توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ملاقات با امام زمان ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ملاقات با امام زمان ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ملاقات با امام زمان ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل ملاقات با امام زمان ۴۹ اسلاید در PowerPoint

غیبت امام دوازدهم (علیه‌السّلام) از ضروریات مذهب شیعه است.

فهرست مندرجات

۱ – غیبت امام زمان در تعالیم شیعه
۲ – گونه‌های دیدار
۳ – معنای غیبت
۴ – دیدار در عصر غیبت کبری
۴.۱ – مهم‌ترین آثار
۵ – نظریه‌های علمای شیعه
۶ – دیدار با امام در عصر غیبت کبری در توقیع امام زمان
۷ – دیدار امام در ادعیه و زیارات
۸ – شوق دیدار امام
۹ – انواع ملاقات
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

غیبت امام زمان در تعالیم شیعه

بنابر تعالیم شیعه، امام زمان (علیه‌السّلام) را دو غیبت است: غیبت صغری و غیبت کبری.
بیش‌ترین علمای شیعه آغاز غیبت صغری را سال ۶۹ ق. دانسته‌اند؛ هنگامی که امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) به شهادت رسید و امامت فرزند گرامی‌اش حضرت مهدی (علیه‌السّلام) آغاز گشت.

[۱] مجلسی، محمدباقر، مرأه العقول، ج۴، ص۵۲.

برخی دیگر از علما، چون تولد و روزگار خردسالی امام زمان (علیه‌السّلام) بر همه آشکار نبوده است، غیبت صغری را از تولد آن حضرت تا غیبت کبری- سال ۷۴- دانسته‌اند.

[۲] مفید، محمد بن نعمان، الارشاد، ص۳۴۶.

[۳] طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری، ص۴۱۶.

به هر سان، امام زمان (علیه‌السّلام) در عصر غیبت همانند دیگر امامان (علیه‌السّلام) در دسترس مردم نیست و مردم نمی‌توانند با او دیدار کنند. یکی از مسائل شیعه در عصر غیبت آن بوده است که آیا می‌توان در روزگار غیبت به دیدار آن امام (علیه‌السّلام) شرفیاب شد یا نه. بسیاری از علما و خواص شیعه، امام زمان (علیه‌السّلام) را در خردسالی و عصر غیبت صغری دیده‌اند.
در پاره‌ای روایات نام کسانی که امام (علیه‌السّلام) را دیده‌اند، آمده است. بنابر روایتی، امام عسکری (علیه‌السّلام) چهل نفر از شیعیان خاص خویش را گرد آورد و حضرت مهدی (علیه‌السّلام) را بدانان نشان داد.

[۴] طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص۲۱۷.

[۵] محمد بن علی‌، صدوق، کمال الدین، ج۲- ۱، ص۴۳۵.

این موضوع چنان برای شیعیان مهم می‌نماید که برخی از علمای شیعه در کتاب‌های خویش، بابی را با عنوان «ذکر من شاهد القائم (علیه‌السّلام) و رءاه و کلمه» گشوده‌اند و نام کسانی را که توفیق دیدار یافته‌اند، برشمرده‌اند

[۶] محمد بن علی‌، صدوق، کمال الدین، ج۲- ۱، ص۴۳۴.

[۷] طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص۱۲۶.

گونه‌های دیدار

در عصر غیبت، امام (علیه‌السّلام) را چند گونه می‌توان دید: ۱. دیدار در خواب ؛ ۲. دیدار به حال مکاشفه که از گذر طاعات و ریاضات شرعی و صفای باطنی پدید می‌آید؛ ۳. دیدار در بیداری: این گونه دیدار نیز بر سه گونه است: یکی آنکه امام را می‌بینند؛ ولی نمی‌شناسند.
دوم آنکه می‌بینند و می‌شناسند. این گونه دیدار بسیار اندک پیش می‌آید. سوم آنکه امام (علیه‌السّلام) را می‌بینند و پس از اینکه دیدار پایان یافت، آن حضرت (علیه‌السّلام) را می‌شناسند.
مسئله‌ای که محل بحث است، این است که آیا می‌توان امام را به حال بیداری دید و در حال دیدار یا پس از آن، او را شناخت یا نه. در روایات آمده است که امام زمان (علیه‌السّلام) در ایام حج، برای مناسک حضور می‌یابد و مردم را می‌بیند و آنان را می‌شناسد؛ ولی مردم او را نمی‌شناسند، هرچند می‌بینند.

[۸] صافی گلپایگانی، لطف‌الله، منتخب الاثر، ص۲۶۴.

بنابر این دسته از روایت ، بسیاری کسان امام (علیه‌السّلام) را می‌بینند؛ ولی نمی‌شناسند.

معنای غیبت

برای غیبت امام (علیه‌السّلام) دو معنا می‌توان بازیافت: یکی آنکه جسم مبارک امام (علیه‌السّلام) از دیدگان پنهان گردد و دوم، جسم امام (علیه‌السّلام) دیده شود؛ ولی کسی ایشان را نشناسد. پنهان گشتن جسم برای انبیاء و نیز اولیای دیگر روی داده است.
برای نمونه، قرآن بیان می‌کند که خداوند ، پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را هنگام تلاوت قرآن از دیدگان کفار – که قصد آزار داشتند- پنهان می‌ساخت.

[۹] اسراء/سوره۱۷، آیه۴۵.

این پنهانی، گونه‌ای اعجاز است. اما دیده شدن و در همان حال، ناشناس ماندن، در بیش تر اوقات نیازمند اعجاز و خرق عادت نیست.
از روایات و نیز ماجرای کسانی که به پیشگاه امام زمان (علیه‌السّلام) بار یافته‌اند، برمی آید که غیبت امام (علیه‌السّلام) بر هر دو گونه- ناپیدا شدن و ناشناس ماندن- است. گاه نیز در یک زمان هر دو گونه اتفاق می‌افتد. یک نفر نمی‌بیند و دیگری می‌بیند و نمی‌شناسد.

[۱۰] صافی گلپایگانی، لطف‌الله، امامت و مهدویت، ج۲، ص۴۷۹- ۴۷۶.

دیدار در عصر غیبت کبری

در عصر غیبت کبری کسانی بسیار با امام (علیه‌السّلام) دیدار کرده‌اند که برخی از آنان از علمای بزرگ شیعه و معتمد بوده‌اند.

[۱۱] صافی گلپایگانی، لطف‌الله، امامت و مهدویت، ج۲، ص۴۷۴.

علامه مجلسی نام و حکایت برخی از آنان را آورده است.

[۱۲] مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۲، ص۷۷- ۱.

محدث نوری در کتاب النجم الثاقب صد حکایت از این کسان نقل کرده است.
بسیاری از علمای گذشته و معاصر شیعه در این باره کتاب‌هایی مستقل نوشته‌اند.

مهم‌ترین آثار

مهم‌ترین این آثار عبارت‌اند از: تبصره الولی فیمن رای الامام الغائب ، تالیف سید هاشم بحرانی ، تذکره الطالب فیمن رای الامام الغائب ، تالیف سید هاشم بحرانی، تذکره الطالب فیمن رای الامام الغائب و نیز دارالسلام فیمن فاز بسلام الامام، تالیف شیخ محمود میثمی عراقی، بدائع الکلام فیمن اجتمع بالامام ، تالیف سید جمال‌الدین محمد بن حسین یزدی طباطبائی، البهجه فیمن فاز بلقاء الحجه، تالیف میرزا محمدتقی الماسی اصفهانی و العبقری الحسان فی تواریخ صاحب الزمان، تالیف شیخ علی اکبر نهاوندی.
بسیاری کسان که به دیدار امام (علیه‌السّلام) توفیق یافته‌اند، برای پرهیز از شهرت و اتهام دروغگویی یا تقیه و مانند آنها دیدار خویش را تا پایان عمر آشکار نساخته‌اند.

[۱۳] قزوینی، سیدمحمدکاظم، الامام المهدی من المهد الی الظهور، ص۳۰۴.

نظریه‌های علمای شیعه

گروهی از علمای بزرگ شیعه همانند سید مرتضی ، شیخ طوسی و سید بن طاووس بر این باورند که می‌توان در غیبت کبری به دیدار امام زمان (علیه‌السّلام) نایل گشت و این را یکی از فواید وجود امام زمان (علیه‌السّلام) در زمان غیبت دانسته‌اند. برخی مسئله‌ای طرح کرده‌اند که وقتی امام معصوم (علیه‌السّلام) غایب است، بود و نبود ایشان چه بهره‌ای برای شیعیان دارد.
سید مرتضی در پاسخ بر آن است که یکی از بهره‌ها، امکان ملاقات با آن امام همام (علیه‌السّلام) است. بنابر نظر او، دلیلی بر رد امکان ملاقات در دست نیست. شیخ طوسی معتقد است که دلیلی در میان نیست که امام (علیه‌السّلام) بر همه دوستداران خویش پنهان است و جایز است که ایشان بر بیش‌تر آنان ظاهر گردد. اگر امام (علیه‌السّلام) بر کسی ظاهر نمی‌گردد، به‌دلیل کوتاهی‌های خود او است.

[۱۴] طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص۶۸.

[۱۵] جمعی از نویسندگان، چشم به راه مهدی، ص۷۳.

[۱۶] جمعی از نویسندگان، چشم به راه مهدی، ص۷۴.

دیدار با امام در عصر غیبت کبری در توقیع امام زمان

در توقیع امام زمان (علیه‌السّلام) خطاب به آخرین نایب خاص ، علی بن محمد سمری ، آمده است که امام (علیه‌السّلام) او را از پایان عمرش باخبر می‌سازد و از آغاز غیبت کبری آگاه می‌کند و بدو فرمان می‌دهد که کسی را پس از خود به نیابت برنگزیند و در پایان می‌فرماید: هر کس پیش از خروج سفیانی و صیحه آسمانی مدعی دیدار با من شود، کذاب است. بسیاری از علمای شیعه این توقیع را در کتب روایی خویش آورده‌اند.

[۱۷] صدوق، محمد بن علی، کمال الدین، ج۲- ۱، ص۵۱۶.

[۱۸] طوسی، محمد بن حسن، الغیبه،