توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ملا علی غروی علیاری ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ملا علی غروی علیاری ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ملا علی غروی علیاری ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

علی غروی علیاری تبریزی

آیت‌الله حاج میرزا علی علیاری تبریزی، یکی از مجتهدین و عرفای معاصر بوده که در حرم حضرت معصومه (علیهاالسّلام) مدفون هستند.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – تحصیلات
۳ – اساتید در تبریز
۴ – عزیمت به نجف اشرف
۴.۱ – اساتید در نجف
۵ – مراحل سیر و سلوک
۶ – همدرسان معظم له
۷ – بازگشت به وطن
۸ – فضایل اخلاقی
۹ – عشق وافر به قرآن
۱۰ – علاقه ویژه به اهل بیت و ولایت
۱۱ – شخصیت علمی
۱۲ – خاطرات
۱۳ – تالیفات
۱۴ – وفات
۱۵ – پانویس
۱۶ – منبع

معرفی اجمالی

عالم ربانی و فقیه صمدانی، آیت‌الله حاج میرزا علی علیاری تبریزی، صبح‌گاه روز جمعه، ۱۲ ماه مبارک رمضان سال ۱۳۱۹ ق، در تبریز و خانواده تقوا و فضیلت قدم به عرصه هستی نهاد. در سه سالگی پدرش، مرحوم آیهالله میرزا محسن غروی علیاری، را از دست داد و از آن پس زیر نظر جدّ بزرگوارش، مرحوم آیهالله میرزا حسن علیاری، قرار گرفت. آن مرحوم مقدمات علوم حوزوی و مرحله سطح را در تبریز، نزد جدش آیت‌الله شیخ محمدحسن علیاری فرا گرفت و در ۲۲ سالگی عازم نجف اشرف شد و از محضر بزرگان روزگار خود کسب فیض نمود و در دوران جوانی به دریافت اجازه اجتهاد و روایت از استادان بزرگی هم‌چون آیات عظام، میرزای نائینی، محقق عراقی و سید ابوالحسن اصفهانی شد. مرحوم آیت‌الله غروی فردی بسیار باتقوا، فروتن، زاهد، خوش‌برخورد و خوش‌سخن بود و از رسیدگی به درماندگان و تهی‌دستان فروگذار نمی‌کرد. حافظه آن مرد الهی بسیار شگفت‌آور بود و بر مسایل جزئی فقه احاطه کامل داشت. آیت‌الله غروی در سال ۱۳۵۰ ق. از تمامی سمت‌ها و عنوان‌هایی که می‌توانست در حوزه نجف کسب کند چشم پوشید و به درخواست جدش به تبریز بازگشت و به تحقیق، تدریس، تالیف و اقامه جماعت پرداخت. سرانجام آن فقیه زاهد، روز دوشنبه، اول اردیبهشت سال ۱۳۷۶ ش. برابر با ۱۳ ذیحجه سال ۱۴۱۷ ق. در سن ۹۸ سالگی دیده از جهان فرو بست و پس از تشییع دوباره پیکر مطهرش در قم و اقامه نماز به وسیله آیت‌الله‌العظمی بهجت، در صحن مطهر حضرت معصومه (علیهالسّلام) به خاک سپرده شد. از آن مرحوم تالیفات متعددی در زمینه‌های فقه، اصول، رجال، تفسیر، اخلاق و تاریخ به یادگار مانده است.

[۱] ‌هاشمیان، ‌هادی، بقیه السلف، شرح حال آیت‌الله العظمی میرزا علی غروی علیاری.

تحصیلات

پس از فراگیری مقدمات در مکتب‌خانه به پیروی از نیکانش که از پیش‌گامان دین بودند، به تحصیل علوم دینی پرداخت. آنگاه وارد محافل علمی شد و به حوزه درسی برخی بزرگان و علما راه یافت.

اساتید در تبریز

اساتید وی در حوزه تبریز عبارتند از آیات عظام:
۱- میرزا رضی نوروزی، (از اکابر و فقهای نام‌دار تبریز)
۲- سیدمحمد حجّت، (مرجع تقلید مشهور)
۳- میرزا حسن غروی علیاری، (جد امجد معظم له).

عزیمت به نجف اشرف

حاج میرزا علی غروی علیاری پس از تکمیل دروس سطح در سال ۱۳۴۱هجری قمری، عازم شهر مقدس نجف اشرف شد و موفق به درک محضر بزرگانی شد که یگانه عصر خود بودند. برخی از آن بزرگان و آیات عظام عبارتند از:

اساتید در نجف

۱- آقای ضیاءالدین عراقی، (۱۳۶۱ – ۱۲۷۸)
۲- شیخ محمد حسین نائینی غروی، (۱۳۵۵ – ۱۲۸۲)
۳- سید ابوالحسن اصفهانی (۱۳۶۵ – ۱۲۸۴)
۴- سید ابوتراب خوانساری (۱۳۴۶ – ۱۲۸۱)
۵- سید محمد حجت (۱۳۷۳ – ۱۳۱۰)
۶- میرزا علی آقا ایروانی (۱۳۵۳ – ۱۳۰۱)
۷- حاج سید میرزا آقا اصطهباناتی (۱۳۷۸ – ۱۲۹۷)
۸- میرزا اسدالله زنجانی (۱۳۷۸ – ۱۲۸۲)
۹- میرزا ابوالحسن مشکینی (۱۳۵۸ – ۱۳۰۵)
۱۰- شیخ اسدالله رشتی (۱۳۵۴ – ۱۲۸۲)
۱۱- شیخ احمد آشتیانی (- ۱۳۰۰)

مراحل سیر و سلوک

نزدیک به هفتاد سال سالک راه حقیقت بود، صفای روح و کمال نفسانیش گواه بر این مدعی است. آیهالله غروی تکامل در اخلاق و عرفان عملی را مرهون زحمات و هدایت‌های معنوی استاد بزرگوارش، مرحوم حاج میرزا علی قاضی، عارف عظیم‌الشان، مفسّر عالی‌قدر، صاحب کاشفات و کرامات فراوان، می‌دانست. که در آن عصر استاد اخلاق و‌ هادی سالکان و عاشقان سیر و سلوک به شمار می‌آمد.

همدرسان معظم له

برخی از آیات عظام و بزرگانی که با آیهالله میرزا علی غروی علیاری همدرس بودند، عبارتند از:
سیدعبدالله شیرازی، سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی، شیخ عبدالحسین غروی تبریزی، میرزا کاظم دینوری، سیدمحسن حکیم، سیدابوالقاسم خویی و سیدجواد خامنه‌ای.

بازگشت به وطن

آیهالله غروی پس از سال‌ها تحصیل و تفقه به جایگاه رفیع اجتهاد و کسب اجازات علمی – فقهی از بزرگان دست یافت. او در میان مردم بودن و برای مردم تلاش کردن را به اقامت در حوزه علمیه نجف و تشکیل کرسی درس و بحث در حالی که شایستگی آن را داشت، ترجیح داد و به تبریز بازگشت.
آیهالله غروی علاوه بر رسیدگی به امور مردم، به توسعه امور فرهنگی اهتمام ورزیده، با تشکیل حوزه درس و بحث به تربیت محصلین علوم اسلامی پرداخت.

فضایل اخلاقی

صفات پسندیده آیهالله غروی زبان‌زد خاص و عام بود. تواضع، سعه صدر، مدارا و خوش‌برخوردی، احترام به کوچک و بزرگ، احساس مسؤولیت، دستگیری از فقرا و محرومان حتی در بدترین شرایط اقتصادی، مواسات با مردم، حمل مشکلات و رنج‌ها در راه خدا و صبر و بردباری در برابر حوادث ناگوار، تلاش پی‌گیر و فعالیت خستگی‌ناپذیر، کثرت مطالعه و نوشتن و برخورداری از حافظه قوی و ذوق سرشار، علاقه وافر به علم و عمل از جمله صفاتی است که وجود آن بزرگوار جمع شده بود.
درِ خانه‌اش همواره به روی مراجعین باز بود، محفل او مجلس قرآن و حدیث و موعظه بود، کمتر کسی بود که در محضرش بنشیند و شیفته مکارم اخلاق و سجایای حمیده اش نشود.
آن بزرگوار، علم را با عمل توام کرده بود و آن را همواره به عنوان بزرگ‌ترین توشه آخرت به مردم توصیه می‌کرد، هر چند خانه‌اش آراستگی نداشت، ولی هر دل شکسته التیام دل خود را از آن خانه می‌جست و هر بال شکسته‌ی پناهی، به آنجا پناه می‌برد.
او در طول زندگانی پربرکتش، قناعت پیشه کرد و از لذایذ زندگی چشم پوشید و خانه و پولی را مالک نشد.

عشق وافر به قرآن

حفظ تمامی قرآنی یکی دیگر از ویژگی‌های آن مرحوم به شمار می‌رفت و با عنایت به این که ایشان مفسری گران‌قدر بود، ارزش این امر روشن‌تر می‌گردد.
او قرآن را با زندگی آمیخته، در سلوک فردی و اجتماعی‌اش آنرا راهبر قرار داده بود. در ماه‌های مبارک رمضان با سوز دل به تلاوت آن مشغول می‌شد و تا حدود دوازده بار قرآن را ختم می‌کرد.
عشق و علاقه به عبادت، تهجد و دعا رابطه‌ای ناپیدا میان خداوند و بنده‌اش است. شخص موحد و مؤمن در همه حال خدا را عبادت می‌کند و به یاد خداست. او در لحظه لحظه عمر خویش تسبیح‌گوی خدای جهان است، ویژه اگر عالمی مجتهد و فقیهی زاهد باشد که عمری را در عبادت و نیایش گذرانده باشد.
نیایش‌های نیمه شب سنّت همیشگی وی بود، شب‌های بسیاری را با دعا و نیایش به صبح می‌رساند. چه بسا شب‌هایی که با هوای سرد زمستانی در کتابخانه‌اش از اول شب تا اذان صبح مشغول راز و نیاز با معبود خود بود و خود به این نکته اشاره می‌کرد که صدای اذان، اعلام وقت نماز صبح را به وی گوشزد می‌کرد. در شب‌های خاص مانند، نیمه شعبان، رجب، شب غدیر و شب‌های تاسوعا و عاشورا، تا اذان صبح خواب به چشمانش راه نمی‌یافت.
روزهای پنج‌شنبه برای رفتگان، اساتید، هم دوره‌های تحصیل و علما بزرگ، به نام هر یک، مشغول تلاوت قرآن می‌شد. جمعه‌ها