توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مکه پیش از ظهور پیامبر خاتم ۷۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مکه پیش از ظهور پیامبر خاتم ۷۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مکه پیش از ظهور پیامبر خاتم ۷۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل مکه پیش از ظهور پیامبر خاتم ۷۰ اسلاید در PowerPoint

جامعه‌شناختی شهر مکه در سال‌های منتهی به ظهور پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) می‌تواند به درک بیشتر و بهتر ما از اسلام کمک کند. مکه از آب سطحی برخوردار نیست و آب شرب آن فقط از چاه‌هایی تامین می‌شود، که از باران‌های زمستان و بهار مایه می‌گیرد.
این باران‌ها گاه به صورت رگبارهای شدیدی در می‌آیند که به فاصله چند لحظه سیلاب‌های عظیمی را تشکیل می‌دهد که از کوه‌های اطراف به سمت دره (مکه) سرازیر می‌شوند و شهر را به خرابی تهدید می‌کنند.

[۱] قره چانلو، حسین، حرمین شریفین، تهران، امیرکبیر، چاپ اول، ۱۳۶۲، ص۱۳.

فهرست مندرجات

۱ – مختصات جغرافیایی
۲ – وجه تسمیه
۳ – اوضاع سیاسی و اجتماعی
۴ – طوایف قریش
۵ – دین مردم مکه
۵.۱ – بت‌های قریش
۵.۲ – بدعت‌گذاری قریش
۵.۳ – خداپرستان مکه
۶ – محل جلسات مهم قریش
۷ – مناصب و تشکیلات اداری مکه
۸ – فجار مکه
۹ – اوضاع اقتصادی
۹.۱ – بنیان‌گذار تجارت قریش
۹.۲ – کالا و مسیر قافله‌های تجاری
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

مختصات جغرافیایی

شهر مکه در عرض جغرافیایی ۳۳ درجه و ۲۸ دقیقه و طول ۴۹ درجه جغرافیایی واقع شده است. این شهر جزئی از منطقه تهامه بوده و ارتفاع آن از سطح دریا حدود سیصد و سی متر می‌باشد. شهر مکه در دره‌ای تنگ و هلالی شکل پیرامون خانه کعبه

[۲] مقدسی، محمد بن احمد، احسن التقاسیم فی معرفه الاقالیم، قاهره، مکتبه مدبولی، چاپ سوم، ۱۹۹۱، ص۷۱.

[۳] حموی، یاقوت، معجم البلدان، بیروت، دارالصادر، چاپ دوم، ج۵، ص۱۸۱.

در میان دو کوه ابوقبیس و قیعقعان واقع شده است. هوای این دره بواسطه احاطه کوه‌ها به شدت گرم و خشک است.

[۴] قره چانلو، حسین، حرمین شریفین، تهران، امیرکبیر، چاپ اول، ۱۳۶۲، ص۱۳.

وجه تسمیه

در علت نام‌گذاری مکه به این نام (بین علما و مورخین) اختلاف است. گفته شده که مکه را از این جهت مکه گفته‌اند که تمکّ‌ الجبارین و الفاجرین (تمک اعناق الجبابره)

[۵] ابن فقیه، احمد بن محمد، البلدان، تحقیق یوسف الهادی، بیروت، عالم الکتب، چاپ اول، ۱۹۹۶، ص۷۴.

ستمگران و فاجران را می‌بلعد و از بین می‌برد.

[۶] صالحی دمشقی، محمد بن یوسف، سبل الهدی و الرشاد فی سیره خیر العباد، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۴۱۴، ج۱، ص۱۹۸.

[۷] حموی، یاقوت، معجم البلدان، بیروت، دارالصادر، چاپ دوم، ج۵، ص۱۸۱.

و نیز گفته شده؛ «لانها تجذب الناس الیها» مردم را به خود جذب می‌کند.

[۸] حموی، یاقوت، معجم البلدان، بیروت، دارالصادر، چاپ دوم، ج۵، ص۷۴.

هم‌ چنین گفته شده مکه را از این جهت مکه گفته‌اند که جایی کم آب است و گویا زمین آن آبش را مکیده است.

[۹] حموی، یاقوت، معجم البلدان، بیروت، دارالصادر، چاپ دوم، ج۱، ص۱۸۲.

عده‌ای مکه را مترادف کلمه بکه به معنی ازدحام دانسته‌اند و گفته‌اند مکه را از این رو مکه گفته‌اند که مردم (در موسم حج) در آن ازدحام می‌کنند.

[۱۰] حموی، یاقوت، معجم البلدان، بیروت، دارالصادر، چاپ دوم، ج۵، ص۱۸۲.

[۱۱] ابن فقیه، احمد بن محمد، البلدان، تحقیق یوسف الهادی، بیروت، عالم الکتب، چاپ اول، ۱۹۹۶، ص۷۴.

اوضاع سیاسی و اجتماعی

در مکه نیز چونان دیگر نقاط شبه جزیره عربستان، اساس اجتماع بر نظام قبیلگی استوار بود؛ قریش در مکه با تیره‌ها و طوایفش، عمده ساکنین این شهر را تشکیل می‌دادند؛ همسایگی خانه خدا موجب حرمت‌شان در نزد عموم قبایل عرب شده به آنان چنان امنیتی بخشیده بود که دیگر قبایل را از آن بهره‌ای نبود؛

[۱۲] کلاعی، سلیمان بن موسی، الاکتفاء بما تضمنه من مغازی رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و الثلاثه الخلفا، بیروت، دار الکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۴۲۰، ج۱، ص۶۲.

[۱۳] شریف، احمد ابراهیم، مکه و المدینه فی الجاهلیه و عهد الرسول، قاهره، دار الفکر العربی، چاپ دوم، ص۲۳۵.

مردم عرب به قریش، به دیده احترام و بزرگی می‌نگریستند و در نزدشان به بسیاری از اختلافات‌شان خاتمه می‌دادند.

[۱۴] شریف، احمد ابراهیم، مکه و المدینه فی الجاهلیه و عهد الرسول، قاهره، دار الفکر العربی، چاپ دوم، ص۲۳۵.

احساس زعامت بر دیگر اعراب، انسجام بیشتری به طوایف قریش بخشیده بود بطوری که تمام بطون و طوایفش خود را ملزم به حفظ این اتحاد دانسته ضمن پرهیز از اختلافات داخلی، می‌کوشیدند هیچ بطنی از دائره آن خارج نگردد.

[۱۵] شریف، احمد ابراهیم، مکه و المدینه فی الجاهلیه و عهد الرسول، قاهره، دار الفکر العربی، چاپ دوم، ص۲۳۵.

چیزی که در سایر قبایل امری رایج و عادی به حساب می‌آمد؛ همین وحدت و انسجام از قریش چهره‌ای پرقدرت و با صلابت در نظر سایر اعراب ساخته، حس ریاست و سروری‌شان را بر خود تشدید می‌کرد.

[۱۶] شریف، احمد ابراهیم، مکه و المدینه فی الجاهلیه و عهد الرسول، قاهره، دار الفکر العربی، چاپ دوم، ص۲۳۶.

طوایف قریش

گفته شده مقارن با ظهور اسلام، قریش مشتمل بر ۲۵ طایفه می‌شده است که عبارت بودند از:
بنی‌هاشم بن عبدمناف، بنی‌مطلب بن عبدمناف، بنی‌حارث بن عبدالمطلب، بنی‌امیه بن عبدشمس، بنی‌نوفل بن عبدمناف، بنی‌حارث بن فهر، بنی‌اسد بن عبدالعزی، بنی‌عبدالدار بن قصی، بنی‌زهره بن کلاب، بنی‌تیم بن مرّه، بنی‌مخزوم بن یقظه، بنی‌یقظه بن مره، بنی‌مره بن کعب، بنی‌عدی بن کعب، بنی‌سهم بن عمرو، بنی‌جمح بن عمرو، بنی‌مالک بن حنبل، بنی‌معیط بن عامر، بنی‌نزار بن عامر، بنی‌سامه بن لؤی، بنی‌أ‌درم تیم بن غالب بن فهر، بنی‌محارب بن فهر، بنی‌حارث بن عبدالله بن کنانه، بنی‌نباته، بنی‌عائذه.
سپس مسعودی می‌افزاید: از بنی‌هاشم تا بنی‌جمح بطون قریش بطاح

[۱۷] المسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق اسعد داغر، قم، دار الهجره، چاپ دوم، ۱۴۰۹، ج۲، ص۲۶۹.

و از بنی‌مالک تا به آخر جزء بطون قریش ظواهرند.

[۱۸] المسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق اسعد داغر، قم، دار الهجره، چاپ دوم، ۱۴۰۹، ج۲، ص۲۶۹.

دین مردم مکه

مردم مکه، همواره بر آیین ابراهیم (علیه‌السّلام) بودند تا این‌که از زمان عمرو بن لحی امیر خزاعی مکه بت‌پرستی در پیش گرفتند؛

[۱۹] کلبی، هشام بن محمد، الاصنام، تحقیق احمد زکی پاشا، قاهره، افست تهران، نشر نو، چاپ دوم، ۱۳۶۴ش، ص۸.

از آن پس دین ابراهیم (علیه‌السّلام) از میان غالب مردم مکه رخت بربست و از آن اثری جز در امور حج، چیزی باقی نماند.

بت‌های قریش

عزی، هبل، اساف، نائله و مناه از بتان معروف قریش به شمار می‌آمدند.
«عزّی» بزرگ‌ترین‌ بت‌شان بود؛ بدین جهت قریش را امت عزّی هم می‌خواندند؛ آنان عزی را زیارت می‌کردند و برایش هدیه می‌بردند و قربانی انجام می‌دادند و بدین وسیله بدان تقرب می‌جستند.

[۲۰] کلبی، هشام بن محمد، الاصنام، ص۲۷.

دیگر بت قریش، «هبل» نام داشت که با عقیق سرخ، به شکل انسان ساخته شده بود و بزرگ‌ترین بت درون کعبه به شمار می‌رفت.

[۲۱] کلبی، هشام بن محمد، الاصنام،، ص۲۷-۲۸.

اساف و نائله هم دو بت دیگر قریش بود که آن را می‌پرستیدند. این دو را که به صورت دو سنگ مسخ شده بودند پیشاپیش کعبه نهادند تا مردمان از آن پند بگیرند.

[۲۲] کلبی، هشام بن محمد، الاصنام، ص۲۹.

[۲۳] کلبی، هشام بن محمد، الاصنام، تحقیق احمد زکی پاشا، قاهره، افست تهران، نشر نو، چاپ دوم، ۱۳۶۴ش، ص۱۱۱.

[۲۴] ابن هشام حمیری، عبدالملک، السیره النبویه، ص۹۵.

مناه نیز از دیگر بتانی بود که علاوه بر دیگر اعراب، قریش نیز آن را بزرگ می‌داشتند.

[۲۵] کلبی، هشام بن محمد، الاصنام، ص۱۶.

بدعت‌گذاری قریش

تحمس (بدعت گذاری و نوآوری در دین) و ‌سخت‌گیری قریش در امر دین نیز از دیگر خصیصه‌های بارز دینی در مکه بر شمرده می‌شد از این‌رو به قریش «حمس» اطلاق می‌گردید.

[۲۶] ابن منیع، محمد بن سعد، طبقات الکبری، ج۱، ص۷۲.

[۲۷] یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب، تاریخ یعقوبی، بیروت، دارالصادر، چاپ دوم، ۱۹۸۸، ج۱، ص۲۵۶.

قریش رفته‌رفته شروع به بدعت‌گذاری کرده‌ وقوف در عرفه و انجام مراسم آن را با این‌که ‌می‌دانستند که از مشاعر دین ابراهیم (علیه‌السّلام) است، ترک کرده وقوف در آن را برای سایر اعراب، فرض و واجب کردند؛ می‌گفتند: «ما فرزندان ابراهیم هستیم و اهل حرم و خادمان کعبه و ساکنین آن؛ برای ما سزاوار نیست که از حرم خارج شویم و غیر حرم را به مانند حرم بزرگ بشماریم؛ چرا که این کار از حرمت و شان‌مان در نزد عرب می‌کاهد.»

[۲۸] ابن حبیب، محمد بن حبیب، المنمق فی اخبار قریش، تحقیق خورشید احمد فاروق، بیروت، عالم الکتب، چاپ اول، ۱۹۸۵، ص۱۲۷.

این بدعت‌گزاری‌ها بخصوص از زمانی‌که خداوند لشکر ابرهه را تار و مار کرد شدت گرفت؛ چرا که مقام کعبه و قریش بعد از این واقعه بیش از پیش در انظار عرب بالا رفت. اعراب می‌گفتند: «اینان (قریش) اهل الله هستند چه آنکه خداوند از ایشان دفاع نمود و دشمنانشان را نابود ساخت.»

[۲۹] ابن حبیب، محمد بن حبیب، المنمق فی اخبار قریش، تحقیق خورشید احمد فاروق، بیروت، عالم الکتب، چاپ اول، ۱۹۸۵، ص۱۲۷.

[۳۰] ابن هشام حمیری، عبدالملک، السیره النبویه، تحقیق مصطفی السقا و دیگران، بیروت، دارالمعرفه، بی‌تا، ج۱، ص۵۷.

آنان، ساکنان خارج از حرم را وادار می‌کردند که غذای خود را وارد حرم نکنند، بلکه باید از غذای اهل حرم استفاده کنند، در موقع طواف باید از لباس‌های مردم مکه، که لباس ملی و قومی بود بهره بگیرند، اگر هم کسی توانایی خریدش را نداشت می‌بایست برهنه طواف می‌کرد.

[۳۱] ابن هشام حمیری، عبدالملک، السیره النبویه، تحقیق مصطفی السقا و دیگران، بیروت، دارالمعرفه، بی‌تا، ج۱، ص۱۳۰.

[۳۲] ابن منیع، محمد بن سعد، طبقات الکبری، ج۱، ص۷۲.

[۳۳] یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب، تاریخ یعقوبی، بیروت، دارالصادر، چاپ دوم، ۱۹۸۸، ج۱، ص۲۵۷.

آن‌ها هنگام انجام دادن اعمال حج، غذای روغنی نمی‌پختند و شیری‌ اندوخته نمی‌کردند مو و ناخن نمی‌گرفتند و روغن استعمال نمی‌کردند و با زنان معاشرت نمی‌کردند و خود را خوشبو نمی‌کردند و گوشت می‌خوردند و در خانه‌ای از خانه‌های مکه داخل نمی‌شدند و در حال انجام مناسک حج در خیمه‌های چرمی ساکن می‌شدند.

[۳۴] یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب، تاریخ یعقوبی، بیروت، دارالصادر، چاپ دوم، ۱۹۸۸، ج۱، ص۲۵۶.

[۳۵] ابن حبیب، محمد بن حبیب، المنمق فی اخبار قریش، تحقیق خورشید احمد فاروق، بیروت، عالم الکتب، چاپ اول، ۱۹۸۵، ص۱۲۸- ۱۲۹.

[۳۶] ابن منیع، محمد بن سعد، طبقات الکبری، تحقیق محمد عبدالقادر عطاء، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۹۹۰، ج۱، ص۵۹.

خداپرستان مکه

با این حال، مکه از خداپرستانی که از پرستش بتان سرباز زده بودند حنیفی یا نصرانی شده بودند، خالی نبود در بین قریش و بویژه در طایفه بنی‌هاشم آیین حنیف ابراهیم (علیه‌السّلام) پیروانی داشته است. ورقه بن نوفل بن اسد از جمله کسانی بود که از پرستش بتان سرباز زده آیین مسیحیت اختیار کرده بود.

[۳۷] ابن قتیبه، عبدالله‌ بن مسلم، المعارف، تحق