توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ملاقات امام حسین با محمد بن حنفیه ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ملاقات امام حسین با محمد بن حنفیه ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ملاقات امام حسین با محمد بن حنفیه ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل ملاقات امام حسین با محمد بن حنفیه ۲۸ اسلاید در PowerPoint

در خلال اقامت کوتاه امام حسین (علیه‌السّلام) در مدینه پس از خروج از مجلس ولید، آن حضرت با تعدادی از مردان و زنان بنی هاشم و بزرگانی از اصحاب پیامبر، ملاقات کرده است. آنان در این دیدارها با نهایت حزن و اندوه، با ایشان وداع کرده، ایشان را از رفتن به سوی عراق برحذر می‌داشتند؛ از جمله برادر آن حضرت، محمد بن حنفیه بود.

[۱] ابن اعثم، احمد، کتاب الفتوح، ج۵، ص۲۰-۲۱.

[۲] شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ص۳۴.

[۳] ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۳، ص۱۲۹.

[۴] طبری، محمدبن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج۴، ۲۵۳.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – گفت و گوی امام با محمد حنفیه
۳ – وصیت امام به محمد حنفیه
۴ – اصطلاح خلفاء راشدین
۵ – پانویس
۶ – منبع

معرفی اجمالی

محمد بن حنفیه فرزند علی بن ابی طالب (علیه‌السّلام) بود و حنفیه لقب مادرش خوله دختر جعفربن قیس بن مسلمه بود. درباره مادر محمد بن حنفیه بین مورخان اختلاف است. اما طبق نقل بلاذری، قول صحیح آن است که در زمان خلافت ابوبکر، طایفه بنی اسد بر قوم بنی حنیفه حمله بردند و در این میان خوله را اسیر کردند و او را به مدینه بردند. علی (علیه‌السّلام) او را از آنها خرید. وقتی این خبر به قوم بنی حنیفه رسید، به مدینه رفته، جریان را برای علی (علیه‌السّلام) بازگو کردند و موقعیت خوله را در بین قومش مطرح ساختند. علی (علیه‌السّلام) نیز بلافاصله او را آزاد کرد و بعد از تعیین مهریه با او ازدواج کرد

[۵] بلاذری، احمدبن یحیی، انساب الاشراف، ج۲، ص۲۰۰.

[۶] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۲۴۴-۲۴۵.

[۷] تستری، قاموس الرجال، ج۹، ص۲۴۶.

گفت و گوی امام با محمد حنفیه

هنگامی که محمد بن حنفیه از تصمیم امام حسین (علیه‌السلام) برای خروج از مدینه آگاه شد، به ایشان عرض کرد: ‌ای برادر؛ تو محبوبترین و عزیزترین افراد نزد من هستی و از همه شایسته تری که من آنچه را پند و اندرز میدانم، برای تو بیان کنم. بایزید بیعت نکن و در شهرها (ی بزرگ) نمان؛ بلکه به روستاها و کوهها برو و سفیرانی را به سوی مردم روانه کن و آنها را به بیعت با خود دعوت کن. اگر با تو بیعت کردند، خدای را حمد و سپاسگو، و اگربا شخص دیگری غیر از تو بیعت کردند، هیچ نقصانی در دین و عقل تو پدید نمی‌آید و فضل و کمال تو محفوظ می‌ماند. من می‌ترسم به شهری از این شهرها بروی و گروهی اطراف تو را بگیرند (و با تو بیعت کنند)؛ سپس بین آنها اختلاف بیفتد؛ عده‌ای به طرفداری تو، و عده‌ای بر ضد تو به پا خیزند و بین آنها جنگ و قتال شود و تو نخستین کسی باشی که هدف قرار می‌گیرد که در این صورت خون کسی را که از لحاظ شخصیت و از لحاظ پدر و مادر، بهترین این امت است، هدر می‌رود و خاندانش را خوار می‌کنند. امام حسین (علیه‌السّلام) فرمود: ‌ای برادر؛ من عازم سفرم. محمد بن حنفیه گفت: پس به مکه برو. اگر آنجا برای تو امن بود، راه نجاتی برای تو هست و اگر جایی مطمئن برای تو نبود، به کوه و صحرا رفته، از شهری به شهر دیگر مسافرت کن تا ببینی عاقبت این امر به کجا می‌انجامد، و در آن وقت تصمیم مناسب خواهی گرفت؛ زیرا تو در زمانی که امور به سوی تو روی می‌آورند، (اگر قبل از ورود به جریان، تصمیم گیری کنی) بهترین تصمیم و صحیح‌ترین عمل را در پیش می‌گیری و وقتی امور را پشت سر می‌گذاری، (و بدون تصمیم قبلی وارد جریان شوی) هیچ امری مشکل تر از آن برای تو باقی نخواهد ماند. (محمد بن حنفیه برای اینکه کلامش صورت امری و دستوری پیدا نکند و در مقابل امام، رعایت ادب شده باشد، بیان مذکور را انتخاب کرده است؛ اما در حقیقت میخواهد به امام بگوید: اگر پیش از ورود به جریان تصمیم بگیرید، تصمیم بهتر و صحیح اتخاذ می‌کنید؛ ولی اگر بعد از ورود به جریان بخواهید تصمیم گیری کنید، به دلیل فشارهایی که در آن زمان بر شما تحمیل می‌شود، نمی‌توانید تصمیم درستی بگیرید.) حضرت فرمود: ‌ای برادره پند و اندرز خود را بیان کردی و مهربانی و شفقت خود را ابراز نمودی؛ امیدوارم که نظر تو صائب و همراه با موفقیت باشد.

[۸] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج۴، ص۲۵۳.

امام در ادامه فرمود: اما تو‌ ای برادر؛ مانعی نیست که در مدینه بمانی و در غیاب من، آمد و رفت بنی امیه را زیر نظر بگیری و مرا از کارها و امور آنها مطلع کنی. <