توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ملاشاه محمد بدخشی ۷۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ملاشاه محمد بدخشی ۷۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ملاشاه محمد بدخشی ۷۴ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل ملاشاه محمد بدخشی ۷۴ اسلاید در PowerPoint

بَدَخْشی‌، شاه‌ محمد (د ۱۰۷۲ق‌/۱۶۶۲م‌)، فرزند قاضی‌ آخوند ملاعبدی‌ (عبدمحمد یا عبداحمد)، مشهور به‌ «ملاشاه‌»، ملقب‌ به‌ «آخوند» و «لسان‌ الله‌» و متخلص‌ به‌ «شاه‌»، صوفی شاعر، عالم‌ و عارف‌ و نویسنده سلسله قادریه‌ بود.

فهرست مندرجات

۱ – تاریخ‌ ولادت‌
۲ – تحصیلات‌
۳ – مریدان‌
۴ – مورد احترام‌ دیگران
۵ – طعن‌ به ملاشاه‌
۶ – بدخشی‌ در سلطنت‌ اورنگ‌ زیب‌
۷ – اساس‌ اندیشه عرفانی‌
۸ – آثار
۸.۱ – کلیات بدخشی
۹ – فهرست منابع
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

تاریخ‌ ولادت‌

اصل‌ ملاشاه‌ از بدخشان‌ است‌ و وی‌ در دهه آخر سده ۱۰ق‌ در روستای‌ اَرکَسا از توابع‌ بدخشان‌ چشم‌ به‌ جهان‌ گشود. تاریخ‌ ولادت‌ او را در منابع‌ مختلف‌، میان‌ سالهای‌ ۹۹۰ تا ۹۹۸ق‌ آورده‌اند.

[۱] خان‌ لاهوری‌، یمین‌، تاریخ‌ شعر و سخنوران‌ فارسی‌ در لاهور، ج۱، ص۳۲۵-۳۲۶، لاهور، ۱۹۷۱م‌.

[۲] ظهورالدین‌ احمد، پاکستان‌ مین‌ فارسی‌ ادب‌ کی‌ تاریخ‌، ج۲، ص۱۲۵، لاهور، ۱۹۷۴م‌.

[۳] چوهدری‌، محمدحنیف‌، «حضرت‌ ملاشاه‌ و شعر او»، ج۱، ص۳۵۷، گوهر، تهران‌، ۱۳۵۳ش‌، س‌ ۲، شم ۴.

[۴] TOrkiye dianet vakf o Isl @ m ansiklopedisi، Istanbul، ج۵، ص۲۹۳، ۱۹۹۲.

رضوی‌، که‌ از آن‌ میان‌ تاریخ‌ ۹۹۲ق‌/۱۵۸۴م‌ که‌ توکل‌ بیک‌ کولابی‌ – شاگرد و مرید وی‌ – به‌ آن‌ تصریح‌ کرده‌، صحیح‌تر به‌ نظر می‌رسد.

[۵] TOrkiye dianet vakf o Isl @ m ansiklopedisi، Istanbul، ج۵، ص۲۹۳، ۱۹۹۲.

[۶] ظهورالدین‌ احمد، پاکستان‌ مین‌ فارسی‌ ادب‌ کی‌ تاریخ‌، ج۲، ص۱۲۵، لاهور، ۱۹۷۴م‌.

تحصیلات‌

ملاشاه‌ تحصیلات‌ مقدماتی‌ را در زادگاه‌ خود و نیز در روستای‌ موسوارک‌ نزد ملاخواجه‌ علی‌ فراگرفت‌ و در ۲۱ سالگی‌ برای‌ تکمیل‌ تحصیلات‌ به‌ بلخ‌ سفر کرد. در آن‌جا علوم‌ معقول‌ و منقول‌ را نزد ملاحسین‌ قبادیانی‌ آموخت‌.

[۷] محمد داراشکوه‌، سکینه الاولیاء، ج۱، ص۱۵۴، به‌ کوشش‌ تاراچند و محمدرضا جلالی‌ نائینی‌، تهران‌، ۱۳۴۴ش‌.

[۸] ظهورالدین‌ احمد، پاکستان‌ مین‌ فارسی‌ ادب‌ کی‌ تاریخ‌، ج۲، ص۱۲۶، لاهور، ۱۹۷۴م‌.

[۹] چوهدری‌، محمدحنیف‌، «حضرت‌ ملاشاه‌ و شعر او»، ج۱، ص۳۵۷، گوهر، تهران‌، ۱۳۵۳ش‌، س‌ ۲، شم ۴.

ملاشاه‌ در ۱۰۲۳ق‌/۱۶۱۴م‌ به‌ کشمیر رفت‌ و ۳ سال‌ در سرینگر سکنی‌ گزید. گفته‌اند که‌ در این‌ زمان‌ شوقی‌ وافر به‌ عرفان‌ و تصوف‌ یافت‌ و به‌ ریاضت‌ و زهد روی‌ آورد و در جست‌وجوی‌ پیر طریقت‌ به‌ دهلی‌ و سپس‌ آگره‌ سفر کرد. در آگره‌ آوازه شیخ‌ میان‌ میرشاه‌ لاهوری‌ (د ۱۰۴۵ق‌/۱۶۳۵م‌) را شنید و به‌ لاهور رفت‌ و به‌ سلک‌ ارادتمندان‌ او درآمد. هر چند ملاشاه‌ در آغاز به‌ گفته خود چندان‌ مورد توجه‌ و عنایت‌ شیخ‌ واقع‌ نشد، اما اصرار و استواری‌ او در راه‌ طلب‌، سرانجام‌ او را در جمع‌ مریدان‌ خاص‌ میان‌میر جای‌ داد.

[۱۰] محمد داراشکوه‌، سکینه الاولیاء، ج۱، ص۱۶۲-۱۶۳، به‌ کوشش‌ تاراچند و محمدرضا جلالی‌ نائینی‌، تهران‌، ۱۳۴۴ش‌.

[۱۱] کنبو، محمدصالح‌، عمل‌ صالح‌ (شاهجهان‌نامه‌)، ج۳، ص۲۸۴- ۲۸۵، به‌ کوشش‌ غلام‌ یزدانی‌ و وحید قریشی‌، لاهور، ۱۹۶۷م‌.

[۱۲] اخلاص‌، کشن‌ چند، همیشه‌ بهار، ج۱، ص۲۲۲، به‌ کوشش‌ وحید قریشی‌، کراچی‌، ۱۹۷۳م‌.

[۱۳] غلام‌سرور لاهوری‌، خزینه الاصفیا، ج۱، ص۱۷۳، کانپور، ۱۹۲۹م‌.

بدخشی‌ نزد استاد خود به‌ سیر و سلوک‌ و طی‌ مراحل‌ عرفانی‌ پرداخت‌ و سرانجام‌ نیز از او خرقه خلافت‌ و ارشاد دریافت‌ کرد. وی‌ در ۱۰۳۸ق‌/۱۶۲۹م‌ به‌ فرمان‌ شیخ‌ خود به‌ منطقه هری‌پَربَت‌ در نزدیکی‌ قلعه کشمیر کوچ‌ کرد و در آن‌جا به‌ وعظ و ارشاد و دستگیری‌ مریدان‌ مشغول‌ شد. ملاشاه‌ بدخشی‌ تا زمان‌ درگذشت‌ میان‌میر، تابستان‌ را در کشمیر، و زمستان‌ را در لاهور در خدمت‌ وی‌ به‌سر می‌برد؛ اما از آن‌ زمان‌ به‌ بعد در کشمیر اقامت‌ گزید و در دامنه کوه‌ ماران‌، خانقاه‌ و باغی‌ به‌ نام‌ «چشمه شاهی‌» احداث‌ کرد.

[۱۴] بختاورخان‌، محمد، مرآهالعالم‌: تاریخ‌ اورنگ‌ زیب‌، ج۲، ص۴۱۰، به‌ کوشش‌ ساجده‌ س‌ علوی‌، لاهور، ۱۹۷۹م‌.

[۱۵] راشدی‌، حسام‌الدین‌، تذکره شعرای‌ کشمیر، ج۱، ص۴۳۲، لاهور، ۱۹۸۳م‌.

مریدان‌

بسیاری‌ از صوفیان‌ نام‌آور آن‌ عصر از جمله‌ دو تن‌ از شاهزادگان‌ بابری‌، یعنی‌ داراشکوه‌ و جهان‌ آرا بیگم‌، در شمار مریدان‌ بدخشی‌ بودند. داراشکوه‌ در آثار خود به‌ تفصیل‌ به‌ شرح‌ احوال‌ و اقوال‌ و نیز شطحیات‌ شیخ‌ خود پرداخته‌ است‌.

[۱۶] محمد داراشکوه‌، سکینه الاولیاء، ج۱، ص۱۵۲، به‌ کوشش‌ تاراچند و محمدرضا جلالی‌ نائینی‌، تهران‌، ۱۳۴۴ش‌.

[۱۷] محمد داراشکوه‌، حسنات‌ العارفین‌، ج۱، ص۲۶، به‌ کوشش‌ مخدوم‌ رهین‌، تهران‌، ۱۳۵۲ش‌.

[۱۸] محمد داراشکوه‌، حسنات‌ العارفین‌، ج۱، ص۶۰، به‌ کوشش‌ مخدوم‌ رهین‌، تهران‌، ۱۳۵۲ش‌.

[۱۹] محمد داراشکوه‌، حسنات‌ العارفین‌، ج۱، ص۶۴، به‌ کوشش‌ مخدوم‌ رهین‌، تهران‌، ۱۳۵۲ش‌.

[۲۰] محمد داراشکوه‌، دیوان‌، ج۱، ص۱۷، به‌ کوشش‌ احمد نبی‌ خان‌، لاهور، ۱۹۶۹م‌.

[۲۱] محمد داراشکوه‌، دیوان‌، ج۱، ص۱۸، به‌ کوشش‌ احمد نبی‌ خان‌، لاهور، ۱۹۶۹م‌.

[۲۲] محمد داراشکوه‌، دیوان‌، ج۱، ص۲۴، به‌ کوشش‌ احمد نبی‌ خان‌، لاهور، ۱۹۶۹م‌.

[۲۳] محمد داراشکوه‌، دیوان‌، ج۱، ص۲۸، به‌ کوشش‌ احمد نبی‌ خان‌، لاهور، ۱۹۶۹م‌.

[۲۴] محمد داراشکوه‌، دیوان‌، ج۱، ص۵۸، به‌ کوشش‌ احمد نبی‌ خان‌، لاهور، ۱۹۶۹م‌.

[۲۵] طباطبایی‌، غلامحسین‌، سیرالمتأخرین‌، ج۱، ص۲۹۰، لکهنو، چ‌ سنگی‌.

[۲۶] Bikrama، J H، ج۴و۵، ص۶۵، D r Shik = h: Life and Works، New Delhi، ۱۹۸۲.

[۲۷] عبدالحی‌، نزهه الخواطر، ج۵، ص۱۶۷، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۹۶ق‌/۱۹۷۶م‌.

جهان‌ آرا بیگم‌، دختر بزرگ‌ شاهجهان‌ (حک ۱۰۳۷- ۱۰۶۸ق‌) نیز رساله صاحبیه‌ را در شرح‌ احوال‌ ملاشاه‌ تدوین‌ کرد و به‌ گفته مؤلف‌ شاهجهان‌ نامه‌ در اوایل‌ دهه ۱۰۵۰ق‌ مسجدی‌ برای‌ مریدان‌ بدخشی‌ در کشمیر بنا نهاد.

[۲۸] کنبو، محمدصالح‌، عمل‌ صالح‌ (شاهجهان‌نامه‌)، ج۳، ص۹۶، به‌ کوشش‌ غلام‌ یزدانی‌ و وحید قریشی‌، لاهور، ۱۹۶۷م‌.

برخی‌ دیگر از مریدان‌ ملاشاه‌ اینانند: ولی‌ رام‌ (بنوالی‌ پسر هیرامن‌ کاتیهه‌ که‌ از هندوان‌ بود)، حاجی‌ صالح‌ کشمیری‌، ملامحمد سعید، ملامحمد امین‌ کشمیری‌، ملاعبدالنبی‌ و توکل‌ بیک‌ کولابی‌ که‌ مجموعه‌ای‌ با عنوان‌ نسخه احوال‌ شاهی‌ در شرح‌ احوال‌ استادش‌ گرد آورده‌، و آن‌ را براساس‌ گزارش‌ سالانه زندگانی‌ و تعالیم‌ وی‌ از ۱۰۳۸ق‌ تا زمان‌ وفات‌ تنظیم‌ کرده‌ است‌.

[۲۹] محمد داراشکوه‌، سکینه الاولیاء، ج۱، ص۱۲۴، به‌ کوشش‌ تاراچند و محمدرضا جلالی‌ نائینی‌، تهران‌، ۱۳۴۴ش‌.

[۳۰] محمد داراشکوه‌، سکینه الاولیاء، ج۱، ص۱۴۶، به‌ کوشش‌ تاراچند و محمدرضا جلالی‌ نائینی‌، تهران‌، ۱۳۴۴ش‌.

[۳۱] محمد داراشکوه‌، سکینه الاولیاء، ج۱، ص۱۷۶-۱۷۷، به‌ کوشش‌ تاراچند و محمدرضا جلالی‌ نائینی‌، تهران‌، ۱۳۴۴ش‌.

[۳۲] Rizvi، A A، ج۲، ص۲۰.، A History of Sufism in India، New Delhi، ۱۹۸۳.

مورد احترام‌ دیگران

شاه‌ محمد بدخشی‌ مورد احترام‌ و توجه‌ بسیاری‌ از صوفیان‌، ادیبان‌ و نیز دولتمردان‌ عصر خود بود. فانی‌ کشمیری‌، شاعر معروف‌ کشمیر در سده ۱۱ق‌ از او به‌ بزرگی‌ یاد کرده‌، و در منظومه‌های‌ خود او را بسیار ستوده‌ است‌.

[۳۳] رضازاده‌ ملک‌، رحیم‌، تعلیقات‌ بر دبستان‌ المذاهب‌ کیخسرو اسفندیار، ج۲، ص۳۷- ۳۸، تهران‌، ۱۳۶۲ش‌.

چنانکه‌ مؤلف‌ واقعات‌ کشمیر نقل‌ کرده‌، بدخشی‌ با بابانصیب‌ کشمیری‌، پرآوازه‌ترین‌ صوفی‌ سلسله ریشیه کشمیر نیز مصاحبت‌ داشته‌ است‌.

[۳۴] دیده‌مری‌، محمداعظم‌، واقعات‌ کشمیر، ج۱، ص۳۴۳، ترجمه حمید یزدانی‌، ۱۹۹۵م‌.

[۳۵] راشدی‌، حسام‌الدین‌، تذکره شعرای‌ کشمیر، ج۱، ص۴۴۱-۴۴۲، لاهور، ۱۹۸۳م‌.

آوازه او و شخصیت‌ پرجاذبه‌اش‌ حتی‌ شاهجهان‌ را نیز به‌ سلک‌ دوستداران‌ وی‌ کشاند. شاهجهان‌ نخستین‌بار در ۱۰۵۰ق‌ و پس‌ از آن‌ در ۱۰۵۵ق‌ در کشمیر با او دیدار کرد و چنانکه‌ گفته‌اند، بارها از او با عنوان‌ «شاه‌ معنوی‌ هندوستان‌» نام‌ برد.

[۳۶] کنبو، محمدصالح‌، عمل‌ صالح‌ (شاهجهان‌نامه‌)، ج۲، ص۲۷۴- ۲۷۵، به‌ کوشش‌ غلام‌ یزدانی‌ و وحید قریشی‌، لاهور، ۱۹۶۷م‌.

[۳۷] کنبو، محمدصالح‌، عمل‌ صالح‌ (شاهجهان‌نامه‌)، ج۳، ص۷۷، به‌ کوشش‌ غلام‌ یزدانی‌ و وحید قریشی‌، لاهور، ۱۹۶۷م‌.

[۳۸] کنبو، محمدصالح‌، عمل‌ صالح‌ (شاهجهان‌نامه‌)، ج۳، ص۹۶، به‌ کوشش‌ غلام‌ یزدانی‌ و وحید قریشی‌، لاهور، ۱۹۶۷م‌.

[۳۹] عبدالحمید لاهوری‌، بادشاه‌ نامه‌، ج۲، ص۲۰۷، به‌ کوشش‌ کبیرالدین‌ احمد و عبدالرحیم‌، کلکته‌، ۱۸۶۸م‌.

[۴۰] عبدالحمید لاهوری‌، بادشاه‌ نامه‌، ج۲، ص۴۲۱، به‌ کوشش‌ کبیرالدین‌ احمد و عبدالرحیم‌، کلکته‌، ۱۸۶۸م‌.

[۴۱] لودی‌، شیرعلی‌، ج۱، ص۱۲۹، مرآه الخیال‌، به‌ کوشش‌ ملک‌ الکتاب‌ شیرازی‌، بمبئی‌، ۱۳۲۴ق‌.

طعن‌ به ملاشاه‌

ملاشاه‌ گاه‌ تحت‌ تأثیر جذبات‌ عرفانی‌ و حالات‌ سکر، سخنان‌ شطح‌آمیزی‌ بر زبان‌ می‌راند و همین‌ امر سبب‌ شد که‌ برخی‌ از علما و فقهای‌ کشمیر به‌ کفر و ارتداد او فتوا دهند؛ تا آن‌جا که‌ حتی‌ تذکره‌ نگار مشهور آن‌ عصر، میرزا محمدطاهر نصرآبادی‌ نیز به‌ دیده انکار در او نگریسته‌، و زبان‌ به‌ طعن‌ او گشوده‌ است‌.

[۴۲] نصرآبادی‌، محمدطاهر، تذکره‌، ج۱، ص‌ ۶۳، به‌ کوشش‌ وحید دستگردی‌، تهران‌، ۱۳۱۷ش‌.

[۴۳] واله‌ داغستانی‌، علیقلی‌، ریاض‌ الشعراء، ج۱، ص۱۳۶، نسخه عکسی‌ موجود در کتابخانه مرکز.

[۴۴] هدایت‌، رضاقلی‌، ریاض‌العارفین‌، ج۱، ص۱۵۲، به‌ کوشش‌ مهرعلی‌ گرگانی‌، تهران‌، ۱۳۴۴ش‌.

[۴۵] میرحسین‌ دوست‌ سنبهلی‌، تذکره حسینی‌، ج۱، ص۱۶۶، لکهنو، ۱۲۹۳ق‌.

[۴۶] عبدالرشید، تذکره شعرای‌ پنجاب‌، ج۱، ص۲۰۱، لاهور، ۱۳۴۶ش‌.

[۴۷] اکرام‌، محمد، رود کوثر، ج۱، ص۴۳۱، لاهور، ۱۹۹۲م‌.

[۴۸] صفا، ذبیح‌الله‌، تاریخ‌ ادبیات‌ در ایران‌، ج۵، ص۱۲۳۴، تهران‌، ۱۳۶۴ش‌.

[۴۹] Rizvi، A A، ج۲، ص۱۱۶.، A History of Sufism in India، New Delhi، ۱۹۸۳.

بدخشی‌ در سلطنت‌ اورنگ‌ زیب‌

چنانکه‌ گفته‌اند بدخشی‌ در آغاز سلطنت‌ اورنگ‌ زیب‌ (۱۰۶۸- ۱۱۱۸ق‌)، نخست‌ به‌ سعایت‌ برخی‌ مورد غضب‌ پادشاه‌ قرار گرفت‌، اما اندکی‌ بعد به‌ سبب‌ یک‌ قطعه‌ رباعی‌ که‌ وی‌ در تاریخ‌ جلوس‌ اورنگ‌ زیب‌ سرود، بخشوده‌ شد. ملاشاه‌ از ۱۰۶۹ق‌/۱۶۵۹م‌ تا پایان‌ عمر در لاهور ماند و همان‌جا وفات‌ یافت‌ و در قبرستان‌ میان‌میر به‌ خاک‌ سپرده‌ شد. آرامگاه‌ او تاکنون‌ پابرجاست‌.

[۵۰] بختاورخان‌، محمد، مرآهالعالم‌: تاریخ‌ اورنگ‌ زیب‌، ج۲، ص۴۱۱، به‌ کوشش‌ ساجده‌ س‌ علوی‌، لاهور، ۱۹۷۹م‌.

[۵۱] خافی‌ خان‌ نظام‌الملکی‌، محمدهاشم‌، منتخب‌ اللباب‌، ج۲، ص۷۸، به‌ کوشش‌ کبیرالدین‌ احمد، کلکته‌، ۱۸۷۴م‌.

[۵۲] قابل‌خان‌، ابوالفتح‌، آداب‌ عالمگیری‌، ج۲، ص۱۱۱۰، گردآوری‌ صادق‌ مطلبی‌ انبالوی‌، به‌ کوشش‌ عبدالغفور چودهری‌، لاهور، ۱۹۷۱م‌.

[۵۳] اخلاص‌، کشن‌ چند، همیشه‌ بهار، ج۱، ص۲۲۳، به‌ کوشش‌ وحید قریشی‌، کراچی‌، ۱۹۷۳م‌.

[۵۴] ظهورالدین‌ احمد، پاکستان‌ مین‌ فارسی‌ ادب‌ کی‌ تاریخ‌، ج۲، ص۱۳۴- ۱۳۵، لاهور، ۱۹۷۴م‌.

[۵۵] اکرام‌، محمد، رود کوثر، ج۱، ص۴۳۲، لاهور، ۱۹۹۲م‌.

[۵۶] جاوید، قاضی‌، پنجاب‌ کی‌ صوفی‌ دانشور، ج۱، ص۲۰۲-۲۰۳، لاهور، ۱۹۸۶م‌.

اساس‌ اندیشه عرفانی‌

اساس‌ اندیشه عرفانی‌ ملاشاه‌ وحدت‌ وجود است‌ و از این‌ جهت‌ از آراء محیی‌الدین‌ ابن‌ عربی‌ پیروی‌ می‌کند. وی‌ طریقت‌ و حقیقت‌ را مراتب‌ شریعت‌ می‌دانست‌ و معتقد بود که‌ نهایت‌ِ طلب‌ سلوک‌، و نهایت‌ِ سلوک‌ معرفت‌ است‌ که‌ آن‌ را نهایت‌ نیست‌.

[۵