توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ملاحسینقلی همدانی درجزینی ۸۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ملاحسینقلی همدانی درجزینی ۸۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ملاحسینقلی همدانی درجزینی ۸۷ اسلاید در PowerPoint :

آخوندملاحسین‌قلی همدانی

ملاحسینقلی همدانی، عالم و عارف و فقیه قرن سیزدهم و چهاردهم می‌باشد. وی در روستای شوند درگزین از توابع همدان متولد شد و برای تحصیل علوم دینی به شهرهایی چون تهران، سبزوار و نجف رفت.

آخوندملاحسین‌قلی همدانی

ملاحسینقلی همدانی

نسب‌شناسی

نام

حسینقلی همدانی

لقب

آخوندملاحسینقلی همدانی

نسب

جابر بن عبدالله انصاری

ولادت/وفات

زادروز

۱۲۳۹

شهر تولد

قریه شَوِند از قرای درگزینِ همدان

کشور تولد

ایران

محل زندگی

همدان، تهران، سبزوار و نجف

تاریخ وفات

۱۳۱۱

شهر وفات

کربلا

کشور وفات

عراق

مدفن

حرم امام حسین

اطلاعات مذهبی

دین

اسلام

مذهب

شیعه

فعالیت‌ها

مهمترین‌منصب

عارف و فقیه

تالیفات

تقریرات دروس فقه و اصول شیخ انصاری، صلاه المسافر، امالی، تقریرات درس آقا سیدعلی شوشتری، مکاتبات و دستورالعمل‌ها

شاگردان

سیداحمد کربلایی، سیدابوالقاسم اصفهانی، میرزاآقا دولت‌آبادی، میرزاجواد ملکی تبریزی، محمدرضا تنکابنی، سیدجمال‌الدین اسدآبادی

فهرست مندرجات

۱ – نسب
۲ – دوره علمی
۳ – سلوک عرفانی
۳.۱ – مشایخ
۳.۲ – شاگردان
۳.۳ – شیوه سلوک
۴ – وفات
۵ – حالات و کرامات
۵.۱ – سخن نجابت شیرازی
۵.۲ – اشعار ناقوسیه
۵.۳ – صبر و بردباری
۵.۴ – تواضع و فروتنی
۵.۵ – رازپوشی
۵.۶ – حل مشکلات علمی
۵.۷ – مقابله با انحرافات
۶ – آثار
۷ – پانویس
۸ – منبع

نسب

آخوند ملاحسینقلی درگزینیِ نجفی، معروف به ملاحسینقلی همدانی، در ۱۲۳۹ در قریه شَوِند از قرای درگزینِ همدان به دنیا آمد. نسبت وی به جابر بن عبدالله انصاری، از صحابه رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم)، می‌رسد.

[۱] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانه الادب، ج۶، ص۳۷۶، ‌تهران ۱۳۷۴ش.

[۲] طهرانی، آقابزرگ، طبقات اعلام ‌الشیعه، ج۱، ص۶۷۴، نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، نجف ۱۳۷۳ ق.

[۳] طهرانی، آقابزرگ، طبقات اعلام‌الشیعه، ج۱، ص۶۷۴، پاورقی ۱، نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، نجف ۱۳۷۳ ق.

آخوند همدانی فرزند رمضان‌علی چوپان بود که بعد به شغل پینه‌دوزی (کفاشی) روی آورد. در اوایل زندگی، رمضان‌علی از داشتن فرزند محروم بود. تا اینکه توفیق زیارت امام حسین (علیه‌السّلام) برای او حاصل شد. رمضان علی در کنار بارگاه ملکوتی امام حسین (علیه‌السّلام) نذر کرد که اگر خداوند متعال فرزند پسری به او عنایت کند، نامش را در زمره غلامان آن حضرت ثبت کند و او را برای ترویج مذهب جعفری تربیت کند. پس از مراجعت از کربلا، دعای او به هدف اجابت رسید و نذرش مقبول درگاه خداوندی قرار گرفت. خداوند متعال به او دو فرزند پسر عنایت کرد که اولی را حسینقلی (نوکر امام حسین (علیه‌السّلام)) و فرزند دوم را کریم قلی (بنده خدا) نامید. رمضان علی علاقه شدیدی به روحانیت داشت. آرزویش این بود که فرزندانش از عالمان دین محسوب شوند.

دوره علمی

پدر ملاحسینقلی، حسینقلی را برای تحصیل علوم دینی به تهران فرستاد. وی در تهران درس‌های مقدماتی، سطوح فقه و اصول را فراگرفت و سپس در درس‌های خارج فقه و اصول عالمان تهران، بخصوص حلق درس شیخ عبدالحسین طهرانی (متوفی ۱۲۸۶) مشهور به شیخ العراقین، شرکت کرد. وی برای شرکت در درس فلسفه ملاهادی سبزواری به سبزوار رفت و پس از مدتی اقامت در آنجا، عازم نجف شد. در نجف از درس فقه و اصول شیخ مرتضی انصاری بهره‌مند شد و از طریق وی بود که به درس اخلاق سیدعلی شوشتری راه یافت و در سلک شاگردان او درآمد

[۴] طهرانی، آقابزرگ، طبقات اعلام‌الشیعه، ج۱، ص۶۷۴-۶۷۵، نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، نجف ۱۳۷۳ ق.

[۵] معلم حبیب‌آبادی، میرزا محمدعلی، مکارم الآثار در احوال رجال دو قرن ۱۳ و ۱۴ هجری، ج۴، ص۱۰۸۷، اصفهان ۱۳۵۲ش.

[۶] صدوقی سها، منوچهر، تحریر ثانی تاریخ حکما و عرفای متأخر، ج۱، ص۲۰۹، تهران ۱۳۸۱ش.

(رجوع کنید به مکارم الآثار،

[۷] معلم حبیب‌آبادی، میرزا محمدعلی، مکارم الآثار در احوال رجال دو قرن ۱۳ و ۱۴ هجری، ج۴، ص۱۰۸۷، اصفهان ۱۳۵۲ش.

که نوشته است وی علوم مقدماتی را در شوند آموخت). او پس از رحلت شیخ انصاری، می‌خواست دروس فقه و اصول استاد خود، انصاری را تدریس کند، اما به توصی سید شوشتری از این کار خودداری کرد و به تعلیم و تربیت اخلاقی شاگردان مستعد پرداخت و پس از رحلت سید شوشتری، علاوه بر تدریس فقه و اصول، در منزلش درس اخلاق برگزار کرد.

[۸] طهرانی، آقابزرگ، طبقات اعلام‌الشیعه، ج۱، ص۶۷۵، نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، نجف ۱۳۷۳ ق.

[۹] حسینی طهرانی، سیدمحمدحسین، رساله لب‌اللباب به ضمیمه مصاحبات علامه طباطبائی، ج۱، ص۱۲۲-۱۲۳، چاپ خسروشاهی، قم ۱۳۸۹ ش.

[۱۰] حسن‌زاده آملی، حسن، هزار و یک نکته، ج۱، ص۵۹۲، تهران (بی‌تا).

سلوک عرفانی

همدانی در سلوک و تعلیم و تربیت از مشایخ خود تأثیر می‌گرفت و این شیوه را به شاگردان خود نیز می‌آموخت.

مشایخ

شیو سلوک و تعلیم و تربیت همدانی مطابق با شیو سلوک سیدعلی شوشتری بود و گفته شده است که مشایخ سلوکی او از طریق سیدعلی شوشتری به محمدرضا دزفولی و از طریق او به سیدصدرالدین دزفولی و از او به محمد بیدآبادی و از او به سیدقطب‌الدین نیریزی، از مشایخ سلسله ذهبیه، می‌رسد.

[۱۱] صدوقی سها، منوچهر، تحریر ثانی تاریخ حکما و عرفای متأخر، ج۱، ص۲۱۳، تهران ۱۳۸۱ش.

همچنین گفته‌اند سیدمهدی بحر‌العلوم – که در بعضی منابع او را، از طریق نور علیشاه، به سلسله نعمت اللهیه منتسب دانسته‌اند – از مشایخ طریقتی ملاحسینقلی بوده است،

[۱۲] معصوم علیشاه، محمدمعصوم‌ بن زین‌العابدین، طرائق الحقائق، ج۳، ص۱۹۹-۲۰۰، چاپ محمدجعفر محجوب، تهران ۱۳۳۹-۱۳۴۵ش.

[۱۳] بلاغی، عبدالحجه، مقالات الحنفاء فی مقامات شمس‌العرفاء یا زندگانی شمس‌العرفاء، ج۱، ص۱۲، تهران ۱۳۷۱ق.

[۱۴] صدوقی سها، منوچهر، تحریر ثانی تاریخ حکما و عرفای متأخر، ج۱، ص۲۱۲، تهران ۱۳۸۱ش.

اما برخی

[۱۵] حسینی طهرانی، سیدمحمدحسین، اللّه‌شناسی، ج۱، ص۱۹۱-۱۹۲، پانویس۱، مشهد ۱۴۱۸ ق.

[۱۶] حسن‌زاده آملی، حسن، هزار و یک نکته، ج۱، ص۵۹۱، تهران (بی‌تا).

ارتباط حسینقلی را با سلاسل صوفیه مردود دانسته و شیو سلوک او را از طریق شوشتری به شخصی ناشناس، به نام ملاقلی جولا، رسانده‌اند که ناگهان به زندگی شوشتری وارد شد و وی را متحول کرد و معلوم نیست که استادان این شخص چه کسانی بوده‌اند.

[۱۷] معصوم علیشاه، محمدمعصوم‌ بن زین‌العابدین، طرائق الحقائق، ج۱، ص۴۶۶، چاپ محمدجعفر محجوب، تهران ۱۳۳۹-۱۳۴۵ش.

البته برخی نکات مشترک میان شیو سلوک وی با شیو سلوک اهل تصوف وجود دارد، اما خود وی در یکی از نامه‌هایش بر نادرستی روش صوفیان تأکید کرده و سخنان آنان را از قبیل «خرافات ذوقیه» دانسته است.

[۱۸] تائب تبریزی، اسماعیل‌ بن حسین، رهنمودهای پرواپیشگان تذکره المتقین در آداب سیر و سلوک، ج۱، ص۱۹۰-۱۹۱، چاپ انتشارات نهاوندی، قم ۱۳۸۶ش.

به علاوه، وی و شاگردانش از تدریس کتاب‌های اهل تصوف، همچون فصوص و فتوحات و مصباح الانس، خودداری می‌کردند، هرچند در تقریر مباحث توحید و نبوت و ولایت، عبارت‌های آنان شبیه به عبارات همان کتاب‌ها بود

[۱۹] آشتیانی، سیدجلال‌الدین، در حکمت و معرفت مجموعه مقاله‌ها و مصاحبه‌ای حکمی معرفتی، ج۱، ص۱۳۸-۱۳۰، چاپ حسن جمشیدی، تهران ۱۳۸۵ش.

[۲۰] برای نمونه‌هایی از این شباهت‌ها رک به: ملکی تبریزی، میرزا جواد، رساله لقاءاللّه به ضمیم رساله لقاء اللّه امام خمینی، ج۱، ص۲۳۴-۲۴۸، چاپ صادق حسن‌زاده، قم ۱۳۸۳ش.

. شاید به همین سبب بود که وی را در زمان حیاتش به صوفی بودن متهم کردند و حتی گروهی بر ضد وی به فاضل شربیانی (متوفی ۱۳۲۲)، مرجع مطلق وقت، عریضه‌ نوشتند و از روش عرفانی او انتقاد کردند و او را صوفی خواندند، اما شربیانی در پاسخ نوشت: «کاش خدا من را هم مثل آخوند، صوفی قرار بدهد» و با این سخنِ شریبانی، دسیسه‌ها فرونشست.

[۲۱] حسینی طهرانی، سیدمحمدحسین، مهر تابان یادنامه و مصاحبات تلمیذ و علامه طباطبائی، ج۱، ص۳۲۳-۳۲۳، مشهد ۱۴۲۹ ق.

شاگردان

ملاحسینقلی همدانی شاگردان بسیاری تربیت کرد. کثرت این شاگردان – که گفته شده حدود سیصد تن بوده است – از یک‌سو نشان‌دهند شهرت او و از سوی دیگر نشان‌دهند وسعت تأثیر شیو سلوک وی در نجف آن روزگاراست. برخی از مهم‌ترین شاگردان مکتب وی عبارت‌اند از: شیخ محمد بن محمد بهادری (متوفی ۱۳۲۵)؛ سیداحمد کربلایی؛ آقا رضا تبریزی (متوفی ۱۳۲۱)؛ سید کمال مشهور به میرزاآقا دولت‌آبادی (متوفی ۱۳۲۸)، شاعر مشهور؛ سیدمحمدسعید حبوبی نجفی (متوفی ۱۳۳۳ق)؛ شیخ موسی شراره عاملی (متوفی ۱۳۰۴)؛ سیدحسن صدرالدین عاملی کاظمی (متوفی ۱۳۵۴)؛ سیدمهدی حکیم نجفی (متوفی ۱۳۱۲)؛ شیخ باقر قاموسی نجفی (متوفی ۱۳۵۳)؛ سیدعبدالغفار مازندرانی (متوفی ۱۳۵۶)؛ شیخ محمدباقر نجم‌آبادی (متوفی ۱۳۵۳)؛ سیدعلی همدانی (متوفی ۱۳۷۹)؛ میرزاباقر قاضی طباطبایی؛

[۲۲] ملکی تبریزی، میرزا جواد، رساله لقاءاللّه به ضمیم رساله لقاء اللّه امام خمینی، چاپ صادق حسن‌زاده، قم ۱۳۸۳ش.

سیدمحسن امین عاملی (۱۳۷۱)؛ شیخ محمدباقر بهاری همدانی (۱۳۳۳)؛ میرزا محمدحسین نائینی (۱۳۵۵)؛ آخوند ملامحمد کاظم خراسانی (۱۳۲۹)؛ سیدشمس‌الدین محمود مرعشی نجفی (۱۳۳۸)؛ سیدمحمود طالقانی نجفی؛ سیدابوالقاسم اصفهانی، داماد ملاحسینقلی همدانی؛ و شیخ علی (متوفی ۱۳۵۹)، فرزند ملاحسینقلی همدانی

[۲۳] طهرانی، آقابزرگ، طبقات اعلام‌الشیعه، ج۱، ص۶۷۷-۶۷۸، نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، نجف ۱۳۷۳ ق.

[۲۴] امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۶، ص۱۳۶، ج۶، چاپ حسن امین، بیروت ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.

[۲۵] قائم‌مقامی، سیدعباس، «دو سالک عارف»، ج۱، ص۴۵-۴۷، کیهان اندیشه نشریه موسسه کیهان در قم، ش پانزدهم، آذر و دی ۱۳۶۶ش.

(برای اطلاع از شرح احوال شاگردان وی به این منابع رجوع کنید

[۲۶] قائم‌مقامی، سیدعباس، «دو سالک عارف»، ج۱، ص۴۵-۴۷، کیهان اندیشه نشریه موسسه کیهان در قم، ش پانزدهم، آذر و دی ۱۳۶۶ش.

[۲۷] صدوقی سها، منوچهر، تحریر ثانی تاریخ حکما و عرفای متأخر، ج۱، ص۲۱۹-۲۳۱، تهران ۱۳۸۱ش.

).

شیوه سلوک

ملاحسینقلی همدانی نقط عطفی در تاریخ رویکرد معنوی و عرفانی در حوزه‌های علمیه بود. بدون شک درک محضر حکیم سبزواری و تبحرش در فقه پس از بهره‌مندی از محضر شیخ انصاری، تأثیری بسزا در تعمیق معارف سیدعلی شوشتری داشته است. او با تسلط بر معارف عقلی و فقاهت، راه استادش (شوشتری) را چنان گسترش داد که پس از او نوعی مکتب تربیتی در نجف شکل گرفت.
شیو سلوک ملاحسینقلی مبتنی بر معرفت نفس، التزام به مراقبه و اهتمام ورزیدن در مراتب چهارگان آن است.

[۲۸] حسینی طهرانی، سیدمحمدحسین، رساله لب‌اللباب به ضمیمه مصاحبات علامه طباطبائی، ج۱، ص۱۱۹-۱۲۰، چاپ خسروشاهی، قم ۱۳۸۹ ش.

[۲۹] حسینی طهرانی، سیدمحمدحسین، رساله لب‌اللباب به ضمیمه مصاحبات علامه طباطبائی، ج۱، ص۱۲۳، چاپ خسروشاهی، قم ۱۳۸۹ ش.

بدین ترتیب که در اولین مرحله، سالک باید واجبات شرعی را به جا آورد و از محرّمات بپرهیزد. وی بر این موضوع چندان تأکید داشت که می‌توان شاخص‌ترین مؤلف سلوکی وی را حفظ حدود شریعت دانست. از میان چند نامه‌ای که از او در تذکره المتقین آمده است، این رویکرد به وضوح دریافت می‌شود. وی التزام به شرع را در تمام لحظات، تنها راه قرب به حق می‌دانست و معتقد بود که محبت الهی با ارتکاب به معاصی جمع شدنی نیست و اول و آخر و ظاهر و باطن دین همان ترک معصیت است.

[۳۰] تائب تبریزی، اسماعیل‌ بن حسین، رهنمودهای پرواپیشگان تذکره المتقین در آداب سیر و سلوک، ج۱، ص۱۹۰-۱۹۱، چاپ انتشارات نهاوندی، قم ۱۳۸۶ش.

[۳۱] تائب تبریزی، اسماعیل‌ بن حسین، رهنمودهای پرواپیشگان تذکره المتقین در آداب سیر و سلوک، ج۱، ص۱۹۳-۱۹۴، چاپ انتشارات نهاوندی، قم ۱۳۸۶ش.

[۳۲] تائب تبریزی، اسماعیل‌ بن حسین، رهنمودهای پرواپیشگان تذکره المتقین در آداب سیر و سلوک، ج۱، ص۲۰۹، چاپ انتشارات نهاوندی، قم ۱۳۸۶ش.

وی در دومین مرحله به سالک توصیه می‌کند که هر کاری را تنها برای رضای خدا انجام دهد تا این حالت در او ملکه شود. در مرحل سوم باید خدا را پیوسته ناظر بر خود بداند و در مرحل چهارم برای آن‌که خداوند را حاضر و ناظر در هر لحظه بداند و هر چه غیر حق است را از ذهن دور کند، باید به نفی خواطر بپردازد. از روش‌های نفی خواطر در مکتب تربیتی ملاحسینقلی، ذکر، تلاوت قرآن، عبادت، توسل به معصومین (علیهم‌السلام) و البته بهترین و سریع‌ترین روش نفی خواطر، توجه به نفس است، بدین معنا که سالک در شبانه‌روز نیم ساعت یا بیش‌تر به نفس و به ارتباط آن با حق توجه کند تا به تدریج خواطر از آن نفی و معرفت نفس حاصل شود. بر اثر اهتمام به مراقبه و توجه به نفس، چهار عالم بر سالک منکشف می‌گردد: توحید افعال که در آن سالک درمی‌یابد منشأ هم افعال در جهانِ خارج، خداست؛ توحید صفات که در آن سالک هرگونه علم و قدرت و حیات و سمع و بصر را در موجودات، وابسته به حق ادراک می‌کند؛ توحید اسماء که در این مرحله سالک درمی‌یابد هر موجودی به قدر سع وجود خویش از خداوند عالم، قادر، حی، سمیع و بصیر بهره برده است؛ و آخرین مرحله، توحید ذات است که وصف‌ناشدنی است و تنها می‌توان گفت که در این مرحله، سالک هستی خود را گم می‌کند و در ذات حق فانی می‌گردد.

[۳۳] تائب تبریزی، اسماعیل‌ بن حسین، رهنمودهای پرواپیشگان تذکره المتقین در آداب سیر و سلوک، ج۱، ص۱۹۱، چاپ انتشارات نهاوندی، قم ۱۳۸۶ش.

[۳۴] تائب تبریزی، اسماعیل‌ بن حسین، رهنمودهای پرواپیشگان تذکره