توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مکتب فقهی غایت‌گرا ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مکتب فقهی غایت‌گرا ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مکتب فقهی غایت‌گرا ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل مکتب فقهی غایت‌گرا ۵۲ اسلاید در PowerPoint

پاورپوینت کامل مکتب فقهی غایت‌گرا ۵۲ اسلاید در PowerPoint و به تعبیری رایج‌تر فقه مقاصدی، به دلیل دور بودن از بحث‌های جدی و دقیق، زوایای ناشناخته بسیاری دارد.

فهرست مندرجات

۱ – سر سلسله
۲ – محتوای دو کتاب موافقات و اعتصام
۳ – نقد ثبوتی و نقد اثباتی
۴ – شناسایی رویکردهای کلان فقهی
۴.۱ – سوال
۴.۱.۱ – منابع و مصادر تفکر مقاصدگرایان
۴.۱.۲ – فقه مقاصدی
۵ – نشانه‌های مکتب مقاصدگرا از یک تفکر نظام‌مند
۵.۱ – تفسیر
۵.۲ – مشکل چندگانگی منابع
۵.۳ – مشکل یکپارچگی مقاصد و غایت انگاری
۵.۳.۱ – اصلی‌ترین نتایج مقاصدمحوری
۵.۴ – مشکل پیچیدگی‌های روش
۶ – رابطه عقل و نقل در مکتب مقاصدگرا
۶.۱ – موقعیت عقل در اندیشه مقاصدگرایی
۶.۲ – موقعیت نقل در اندیشه مقاصدگرایی
۷ – نتیجه
۸ – منبع

سر سلسله

شاطبی سرسلسله جنبان فقه غایت‌گراست. او اندیشه‌های خود را در دو کتاب موافقات و اعتصام توضیح داده است.

محتوای دو کتاب موافقات و اعتصام

این کتاب به رغم برخورداری از مباحث پیچیده اصولی به صورت جدی و برجسته در کنار دیگر کتب اصلی دانش اصولی جای نگرفته است. ادبیات متفاوت آن با روش‌های شناخته شده اصولی کاملاً فرق دارد. نگاه‌های اصولی مورد نظر او دریچه‌هایی را می‌گشاید که به هیچ روی در قالب مفهوم سنتی اصول نمی‌گنجد. گویا به همین دلیل، کتاب موافقات به صورت گسترده‌ای قرن‌ها مهجور مانده و به بخشی از کتب رسمی دانش اصول بدل نگردیده است. در عین حال، این کتاب دست آوردهایی درخور توجه و بحث دارد. هرچند در گذشته عموم اصول شناسان به کتاب موافقات توجه جدی نکرده‌اند، همیشه جایگاهی مشخص در طول تاریخ و درازنای اصولی داشته است. البته تازگی نشانه‌هایی از توجه و رویکرد نسبتاً گسترده به این کتاب در مجامع علمی اهل سنت بروز یافته است.

نقد ثبوتی و نقد اثباتی

نقد ثبوتی به کلیت و انتظام دیدگاه (مقاصدالشریعه) گرایان و میزان توانایی ذاتی آن نظر می‌کند و در نقد اثباتی سخن در این است که آیا این مکتب بر فرض برخوردار بودن از انسجام و خالی بودن از اشکال‌های درونی حجیت دارد یا نه. نقد عمیق و جدی اصولیان شیعه به متوقف سازی استنباط بر مقاصد به صورت موجبه کلیه، نقدی اثباتی است که همچنان پابرجاست و مقاصدی‌ها تا به آن پاسخ علمی و قانع کننده ندهند، ادعایشان از دیدگاه امامیه، لباس اعتبار بر تن نمی‌پوشد و همچنان اندیشه‌ای متزلزل می‌نماید.
این نوشتار به نقد و تحلیل ثبوتی می‌پردازد و می‌کوشد این مطالعه را پی‌گیرد که آیا تفکرم (قاصدانگار) با قطع نظر از این‌که دلیلی بر حجیت دارد یا نه، تا چه پایه از انسجام و توانایی و تا چه اندازه با نقص روبه روست. البته اگر مقاصدگرایی از این تحلیل منسجم و سالم برون آمد، نوبت به مرحله اثبات می‌رسد که نوشتاری دیگر می‌طلبد.

شناسایی رویکردهای کلان فقهی

هنگامی که سخن از شناسایی رویکردهای کلان فقهی (و به تعبیر دیگر مکاتب فقهی) به میان می‌آید، دو پرسش اصلی پیش و بیش از هر مسئله دیگر فراروی قرار خواهد گرفت:

سوال

یکم. منابع معتبر در استنباط آن‌ها کدام هستند؟
دوم. مراجعه و بازگشت به این منابع چگونه و در چه میزان یا شرایطی انجام می‌پذیرد؟
پرسش نخست پی جوی شناخت منابع معتبر در استنباط و مصادر اصلی یا سرچشمه‌های اولیه در رویکرد مقاصدگرایی است و پرسش دوم نیز می‌کوشد تا شیوه تعامل این منابع با یکدیگر، میزان و معیار رجوع به هر منبع در موقعیت‌های مختلف و از همه مهم‌تر چگونگی این مراجعه را توضیح دهد.
پاسخ به این دو پرسش از منظر مقاصدگرایان در زیر می‌آید:

منابع و مصادر تفکر مقاصدگرایان

مطالعه متون اصولی و بازتاب‌های آن بر (فقه مقاصد الشریعه محور) نشان می‌دهد که مقاصدگرایان، کتاب، سنت، عقل، عادت و عرف را از منابع معتبر می‌شمرند. جالب توجه آن‌که در میان آن منابع عقل سهم مهمی بر دوش می‌کشد.
دیگر آنکه قرآن از نقشی برجسته و جالب توجه در شمار دیگر منابع برخوردار است. بازگشت‌های پیاپی و مکرر مقاصدگرایان به قرآن به منظور (کشف ویژه‌ای) صورت می‌گیرد. وجود همین منظور ویژه، مراجعات مقاصدگرایان به کتاب را دارای وجوهی متفاوت و گاه بسیار ارزش مند ساخته است. آنها هنگام مراجعه به کتاب می‌کوشند به شناخت مقاصد شرعی ره یابند. این مراجعه هدفمند و پرسش محور به کتاب سبب شده است تا مجموعه متون مقاصدگرایان در ارتباط با قرآن ـ برخلاف برخی دیگر از فرق اهل سنت از جمله ظاهرگرایان که آن‌ها نیز بسیار پرتعداد به قرآن رجوع کرده‌اند ـ خصلتی علمی‌تر از دیگر تلاش‌های قرآن محور برجای نهد. کتاب‌های شاطبی (عمدتاً موافقیت و در مواردی بسیار نیز اعتصام) و کتاب ابن عاشور (که پیرامون مقاصدالشریعه نگارش شده) به روشنی روش‌مندی خاص این افراد را در رجوع به قرآن نشان می‌دهد؛ رجوعی که علقه اصلی خود را در اصطیاد و کشف مقاصد شرعی از دل آیات قرآن قرار داده است.

فقه مقاصدی

همچنان که پیش‌تر نیز توضیح داده شد، پرسش از چگونگی رجوع به منابع همچون پرسش از منابع، از نخستین گام‌هایی است که برای شناخت مکتب اصولی باید برداشت. شاید در بسیاری از مکاتب اصولی، دادن پاسخی دقیق به پرسش اوّل (منابع معتبر در تفکر اصولی آن‌ها کدام هستند؟) سهم اصلی شناسایی آن مکتب را بر عهده گیرد، ولی در مقابل برخی از مکاتب اصولی تنها هنگامی شناخته می‌شوند که به پرسش دوم (چگونگی رجوع به منابع) به صورت دقیق و روشن پاسخ داده شود. به هر میزان که یک مکتب از نظام‌مندی سود ببرد و با آن عجین شده باشد، یافتن پاسخی برای پرسش دوم (پرسش از چگونگی رجوع به منابع در آن) حیاتی‌تر می‌گردد. بی‌گمان در این میان مقاصدگرایی از جمله برجسته‌ترین نمونه‌های نظام‌مندی اصولی است.
این بحث در دو محور می‌آید:

نشانه‌های مکتب مقاصدگرا از یک تفکر نظام‌مند

محور اول: نشانه‌های مکتب مقاصدگرا از یک تفکر نظام‌مند
چهار نشانه در این زمینه به نظر می‌آید:

تفسیر

شناسایی مقاصد از دل منابع نمی‌تواند تابع الگویی بسیط و تنها به صورت رفت و برگشت باشد. هنگامی که هدف اصلی خود را در مراجعه به منابع، دست یابی به مقاصد نهفته در ورای گزاره‌های آن‌ها قرار می‌دهیم، عملاً در میدان پیچیده و پررمز و راز تفسیر و رازگشایی پا نهاده‌ایم. در چنین فرایندهایی تعیین شیوه رجوع معتبر به متن، میزان درگیری با متن، تشخیص لایه‌های آن و اولویت‌بندی منابع از جمله وظایف جدیدی هستند که پیش روی ما سر برخواهند داشت.
بی گمان پاسخ دادن به این وظایف تنها در قالب مطالعه‌ای نظام‌مند و مبتنی بر ذهنیتی نظام‌گرا عملی خواهد شد. این ادعایی بزرگ است که مقاصدگرایان از عهده تعیین چنین نظام‌هایی به صورت کامل و یا حتی درخور توجه برآمده‌اند و باید به صورت علمی به آن پرداخت. حتی کمتر از این، طرح ادعایی مبنی بر این‌که مقاصدگرایان به درستی از پیچیدگی‌های شیوه‌ای که اختیار کرده‌اند باخبر بوده‌اند و از چالش‌های پیش رویشان اطلاع داشته‌اند نیز نمی‌تواند به راحتی پذیرفته شود، ولی حتی اگر هر دو این دعاوی را رد کنیم، باز نمی‌توانیم منکر آن باشیم که حرکت آن‌ها به سمت فقهی مقصد محور خواه و ناخواه ذهنیت نظام محور را برایشان ایجاد کرده است، هرچند در مورد میزان توفیق یابی این ذهنیت همچنان جای بحث وجود دارد.

مشکل چندگانگی منابع

حرکت از سمت منابع به سوی مقاصد تابع الگویی ارزش گذارانه باید باشد. اینکه به کدام منبع باید بیشتری وقعی نهاد وهریک را باید در کجا به کار گرفت، تنها در قالب یک نظام فکری جای توضیح دارد. در واقع تنها یک نظام است که می‌تواند از چندگانگی میان منابع به نفع تعیین مقاصد سود ببرد و سهم و نقش هریک را معین کند، در غیر این صورت چندگانگی منابع یا ما را در دست‌یابی به مقاصد ناکام می‌گذارد و یا روشی دل بخواهانه و ناموجه را در دست‌یابی به این مقاصد سبب می‌شود. از آن‌جا که هیچ‌یک از این دو وضعیت در اندیشه مقاصدگرایی نشانه‌ای برای اثبات به همراه ندارد، باید ادعا کرد که مقاصدگرایان دارای تفکری ن