توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معاویه بن خدیج تجیبی ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معاویه بن خدیج تجیبی ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معاویه بن خدیج تجیبی ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

معاویه بن خدیج

معاویه بن خدیج یا حدیج بن جفنه بن قنبر، ابو نعیم کندی سکونی از یاران و اصحاب پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بود.

فهرست مندرجات

۱ – صحابی رسول خدا
۲ – شمایل ظاهری
۳ – خونخواهی عثمان
۴ – فعالیت‌های سیاسی
۴.۱ – فرماندهی لشکر
۴.۲ – جنگ با محمدبن‌ابی‌بکر
۴.۳ – پیروزی بر محمدبن‌ابی‌بکر
۴.۴ – قتل محمدبن‌ابی‌بکر
۴.۵ – ولایت بر مصر
۵ – سرانجام معاویه بن خدیج
۶ – پانویس
۷ – منبع

صحابی رسول خدا

زندگی انسان‌ها در ادوار و زمان‌های مختلف، گر چه در هر مقطع، شکل متمایز و منحصر به فردی از لحاظ فرهنگ، حکومت، اقتصاد، جمعیت، قدرت و… دارد. اما از نظر سنت‌های تاریخی حاکم بر رفتار و اعمال اجتماع سراسر، شباهت و همانندی است. تاریخ شرح زندگی افراد و انسان‌ها است، و از سوی دیگر جوامع انسانی از نظر افراد جامعه به دو گروه عوام و خواص تقسیم می‌شود.

[۱] بیانات مقام معظم رهبری در جمع فرماندهان۲۷ لشکر محمد رسول الله در سال ۱۳۷۵.

نقش خواص در جامعه، بسیار تاثیر گذار است، این‌ها هستند که جامعه را به سوی پیروزی هدایت می‌کنند و یا به سراشیبی شکست و انزوار سوق می‌دهند. از همین جاست که اهمیت شناخت خواص و از جمله آن معاویه بن خدیج بیانگر نقش تاثیر گذار آنان در فراز و نشیب تاریخ جامعه اسلامی‌بسیار مفید و ضروری است.
معاویه بن خدیج یا حدیج بن جفنه بن قنبر، ابو نعیم کندی سکونی

[۲] زرکلی، خیر الدین، اعلام، ج۷، ص۲۶۰، بیروت، دار العلم، چاپ دوم، ۱۹۸۹.

[۳] دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، تهران، موسس لغت نامه دهخدا، ۱۳۷۳، ذیل واژه معاویه بن خدیج.

[۴] ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد، تاریخ ابن خلدون، ج۱، ص۲۶۷، بیروت، دارالفکر، چاپ دوم، ۱۹۶۷.

که مردی هوشیار و زیرک و عالم، سیه چهره و بلند قامت بود.

[۵] ابن اثیر، الکامل فی تاریخ، ج۴، ص۳۶۴، بیروت، دار الصادر، دار البیروت، ۱۳۸۵/ ۱۹۶۵.

وی در صدر اسلام از یاران و صحابه رسول‌خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بودند.

شمایل ظاهری

از نظر ظاهری چشمش کج بود، زیرا یکی از چشم‌هایش را در روز وهعله از دست داده بود.

[۶] زرکلی، خیر الدین، اعلام، ج۳، ص۱۰۵۲، بیروت، دار العلم، چاپ دوم، ۱۹۸۹.

خونخواهی عثمان

بعد از وفات رسول‌خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) او از جمله سرداران آغاز عصر اموی به حساب می‌آمد، که در جنگ صفین در لشکر معاویه بن ابی سفیان قرار داشت.

[۷] دینوی، ابو حنیفه احمد بن داوود، اخبار الطوال، ج۷، ص۲۶۰، قم، منشورات الرضی، ۱۳۶۸، ص۱۹۶.

[۸] زرکلی، خیر الدین، اعلام، ج۳، ص۱۰۵۲، بیروت، دار العلم، چاپ دوم، ۱۹۸۹.

معاویه بن خدیج نخستین کسی بود که در اسلام شمشیر کشید و به خونخواهی عثمان تظاهر کرد و باعث خونریزی میان مسلمین گردید.

[۹] ابن اثیر، الکامل فی تاریخ، ج۴، ص۳۶۴، بیروت، دار الصادر، دار البیروت، ۱۳۸۵/ ۱۹۶۵.

او از رهبران و طرفداران تفکر عثمانی و خواهان خونخواهی عثمان از امام علی (علیه‌السّلام) بود. در مصر نیز با امیرالؤمنین بیعت نکرد و با دستورات والی امام علی (محمد بن ابی بکر) در مصر مخالفت می‌کرد.

[۱۰] دمشقی، ابولفداء اسماعیل ابن عمر بن کثیر، البدایه و نهایه، ج۷، ص۳۱۳، بیروت، دارالفکر، ۱۹۸۶.

معاویه بن خدیج مردی ملعون و خبیث بود و علی (علیه‌السّلام) را سب می‌کرد. داود بن ابی‌عوف می‌گوید: معاویه بن خدیج در مسجد مدینه بر حسن بن علی (علیه‌السّلام) وارد شد، امام حسن (علیه‌السّلام) به او گفتند، ‌ای معاویه تو علی را سب می‌کنی، به خداوند سوگند روز قیامت او را مشاهده خواهی کرد که بر چهره منافقان تازیانه می‌زند و آن‌ها را دور می‌کند.

[۱۱] ثقفی کوفی، ابراهیم ابن محمد، الغارات و شرح حال اعلام آن، ترجمه عزیز الله عطاردی، ص۱۴۹، انتشارات عطارد، ۱۳۷۳ش.

فعالیت‌های سیاسی

وی دارای مناسب حکومتی و فعالیتهای سیاسی بوده ایت.

فرماندهی لشکر

معاویه بن خدیج چندین بار عهده‌دار فرماندهی لشکرکشی به سمت مغرب بود.

[۱۲] زرکلی، خیر الدین، اعلام، ج۷، ص۲۶۰، بیروت، دار العلم، چاپ دوم، ۱۹۸۹.

و شهر بنزرت را به تصرف در آورد و بر جزیره سیسیل نیز دست یافت.

[۱۳] تهامی، سید غلام رضا، فرهنگ اعلام تاریخ اسلام، ج۲، ص… ، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی‌۱۳۸۵

او در سال ۳۴ هجری آفریقا را با کمک و حمایت معاویه بن ابی‌سفیان تصرف کرد.

[۱۴] ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد، تاریخ ابن خلدون، ج۴، ص۲۳۷، بیروت، دارالفکر، چاپ دوم، ۱۹۶۷.

هر چند که آفریقا در سال ۲۷ هجری برای اولین بار در زمان عثمان فتح شده بود.

[۱۵] ابن حجر، احمد ابن علی، الاصابه، ج۸، ص۸۷، بیروت، دارکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۹۹۵.

معاویه بن خدیج تا سال ۴۵ هجری خودش در آفریقا والی بود.

[۱۶] زرکلی، خیر الدین، اعلام، ج۷، ص۲۶۰، بیروت، دار العلم، چاپ دوم، ۱۹۸۹.

به همین دلیل از او در افریقا آثاری بر جای مانده است، از جمله چاهایی در قیروان که به چاهای خدیج معروف است.

[۱۷] ؛ دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، تهران، موسس لغت نامه دهخدا، ۱۳۷۳، ذیل واژه معاویه بن خدیج

هم‌چنین او در سال ۵۰ نیز بار دیگر به همراه عبدالملک بن مروان به سمت مغرب لشکرکشی کرد.

[۱۸] ابن عساکر، تاریخ مدینه و دمشق، به کوشش علی شیری، ج۱۵، ص۳۱۲، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵.

جنگ با محمدبن‌ابی‌بکر

عبدالله بن حواله ازدی گوید: هنگامی‌که شامیان از صفین برگشتند، منتظر شدند تا موضوع حکمیت روشن گردد، بعد از این‌که حکمیت تمام شد، و مردم منصرف شدند، شامیان با معاویه به عنوان خلافت بیعت کردند و معاویه نیرومند شد.
از آن طرف عراقیان با علی (علیه‌السّلام) به مخالفت برخواستند، در این هنگام معاویه تصمیم گرفت به مصر حمله کند؛ اما از مردمان آن‌جا واهمه داشت؛ چون آن‌ها به شام نزدیک بودند و نسبت به عثمان و طرفداران او سخت متنفر بودند. ولی از طرف دیگر می‌دانست که در آن‌جا هم گروهی می‌باشند که از عثمان طرفداری می‌کنند، و طالب خون او می‌باشند، و با علی مخالف هستند، معاویه‌ می‌خواست هر طور شده بر مصر مسلط گردد و از ثروت آن‌جا در جنگ با علی (علیه‌السّلام) استفاده کند.
بعد از این معاویه نامه‌ای برای مسلمه بن مخلد انصاری و معاویه بن خدیج کندی، که با علی (علیه‌السّلام) مخالفت کرده بودند، نوشت و گفت: خداوند شما را برای کاری بزرگ مبعوث کرد و اجر شما را زیاد نمود و مقام شما را در میان مسلمانان بالا برد و به شما آبرو بخشید. شما برای طلب خون خلیفه مظلوم عثمان قیام کردید، و برای رضای خداغضب نمودید، زیرا حکم قرآن مورد عمل قرار نگرفت، شما با اهل ظلم و عدوان مخالفت کردید…

[۱۹] طبری، ابو جعفر محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۵، ص۹۹، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دار التراث، ط الثانیه۱۳۸۷/۱۹۶۷.

معاویه نامه را به یکی از غلامان خود به نام بسیع داد. او هم نامه را به مصر برد، و تسلیم آن‌ها کرد در آن هنگام محمد بن ابی‌بکر امیر مصر بودند، و این دو نفر که برای آن‌ها نامه رسیده بود با محمد دشمن بودند و از وی کناره‌گیری داشتند؛ ولی جرات نمی‌کردند با او وارد جنگ شوند فرستاده معاویه نامه را نخست به مسلمه بن مخلد داد، هنگامی‌که او نامه را قرائت کرد، گفت: آن را به معاویه بن خدیج بدهید و بار دیگر نزد من بیاورید تا من پاسخ آن را از طرف خود و او تهیه کنم. قاصد نامه را نزد او برد. معاویه بن خدیج نامه معاویه را خواند و از مضمون آن اطلاع پیدا کرد، قاصد گفت: مسلمه به من گفته است که نامه را بار دیگر نزد او ببرم، تا او پاسخ معاویه را از طرف خود و شما بدهد، گفت: شما به او بگویید پاسخ معاویه را بنویسد او نامه را آورد و مسلمه پاسخ نوشت و برای معاویه فرستاد.

[۲۰] دمشقی، ابولفداء