توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل منابع مکتب امام خمینی ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل منابع مکتب امام خمینی ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل منابع مکتب امام خمینی ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل منابع مکتب امام خمینی ۳۷ اسلاید در PowerPoint

منابع مکتب اصولی امام خمینی، عبارتند از کتاب، سنت و عقل که در این سه، اصول با فقه مشترک و مرتکزات فطری، عرفی و عقلایی که در این زمینه اصول با فقه متفاوت است.

فهرست مندرجات

۱ – اهمیت منبع شناسی
۲ – فواید بررسی منابع اصول
۲.۱ – بهره گیری گسترده و برنامه ریزی شده از منابع آن
۲.۲ – منبع شناسی مباحث جدید پیشنهاد شده برای گنجانده شدن در اصول
۳ – منابع اصول از دیدگاه امام
۴ – تفاوت‌های منابع اصول با فقه
۴.۱ – تفاوت اوّل
۴.۲ – تفاوت دوم
۴.۳ – تفاوت سوم
۴.۴ – تفاوت چهارم
۵ – کارکرد عقل در اصول
۶ – پانویس
۷ – منبع

اهمیت منبع شناسی

بخش مهمی از هویت هر دانش به منابع آن باز می‌گردد، منبع شناسی دانش‌هایی همچون فقه و اصول، به آشنایی هر چه بیش‌تر به سرچشمه‌های آن‌ها و در نتیجه به شناخت ژرف‌تر این دانش‌ها از یک سوی و توسعه آن‌ها از سوی دیگر می‌انجامد، در حالی که فقه به دلایلی چند، به صورتی نسبتاً درخور توجه منبع شناسی شده است، تلاش فراوانی درباره منبع شناسی اصول انجام نگرفته است.

فواید بررسی منابع اصول

به صورت مشخص می‌توان برای بررسی منابع دانش اصول، دو فایده زیر را برشمرد:

بهره گیری گسترده و برنامه ریزی شده از منابع آن

شناخت منابع علم اصول و دست زدن به مطالعات منبع شناسانه پیرامون این دانش، از آن جهت اهمیت دارد که ما را به بهره گیری و به کارگیری گسترده و برنامه‌ریزی شده از این منابع قادر می‌گرداند، در غیر این صورت اگرچه سطحی از بهره برداری از منابع این دانش محفوظ می‌ماند و به صورت روزمره، این دانش مسیرهایی را برای ارتباط با منابع و بنیادهای خود به کار می‌گیرد، ولی هیچ گاه ارتباطی ارگانیک و برنامه ریزی شده میان این دانش و سرچشمه هایش برقرار نمی‌گردد.
اصولاً تکیه بر برداشت‌ها و بهره‌برداری‌های ارتکازی، همیشه به چنین آسیبی دچار بوده که از یک سوی از انسجام برخوردار نبوده است و از سوی دیگر این بهره برداری به صورت گسترده و در ابعادی فراخ و جالب توجه صورت نمی‌گرفته است.
آنها را از مرحله جنین بودن خارج سازد و به مرحله بلوغ علمی ـ که همراه خودآگاهی و شناخت‌های طبقه‌بندی شده و اولویت‌گذاری شده است ـ نائل آورد.

منبع شناسی مباحث جدید پیشنهاد شده برای گنجانده شدن در اصول

مباحثی چند را می‌توان در فلسفه تحلیل زبان و یا دانش هرمونتیک مشاهده کرد که صلاحیت و توانایی قرار گرفتن در جهت هدفی را دارند که دانش اصول برای تأمین آن پدید آمده است، پیشنهاد کسانی هم که امروزه خواهان گنجاندن این مباحث در اصول هستند، از دغدغه‌ای این چنین سرچشمه می‌گیرد.
با توجه به این نکته، شناسایی علمی منبع و یا منابع این نوع مباحث و بررسی نسبت آن با منابعی که تا به حال دانش اصول را تغذیه می‌کرده‌اند، ضرورتی انکارناپذیر می‌یابد.
و بی‌گمان کوشش علمی در این راه را باید از زیرشاخه های مباحث منبع شناسی اصول دانست، مطالعه در این زمینه اگرچه به حوصله‌ای بسیار و مجالی فراخ نیازمند است، ولی می‌توان در این حوزه حساس گام های نخستین را برداشت، بی‌گمان بررسی منابع اصول از دیدگاه امام خمینی، نتایجی سودمند و ارزش‌مند را در این زمینه می‌تواند به جای گذارد.

منابع اصول از دیدگاه امام

بی گمان فقه منابعی دارد که عبارت‌اند از: قرآن، سنت، اجماع و عقل، آیا علم اصول نیز منابعی دارد؟ و آیا این منابع از دیدگاه امام همان منابع علم فقه است؟
پاسخ به سؤال اول روشن است؛ هیچ علمی بی منبع نیست؛ نمی شود علمی را در نظر گرفت که از جایی سرچشمه نگرفته باشد. و در پاسخ به سؤال دوم باید گفت: از کلمات امام استفاده می‌شود منابع علم اصول، دقیقاً همان منابع علم فقه نیست.
از دیدگاه وی این منابع عبارت‌اند از: کتاب، سنت و عقل که اصول در این سه مورد، با فقه مشترک است، و مرتکزات فطری، عرفی و عقلایی که در این زمینه اصول با فقه تفاوت دارد، عبارت امام این است:إنّ أکثر مدارک هذه المسائل موجود فی الذکر الحکیم والروایات المأثوره والمرتکزات الفطریه الفکریه العقلائیه، کما أنّ بعض مسائلها ممّا یستدلّ علیه من طریق العقل واستماع الأمر والنهی.

[۱] تهذیب الاصول، ج۳، ص۱۴۰.

تفاوت‌های منابع اصول با فقه

توضیح بیش‌تر این‌که منابع اصول با فقه از چند نظر تفاوت دارد:

تفاوت اوّل

چه آن‌که سیره عقلا و نیز بسیاری از مرتکزات عقلایی، (تفاوت مرتکز و سیره : سیره رفتاری است که در عمل عقلا مشاهده می‌شود، ولی مرتکز، پشتوانه‌های ذهنی و بدیهی سیره است و امام یکی از مدارک علم اصول را مرتکزات فطریه عقلائیه می‌داند، قبل از آن‌که تبدیل به سیره شده باشد) در زمره منابع علم اصول جای می‌گیرند؛ ولی نسبت به فقه چنین نیست، اگر در فقه به سیره عقلا و یا مرتکزات عقلایی تمسک می‌شود، از آن جهت است که شارع آن را امضا نموده است، این ضرورت امضاء شارع از آن جهت است که در فقه، سیره عقلائیه، دربردارنده حکم است، از این جهت امضای شارع، حتی در قالب عدم ردع، ضرورت می‌یابد، قیاس زیر این مطلب را مبرهن می‌سازد:
۱. تشریع مخصوص خداوند است؛ (إن الحکم إلاّ للّه).
۲. در نتیجه انحصار تشریع به خداوند، عقلا نمی‌توانند تشریع کنند؛
نتیجه اینکه: اگر عقلا در حوزه تشریع حکمی کردند، آن حکم اعتبار ندارد مگر آن‌که شارع آن را به رسمیت بشناسد در این صورت در حوزه احکام شرعی جای می‌گیرد، اما در اصول چنین نیست؛ روابط اجتماعی انسان‌ها مبتنی بر چارچوب‌ها و قانون‌های خاصی است و مخاطبه و مفاهمه‌های ما براساس همین چارچوب‌ها و قانون‌ها صورت می‌گیرد.
در سخن خدا با ما نیز قاعدتاً آن چارچوب‌ها به رسمیت شناخته شده است وگرنه گفت وگو و خطاب معنی نداشت، این به رسمیت شناختن چهارچوب‌ها و قانون ها، علامت امضای شا