توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معرف قرآن بودن امام علی ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معرف قرآن بودن امام علی ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معرف قرآن بودن امام علی ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل معرف قرآن بودن امام علی ۶۳ اسلاید در PowerPoint

امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) برای بررسی ابعاد گوناگون قرآن استحقاق دارند و این موضوع از دو جهت قابل اثبات است و یکی از ادلّه‌ی اولویت تعیینی اهل بیت (علیهم‌السّلام) و استحقاق حتمی‌ آن‌ها برای بیان علوم و مفاهیم قرآنی ـ گذشته از حدیث ثقلین که سنّی و شیعه به سند و متن آن اعتقاد دارند ـ سخنان حضرت علی (علیه‌السّلام) درباره‌ی عظمت اهل بیت عصمت (علیهم‌السّلام) است.

فهرست مندرجات

۱ – بررسی ابعاد گوناگون قرآن
۲ – تنها شناسانندگان قرآن
۳ – روایات عظمت اهل بیت
۴ – یگانه شناساننده‌ی قرآن
۵ – مفاد روایات گذشته
۶ – بیان یک مطلب مهم قرآنی
۷ – حقیقت امام علی با حقیقت قرآن
۸ – پانویس
۹ – منبع

بررسی ابعاد گوناگون قرآن

امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) برای بررسی ابعاد گوناگون قرآن استحقاق دارند و این موضوع از دو جهت قابل اثبات است:
۱. آن حضرت از اهل‌ بیت (علیهم‌السّلام) است و هر آنچه درباره‌ی استحقاق آن ذات‌های مقدس ـ برای تحلیل قرآن و معارف آن ـ رسیده است، شامل حضرت علی (علیه‌السّلام) نیز می‌شود.
۲. روایت‌های ویژه‌ای درباره‌ی صلاحیت علمی‌ و عملی شخص آن حضرت (علیه‌السّلام) رسیده است.
‌

تنها شناسانندگان قرآن

یکی از ادلّه‌ی اولویت تعیینی اهل بیت ـ ‌(علیهم‌السّلام) ـ و استحقاق حتمی‌ آن‌ها برای بیان علوم و مفاهیم قرآنی ـ گذشته از حدیث ثقلین که سنّی و شیعه به سند و متن آن اعتقاد دارند ـ سخنان حضرت علی (علیه‌السّلام) درباره‌ی عظمت اهل بیت عصمت (علیهم‌السّلام) است؛ چنانکه آن حضرت در نهج‌البلاغه فرمود:
«هُم مَوضِعُ سِرّه ولَجَا اَمره وعَیبَه‌ عِلمه وموئل حِکَمِهِ وکُهوفُ کتبه و جبال دینه. بهم اَقام انحناء ظهره واَذهب ارتعاد فرائصه؛

[۱] امام علی علیه‌السلام، نهج‌البلاغه، خطبه‌ی ۲، بند۱۱، ص۸.

آنها مواضع اسرار خدایند و ملجاء فرمانش، ظرف علم اویند و مرجع احکامش، پناهگاه کتابهای او هستند و کوه‌های استوار دین او، به وسیله آنان خمیدگی پشت دین راست نمود و لرزشهای وجود آن را از میان برد»
و «لا یقاس بآل محمّد (صلّی الله علیه و آله) من هذه الاُمه‌ احَدٌ و لایُسوّی بهم مَن جَرَتْ نعمتهم علیه اَبداً. هُم اَساس الدّین و عماد الیقین… ولهم خصائص؛ حق‌الولایه وفیهم الوصیه‌ والوراثه‌ی؛

[۲] امام علی علیه‌السلام، نهج‌البلاغه، خطبه‌ی ۲، ص۸.

احدی از این امت را با آل محمد (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) مقایسه نتوان کرد آنان که ریزه‌خوار خوان نعمت آل محمدند با آنان برابر نخواهند بود. آنها اساس دینند و ارکان یقین. ویژگی‌های ولایت و حکومت از آن آنهاست و وصیّت پیامبر (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) و وراثت او در میان آنان.»
و «بنا یُستَعطی الهُدی ویُستَجلی العَمَی»

[۳] امام علی علیه‌السلام، نهج‌البلاغه، خطبه۱۴۴، بند۴، ص۱۳۲.

و «فیهم کرائم القران و هم کنوز الرحمان. اِن نَطَقوا صَدَقُوا و اِن صَمَتُوا لم یُسبَقوا» (درباره آنها (اهل بیت (علیه‌السّلام)) آیات کریمه‌ی قرآن نازل شده است، اینان گنج‌های علم خداوند رحمانند، اگر سخن گویند راست گویند، و اگر سکوت کنند کسی از آنان سبقت نگیرد.)

[۴] امام علی علیه‌السلام، نهج‌البلاغه، خطبه‌ی۱۵۴، بند۴، ص۱۴۳.

و «هم عَیشُ العلم و مَوتُ الجَهل. یخبرکم حلمُهم عن علمِهم و ظاهرهم عن باطنهم وَ صمتُهُم عن حِکمَ منطقهم. لایخالفون الحق ولا یختلفون فیه. هم دعائم الاسلام و ولائج الاعتصام، بهم عاد الحق اِلی نصابه وانزاح الباطل عن مقامه وانقطع لسانه عن مَنبَه‌. عَقَلوا الدین عَقلَ وِعایَه‌ و رِعایه‌ لاعقل سَماعٍ و رِوایه‌؛ فاِنّ رواه‌ العلم کثیر و رعاتَه قلیل»( (آل محمد صلّی‌الله‌علیه‌وآله) مایه حیات علم و دانشند و مرگ نادانی، حلمشان شما را از علم و دانش‌شان آگاه می‌سازد و ظاهرشان و باطن‌شان. سکوت‌شان از حکمت و منطق‌شان را مطلع می‌گرداند، هرگز با حق مخالفت نمی‌کنند و در آن اختلاف ندارند، آنها ارکان اسلامند و پناه‌گاه مرمد، به وسیله‌ی آنان حق به نصاب خود رسید و باطل ریشه‌کن گردید، و زبان باطل از بن برکنده شد، دین را درک کردند، درکی توام با فراگیری و عمل نه تنها شنیدن و نقل کردن! زیرا راویان علم فراوانند و رعایت کنندگان و عمل کنندگان کم!)

[۵] امام علی علیه‌السلام، نهج‌البلاغه، خطبه‌ی ۲۳۹، بند ۳، ص۲۴۲.

و «اِنّ اللّه تَبارک وتعالی طَهَّرنا وَ عَصَمَنا و جَعَلَنا شهداء علی خلقه و حجباً علی عباده و جَعَلَنا مع القران وَ جعل القرآن مَعَنا لانفارقه ولایفارقنا»

[۶] کاشف الغطاء،‌ هادی، مستدرک نهج‌البلاغه، ص۱۸۳.

و «فاَین تذهبون واَنّی تؤفکون… وبینکم عِتره‌ نبیّکم و هم اَزمه‌ الحق وَ اَعلام الدین وَالسِنه‌ الصِدق، فَاَنزِلُوهم باَحسَنِ مَنازل القرآن ورِدُوهُم وُرُود الهِیمِ العطاش. اَیّها الناس! خذوها عن خاتم النبیین ـ صلی اللّه علیه و آله ـ : اَنّه یموت مَن مات منّا ولیس بمیّت ویَبلی من بَلِیَ منّا ولیس ببالٍ»

[۷] امام علی علیه‌السلام، نهج‌البلاغه، خطبه‌ی ۸۷، بند ۱۶، ص۶۹.

و «نحن شجره‌ النبوّه‌ ومحطّ الرساله‌ ومختلف الملائکه‌ ومعادن العلم وینابیع الحِکم»(کجا می‌روید؟! رو به کدام طرف می‌کنید؟. .. در حالی که عترت پیامبرتان در میان شما است آنها زمامهای حقند و پرچمهای دین و زبانهای صدق، آنها را در بهترین جائی که قرآن را در آن حفظ می‌کنید (در دلها و قلوب پاک) و همچون تشنگانی برای سیراب شدن به سرچشمه‌ی زلال آنان هجوم آورید. ‌ای مردم این حقیقت را از خاتم الانبیاء بیاموزید که: هر کس از ما می‌میرد در حقیقت نمرده است و چیزی از ما کهنه نمی‌شود، پس آنچه نمی‌دانید مگوئید که بسیاری از حقایق در اموری است که انکار می‌کنید.) (ما شجره‌ی نبوتیم، جایگاه رسالت، و مرکز رفت و آمد فرشتگان، معادن دانش و چشمه‌سارهای حکمت‌ها.)

[۸] امام علی علیه‌السلام، نهج‌البلاغه، خطبه‌ی ۱۰۹، بند ۳۸، ص۱۰۱.

و «انّا صنائع ربّنا والناس بعدُ صنائع لنا؛

[۹] امام علی علیه‌السلام، نهج‌البلاغه، نامه‌ی ۲۸، بند ۱۱، ص۲۶۳.

ما ساخته و پرورش یافته و رهین منت پروردگار خویش هستیم، ولی مردم پرورش یافته و تربیت شده‌ی مایند.
فضائل علمی‌و عملی اهل ‌بیت (علیهم‌السّلام) بیش از آن تعدادی است که در نهج‌البلاغه گردآوری شده است. هم‌چنین مجموع آن‌چه در کتاب مزبور آمده، به‌ مراتب بیش از آن چیزی است که نقل کردیم.

روایات عظمت اهل بیت

مفاد آن‌چه که درباره‌ی عظمت اهل ‌بیت (علیهم‌السّلام) یادآوری شد، عبارت است از:
۱. خاندان معصوم رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) حامل اسرار خدا، و صندوق دانش او، و قرارگاه کتاب‌های آسمانی خدا و سلسله‌ی جبال دین اویند.
۲. هیچ‌کس از امّت اسلامی، همتای اهل ‌بیت عصمت (علیهم‌السّلام) نیست و با آن‌ها سنجیده نمی‌شود. آنان پایه‌ی دین، و ستون یقینند.
۳. هدایت به وسیله‌ی اهل بیت (علیهم‌السّلام) عطا می‌شود و کوری باطنی انسان‌ها علاج می‌گردد.
۴. حقیقت قرآن حکیم و آیات کریمه‌ی او درباره‌ی آن‌هاست و رموز آن در آن‌ها مستقر است و اینان، گنج‌های خدای رحمانند. اگر سخن بگویند، در گفتار خود صادقند و اگر ساکت شوند، چیزی آن‌ها را به سکوت محکوم نکرده است و مقهور هیچ مقام خارجی نبوده‌اند؛ بلکه چون خودشان صاحبان سخن و امیران کلامند، سخن گفتنْ اسیر آنان است و در اختیارشان قرار دارد؛ هرگاه مصلحت باشد، سخن می‌گویند و هر زمانی که سخن گفتن مصلحت نباشد، ساکت هستند.
۵. آن‌ها حیات دانشند و علم به کمک آن‌ها زنده است. درباره‌ی حقّ، نه مخالفند و نه مختلف؛ به یاری آنان حق به حدّ لازم خود بر می‌گردد و باطل از جایگاهش بر کنار می‌شود. اینان، دین خدا را عاقلانه در خود جای می‌دهند و دستورهای آن‌را رعایت می‌کنند و به شنیدن و گفتن بسنده نمی‌کنند.
۶. خدا آنان را از گزند گناه نگاه داشته و شاهدان اعمال بندگان خود قرار داده و آن‌ها را با قرآن قرین و قرآن را با آن‌ها همراه ساخته است؛ به گونه‌ای که هرگز قرآن را رها نمی‌کنند و قرآن نیز آنان را رها نمی‌کند.
۷. هرکس که راهی جز راه خاندان پیامبر (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) پیماید، گمراه است. زمامداران حق و پرچم‌های دین و زبان‌های صدق، حقیقت اهل بیت طهارت (علیهم‌السّلام) است و باید آن‌ها را به بهترین درجات قرآنی منزل داد و همانند شتران تشنه کام به کوثر زلال معرفت آنان وارد شد.
۸. اگر ـ به ظاهرـ یکی ار آنان بمیرد، حقیقت ولایت و امامت او زنده است و حقیقت او هیچ‌گاه فرسوده نمی‌شود.
۹. اهل بیت طهارت (علیهم‌السّلام) مخلوق و دست پرورده‌ی خدایند؛ ولی دیگران به این منظور پرورده می‌شوند که از برکات و حسنات علمی‌ و عملی آن ذات‌های نورانی بهره‌مند شوند.

یگانه شناساننده‌ی قرآن

ادلّه‌ی اولویت تعیینی شخص امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) نسبت به امت اسلامی‌ برای بیان علوم و مفاهیم قرآنی، سخنان آن امام همام (علیه‌السّلام) درباره‌ی شخصیت علمی‌خود اوست که برخی از آن سخنان در حضور رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) و با تقریر آن حضرت (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) صادر شده است.
حضرت علی (علیه‌السّلام) در نهج‌البلاعه درباره‌ی خود چنین فرمود:
«اَرَی‌نور الوحی والرساله‌ی واَشمّ ریح النبوّه‌ی؛

[۱۰] امام علی علیه‌السلام، نهج‌البلاغه، خطبه‌ی ۱۹۲، بند ۱۲۰، ص۲۰۲.

من نور وحی و رسالت را می‌دیدم و نسیم نبوت را استشمام می‌کردم.» و «اِنّی لعلی یقینٍ من ربّی وغیر شبهه‌ی من دینی؛

[۱۱] امام علی علیه‌السلام، نهج‌البلاغه، خطبه ۲۲، بند ۶، ص۲۱.

من به پروردگار خویش یقین دارم و در دین و آیین خود گرفتار شک و تردید نیستم.» و «ما شککتُ فی الحق مُذ اُریته؛

[۱۲] امام علی علیه‌السلام، نهج‌البلاغه، خطبه‌ی ۴، بند ۵، ص۱۱.

[۱۳] امام علی علیه‌السلام، نهج‌البلاغه، حکمت۱۸۴، ص۳۳۴.

از آن زمان که حق به من نشان داده شد، هرگز در آن