توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مقام صبر ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مقام صبر ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مقام صبر ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل مقام صبر ۵۹ اسلاید در PowerPoint

صبر ، از مقامات عرفانی، به معنای شکیبایی و بردباری برای خدا است.

فهرست مندرجات

۱ – معنای لغوی
۲ – از منظر عرفا
۲.۱ – اساس صبر
۲.۲ – دیدگاه غزالی
۳ – اقسام
۳.۱ – از دیدگاه آملی
۴ – مراتب
۵ – مراتب صابران
۶ – جایگاه‌عرفانی
۷ – رابطه صبر و شکر
۸ – آداب
۹ – منابع:
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

معنای لغوی

صبر در لغت به معنای حبس است، یعنی نگه‌داشتن و بازداشتن از چیزی

[۱] ابن‌ منظور، لسان العرب، ج۷، ص۲۷۵.

و برخی آن را به شکیبایی و خودداری از شکایت نیز معنا کرده‌اند

[۲] خلیل‌ بن احمد فراهیدی، العین، ج۷، ص۱۱۵، چاپ مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی، قم ۱۴۱۰.

[۳] اسماعیل ابن ‌حمّاد الجوهری، الصحاح اللغه، ص۵۷۸،چاپ خلیل مأمون شیحا، ‌ بیروت ۱۴۲۸/ ۲۰۰۷.

[۴] ابوجعفر احمد بن علی ‌بن محمدالمقری بیهقی، تاج‌المصادر، ج۱، ص۱۲۳، ج۱، چاپ هدی عالم زاده، تهران ۱۳۶۶ش.

صبر از نظر لغوی (با قدری تفاوت) به واژ حلم نزدیک است.

[۵] ابن‌ منظور، لسان العرب،ج۷،ص۲۷۵.

از منظر عرفا

عرفا، با استناد به آیات و روایات، تعاریف گوناگونی از صبر کرده‌اند، از جمله: نگه‌داشتن نفس از شکایت به غیر خدا

[۶] محیی‌الدین ابن ‌عربی، الفتوحات المکیه، ج۲، ص۲۰۶، بیروت، (بی‌تا).

[۷] کمال‌الدین عبدالرزاق کاشانی، شرح منازل‌السائرین، ص۱۹۵،چاپ محسن بیدارفر، قم ۱۳۷۲ش/ ۱۴۱۳ .

و بازداشتن نفس از مکروهات و مناهی .

[۸] عبدالکریم بن هوازن القشیری، تفسیر القشیری (لطایف الاشارات)،ج۵، ص۲۷۷، چاپ سعید قطیفه، ۱۴۲۵/ ۲۰۰۴.

[۹] عزالدین محمود کاشانی، مصباح‌الهدایه و مفتاح‌الکفایه، ج۱، ص۲۶۳، چاپ عفت کرباسی و محمدرضا برزگر خالقی، تهران ۱۳۸۲ش.

[۱۰] اسماعیل حقی البروسوی، تفسیر روح‌البیان، ج۲، ص۱۱،بیروت ۱۴۰۵/ ۱۹۸۵.

برخی از عرفا

[۱۱] ابوبکر محمد کلابادی، کتاب التعرف، ج۱، ص۹۴، چاپ محمدجواد شریعت، تهران ۱۳۷۱ش.

[۱۲] اسماعیل ابن‌ محمد مستملی بخاری، شرح التعرف لمذهب التصوف، ج۳، ص۱۲۲۸، چاپ محمد روشن، تهران ۱۳۶۵ش.

[۱۳] عبدالقادر بن عبدالله السهروردی، عوارف المعارف، ص۴۹۱،بیروت‌ ۱۴۰۳/ ۱۹۸۳.

صبر را انتظار گشایش کار از خدا دانسته‌اند. در مقابل، برخی دیگر

[۱۴] عبدالقادر بن عبدالله السهروردی، عوارف المعارف،ص۴۹۱ ،بیروت‌ ۱۴۰۳/ ۱۹۸۳.

[۱۵] عزالدین محمود کاشانی، مصباح‌الهدایه و مفتاح‌الکفایه، ج۱، ص۳۸۲، چاپ عفت کرباسی و محمدرضا برزگر خالقی، تهران ۱۳۸۲ش.

صبر را «صبر بر صبر» دانسته‌اند نه انتظار گشایش، یعنی در بلا صابر بودن و بلا را ندیدن و در صبر صابر بودن و صبر را ندیدن.

[۱۶] اسماعیل ابن ‌محمد مستملی بخاری، شرح التعرف لمذهب التصوف، ج۳، ص۱۲۲۸، چاپ محمد روشن، ج۳، تهران ۱۳۶۵ش.

اساس صبر

با توجه به این معانی، دو مؤلف مهم اساس صبر را تشکیل می‌دهد: حبس نفس و ترک شکایت ؛ اما عرفا غالباً شکایت نزد خدا بردن را منافی صبر ندانسته‌اند. ابن‌ عربی

[۱۷] اسماعیل ابن‌ محمد مستملی بخاری، شرح التعرف لمذهب التصوف، ج۳، ص۱۲۲۸، چاپ محمد روشن، تهران ۱۳۶۵ش.

و عبدالرزاق کاشانی

[۱۸] کمال‌الدین عبدالرزاق کاشانی، شرح منازل‌السائرین،ص۱۹۵ چاپ محسن بیدارفر، قم ۱۳۷۲ش/ ۱۴۱۳ .

صبر را ترک شکایت به غیر خدا دانسته‌اند. دیگرانی نیزدو آیه را شاهدی بر این تلقی به شمار آورده‌اند: آی ۸۶ سور یوسف (قال انّما أشکوا بَثّی و حُزْنی الی الله…، من شکایت غم و اندوه خود را پیش خدا می‌برم…) وآی ۸۳ سور انبیاء (و أیّوبَ اذ نادی رَبَّهُ أنّی مَسَّنیَ الضُّرُ…، ‌ و ایوب هنگامی که پروردگارش را ندا داد که به من آسیبی رسیده‌است) .

[۱۹] کمال‌الدین عبدالرزاق کاشانی، شرح منازل‌السائرین، ص۱۹۶،چاپ محسن بیدارفر، قم ۱۳۷۲ش/ ۱۴۱۳.

[۲۰] علی‌ ابن‌ محمدالشریف الجرجانی، التعریفات، ص۱۳۶،چاپ گوستاو فلوگل، بیروت، ۱۹۸۵.

دیدگاه غزالی

غزالی ،

[۲۱] ابی‌حامد محمد ابن‌ محمد غزالی، احیاء علوم‌الدین، ج۴، ص۲۵۴۸-۲۵۴۹، چاپ محمد وهبی سلیمان و اسامه عموره، دمشق ۱۴۲۷/ ۲۰۰۶.

در تحلیل خود از مفهوم صبر، ابتدا در بیان تمایز انسان و حیوان ، از دو انگیزه (باعث) به نام‌های انگیز دین و انگیز هوی ( عقل و نفس) نام برده که به گفت او همیشه بین آن‌ها، جنگ برپاست و میدان این کارزار نیز قلب است. صبر عبارت است از ثبات‌ انگیز دین در برابر انگیز شهوت . لذا، از نظر غزالی ترک کارهایی که به سوی آن‌ها تمایل داریم ثمره‌اش حالتی است که آن را صبر می‌نامند. وی صبر را ثمر یقین و آن را ذو مراتب دانسته به‌طوری که هرچه یقین بیش‌تر باشد صبر بیش‌تر است.

اقسام

در برخی منابع عرفانی اقسامی برای صبر ذکر شده‌است. در یک تقسیم‌بندی، برای صبر دو نوع ِ جسمانی و نفسانی قائل شده‌اند.

[۲۲] ابی‌حامد محمد ابن‌ محمد غزالی، احیاء علوم‌الدین، ج۴، ص۲۵۵۴-۲۵۵۵، چاپ محمد وهبی سلیمان و اسامه عموره، دمشق ۱۴۲۷/ ۲۰۰۶.

[۲۳] احمد ابن ‌عبدالرحمن ابن ‌قدامه مقدسی، مختصر منهاج‌القاصدین، ج۱، ص۲۵۵، چاپ عبدالله الیثی الانصاری، بیروت ۱۴۱۹/ ۱۳۷۷ش.

صبر جسمانی تحمل رنج‌های بدنی و بیماری است.
صبر نفسانی خودداری از کارهایی است که نفس به انجام دادن آن‌ها تمایل دارد که براساس نوع عمل ، عفت ، صبر، ضبط نفس ، شجاعت ، حلم ، سعه صدر ، کتمان سرّ و زهد و قناعت نامیده می‌شوند.
در آی ۱۷۷ سور بقره (والصّابرینَ فی البَأساءِ والضَّراءِ و حِیَن البَأسِ، بردباران در پریشان حالی و درماندگی و بیماری و در هنگام جنگ) به بخشی از این اقسام اشاره شده‌است.

از دیدگاه آملی

آملی

[۲۴] محمود آملی، نفایس الفنون فی عرایس العیون، ج۲، ص۲۰-۲۱،تهران ۱۳۷۹ق.

کوشیده‌است از اقسام صبر که در آثار پیشینیان آمده‌است

[۲۵] عبدالکریم بن هوازن القشیری، رساله قشیریه،ص۱۸۶ ،چاپ معروف زریو و علی عبدالحمید بلطه‌چی، بیروت ‌۱۴۰۸/ ۱۹۸۸ .

[۲۶] ابی‌حامد محمد ابن‌ محمد غزالی، احیاء علوم‌الدین، ج۴، ص۲۵۸۰، چاپ محمد وهبی سلیمان و اسامه عموره، دمشق ۱۴۲۷/ ۲۰۰۶.

[۲۷] محیی‌الدین ابن‌ عربی، الفتوحات المکیه، ج۲، ص۲۰۷، بیروت، (بی‌تا).

شرحی روشن عرضه کند.
صبر فی‌الله، صبر بر انجام دادن فرایض یا بر بلا و مصیبت و فقر یا نعمت و عافیت است.
صبرلله، صبر بر دوام تصفی نیت و اخلاص آن از شایبه‌های نفسانی است.
صبر علی‌الله، صبر بر دوام مراقبت و ذکر حق است. صبر عن الله – که برخی از عرفا

[۲۸] ابی‌نصر عبدالله ابن‌ علی سرّاج طوسی، اللمع فی التصوف، ج۱، ص۵۰، چاپ نیکلسون، لیدن ۱۹۱۴.

[۲۹] ابی‌حامد محمد ابن‌ محمد غزالی، احیاء علوم‌الدین، ج۴، ص۲۵۸۰، چاپ محمد وهبی سلیمان و اسامه عموره، دمشق ۱۴۲۷/ ۲۰۰۶.

[۳۰] عبدالقادر بن عبدالله السهروردی، عوارف المعارف، ص۴۹۲،بیروت‌ ۱۴۰۳/ ۱۹۸۳.

آن را سخت‌ترین صبر خوانده‌اند – صبر بر دوام محاضره و مکاشفه است.
و صبر مع‌الله، صبری است که عارف هنگام مشاهد جمال حضرت حق ، از روی ادب و فروتنی ، دیده‌اش را به زیر می‌افکند.
در نظر سهروردی

[۳۱] عبدالقادر بن عبدالله السهروردی، عوارف المعارف،ص۴۹۲،بیروت‌ ۱۴۰۳/ ۱۹۸۳.

صبر عن الله خاص‌ترینِ مقام مشاهده‌است و آن وقتی است که حیای بنده و عظمت مقام خدا مانع از شهود حق می‌شود. لذا، صبر بر این حجاب بسیار سخت است.

[۳۲] عبدالکریم بن هوازن القشیری، رساله قشیریه،ص۱۸۶، چاپ معروف زریو و علی عبدالحمید بلطه‌چی، بیروت ‌۱۴۰۸/ ۱۹۸۸.

[۳۳] عبدالکریم بن هوازن القشیری، رساله قشیریه، ص۱۸۳،چاپ معروف زریو و علی عبدالحمید بلطه‌چی، بیروت ‌۱۴۰۸/ ۱۹۸۸.

[۳۴] عبدالقادر الجیلانی الحسنی، الغنیه لطالبی طریق الحق،ص۶۰۴، قاهره ۱۴۲۷/ ۲۰۰۶.

[۳۵] کمال‌الدین عبدالرزاق کاشانی، شرح منازل‌السائرین،ص۱۹۶،چاپ محسن بیدارفر، قم ۱۳۷۲ش/ ۱۴۱۳.

مراتب

عرفا وجوه و مراتبی نیز برای صبر قائل شده‌اند. خواجه

[۳۶] عبدالله انصاری هروی، منازل‌السائرین، ص۳۸-۳۹،چاپ دبورکی، قاهره ۱۹۶۲.

مراتب صبر را، به ترتیب مقام، چنین دانسته‌است: صبر از معصیت ، صبر بر طاعت ، و صبر در بلا (مصیبت). اما مکی ،

[۳۷] ابی‌طالب مکی، ‌ قوت‌القلوب فی معامله المحبوب و وصف طریق المرید الی مقام التوحید، ج۱، ص۱۹۹،بیروت، (بی‌تا).

از قول قدمای صوفیه ، صبر از معصیت را برتر دانسته‌است. برخی

[۳۸] احمد ابن‌ عبدالرحمن ابن ‌قدامه مقدسی، مختصر منهاج‌القاصدین، ج۱، ص۲۵۷، چاپ عبدالله الیثی الانصاری، بیروت ۱۴۱۹/ ۱۳۷۷ش.

[۳۹] اسماعیل حقی البروسوی، تفسیر روح‌البیان، ج۲،ص۱۱،بیروت ۱۴۰۵/ ۱۹۸۵.

با استناد به حدیثی از پیامبراکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم، به این درجات اشاره کرده‌اند. عموماً درتفاسیر عرفانی

[۴۰] عبدالکریم بن هوازن القشیری، تفسیر القشیری (لطایف الاشارات)، ج۱، ص۲۹۵،چاپ سعید قطیفه، ۱۴۲۵/ ۲۰۰۴.

[۴۱] اسماعیل حقی البروسوی، تفسیر روح‌البیان، ج۲،ص۱۵۷،بیروت ۱۴۰۵/ ۱۹۸۵.

، آی ۲۰۰ سور آل‌عمران (یا ایها الذین آمنوا اصبروا و صابروا و رابطوا…، ای کسانی که ایمان آورده‌اید صبر کنید و دیگران را به صبر فراخوانید و مرزها را نگهبانی کنید) شاهدی بر درجات صبر آورده شده‌است. بر این اساس، به ترتیب، صبر، مصابره و مرابطه از درجات صبر هستند و گفته شده که صبر فروتر از مصابره و مصابره فروتر از مرابطه‌است

[۴۲] عبدالکریم بن هوازن القشیری، رساله قش