توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معامله اجزای بدن ۸۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معامله اجزای بدن ۸۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل معامله اجزای بدن ۸۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل معامله اجزای بدن ۸۰ اسلاید در PowerPoint

پیشرفت دانش پزشکی، موجب شده که پیوند اعضاء، ترمیم پوست ، مو ، استخوان و… به سهولت انجام پذیرد.

فهرست مندرجات

۱ – پیوند اعضاء در جهان
۲ – مسائلی درباره پیوند اعضاء
۳ – اقوال درباره خرید و فروش اجزای منفصله
۴ – تشریح مرده مسلمان
۵ – مستند فتوای به حرمت
۵.۱ – حرمت جسد مسلمان
۵.۲ – ثبوت دیه بر قطع اجزای جسد مسلمان
۵.۳ – منع مثله
۵.۴ – مهم‌ترین ملاک حرمت
۶ – اهم و مهم
۶.۱ – دیدگاه امام خمینی درباره پیوند
۶.۲ – نظر امام خمینی درباره مالیت اعضای پیوندی
۶.۳ – دیدگاه ابن قدامه درباره خرید و فروش اندام قطع شده
۷ – خلاصه بحث
۸ – فهرست منابع
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

پیوند اعضاء در جهان

در بسیاری از نقاط جهان ، پیوند کلیه ، قلب ، کبد ، معده ، روده و… انجام می‌گیرد. در پیوند این اعضاء، گاه از اجزای بدن خود مریض استفاده می‌شود، مثل برداشتن قطعه ای از پوست، استخوان، مو، روده و… و پیوند آن‌ها به قسمت‌های آسیب دیده. گاه از اجزای بدن حیوانات استفاده می‌شود، مثل گذاردن چشم سگ، به جای چشم فاسد انسان و… گاه از اجزا و اندام مردگان بهره می‌برند. گاه اجزا و اعضای بدن انسان زنده‌ای که نبود آن حیات وی را به خطر نمی‌اندازد، جدا می‌گردد و به بدن بیمار پیوند زده می‌شود، مثل برداشتن یکی از کلیه‌های فرد سالم و پیوند آن به فردی که هردو کلیه خود را از دست داده است. صورت اول، مشکلی ندارد. استفاده از اجزای خود بیمار در ترمیم ضایعات جسمی و جا به جایی آن‌ها. صورت دوم، ظاهراً اشکالی ندارد. ولی برخی از نظر طهارت و نجاست آن‌ها و صحت انجام عبادات و اموری که طهارت شرط است، اشکال کرده‌اند. امّا با توجه به این‌که بعد از پیوند و جریان حیات، عضو گرفته شده، عضو بیمار به حساب می‌آید، اشکال بی مورد خواهد بود.

[۱] امام خمینی، تحریر الوسیله، ج۲، ص۶۲۴، دار التعارف، بیروت.

امّا صورت سوم، که بحث‌های گونه گونی را درپی دارد، پیوند اعضای مردگان به بیمارانی است که حیات آنان در گرو پیوند عضو و یا اعضاست.

[۲] آمدی، غرر الحکم و درر الکلم، ج۷، ص۳۲۵، تحقیق: محدث ارموی، دانشگاه تهران.

[۳] آمدی، غرر الحکم و درر الکلم، ج۵، ص۲۶۹، تحقیق: محدث ارموی، دانشگاه تهران.

[۴] آمدی، غرر الحکم و درر الکلم، ج۴، ص۵۰۷، تحقیق: محدث ارموی، دانشگاه تهران.

یا برگرفتن عضوی از انسان سالم که برداشتن آن خطری برای دهنده ندارد و پیوند آن به فرد بیمار.

مسائلی درباره پیوند اعضاء

در این جا مسائلی مطرح می‌شود: آیا چنین کاری اساساً مجاز خواهد بود؟ یا خیر هتک حرمت مردگان است و غیر جایز. آیا می‌شود فروخت و یا خرید؟ در چه صورتی می‌شود و در چه صورتی نمی‌شود؟ منافعی که از این راه به دست می‌آید، مال مرده است و باید در راه وی مصرف شود یا مال ورثه؟ آیا مصرف این مال ، (اکل مال به باطل) نیست و… در روزگاران گذشته به لحاظ این‌که دانش پزشکی به این پایه از پیشرفت نرسیده بود و معالجه بیماران با استفاده از برخی داروهای گیاهی و در سطحی محدود انجام می‌پذیرفت. در آن زمان جراحی‌های بزرگ بخصوص جابه جایی و ترمیم و پیوند آن‌ها امری غیرممکن می‌نمود. کسی تصور نمی‌کرد که چنین اعمالی به راحتی به دست انسان صورت گیرد و پزشک بتواند شکم مریض را بشکافد و عضوی را که فاسد است از بدن وی جدا کند و به جای آن عضو سالمی از حیوان یا انسان پیوند زند. امروز تقریباً در همه جای دنیا اقدامات و معالجاتی از این قبیل صورت می‌گیرد و روزی نیست که پیوند قلب، کلیه، چشم، روده، معده و حتی کبد و ریه و نیز جابه جایی پوست و کاشتن مو و پیوند دست و پای قطع شده و… در مراکز درمانی و بیمارستان‌ها انجام نشود. در گذشته فقیهان نیز موردی برای طرح چنین مباحثی در کتاب‌های فقهی نمی‌یافتند بلکه طرح آن را کاری لغو و عبث می‌شمردند. از این روی در کتاب‌های فقهی مطالب چندانی در این خصوص یافت نمی‌شود.

[۵] صاحب جواهر، جواهر الکلام، ج۵، ص۳۱۱، دار احیاء التراث العربی، بیروت.

فقط برخی از فقهای عامّه به گونه‌ای گذرا و کلی آن را طرح و بر حرمت آن تاکید کرده‌اند.

[۶] آیت اللّه حکیم، مستمسک عروه الوثقی، ج۱، ص۳۰۴.

البته در کتاب‌های فقهی از (شیر انسان) , (آب دهان) (ناخن) , (مو) و… بحث‌هایی دارند.

اقوال درباره خرید و فروش اجزای منفصله

شیخ طوسی ، علاّمه، محقق و… در مبحث (شیر انسان) به این جمله اکتفا کرده اند: (بیع لبن الادمیات جایز).

[۷] شیخ طوسی، خلاف، ج۳، ص۱۸۷، انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین، قم.

[۸] شیخ طوسی، مبسوط، ج۲، ص۱۶۷، المکتبه المرتضویه.

[۹] محقق حلی، شرایع، ج۲، ص۱۶، دار الأضواء، بیروت.

خرید و فروش شیر انسان جایز است. فقهای عامه نیز از اجزای منفصله از جمله: شیر انسان سخن گفته‌اند.

[۱۰] ابن‌قدامه، مغنی، ج۳، ص۳۰۴.

[۱۱] محمد بن مبارک، نظریه الضروره الشرعیه، ج۱، ص۴۵۴، دار الوفاء للطباعه والنشر، بیروت.

ابوحنیفه و مالک به حرمت فتوا داده‌اند. شافعی و ا حمد بن حنبل استفاده و خرید و فروش آن را جایز شمرده‌اند. مسأله جواز و عدم جواز در اجزای منفصله انسان دائر مدار وجود و عدم منفعت حلال است. آنان که حرام می‌دانسته‌اند در اجزای منفصله فایدتی نمی‌دیده‌اند. و آنان که جایز می‌دانسته‌اند، به اعتبار وجود منفعت و مالیت اجزای منفصله بوده است. شیخ طوسی در فتوای به حرمت اجزای منفصله، همچون: ناخن, بزاق… می نویسد: لاَنه لاثمن له ولامنفعه فیه.

[۱۲] شیخ طوسی، مبسوط، ج۲، ص۱۶۷، المکتبه المرتضویه.

[۱۳] محقق حلی، شرایع، ج۲، ص۱۶، دار الأضواء، بیروت.

چون ارزشی و فایده‌ای ندارد، حرام است. فقهای عامه نیز در چنین مواردی مالیت و داشتن منفعت حلال را طرح کرده‌اند:(والضابطه فی ذلک ان کل مافیه منفعه بحل شرعاً فان بیعه یجوز).

[۱۴] عبدالرحمان الجزیری، الفقه علی المذاهب الأربعه، ج۲، ص۲۳۲، دار احیاء التراث العربی، بیروت.

طبق قاعده هر چیزی که منافع حلال و مشروع دارد خرید و فروش آن جایز است. اشاره کردیم فقهای ما بویژه متقدمان به مسأله پیوند اعضا نپرداخته‌اند زیرا در آن زمان مورد ابتلا نبوده است. ولی اکنون که مورد ابتلا و از مسائل مستحدثه است بایستی به گونه شایسته به بوته نقد و بررسی گذارده شود.

تشریح مرده مسلمان

فقهای معاصر تشریح مرده مسلمان و پیوند اعضای وی را به بیمار جز در هنگام ضرورت که جان بیمار مسلمان متوقف بر انجام آن باشد، جایز نمی‌دانند. امام خمینی در این‌باره می‌نویسد: لایجوز قطع عضو من المیت لترقیع عضو الحیّ اذا کان المیت مسلماً الاّ اذا کان حیاته متوقفه علیه.

[۱۵] امام خمینی، تحریر الوسیله، ج۲، ص۶۲۴، دار التعارف، بیروت.

[۱۶] امام خمینی، استفتاآت، ج۲، ص۴۲، انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین، قم.

جدا کردن عضو مرده مسلمان برای پیوند به انسان زنده جایز نیست مگر در صورتی که حیات وی متوقف بر آن باشد.

مستند فتوای به حرمت

اینک برای روشن شدن مستند فتوای به حرمت اشاره‌ای داریم به چند اصل:

حرمت جسد مسلمان

تردیدی نیست که انسان مسلمان جایگاهی دارد بلند و ارزشمند و با کرامت. مال و جان و عرض او محترم است. هیچ کس حق ندارد به کرامت وی خدشه‌ای وارد سازد. از نظر اسلام بی‌احترامی و اهانت به مؤمن حرام و در حکم محاربه با خداست.

[۱۷] شیخ حر عاملی، وسایل الشیعه، ج۸، ص۵۸۸، دار احیاء التراث العربی، بیروت.

[۱۸] محمدی ری شهری، میزان الحکمه، ج۱، ص۸۶، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، قم.

[۱۹] شیخ عباس قمی، سفینه البحار، ج۱، ص۴۰، دار التعارف، بیروت.

از روایات استفاده می‌شود, همان طور که مؤمن در زمان حیات محترم است و کسی نمی‌تواند به وی بی احترامی روا دارد, پس از مرگ نیز, چنین است. مرده مسلمان, ماننده زنده اوست، با مرگ، قداست، احترام و تکریمی که انسان در اثر ایمان به خدا پیدا کرده زایل نمی‌شود و جسد وی باید با تکریم و احترام و بدون کوچکترین اهانت و بی احترامی دفن شود. بالاتر از این (قبر) انسان مؤمن نیز محترم است. اگر اقدامی موجب هتک حرمت قبر مؤمن و یا بی احترامی به وی تلقی شود حرام خواهد بود. حرمت نبش قبر و مسائل مختلفی که در باب تدفین و غسل و کفن و مراسم پس از مرگ بیان شده همه و همه بیانگر این اصل است که مرده مسلمان به سان زنده آن حرمت دارد. پیامبر اکرم (ص) می‌فرماید: کسر عظم المؤمن میتاً مثل کسره حیاً

[۲۰] احمد حنبل، المسند، ج۶، ص۵۸، دار الفکر، بیروت.

[۲۱] مالک بن انس، الموطأ، ج۱، ص۲۳۸، دار احیاء التراث العربی، بیروت.

شکستن استخوان مرده مؤمن همچون شکستن استخوان اوست در حال حیات. یا از امام صادق (ع) درباره کسی که سر مرده‌ای را بریده بود سئوال می‌شود آن حضرت می‌فرماید: انّ اللّه عز وجل حرّم منه میتاً کما حرّم منه حیاً فمن فعل بمیت فعلاً یکون فی مثله احتیاج نفس الحیّ فعلیه الدّیه.

[۲۲] محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۷، ص۳۴۷، تحقیق علی اکبر غفاری، دار التعارف، بیروت.

[۲۳] شیخ طوسی، تهذیب، ج۱۰، ص۲۷۳، دار التعارف، بیروت.

خداوند سبحان مرده مسلمان را همچون زنده وی محترم قرار داده است. پس اگر کسی در مورد میت کاری انجام دهد که مانند آن جان فرد زنده را در معرض هلاکت قرار دهد باید دیه بپردازد. یا: قطع رأس المیت أشد من قطع رأس الحیّ.

[۲۴] محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۷، ص۳۴۸، تحقیق علی اکبر غفاری، دار التعارف، بیروت.

(عقوبت) بریدن سر مرده مسلمان از قطع سر انسان زنده شدیدتر است. روشن است منظور آن نیست که بریدن سر مرده از بریدن سر شخص زنده مهم‌تر است و مجازات و دیه آن فزون‌تر بلکه همان طور که صدوق و شیخ

[۲۵] شیخ طوسی، تهذیب، ج۱۰، ص۲۷۲، دار التعارف، بیروت.

[۲۶] شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۴، ص۱۱۷، دار التعارف، بیروت.

و دیگران گفته‌اند منظور تأکید بر اهمیت حرمت مرده مسلمان و عقوبت اخروی آن است. روایات دیگری به این مضمون در کتاب‌های روایی وجود دارد

[۲۷] شیخ طوسی، تهذیب، ج۱۰، ص۲۷۲، دار التعارف، بیروت.

[۲۸] مالک بن انس، الموطأ، ج۱، ص۲۳۸، دار احیاء التراث العربی، بیروت.

و همه آن‌ها بر این نکته تأکید دارند: مؤمن احترام و حرمتش پس از مرگ نیز ازبین نمی‌رود. بی‌احترامی به جنازه او عقوبت و دیه در پی دارد. بنابراین اصل کرامت و حرمت جسد مسلمان ایجاب می‌کند که خارج از ضوابط شرعی و اجرای حدود الهی و چهارچوب قوانین و مقررات اسلامی صدمه‌ای بر پیکر انسان وارد نیاید. از آن‌جا که در گرفتن و جدا کردن اعضای میت برای پیوند به بدن بیمار ناگزیر یکسری صدمات به جسد وارد می‌آید و قسمت‌هایی از آن شکافته می‌شود و این نوعی هتک حرمت به حساب می‌آید کاری خلاف و غیرشرعی می‌نماید به گمان برخی.

ثبوت دیه بر قطع اجزای جسد مسلمان

فقها براین نظرند: صدمه زدن به جسد مسلمان و یا قطع اعضای وی همانند شخص زنده دیه برعهده می‌آورد به مقدار دیه جنین. دیه کامل صد دینار و دیه اعضا و اندام به همان نسبت: و حکم المیت حکم الجنین و دیته دیته سواء.

[۲۹] صاحب جواهر، جواهر الکلام، ج۴۳، ص۳۸۴، دار احیاء التراث العربی، بیروت.

[۳۰] شیخ طوسی، نهایه، ج۱، ص۷۷۹، انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین، قم.

حکم مرده مسلمان حکم جنین است و دیه آن برابر با دیه جنین. امام خمینی می‌نویسد: فی قطع رأس المیت المسلم الحر مأه دینار و فی قطع جوارحه بحساب دیته بهذه النسبه فی سایر الجنایات علیه.

[۳۱] امام خمینی، تحریر الوسیله، ج۲، ص۵۹۹، دار التعارف، بیروت.

[۳۲] امام خمینی، استفتاآت، ج۲، ص۴۳، انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین، قم.

[۳۳] فاضل صالحی، قوه قضائیه، ج۱، ص۱۳۸.

دیه بریدن سَرِ میت مسلمان آزاد صد دینار است و دیه قطع اعضاء و جوارح آن به همان نسبت محاسبه می‌گردد. صاحب جواهر هم می‌نویسد: فی قطع رأس المیت المسلم الحر مأه دینار علی المشهور بین الاٌصحاب بل عن الخلاف والاٌنتصار والغنیه الإجماع علیه.

[۳۴] صاحب جواهر، جواهر الکلام، ج۴۳، ص۳۸۴، دار احیاء التراث العربی، بیروت.

دیه قطع سَرِ میت مسلمان آزاد صد دینار است بنابر قول مشهور بلکه در خلاف و انتصار و غنیه بر آن ادعای اجماع شده است. مستند فقها در وجوب دیه بر قطع اعضای (میت) , روایات بسیاری است از ائمه معصومین ومندرج در کتاب‌های روایی. پیش از این به برخی از آن‌ها اشارت شد و اینک برخی دیگر: عبداللّه بن مسکان درباره قطع سر مرده از امام صادق (ع) نقل می‌ک