مناظره ــ در معنای درست و دقیق آن ــ همان روش دیالکتیک سقراط است که در نوشته‌های افلاطون به اوج خود رسیده است. بعدها ارسطو قواعد این فن را مدوّن ساخت و به این ترتیب رساله توپیکا یا طوبیقا یعنی «مواضع» پدید آمد. به گفته خواجه: «معلّم اوّل، کتابی را که بر این فن مشتمل است، کتاب مواضع خوانده است و آن معنی لفظ طوبیقاست، چه اکثر این کتاب مشتمل بر ذکر مواضع باشد».

[۸] نصیرالدین طوسی، محمد بن حسن، اساس الاقتباس، ص۴۵۱، به کوشش محمد تقی مدرس رضوی، دانشگاه تهران، ۱۳۵۵ش.

این مبحث همان است که در بیش‌تر کتاب‌های منطقی، به پیروی از ابوعلی سینا، فنّ جدل نامیده شده است.

تفاوت جدل و مناظره

نکته دیگر این‌که مؤلفان اسلامی معمولاً جدل و مناظره را در ارتباط با یکدیگر مطرح ساخته و گاهی آداب المناظره را ذیل کتاب الجدل آورده‌اند، چنانکه خواجه نصیر طوسی در کتاب‌های الجوهر النّضید و اساس