توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معجزات علمی قرآن ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معجزات علمی قرآن ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل معجزات علمی قرآن ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

اعجاز علمی قرآن

به اثبات وحیانی بودن قرآن از راه کشف دقایق علمی ناشناخته در عصر نزول و پس از آن اعجاز علمی قرآن می‌گویند.

فهرست مندرجات

۱ – اعجاز علمی
۲ – تعریف اعجاز علمی قرآن
۲.۱ – تفسیر علمی قرآن
۲.۲ – اشکال مخالفان
۲.۳ – پاسخ
۳ – چند تذکر
۳.۱ – تذکر اول
۳.۲ – تذکر دوم
۳.۳ – تذکر سوم
۴ – نمونه‌هایی از اشارات علمی
۴.۱ – رتق و فتق آسمان‌ها و زمین
۴.۲ – نقش کوه‌ها در استواری زمین
۴.۳ – دشواری تنفس با افزایش ارتفاع
۴.۴ – آب منشا حیات
۴.۵ – پوشش هوایی حافظ زمین
۵ – فهرست منابع
۶ – پانویس
۷ – منبع

اعجاز علمی

اعـجـاز عـلـمـی اشاراتی است گذرا که به برخی از اسرار طبیعت نظر دارد و به گونه تراوشی از لابـه لای تـعـابیر قرآنی ـ احیانا ـ مشهود می‌گردد، که با مرور زمان و پیشرفت دانش و قطعیت یـافتن برخی نظریه‌های علمی، پرده از این اشارت‌ها برداشته می‌شود و دانشمندان خصوصا با پی بردن به این حقایق، قرآن را از دیدگاه اعجاز مورد ستایش و پذیرش قرار می‌دهند.
و (اعجاز علمی قرآن) مربوط به اشاراتی است که ازگوشه‌های سـخـن حـق‌تـعالی نمودار گشته و هدف اصلی نبوده است، زیرا قرآن کتاب هدایت است و هدف اصـلی آن جهت بخشیدن به زندگی انسان و آموختن راه سعادت به او است از این‌رو اگر گاه در قـرآن بـه بـرخی اشارات علمی بر‌می‌خوریم، از آن جهت است که این سخن از منبع سرشار علم و حکمت الهی نشات گرفته و از سرچشمه علم بی‌پایان حکایت دارد «قل انزله الذی یعلم السر فی السماوات والارض؛

[۱] فرقان/سوره۲۵، آیه۶.

بـگـو: آن را کسی نازل ساخته است که راز نهان‌ها را در آسمان‌ها و زمین می‌داند.» و این یک امر طبیعی است که هر دانشمندی هرچند در غیر رشته تخصصی خود سخن گوید، از لابه لای گفته‌هایش گاه تعابیری ادا می‌شود که حاکی از دانش و رشته تخصص وی مـی بـاشد همانند آن که فقیهی درباره یک موضوع معمولی سخن گوید، کسانی که با فقاهت آشنایی دارند از تعابیر وی در می‌یابند که صاحب سخن، فقیه می‌باشد، گرچه آن فقیه نخواسته تا فقاهت خود را در سخنان خود بنمایاند هم چنین است اشارات علمی قرآن که تراوش گونه است و هدف اصلی کلام را تشکیل نمی‌دهد.

تعریف اعجاز علمی قرآن

یکی از ابعاد اعجاز قرآن، بعد علمی آن است. مقصود از علم در اینجا علوم تجربی، اعم از علوم طبیعی، مانند فیزیک، شیمی، زیست شناسی، و علوم انسانی، مانند جامعه شناسی است؛ یعنی علومی که بر اساس روش مشاهده و تجربه حسّی پایه‌گذاری شده و در برابر علوم عقلی، نقلی و شهودی است.
مراد از اعجاز علمی قرآن وجود آیاتی در آن است که نوعی رازگویی علمی است؛ یعنی مطلبی علمی را که قبل از نزول آیه، کسی از آن اطلاع نداشته، بیان می‌کند و ممکن است مدتها بعد از نزول، ازسوی دانشمندان علوم تجربی کشف شود؛ این مطلب علمی به گونه‌ای است که با وسایل عادیِ بشر عصر نزول، قابل فهم و بیان نبوده است.
مبحث اعجاز علمی قرآن از جهتی زیر مجموعه بحث اعجاز قرآن و از منظر دیگر زیر مجموعه تفسیر علمی آن است، از این‌رو با مبانی اتخاذ شده در تفسیر علمی قرآن ارتباطی وثیق دارد و در آنجا روشن می‌شود که هدف اصلی قرآن، هدایت انسان به سوی خداست و اشارات علمی آن از اهداف فرعی است که در راه خداشناسی و معادشناسی از آنها استفاده می‌شود

[۲] رعد/سوره۱۳، آیه۲-۴.

[۳] آل عمران/سوره۳، آیه۱۹۰.

[۴] طارق/سوره۸۶، آیه۵-۸.

[۵] حجّ/سوره۲۲، آیه۵۴.

و موجب تحریک حسّ کنجکاوی بشر و توجه او به دانش و رشد علوم در بین مسلمانان شده است.
نیز در مبحث تفسیر علمی، روشن می‌گردد که ظواهر قرآن همه علوم بشری را بر نمی‌تابد تا از آن قابل استخراج باشد. از طرفی تحمیل نظریه‌های علمی نیز بر قرآن جایز نیست، بلکه نوعی تفسیر به رای و حرام است، بنابراین، فقط می‌توانیم از شیوه استخدام علوم در فهم و تفسیر بهتر آیات قرآن استفاده کنیم. این مطلب در برخی موارد، اعجاز علمی قرآن را نیز ثابت می‌کند.
در مبحث تفسیر علمی، باز بیان می‌شود که مفسر نمی‌تواند قرآن را بر هر نظریه علمی تطبیق کند و قرآن را تابع علوم متغیر سازد، بلکه در تفسیر و اعجاز علمی از علوم قطعی تجربی، یعنی گزاره‌های علمی که به حد بداهت حسّی رسیده باشد، مانند نیروی جاذبه، یا به وسیله دلیل عقلی پشتیبانی گردد، استفاده می‌شود.

[۶] رضایی اصفهانی، محمدعلی، در آمدی بر تفسیر علمی قرآن، ص۳۷۸-۳۸۴.

تفسیر علمی قرآن

تفسیر علمی قرآن، هرچند از قرن چهارم و پنجم هجری قمری در آثار مکتوب بوعلی سینا دیده می‌شود

[۷] ابن سینا، رسائل ابن سینا، ص۱۵۳-۱۷۳.

[۸] ذهبی، محمد حسین، التفسیر و المفسرون، ج۲، ص۴۱۹-۴۳۱.

[۹] رضایی اصفهانی، محمدعلی، در آمدی بر تفسیر علمی قرآن، ص۲۹۳-۲۹۴.

و با فراز و نشیبهایی تا قرن حاضر ادامه یافته است؛ امّا بحث اعجاز علمی قرآن که برگرفته از تفسیر علمی است، تنها در قرن حاضر مورد توجه مسلمانان و غیر مسلمانان قرار گرفته است. برخی از کتابهای تالیف شده در این‌باره عبارت است از: معجزات القرآن فی وصف الکائنات و الاعجاز و الطب الحدیث عبدالعزیز اسماعیل، اعجاز قرآن از نظر علوم امروزی یداللّه نیازمند شیرازی، اولین دانشگاه و آخرین پیامبر سید رضا پاک نژاد، الاسلام و الهیئه هبه الدین شهرستانی، الاعجاز العلمی فی القرآن الکریم سامی محمدعلی، الاعجاز العلمی فی الاسلام محمّد کامل عبدالصمد، القرآن و العلم الحدیث، الاعجاز العددی للقرآن الکریم، اللّه و العلم الحدیث، اسرار و عجب و من الآیات العلمیه عبدالرزاق نوفل و القرآن و العلم و القرآن و الطب احمد محمّد سلیمان. در این میان برخی تفاسیر معاصر نیز به صورت گسترده به موارد اعجاز علمی قرآن اشاره کرده‌اند؛ همچون تفسیر نمونه، طنطاوی و….
در میان خاورشناسان، موریس بوکای در کتاب مقایسه‌ای میان تورات، انجیل، قرآن و علم از کسانی است که رویکردی مثبت به اشارات علمی قرآن داشته و در برخی موارد به صراحت اذعان کرده که قرآن مطالبی علمی را بیان می‌کند که تا قرنها بعد برای انسان ناشناخته بوده است.

[۱۰] موریس بوکای، ترجمه ذبیح‌الله دبیر، مقایسه‌ای میان تورات، انجیل، قرآن و علم.

اشکال مخالفان

پرسش اساسی که مخالفان اعجاز قرآن مطرح کرده‌اند آن است که آیا انطباق آیات قرآن بر یافته‌های علوم تجربی، اعجاز علمی قرآن را ثابت می‌کند؟ برخی گفته‌اند: در این ملازمه چند اشکال وجود دارد.
۱. این بعد اعجاز قرآن را فقط اهل علم و متخصصان علوم تجربی در می‌یابند، درحالی که قرآن برای همه افراد معجزه است.
۲. تحدی قرآن درباره هر یک از سوره‌های آن است، درحالی که مطالب و اشارات علمی آن در همه سوره‌ها وجود ندارد.
۳. بحث اعجاز قرآن با علم تفسیر درهم آمیخته شده است، چون هدف علم تفسیر بیان معانی الفاظ و جملات، و هدف اعجاز، دلیل آوردن بر صدق سخنان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است.
۴. مطابقت برخی مطالب علمی قرآن با اکتشافات جدید، ثابت می‌کند که قرآن را انسانی عادی بیان نکرده، بلکه از طرف خدای دانای به حقایق نازل شده است؛ ولی این مطلب اعجاز قرآن را ثابت نمی‌کند، چون تورات و انجیل اصلی هم از طرف خدا نازل شده‌اند؛ ولی معجزه نبودند. اعجاز قرآن درباره اعجاز بیانی و ادبی آن است که کسی مثل آن را نمی‌تواند بیاورد.

[۱۱] ابوحجر، احمد عمر، التفسیر العلمی للقرآن فی المیزان، ص۱۳۰-۱۳۸.

پاسخ

برخی محققان با پذیرش این نکته که انطباق قرآن با علوم تجربی اعجاز علمی قرآن را ثابت می‌کند، به اشکالات وی پاسخ داده‌اند که:
اشکال نخست: به ابعاد دیگر اعجاز قرآن نیز وارد است؛ برای مثال، اعجاز ادبی قرآن را تنها افراد ادیب و متخصص به خوبی ادراک می‌کنند و مردم عادی و غیر عرب متوجه آن نمی‌شوند؛ ولی دلیل بی اعتبار بودن اعجاز ادبی یا علمی قرآن نیست.
اشکال دوم: را این گونه پاسخ داده‌اند که مدعیان اعجاز علمی، آن را برای یکایک سوره‌های قرآن ثابت نمی‌دانند، بلکه می‌گویند: اعجاز قرآن جهات مختلف (ادبی، علمی، قوانین عالی و…) دارد و لازم نیست هر سوره آن از همه جهات معجزه باشد، بلکه از یک جهت هم که معجزه باشد کافی است و تحدّی قرآن صحیح است، بنابراین، اگر اعجاز علمی تنها در برخی سوره‌ها تحقق یافت زیانی به تحدّی نمی‌زند.
در مورد اشکال سوم: گفته‌اند: گاه هدف از تفسیر علمی قرآن اثبات نظرات انحرافی، یا تحمیل رای بر قرآن، یا اثبات این نکته است که همه علوم در قرآن وجود دارد. این برداشت، نتیجه سوء فهم و سوء استفاده از تفسیر علمی و موجب بدبینی به آن است، و گاه هدف آن روشن کردن معانی و مقاصد آیات، یعنی همان تفسیر اصطلاحی است، و گاهی هدف اثبات اعجاز قرآن است. البته بیان اعجاز علمی قرآن در راستای تفسیر و یکی از اهداف فرعی آن است.
اشکال چهارم : چنین پاسخ داده شده که قرآن در ۱۴ قرن قبل مطالبی علمی را آورده که دانشمندان علوم تجربی قرنها بعد آن را کشف کرده‌اند. این کشف دو چیز را نشان می‌دهد:
۱. قرآن، کلام انسانی معمولی نیست، بلکه از ناحیه خداست.
۲. انسانهای عادی در عصر نزول نمی‌توانستند این مطالب علمی را بیابند، همان طور که اکنون نیز یک انسان عادی نمی‌تواند کشفیات علوم تجربی چند قرن بعد را بیاورد، بنابراین، بین تورات و انجیل با قرآن تفاوت هست، چون قرآن هم کلام خدا و هم معجزه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است؛ امّا تورات و انجیل اصلی فقط کلام خدا بوده و معجزه و دلیل صدق موسی و عیسی (علیهما السلام) را چیز دیگری تشکیل می‌داده است.

[۱۲] رضایی اصفهانی، محمدعلی، پژوهشی در اعجاز علمی قرآن، ج۱، ص۸۳-۸۴.

چـند تذکر

چـند تذکر: پیش از آن که نمونه‌هایی از این اشارات علمی ارائه گردد، ضرورت است که چند نکته تذکر داده شود.

تذکر اول

بـرخـی را گمان بر آن است که قرآن مشتمل بر تمامی اصول و مبانی علوم طبیعی و ریاضی و فلکی و حتی رشته‌های صنعتی و اکتشافات علمی و غیره می‌باشد و چیزی از علوم و دانستنی‌ها را فـروگـذار نـکرده است خلاصه قرآن علاوه بر یک کتاب تشریعی کتاب علمی نیز به شمار می‌رود بـرای اثـبات این پندار افسانه‌وار، خواسته‌اند دلایلی از خود قرآن ارائه دهند، از جمله آیه «ونزلنا علیک الکتاب تبیانا لکل شیء؛

[۱۳] نحل/سوره۱۶، آیه۸۹.

قرآن را بر تو فرستادیم تا بیان‌گر همه چیز باشد.» «ما فرطنا فی الکتاب من شیء؛

[۱۴] انعام/سوره۶، آیه۳۸.

در کتاب ـ قرآن ـ چیزی فروگذار نکردیم.» «ولا رطب ولا یابس الا فی کتاب مبین؛

[۱۵] انعام/سوره۶، آیه۵۹.

هیچ خشک و تری نیست مگر آن که در کتابی آشکار (ثبت) اسـت.» در حـدیـثـی از عبدالله بن مسعود آمده: (من اراد علم الاولین و الاخرین فلیتدبر القرآن،

[۱۶] غزالی، محمد، احیا العلوم، باب ۴، آداب تلاوه قرآن، ج۱، ص۲۹۶.

هر که علوم گذشتگان و آیندگان را خواهان باشد، همانا در قرآن تعمق نماید).
اگـر‌ ایـن گمان از جانب برخی سرشناسان (مـانـنـد ابوالفضل مرسمی (متوفای ۶۵۵) و ابوبکر معروف به ابن العربی معافری (متوفای ۵۴۴) و شـاید ظاهر کلام ابو حامد غزالی و زرکشی و سیوطی نیز همین باشد، البته قابل تاویل نیز می‌باشد که در مقدمه ج۶ التمهید آورده‌ایم.)

[۱۷] معرفت، محمد هادی، التمهید، مقدمه ج۶.

مطرح نگردیده یا به آنان نسبت داده نشده بود، متعرض آن نگردیده در صدد نقد آن بر نمی‌آمدیم، زیرا سستی دلایل آن آشکار است.
اولـیـن سـؤال کـه متوجه صاحبان این پندار می‌شود آن است که از کجا و چگونه این همه علوم و صنایع و اکتشافات روزافزون از قرآن استنباط شده، چرا پیشینیان به آن پی نبرده و متاخرین نیز به آن توجهی ندارند؟!.
دیگر آن که آیات مورد استناد با مطلب مورد ادعا بیگانه است زیرا آیه سوره نحل در رابطه با بیان فراگیر احکام شریعت است آیه در صدد اتمام حجت بر کافران است که روز رستاخیز هر پیامبری با عنوان شاهد بر رفتار امت‌های خود برانگیخته می‌شود و پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) نیز شاهد بر این امت می‌باشد، زیـرا کتاب و شریعتی که بر دست او فرستاده شده کامل بوده و همه چیز در آن بیان شده است (وجئنا بک شهیدا علی هؤلاء ونزلنا علیک الکتاب تبیانا لکل شیء وهدی ورحمه وبشری للمسلمین)

[۱۸] نحل/سوره۱۶، آیه۸۹.

یعنی جای نقص و کاستی در بیان وظایف و تکالیف شرعی بـاقـی نـگـذاردیـم، تـا هدایت و رحمت و بشارتی باشد برای مسلمانان لذا با ملاحظه شان نزول و مـخـاطـبـیـن مورد نظر آیه و نیز صدر و ذیل آیه، به خوبی روشن است که مقصود از (تبیانا لکل شیء) همان فراگیری و جامعیت احکام شرع است.
اصولا شعاع دائره مفهوم هر کلام، با ملاحظه جایگاهی که گوینده در آن قرارگرفته، مشخص مـی‌گـردد مـثلا محمد بن زکریا که کتاب (من لا یحضره الطبیب) را نگاشت و یادآورد شد که تـمـامـی آن چه مورد نیاز است در این کتاب فراهم ساخته است، از جایگاه یک پزشک عالی مقام سـخـن گـفته است، لذا مقصود وی از تمامی نیازها، در چارچوب نیازهای پزشکی است بر همین شیوه مرحوم صدوق کتاب (من لا یحضره الفقیه) را تالیف نمود، تا مجموع نیازهای در محدوده فقاهت را عرضه کند هم‌چنین است آن‌گاه که خداوند بر کرسی تشریع نشسته، در رابطه با کتب و شرایع نازل شده بر پیامبران، چنین تعبیری ایفاد کند که صرفا به جامعیت جنبه‌های تشریعی نظر دارد!.
هـمـین‌گونه است آیه (ما فرطنا فی الکتاب من شیء)

[۱۹] انعام/سوره۶، آیه۳۸.

اگر مقصود از (کتاب) قرآن باشد در صورتی که ظاهر آیه چیز دیگر است و مقصود از کتاب، کتاب تکوین و در رابطه با علم ازلی الـهـی اسـت آیه چنین است: (وما من دابه فی الارض ولا طائر یطیر بجناحیه الا امم امثالکم ما فرطنا فی الکتاب من شیء ثم الی ربهم یحشرون)

[۲۰] انعام/سوره۶، آیه۳۸.

یعنی ما همه موجودات و آفریده‌ها را زیر نظر داریم و هیچ چیز بیرون از علم ازلی ما نیست و سرانجام همه موجودات به سوی خدا است.
آیه (وعنده مفاتح الغیب لا یعلمها الا هو ویعلم ما فی البر والبحر وما تسقط من ورقه الا یعلمها ولا حبه فی ظلمات الارض ولا رطب ولا یابس الا فی کتاب مبین (۵۹)

[۲۱] انعام/سوره۶، آیه۵۹.

، در این جهت روشن‌تر است، که همه موجودات و رفتار و کردارشان در علم ازلی الهی ثبت و ضبط است و حضور بالفعل دارد.
و‌ امـا حدیث ابـن مسعود، صرفا در رابطه با علومی است که وی با آن آشنایی داشته و آن، علوم و معارف دینی است و مقصود از اولین و آخرین، سابقین و لاحقین انبیا و شرایع آنان می‌باشد، که تمام آن چه در آن‌ها آمده در قرآن فراهم است.

تذکر دوم

دومـیـن نکته آن که به کارگیری ابزار علمی برای فهم معانی قرآنی، کاری بس دشوار و ظریف است، زیرا علم حالت ثبات ندارد و با پیشرفت زمان گسترش و دگرگونی پیدا می‌کند و چه بسا یـک نـظـریه علمی ـ چه رسد به فرضیه ـ که روزگاری حالت قطعیت به خود گرفته باشد، روز دیگر هم چون سرابی نقش بر آب، محو و نابود گردد لذا اگر مفاهیم قرآنی را با ابزار ناپایدار علمی تفسیر و توجیه کنیم، به معانی قرآن که حالت ثبات و واقعیتی استوار دارند، تزلزل بخشیده و آن را نااستوار می‌سازیم خلاصه، گره زدن فرآورده‌های دانش با قرآن، کار صحیحی به نظر نمی‌رسد.
آری اگر دانشمندی با ابزار علمی که در اختیار دارد و قطعیت آن برایش روشن است، توانست از بـرخـی ابـهـامـات قرآنی ـ که در همین اشاره‌ها نمودار است ـ پرده بردارد، کاری پسندیده است مشروط بر آن که باکلمه (شاید) نظر خود را آغاز کند و بگوید: شاید ـ یا به احتمال قوی ـ مقصود آیه چنین باشد، تا اگر در آن نظریه علمی تحولی ایجاد گردد، به قرآن صدمه‌ای وارد نشود، صرفا گفته شود که تفسیر او اشتباه بوده است.
مـا در‌ ایـن بخش از اعجاز قرآنی، با استفاده از برخی نظریه‌های قطعی علم منقول از دانشمندان مـورد اعـتماد، سعی در تفسیر برخی اشارات علمی قرآن نموده‌ایم اما به این نکته باید توجه داشت که هرگز نباید میان دیدگاه‌های استوار دین و فراورده‌های ناپایدار علم، پیوند ناگسستنی ایجاد نمود.

تذکر سوم

نـکته سوم، آیا تحدی ـ که نمایان‌گر اعجاز قرآن است ـ جنبه علمی قرآن را نیز شامل می‌شود؟
بـدین معنا که قرآن آن‌گاه که تحدی نموده و هم‌آورد طلبیده، آیا به این گونه اشارات علمی نیز نـظر داشته است؟
یا آن که بر اثر پیشرفت علم و پی‌بردن به برخی از اسرار علمی که قرآن به آن‌ها‌ اشـارتـی دارد، گوشه‌ای از اعجاز این کتاب آسمانی روشن شده است به عبارتی دیگر پس از آن که دانـشمـنـدان با ابزار علمی که در اختیار داشتند توانستند از این‌گونه اشارات علمی که تا‌کنون حـالت ابهام داشته، پرده بردارند و در نتیجه به گوشه‌ای از احاطه صاحب سخن (پروردگار) پی‌بـبـرنـد و دریـابـنـد کـه چـنـین سخنی یا اشارتی در آن روزگار، جز از پروردگار جهان امکان صدور نداشته و بدین جهت مساله اعجاز علمی قرآن مطرح گردیده است!.
بـرخی بر همین عقیده‌اند، که این‌گونه اشارات علمی دلیل اعجاز می‌تواند باشد ولی تحدی به آن صـورت نـگرفته است، چون روی سخن در آیات تحدی با کسانی است که هرگز با این‌گونه علوم آشـنـایـی نـداشته‌اند بر این مبنا قرآن در جهت علمی همانند دیگر کتب آسمانی است، که صورت تحدی به خود نگرفته‌اند، گرچه اشارات علمی دلیل اعجاز می‌توانند باشند.

[۲۲] ابوحجر، احمد، التفسیر العلمی للقرآن فی المیزان، ص۱۳۱.

ولی این طرز تفکر از آن‌جا نشات گرفته که گمان برده‌اند روی سخن در آیات تحدی تنها با عرب مـعـاصـر نزول قرآن بوده است، در حالی که قرآن مرحله به مرحله از محدوده زمانی عصر خویش فراتر رفته و دامنه تحدی را گسترش داده است، نه تنها عرب بلکه تمامی بشریت را برای ابدیت به هم‌آوردی فرا خوانده است.
یکی از آیات تحدی که در سوره بقره است و پس از ظهور و گسترش اسلام در مدینه نازل گشته، تمامی مردم را مورد خطاب قرار داده است، پس از خطاب (یا ایها الناس اعبدوا ربکم الذی خلقکم والذین من قبلکم لعلکم تتقون) ـ با فاصله یک آیه ـمی‌فرماید: (وان کنتم فی ریب مما نزلنا علی عبدنا فاتوا بسوره من مثله وادعوا شهداءکم من دون الله ان کنتم صادقین فان لم تفعلوا ولن تفعلوا)

[۲۳] بقره/سوره۲، آیه۲۱.

[۲۴] بقره/سوره۲، آیه۲۳.

[۲۵] بقره/سوره۲، آیه۲۵.

همه مردم مخاطب قرار گرفته‌اند، تا چنان‌چه تردیدی در رابطه با صحت وحی قـرآنـی دردل‌های‌شان راه یافته، آزمایش کنند آیا می‌توانند حتی یک سوره همانند قرآن بیاورند؟ هرگز نتوانسته و نخواهند توانست.
آیـه (قل لئن اجتمعت الانس والجن علی ان یاتوا بمثل هذا القرآن لا یاتون بمثله ولو کان بعضهم لبعض ظهیرا)

[۲۶] اسراء/سوره۱۷، آیه۸۸.

آب پاکی را بر دست همه ریخته، تمامی انس و جن را به نحو جمعی ـ که عموم افرادی و ازمانی هر دو را شامل می‌شود (این یک اصطلاح اصولی است و مقصود همه افراد در طول زمان می‌باشد.) ـ مورد تحدی قرار داده است و اعلام کرده که اگر همه انسان‌ها و پریان پشت در پشت هم بکوشند تا هم چون قرآنی بیاورند نخواهند توانست.
اکنون می‌پرسیم که این‌گونه گسترش در دامنه تحدی ـ که همه انسان‌ها را در همه سطوح و در طول زمان شامل گردیده است ـ آیا نمی‌تواند دلیل آن باشد که همه جوانب اعجاز قرآنی، هر کدام به فراخور حال مخاطب خاص خود، مورد تحدی قرار گرفته باشند؟
به سادگی نمی‌توان از کنار این احتمال گذشت یا آن را نادیده گرفت!.

نمونه‌هایی از اشارات علمی

در قرآن از این‌گونه اشارات علمی و گذرا بسیار است برخی از این اشارات از دیر زمان و برخی در سالیان اخیر با ابزار علم روشن شده و شاید بسیاری دیگر را گذشت زمان آشکار سازد دانشمندان ـ بـه ویـژه در عصر حاضر ـ در این‌باره بسیار کوشیده‌اند، گرچه افرادی به خطا رفته ولی بسیاری نـیـز مـوفـق گـردیـده‌انـد نمونه‌هایی از این گونه اشارات در بخش اعجاز علمی قرآن در کتاب (التمهید) ج۶ آمده است، در این جا به جهت اختصار به چند نمونه بسنده می‌کنیم.

رتق و فتق آسمان‌ها و زمین

(اولم یر الذین کفروا ان السماوات والارض کانتا رتقا ففتقناهما)

[۲۷] انبیا/سوره۲۱، آیه۳۰.

(رتق) به معنای (به هم پیوسته) و (فتق) به معنای (از هم گسسته) است در این آیه آمده است که آسمان‌ها و زمین به هم پیوسته بوده‌اند و سپس از هم گسسته شدند.
مفسران در این پیوسته بودن و گسسته شدن زمین و آسمان‌ها اختلاف نظرداشته‌اند بیش‌تر بر‌ ایـن نـظـر بـوده‌انـد که مقصود از به هم‌پیوستگی و گسسته شدن، همان گشوده شدن درهای آسمان و ریزش باران است، «ففتحنا ابواب السماء بماء منهمر؛

[۲۸] قمر/سوره۵۴، آیه۱۱.

پس درهای آسمان را با آبی ریـزان گـشودیم.» و نیز شکافتن زمین و روییدن گیاه، چنان‌چه می‌فرماید: «ثم شققنا الارض شقا فانبتنا فیها حبا؛

[۲۹] عبس/سوره۸۰، آیه۲۷-۲۶.

زمین را شکافتیم و پس در آن، دانه رویانیدیم.» علامه طبرسی گـوید: (و این معنا از دو امام (ابوجعفر باقر (علیه‌السّلام) و ابو عبدالله صادق (علیه‌السّلام) روایت شده است،

[۳۰] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۷، ص۴۵.

در (روضـه کـافـی) روایـتـی ضـعیف السند از امام باقر (علیه‌السّلام) است

[۳۱] کلینی، محمد بن یعقوب، روضه کافی، ج۸، ص۹۵، شماره ۶۷.

[۳۲] کلینی، محمد بن یعقوب، روضه کافی، ج۸، ص۱۲۰، شماره ۹۳.

و در تفسیر قمی روایتی که اتصال سندی ندارد از امام صادق (علیه‌السّلام) روایت شده است.

[۳۳] قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر قمی، ج۲، ص۷۰.

تـفـسـیـر دیـگری در این‌باره شده که آسمان‌ها و زمین ابتدا به هم پیوسته بودند سپس از هم جدا گشته و به این صورت درآمده‌اند چنان چه در سوره (فصلت) می‌خوانیم: «ثم استوی الی السماء وهی دخان فقال لها وللارض ائتیا طوعا او کرها قالتا اتینا طائعین فقضاهن سبع سماوات؛

[۳۴] فصلت/سوره۴۱، آیه۱۲-۱۱.

(خداوند) هنگامی که به آفرینش آسمان روی آورد، آسمان‌ها به صورت دودی ـ توده گازی ـ بودند آن‌گاه به زمین و آسمان فرمان داد که به صورت جدا از هم حضور یابند ـ چه بـخواهند و چه نخواهند ـ (یعنی یک فرمان تکوینی بود)، آن‌ها (به زبان حال) گفتند: فرمان پذیر آمدیم سپس هفت آسمان را این چنین استوار ساخت.»
مـطـلـب مـذکـور در آیـه فـوق مـبـیـن یک حقیقت علمی است که دانش روز، کم و بیش به آن پـی‌برده است و آن این است که منشا جهان مادی به صورت یک توده گازی بوده است بدین ترتیب واژه (دخان) در کلمات عرب، دقیق‌ترین تعبیر از ماده نخستین ساختار جهان است.
مولا امیرمؤمنان (علیه‌السلام) ـ مکررا ـ در نهج البلاغه به همین حقیقت علمی که آیه کریمه به آن اشارت دارد، تصریح فرموده است در اولین خطبه نهج البلاغه ـ که درباره آفرینش جهان است ـ می‌خوانیم: (ثم انشا سبحانه فتق الاجوا و شق الارجا و سکائک الهوا… ثم فتق ما بین السماوات العلی فملاهن اطوار