توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مفهوم ادب ۸۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مفهوم ادب ۸۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مفهوم ادب ۸۲ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل مفهوم ادب ۸۲ اسلاید در PowerPoint

ادب خود نگه‌داری از نکوهیده‌ها و پای‌بندی به نیکی‌های کرداری و گفتاری می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ – معنا
۲ – کاربرد قرآنی
۳ – ادب حضور در مکان‌های مقدّس
۴ – ادب برخورد با اولیای الهی
۵ – ادب برخورد با پدر و مادر
۶ – ادب پدر در برابر فرزند
۷ – ادب شاگرد در برابر استاد
۸ – ادب ورود به خانه دیگران
۹ – ادب سلام
۱۰ – ادب ضیافت
۱۱ – ادب نشستن در مجالس عمومی
۱۲ – ادب برخورد با سفیهان و نادانان
۱۳ – ادب انفاق و برخورد با فقیران
۱۴ – ادب برخورد با مخالفان عقیدتی
۱۵ – ادب برخورد با خطاکار
۱۶ – ادب نامه‌نگاری
۱۷ – ادب برخورد زنان با مردانِ نامحرم
۱۸ – ادب در امور جنسی
۱۹ – ادب برخورد بامالیات‌دهندگان
۲۰ – ادب راه رفتن
۲۱ – فهرست منابع
۲۲ – پانویس
۲۳ – منبع

معنا

اَدَب، مصدر ثلاثی مجرّد از باب فَعُلَ یفعُلُ و جمع آن، آداب است.

[۱] لسان‌العرب، ج‌۱، ص‌۲۰۶.

[۲] المصباح، ص‌۹.

اصل این واژه (أ‌د‌ب) به‌معنای دعا (فرا خواندن) بوده

[۳] لسان‌العرب، ج‌۱، ص‌۹۳.

و اَدْب به‌معنای دعوت، و جمع کردن مردم بر سر سفره خود

[۴] مقاییس‌اللغه، ج‌۱، ص‌۷۴.

نیز از همین ریشه است. مفهوم متعارف اَدَب نیز با معنای لغوی آن ارتباط دارد. گویا، ادب سفره‌ای از نیکی‌ها است که مردم بر گرد آن جمع می‌شوند و همگان آن را نیکو می‌شمارند.

[۵] مقاییس‌اللغه، ج‌۱، ص‌۷۴.

این واژه در فارسی، با کلمات متعدّد دیگری مانند فرهنگ ، هنر ، خم و چم، حُسن معاشرت ، حُسن محضر، طور پسندیده، حرمت، پاس و‌… ‌، پیوند معنایی دارد.

[۶] لغت‌نامه، ج‌۱، ص‌۱۳۱۳.

تعاریف متعدّدی ازاینواژه درفرهنگ‌نامه‌های فارسی ارائه شده که در عمده آن‌ها، به عناصری مانند:نیکی احوال و رفتار

[۷] لغت‌نامه، ج‌۱، ص‌۱۳۱۳.

پسندیده و شایسته‌بودن

[۸] لغت‌نامه، ج‌۱، ص‌۱۳۱۳.

و حُسن معاشرت و رعایت حرمت اشخاص

[۹] فرهنگ فارسی، ص‌۱۷۸.

توجّه شده است.

کاربرد قرآنی

واژه اَدَب در قرآن به‌کار نرفته؛ ولی در آیات فراوانی، به مفهوم آن‌که مجموعه گسترده‌ای از روابط فردی و اجتماعی را دربرمی‌گیرد، اشاره شده‌است.
در این مقاله، از پرداختن به حوزه‌های خاص مانند آداب عبادت ، آداب توبه ، آداب جنگ ، آداب تجارت و‌… پرهیز، و به بحث از آداب عمومی بسنده می‌شود؛ مانند:آداب حضور در مکان‌های مقدّس،

[۱۰] احزاب/سوره۳۳، آیه۵۳.

برخورد با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم)،

[۱۱] حجرات/سوره۴۹، آیه۲‌۴.

برخورد با پدر و مادر ،

[۱۲] اسراء/سوره۱۷، آیه۲۳‌۲۴.

برخورد پدر با فرزند،

[۱۳] صافات/سوره۳۷، آیه۱۰۲.

ورود به خانه دیگران،

[۱۴] نور/سوره۲۴، آیه۲۷‌۲۸.

مهمانی،

[۱۵] ذاریات/سوره۵۱، آیه۲۴‌-۲۶.

[۱۶] احزاب/سوره۳۳، آیه۵۳.

جای دادن به دیگران در مجالس،

[۱۷] مجادله/سوره۵۸، آیه۱۱.

برخورد با نادانان،

[۱۸] فرقان/سوره۲۵، آیه۶۳.

[۱۹] فرقان/سوره۲۵، آیه۷۲.

[۲۰] نساء/سوره۴، آیه۵.

انفاق ،

[۲۱] بقره/سوره۲، آیه۲۶۲.

[۲۲] فرقان/سوره۲۵، آیه۶۷.

سلام کردن ،

[۲۳] نور/سوره۲۴، آیه۲۷.

[۲۴] نور/سوره۲۴، آیه۶۱.

[۲۵] ذاریات/سوره۵۱، آیه۲۴‌۲۵.

برخورد با مخالفان عقیدتی،

[۲۶] انعام/سوره۶، آیه۱۰۸.

[۲۷] نحل/سوره۱۶، آیه۱۲۵.

به‌کار بردن الفاظ کنایی در مسائل جنسی،

[۲۸] بقره/سوره۲، آیه۱۸۷.

ورود به خلوت زن و شوهر،

[۲۹] نور/سوره۲۴، آیه۵۸‌۵۹.

نامه‌نگاری،

[۳۰] نمل/سوره۲۷، آیه۳۰‌۳۱.

برخورد با مالیات‌دهندگان،

[۳۱] توبه/سوره۹، آیه۱۰۳.

راه رفتن،

[۳۲] لقمان/سوره۳۱، آیه۱۸‌۱۹.

برخورد با خطاکاران،

[۳۳] یوسف/سوره۱۲، آیه۹۲.

[۳۴] یوسف/سوره۱۲، آیه۹۸.

[۳۵] یوسف/سوره۱۲، آیه۱۰۰.

ادب شاگرد در برابر استاد

[۳۶] کهف/سوره۱۸، آیه۶۶‌۶۹.

و ادب برخورد با مرد نامحرم.

[۳۷] احزاب/سوره۳۳، آیه۳۲.

ادب حضور در مکان‌های مقدّس

یکی از آداب مورد توجّه قرآن، ادب حضور در مکان‌هایی است که نوعی تقدّس دارند. این مکان‌ها یا همانند مساجد و معابد از آغاز، مکانی مقدّس در نظر گرفته شده‌اند؛ چنان‌که خداوند به موسی (علیه‌السلام) فرمان می‌دهد هنگام حضور در سرزمین مقدّس «طُوی» کفش‌ها را درآورده، پای برهنه باشد:«فَاخلَع نَعلَیک اِنَّک بِالوادِ المُقَدَّسِ طُوًی»

[۳۸] طه/سوره۲۰، آیه۱۲.

یا به واسطه حضور اولیای خاصّ الهی مانند پیامبران، قداست یافته‌اند؛ چنان‌که افراد با ایمان موظّف‌اند هنگام حضور درخانه‌های پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) ادب را رعایت کرده، با اجازه وارد شوند:«یاَیهَا الَّذینَ ءامَنوا لاتَدخُلوا بُیوتَ النَّبیِّ اِلاّ اَن یؤذَنَ لَکم‌…».

[۳۹] احزاب/سوره۳۳، آیه۵۳.

رعایت این ادب پس از رحلت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) نیز نیکو شمرده شده است؛ چنان‌که در جوامع حدیثی شیعه، خواندن اذن دخول از آداب زیارت حضرت به‌شمار می‌رود

[۴۰] بحارالانوار، ج‌۹۷، ص‌۱۶۰.

و رعایت این ادب هنگام حضور در مرقدهای مطهر امامان (علیهم‌السلام) نیز سفارش شده است.

[۴۱] بحارالانوار، ج‌۹۷، ص‌۲۱۱.

ادب برخورد با اولیای الهی

خداوند در قرآن به مؤمنان فرمان می‌دهد هنگام سخن گفتن با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم)، صدای خود را بلند نکنند:«یاَیهَا الَّذینَ ءامَنوا لاتَرفَعوا اَصوتَکم فَوقَ صَوتِ النَّبیِّ ولا تَجهَروا لَهُ بِالقَولِ‌…».

[۴۲] حجرات/سوره۴۹، آیه۲.

افزون بر این سخن گفتن آرام و مؤدّبانه با حضرت، نشانه پرهیزکاری دانسته شده:«اِنَّ الَّذینَ یغُضّونَ اَصوتَهُم عِندَ رَسولِ اللّهِ اُولئِک الَّذینَ امتَحَنَ اللّهُ قُلوبَهُم لِلتَّقوی‌…»

[۴۳] حجرات/سوره۴۹، آیه۳.

و کسانی‌که بدون رعایت حرمت پیامبر، وی را از فراسوی حجره‌ها (از‌درون خانه‌های خود) صدا می‌زنند، افرادی نابخرد و نادان شمرده شده‌اند:«اِنَّ الَّذینَ ینادونَک مِن وراءِ الحُجُرتِ اَکثَرُهُم لایعقِلون»،

[۴۴] حجرات/سوره۴۹، آیه۴.

«لاتَجعَلوا دُعاءَ الرَّسولِ بَینَکم کدُعاءِ بَعضِکم بَعضًا».

[۴۵] نور/سوره۲۴، آیه۶۳.

(‌بنابراین‌که اضافه «دعا» به «رسول»، اضافه مصدر به مفعول باشد) لزوم رعایت ادب و نگه‌داری حرمت حضرت هنگام صدا زدن او را بیان می‌کند.

[۴۶] راهنما، ج‌۱۲، ص‌۳۵۵.

در قرآن کریم ، رعایت این ادب در برابر دیگران نیز سفارش شده است:«…واغضُض مِن صَوتِک‌…».

[۴۷] لقمان/سوره۳۱، آیه۱۹.

ادب برخورد با پدر و مادر

یکی از مهم‌ترین آدابی که اسلام بر آن تأکید فراوان دارد، ادب برخورد با پدر و مادر است. در آیاتی از قرآن کریم به این مسأله اشاره شده؛ از‌جمله سفارش خداوند به گفتار کریمانه با والدین و لزوم پرهیز از تندخویی با آنان است:«وقَضی رَبُّک اَلاّ تَعبُدوا اِلاّ اِیاهُ وبِالولِدَینِ اِحسنًا اِمّا یبلُغَنَّ عِندَک الکبَرَ اَحَدُهُما اَو کلاهُما فَلاتَقُل لَهُما اُفّ و لاتَنهَرهُما وقُل لَهُما قَولاً کریما _ واخفِض لَهُما جَناحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحمَهِ‌…».

[۴۸] اسراء/سوره۱۷، آیه۲۳‌۲۴.

برخی مفسّران، مقصود از گفتار کریمانه را نخواندن آن‌ها به اسم دانسته‌اند.

[۴۹] الدرالمنثور، ج‌۵، ص‌۲۵۹.

نمونه‌ای از این ادب، برخورد مؤدّبانه یوسف (علیه‌السلام) با پدر و مادرش، هنگام دیدار در مصر است. یوسف به استقبال آنان شتافت و آن دو را بر روی تخت خود نشاند:«رَفَعَ اَبَوَیهِ عَلَی العَرشِ‌…»

[۵۰] یوسف/سوره۱۲، آیه۱۰۰.

برخورد مؤدّبانه اسماعیل (علیه‌السلام) با پدرش ابراهیم (علیه‌السلام) در مواجهه با پیشنهاد ذبح وی، نمونه دیگری از ادب برخورد با والدین است.

[۵۱] المیزان، ج‌۶‌، ص‌۲۷۳.

او در برابر پیش‌نهاد ذبح، بدون بهانه‌آوری به پدر گفت:آن‌چه پروردگارت به تو فرمان داده، همان را انجام بده که مرا از بردباران خواهی یافت:«قالَ یبُنَیَّ اِنّی اَری فِی المَنامِ اَنّی اَذبَحُک فَانظُر ماذا تَری قالَ یاَبَتِ افعَل ما تُؤمَرُ سَتَجِدُنی اِن شاءَ اللّهُ مِنَ الصّبِرین».

[۵۲] صافات/سوره۳۷، آیه۱۰۲.

پدر و مادر بی‌ایمان نیز از نگاه قرآن دارای ارج ویژه‌ای هستند و رعایت ادب و ملاطفت با آن‌ها نیز لازم شمرده شده است:«واِن جهَداک عَلی اَن تُشرِک بی ما لَیسَ لَک بِهِ عِلمٌ فَلا تُطِعهُما وصاحِبهُما فِی الدُّنیا مَعروفًا‌…».

[۵۳] لقمان/سوره۳۱، آیه۱۵.

ادب پدر در برابر فرزند

همان‌طور که رعایت احترام والدین و مراعات ادب در محضر آنان برای فرزندان لازم شمرده شده، در برابر، مراعات ادب در برخورد پدر و مادر با فرزندان نیز لازم و پسندیده است. برخی مفسّران، نظرخواهی ابراهیم (علیه‌السلام) از فرزندش اسماعیل درباره فرمان الهی مبنی بر ذبح او را ادبی از ناحیه پدر در برابر فرزند برشمرده‌اند:

[۵۴] المیزان، ج‌۶‌، ص‌۲۷۳.

«قالَ یبُنَیَّ اِنّی اَری فِی المَنامِ اَنّی اَذبَحُک فَانظُر ماذا تَری‌…».

[۵۵] صافات/سوره۳۷، آیه۱۰۲.

ادب شاگرد در برابر استاد

براساس آیات قرآن، شکیبا بودن و اطاعت از استاد، ادب و شرط تعلّم است؛

[۵۶] راهنما، ج‌۱۰، ص‌۴۶۲.

چنان‌که موسی (علیه‌السلام) بر اطاعت کامل خود از خضر (علیه‌السلام) و سرپیچی نکردن از فرمان‌های او تأکید کرد. به گفته برخی مفسّران

[۵۷] المیزان، ج‌۱۳، ص‌۳۴۳.

موارد فراوانی از ادب و متانت در کلام موسی (علیه‌السلام) دیده می‌شود:
۱. ‌درخواست خود را جهت یادگیری با استفهام آغاز کرد:«قالَ لَهُ موسی هَل اَتَّبِعُک عَلی اَن تُعَلِّمَنِ‌…»

[۵۸] کهف/سوره۱۸، آیه۶۶.

۲. مبدأ علم خضر را به جهت تکریم ذکر نکرد و با صیغه مجهول آورد؛
۳. علم او را رشدآفرین دانست:«مِمّا عُلِّمتَ رُشدا»

[۵۹] کهف/سوره۱۸، آیه۶۶.

۴. فقط بخشی از علم او را طلبید (ممّا علّمت)؛
۵. وعده صریح به صبر نداد؛ بلکه به‌صورت «قالَ سَتَجِدُنی اِن شاءَ اللّهُ صابِرًا»

[۶۰] کهف/سوره۱۸، آیه۶۹.

ذکر کرد؛
۶. سفارش‌های او را امر تلقّی کرد و متعهّد شد که با او در هیچ زمانی مخالفت نکند:«و‌لا اَعصی لَک اَمرا».

[۶۱] کهف/سوره۱۸، آیه۶۹.

ادب ورود به خانه دیگران

مؤمنان باید هنگام ورود به خانه دیگران اجازه بگیرند و چنان‌چه به عللی به آن‌ها اجازه ورود داده‌نشد، برگردند:«یاَیهَا الَّذینَ ءامَنوا لاتَدخُلوا بُیوتًا غَیرَ بُیوتِکم حَتّی تَستَأنِسوا… فَلاتَدخُلوها حَتّی یؤذَنَ لَکم واِن قیلَ لَکمُ ارجِعوا فَارجِعوا هُوَ اَزکی‌…».

[۶۲] نور/سوره۲۴، آیه۲۷‌۲۸.

ادب سلام

تحیت ویژه مسلمانان به استناد آیات و روایات بسیار، سلام کردن است.

[۶۳] کنزالعمال، ج‌۹، ص‌۱۱۴.

سلام کردن، خود، رفتاری مستحب ، ولی پاسخ به آن، واجب است.

[۶۴] الکافی، ج‌۲، ص‌۶۴۴‌-۶۴۷.

[۶۵] بحارالانوار، ج‌۷۶، ص‌۱۰.

در آیات قرآن در موارد ذیل از تحیت «سلام» یاد‌شده است:سلام کردن هنگام ورود به خانه:«فَاِذا دَخَلتُم بُیوتًا فَسَلِّموا عَلی اَنفُسِکم تَحِیهً مِن عِندِ اللّهِ مُبرَکهً طَیبَهً»،

[۶۶] نور/سوره۲۴، آیه۶۱.

اظهار ادب فرشتگان مهمان حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) با سلام کردن بر ابراهیم و پاسخ حضرت:«هَل‌اَتک حَدیثُ ضَیفِ اِبرهیمَ المُکرَمین _ اِذ دَخَلوا عَلَیهِ فَقالوا سَلمًا قالَ سَلمٌ‌…»،

[۶۷] ذاریات/سوره۵۱، آیه۲۴‌۲۵.

پاسخ سلام با عبارتی بهتر و نیکوتر:«واِذَا حُییتُم بِتَحِیه فَحَیوا بِاَحسَنَ مِنها‌…»،

[۶۸] نساء/سوره۴، آیه۸۶.

سفارش خداوند به پیامبر مبنی بر سلام به مؤمنان «واِذا جاءَک الَّذینَ یؤمِنونَ بِایتِنا فَقُل سَلمٌ عَلَیکم‌…»،

[۶۹] انعام/سوره۶، آیه۵۴.

اظهار ادب فرشتگان در برابر مؤمنان، هنگام مرگ با سلام کردن:«اَلَّذینَ تَتَوَفّهُمُ المَلئِکهُ طَیبینَ یقولونَ سَلمٌ عَلَیکمُ‌…»،

[۷۰] نحل/سوره۱۶، آیه۳۲.

تحیت و اظهار ادب بهشتیان به یک‌دیگر با سلام کردن:«… و تَحِیتُهُم فِیها سَلمٌ‌…»،

[۷۱] یونس/سوره۱۰، آیه۱۰.

«لایسمَعونَ فیها لَغوًا و لا تَأثیما_اِلاّ قیلاً سَلمًا سَلما»،

[۷۲] واقعه/سوره۵۶، آیه۲۵‌۲۶.

اظهار ادب فرشتگان در برابر بهشتیان با سلام کردن بر آنان:«… والمَلئِکهُ یدخُلونَ عَلَیهِم مِن کلِّ باب _ سَلمٌ عَلَیکم بِما‌صَبَرتُم فَنِعمَ عُقبَی الدّار»،

[۷۳] رعد/سوره۱۳، آیه۲۳ و‌۲۴.

«وسیقَ الَّذینَ اتَّقَوا رَبَّهُم اِلَی الجَنَّهِ زُمَرًا حَتّی اِذا جاءوها وفُتِحَت اَبوبُها وقالَ لَهُم خَزَنَتُها سَلمٌ عَلَیکم طِبتُم‌…»،

[۷۴] زمر/سوره۳۹، آیه۷۳.

اظهار ادب اصحاب اعراف در برابر بهشتیان با سلام به آنان:«… ‌و‌عَلَی الاَعرافِ رِجالٌ یعرِفونَ کلاًّ بِسیمَهُم و نادَوا اَصحبَ الجَنَّهِ اَن سَلمٌ عَلَیکم».

[۷۵] اعراف/سوره۷، آیه۴۶.

ادب ضیافت

برخی مفسّران، از آیات قرآن کریم ، آدابی را برای مهمان داری استفاده کرده‌اند:پس از ورود مهمان، بی‌درنگ به پذیرایی او مبادرت شود و مهمان کم‌تر در انتظار پذیرایی بماند و میزبان، پنهانی و دور از چشم مهمان برای فراهم ساختن غذا اقدام کند تا او، وی را ا