توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مفعول معه ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مفعول معه ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مفعول معه ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل مفعول معه ۵۴ اسلاید در PowerPoint

پاورپوینت کامل مفعول معه ۵۴ اسلاید در PowerPoint، یک اصطلاح نحوی است که در جمله بعد از واوی که به معنی مَعَ است، می آید و دلالت دارد بر کسی یا چیزی که فعل با همراهی وی انجام شده است.

فهرست مندرجات

۱ – تعریف لغوی مفعول‌ معه
۲ – تعریف اصطلاحی مفعول‌معه
۳ – وجه نامگذاری مفعول‌معه
۴ – جایگاه پاورپوینت کامل مفعول معه ۵۴ اسلاید در PowerPoint
۵ – شرایط تحقق پاورپوینت کامل مفعول معه ۵۴ اسلاید در PowerPoint
۶ – عامل نصب مفعول‌معه
۷ – حکم اسم واقع شده بعد از واو
۷.۱ – رجحان نصب بنا بر مفعول‌معه
۷.۲ – رجحان عطف
۷.۳ – وجوب نصب بنا بر مفعول‌معه
۷.۴ – وجوب عطف
۷.۵ – امتناع عطف و نصب بنا بر مفعول‌معه
۸ – اصول پاورپوینت کامل مفعول معه ۵۴ اسلاید در PowerPoint
۸.۱ – ذکر فعل یا شبه فعل قبل از پاورپوینت کامل مفعول معه ۵۴ اسلاید در PowerPoint
۸.۲ – ذکر پاورپوینت کامل مفعول معه ۵۴ اسلاید در PowerPoint بعد از عامل
۸.۳ – ذکر پاورپوینت کامل مفعول معه ۵۴ اسلاید در PowerPoint بعد از مصاحِب
۸.۴ – عدم فاصله بین واو و پاورپوینت کامل مفعول معه ۵۴ اسلاید در PowerPoint
۸.۵ – ذکر واو در کلام
۹ – قیاسی یا سماعی بودن کابرد مفعول‌معه
۱۰ – مفعول‌معه در آیات قرآنی
۱۱ – پانویس
۱۲ – منبع

تعریف لغوی مفعول‌ معه

عنوان مورد بحث از اسم (مفعول) و قید آن (معه) تشکیل شده و در مقابل “مفعول مطلق” است که چنین قیدی را ندارد. لفظ “مفعول” به تنهایی، اسم مفعول از مادّه ی “فعل” و در لغت به معنای معمول و انجام یافته است

[۱] لسان العرب، ابن منظور، جمال الدین محمد بن مکرم، ج۱۱، ص۵۲۸، ماده¬ی “فعل”.

اما در صورت اِسناد آن به قید “معه”، معنای “انجام یافته در همراهی آن” خواهد داشت.

[۲] الفوائد الضیائیه، الجامی، عبدالرحمن بن أحمد؛ بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۳۰ هـ.ق، چاپ اول، ج۱، ص۳۲۹.

در این معنا “مع” ظرف مضاف و به معنای زمان یا مکان اجتماع بوده

[۳] مغنی اللبیب عن کتب الأعاریب، ابن هشام، عبدالله بن یوسف؛ تهران، مؤسسه الصادق للطباعه و النشر، ۱۳۸۶ هـ.ش، چاپ اول، ج۲، ص۲۴.

و قید “معه” در مقابل قیود دیگری همچون قید “به” در “مفعول‌به” و یا “فیه” در “مفعول فیه” است.

[۴] الفوائد الضیائیه، الجامی، عبدالرحمن بن أحمد؛ بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۳۰ هـ.ق، چاپ اول، ج۱، ص۳۲۳.

تعریف اصطلاحی مفعول‌معه

“مفعول‌معه” در اصطلاح نحو، اسم مفرد (مراد از مفرد در اینجا مفرد در مقابل جمله و شبه جمله است،)

[۵] النحو الوافی، بحسن، عباس، ج۲، ص۳۰۵.

[۶] النحو الوافی، بحسن، عباس؛ یروت، مکتبه المحمدی، ۱۴۲۸هـ.ق، چاپ اول، ج۲، ص۲۳۸.

و فضله‌ای (“فضله”، هر لفظی را گویند که معنای آن در جمله، اساسی نباشد؛ از این رو استغنا از آن بدون ضرر و اختلال در معنای اساسی جمله ممکن است در مقابل “عمده” که تحقق معنای اساسی جمله، وابسته به آن است.)

[۷] النحو الوافی، بحسن، عباس، ج۲، ص۳۰۵ و ۳۰۶.

[۸] النحو الوافی، بحسن، عباس؛ بیروت، مکتبه المحمدی، ۱۴۲۸هـ.ق، چاپ اول، ج۲، ص۱۴۲.

را گویند که بعد از “واو”ی قرار می‌گیرد که به معنای “مع” بوده و قبل از آن فعل یا شبه فعل است. این “واو” به صراحت بر اقتران و همراهی اسم بعد از آن با اسم قبل از آن در زمان حصول حدث دلالت دارد؛

[۹] النحو الوافی، بحسن، عباس، ج۲، ص۳۰۵.

[۱۰] النحو الوافی، بحسن، عباس؛ یروت، مکتبه المحمدی، ۱۴۲۸هـ.ق، چاپ اول، ج۲، ص۲۳۸.

مانند: «سِرتُ و الجَبَلَ»؛ در این مثال “الجَبَلَ” مفعول‌معه است و حرف “واو” به معنای “مع” که بر اقتران و همراهی اسم بعد آن (الجَبَلَ) با اسم قبل (ضمیر مرفوعی “تاء” در سرتُ) در زمان حصول حدث (سیر) دلالت دارد.

وجه نامگذاری مفعول‌معه

لفظ “مع” در “مفعول‌معه” اسم و ظرف به معنای مکان یا زمان اجتماع است از این رو معنای لغوی “مفعول‌معه” (انجام یافته در همراهی آن) با معنای اصطلاحی موافق خواهد بود؛ زیرا همانطور که در معنای اصطلاحی بیان شد “مفعول‌معه” بعد از “واو”ی ذکر می‌شود که به معنای “مع” بوده و بر همراهی و اقتران اسم بعد از آن با اسم قبل از آن در زمان حصول حدث (انجام یافته) دلالت دارد و به عبارت دیگر “مفعول‌معه” در زمان حصول انجام یافته‌ای (حدث) با اسم قبل از “واو” مصاحبت و همراهی دارد.

جایگاه پاورپوینت کامل مفعول معه ۵۴ اسلاید در PowerPoint

در علم نحو “مفعول‌معه” در باب اسم، بخش منصوبات بررسی می‌شود اما در ترتیب ذکر مفاعیل دو رویکرد مشاهده می‌شود؛ بعضی همچون ابن مالک در “ألفیه”. مبحث “مفعول‌معه” را بعد از مبحث “مفعول فیه” ذکر کرده و در مقابل بعضی همچون ابن حاجب در “الکافیه”بعد از مبحث “مفعول‌له” به بحث از “مفعول‌معه” پرداخته‌اند.

شرایط تحقق پاورپوینت کامل مفعول معه ۵۴ اسلاید در PowerPoint

با توجه به قیود مذکور در تعریف اصطلاحی معلوم می‌شود نصب لفظ بعد از “واو” به عنوان “مفعول‌معه” با وجود شرایطی است که در ادامه به آنها اشاره می‌شود:

[۱۱] النحو الوافی، بحسن، عباس، ج۲، ص۳۰۵ و ۳۰۶.

[۱۲] النحو الوافی، بحسن، عباس؛ یروت، مکتبه المحمدی، ۱۴۲۸هـ.ق، چاپ اول، ج۲، ص۲۳۹.

۱. لفظ بعد از “واو”، اسم باشد؛ از این رو فعل “تَقرَأ” در مثال «لا تتناوَل الطعامَ و تقرأ»؛ به جهت اسم نبودن، پاورپوینت کامل مفعول معه ۵۴ اسلاید در PowerPoint واقع نشده است.
۲. اسم بعد از “واو” فضله باشد؛ از این رو “حامِدٌ” در مثال «اشتَرَکَ محمودٌ و حامِدٌ» با عطف بر فاعل (محمودٌ)، جزء اساسی جمله (عمده) واقع شده از این رو مرفوع بوده و نصب آن بنا بر مفعول‌معه جایز نیست.
۳. “واو” به معنای “مع” باشد؛ به عنوان مثال معنای معیّت در عبارت «خلطتُ القمح و الشعیر» از فعل “خلطتُ” فهمیده می‌شود از این رو “واو” به معنای “مع” نبوده و نصب”الشَعِیر” بنا بر “مفعول‌معه” صحیح نیست.
۴. قبل از “واو” فعل یا شبه فعل باشد؛ از این رو نصب “أباک” در مثال «هذا المالُ لک و أباک» بنا بر مفعول‌معه صحیح نیست؛ زیرا قبل از “واو”، فعل یا شبه فعل ذکر نشده است.

عامل نصب مفعول‌معه

عالمان نحو در تعیین عامل نصب “مفعول‌معه” نظرات متفاوتی دارند که در ادامه به آنها اشاره می‌شود:
۱. عامل آن فعل یا شبه فعل (در صورتی که عامل شبه فعل باشد شرط است که بتواند مفعول‌به را نصب دهد؛ از این رو صفه مشبّه و أفعل تفضیل به جهت عدم عمل نصب در مفعول‌به، صلاحیت عمل در مفعول‌معه را ندارند.)

[۱۳] النحو الوافی، بحسن، عباس، ج۲، ص ۳۰۹.

[۱۴] حاشیه الصبان علی شرح الأشمونی علی ألفیه ابن مالک، الصبان، محمد بن علی، ج۲، ص۲۰۸.

[۱۵] حاشیه الصبان علی شرح الأشمونی علی ألفیه ابن مالک، الصبان، محمد بن علی؛ بیروت، دار الفکر، ۱۴۲۹هـ ق، ج۲، ص۶۶۲.

است.

[۱۶] مبادی العربیه قسم النحو، الشرتونی، رشید؛ قم، دار العلم، ۱۴۲۰ه. ق، چاپ یازدهم، ج۴، ص۲۹۵.

[۱۷] مبادی العربیه قسم النحو، الشرتونی، رشید؛ قم، دار العلم، ۱۴۲۰هـ. ق، چاپ یازدهم، ج۴، ص۲۳۰.

۲. عامل آن حرف “واو” است.

[۱۸] شرح الرضی علی کافیه ابن الحاجب، الرضی، محمد بن الحسن الاسترآبادی؛ قم، دار المجتبی، ۱۴۳۱هـ.ق، چاپ اول، ج۱، ص۵۱۸.

۳. عامل آن فعل مقدّر از قبیل “لابَستُ” و “صاحَبتُ” است.

[۱۹] شرح الرضی علی کافیه ابن الحاجب، الرضی، محمد بن الحسن الاسترآبادی؛ قم، دار المجتبی، ۱۴۳۱هـ.ق، چاپ اول، ج۱، ص۵۱۸.

به عنوان مثال “الطیالسه” در عبارت «جاء البردُ و الطیالسهَ» مفعول‌معه بوده که عامل نصب آن بر طبق سه نظر یاد شده به ترتیب فعل “جاء”، حرف “واو” و فعل مقدّر “لابسَ” می‌باشد.

حکم اسم واقع شده بعد از واو

حکم اسم واقع بعد از “واو” به اعتبار عطف آن به “واو” و یا نصب آن بنا بر “مفعول‌معه” بر پنج گونه است:

رجحان نصب بنا بر مفعول‌معه

در مواردی در اسم بعد از “واو” هر دو صورت عطف و نصب بنابر “مفعول‌معه” جایز بوده اما به جهت وجود ضعف و عیبی در عطف، نصب آن بنا بر “مفعول‌معه” رجحان دارد؛

[۲۰] النحو الوافی، بحسن، عباس، ج۲، ص۳۱۰.

[۲۱] النحو الوافی، بحسن، عباس؛ یروت، مکتبه المحمدی، ۱۴۲۸هـ.ق، چاپ اول، ج۲، ص۲۴۲.

مانند: «أسرعتُ و الصدیق»؛ در این مثال “الصدیق” بدون فاصله بر ضمیر مرفوع متصل (تاء) در”أسرعتُ” عطف شده است؛ از این رو عطف آن (الصدیقُ) ضعیف بوده (در صورت وجود فاصله این ضعف بر طرف می‌شود؛ مانند: «سافرتُ أنا و أخوکَ».)

[۲۲] النحو الوافی، بحسن، عباس، ج۲، ص۳۰۶ و ۳۰۷.

[۲۳] النحو الوافی، بحسن، عباس؛ یروت، مکتبه المحمدی، ۱۴۲۸هـ.ق، چاپ اول، ج۲، ج۳، ص۴۵۱.

و نصب آن (الصدیقَ) بنا بر مفعول‌معه رجحان دارد.

رجحان عطف

در صورتی که در اسم بعد از “واو” علاوه بر نصب بنابر “مفعول‌معه”، عطف بدون ضعف و عیبی ممکن باشد، عطف رجحان دارد؛ ( رجحان عطف به این جهت است که عطف اقتضای اعاده عامل قبل از معطوف را داشته که به سبب آن تاکید لفظی واقع شده و معنا تقویت می‌شود؛ از این رو عطف در دلالت معنوی بر اقتران و مشارکت قوی تر است.)

[۲۴] ال