توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مطالب نامعتبر در تاریخ عاشورا ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مطالب نامعتبر در تاریخ عاشورا ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مطالب نامعتبر در تاریخ عاشورا ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

مطالب نامعتبر تاریخ عاشورا

در قرون اخیر آثار بسیاری درباره قیام حضرت سیدالشهدا (علیه‌السّلام) نگاشته شده است که در این میان، برخی از آنها به دلیل شهرت مؤلف‌شان یا به سبب برخی از ویژگی‌ها و امتیازات نگاشته، تاثیر بسزایی در تبلیغ و ترویج برخی از گزارش‌های سست و ضعیف، و در مواردی موهن، در تاریخ عاشورا داشته‌اند. البته مطالعه و بررسی درباره زمینه‌ها، علل و عوامل نقل و ترویج گزارش‌های نامعتبر و نادر در تاریخ نگاری عاشورا، پژوهش مستقلی را می‌طلبد؛ اما آنچه در این نگاشته مختصر می‌توان به آن اشاره کرد، آن است که از قرن پنجم به بعد، عاشورانگاری به تدریج رو به افول گذاشت. این امر معلول عواملی از قبیل دور شدن از منابع کهن این موضوع و به فراموشی سپردن تدریجی آنها از یک سو، و بی توجهی و حتی حذف عمدی آنها از طرف برخی از فرقه‌های مذهبی متعصب از سوی دیگر و اقبال و توجه ویژه جامعه به آگاهی بیشتر درباره جزئیات و تفاصیل واقعه از سوی سوم بود. در نتیجه، نگارش آثار تحقیقی، جای خود را به نگاشته‌هایی با رویکردهای ادبی و اجتماعی داد که بیشتر متاثر از عواملی چون ذوق و سلیقه‌های شخصی و درونی مؤلفان، شرایط اجتماعی حاکم بر پدیدآورندگان آن آثار و توجه به سلیقه و خواست مخاطبان و خوانندگان بود.

فهرست مندرجات

۱ – عوامل نقل و ترویج گزارش‌های نامعتبر
۲ – روضه الشهداء
۲.۱ – ابواب مربوط به امام حسین
۲.۲ – تعبیر کاشفی از نهضت عاشورا
۲.۳ – مذهب کاشفی
۲.۴ – منابع مورد استفاده مؤلف
۲.۵ – ارزش تاریخ نگاری روضه الشهداء
۲.۶ – برخی از نمونه‌ها
۳ – المنتخب فی جمع المراثی والخطب
۳.۱ – سبک نگارش المنتخب
۳.۲ – برخی از نمونه‌ها
۴ – مقتل الحسین علیه‌السّلام
۴.۱ – برخی از نمونه‌ها
۵ – تظلم الزهراء من اهراق دماء آل العباء
۵.۱ – برخی از نمونه‌ها
۶ – اکسیر العبادات فی آسرار الشهادات
۶.۱ – ویژگیهای کتاب مذکور
۶.۲ – دربندی از نگاه بزرگان
۶.۳ – برخی از نمونه‌ها
۷ – الدمعه الساکبه
۷.۱ – منابع مورد استفاده
۸ – ناسخ التواریخ
۸.۱ – تدوین کتاب مذکور
۸.۲ – برخی از نمونه‌ها
۹ – تذکره الشهداء
۹.۱ – برخی از نمونه‌ها
۱۰ – معالی السبطین فی احوال السبطین
۱۰.۱ – برخی از نمونه‌ها
۱۱ – نور العین فی مشهد الحسین
۱۱.۱ – برخی از نمونه‌ها
۱۲ – پانویس
۱۳ – منبع

عوامل نقل و ترویج گزارش‌های نامعتبر

به تعبیر دیگر، از دوره یاد شده، مقتل نویسان و تاریخ‌نگاران عاشورا از یک سو _به دلایلی که بیان شد_ به روایات و گزارش‌های تاریخی کهن واقعه عاشورا کمتر توجه داشتند، و از سوی دیگر، به سبب عظمت این حادثه و شیفتگی جامعه شیعه و حتی سنی برای افزودن به آگاهی‌های خود درباره جزئیات این واقعه، زمینه را برای توسعه و شاخ و برگ دادن به برخی از اخبار این واقعه، فراهم دیده، بسته به ذوق و تعهد و تخصص‌شان در این حوزه، به حوادث و رویدادهای این واقعه افزودند؛ تا آنجا که از قرن دهم به این سو با نگارش روضه الشهداء، این رویکرد شتاب خاصی به خود گرفت و در طول چهار قرن بعد، نگاشته‌هایی از قبیل منتخب طریحی، تظلم الزهرا قزوینی، مخرق القلوب نراقی، ادمعه الساکبه بهبهانی، معالی السبطین محمدمهدی حائری مازندرانی و تذکره الشهداء ملا حبیب الله شریف کاشانی و از همه مهمتر، اکسیرالعبادات فاضل دربندی پای به عرصه وجود گذاشتند که چون نویسندگان آنها با بی توجهی به ریشه‌ها و ابعاد سیاسی حادثه و بدون بررسی انگیزه و فلسفه قیام امام حسین (علیه‌السّلام) و نتایج و آثار آن، بیشتر از دو زاویه ابتلا و آزمایش و نگاه کاملا عاطفی و احساسی _که غم و اندوه، یکی از عناصر لازم و مهم این نوع نگاه است_ به این حادثه نگریستند، در روایت و برداشت خود از این حادثه بزرگ، چندان به مصادر کهن و درخور اعتماد تاریخی پایبند نماندند؛ بلکه آنچه بیشتر مورد عنایت و تاکید آنان بود، تدوین و تالیف یک اثر صددرصد عاطفی _احساسی و حزن آور و غم انگیز درباره این واقعه بود، تا مخاطبان و شنوندگان در مجالس روضه خوانی و سوگواری، هرچه بیشتر متالم و متاثر شوند، عزاداری کنند و اشک بریزند. از این رو به کارگیری مضامینی از قبیل مصیبت، حزن و غم، غربت و بی کسی، تشنگی، اسارت، بلا و ابتلا در این گونه برداشت، بسیار رایج و در مواردی، مبالغه آمیز بوده است. البته در این میان آنچه به چنین برداشتی از تاریخ عاشورا، بیشتر دامن زد و آن را بیشتر مورد تاکید و تایید قرار داد، رویکرد سطحی و عوامپسند برخی از شاعران و تعزیه خوانان بود. البته بر اساس روایات بسیاری _که برخی از آنها در فصل چهارم از بخش اول این کتاب نقل می‌شود_ گریه و عزاداری در سوگ امام حسین (علیه‌السّلام)، از بالاترین پاداش‌ها برخوردار است؛ اما مشکل در اینجا بود که برخی از این مقتل نگاران برای رسیدن به چنان پاداشی، استخدام هر وسیله‌ای را روا دانستند؛ هرچند به قیمت نادیده گرفتن اخبار معتبر درباره این حادثه باشد؛ چرا که بسیاری از اخبار یاد شده با سلیقه و مذاق چنین برداشتی، ناهمگون بود و از تامین چنین هدفی، ناتوان.
به هر تقدیر، نگاه اجمالی به اسامی برخی از آثاری که در تاریخ عاشورا از دوره صفوی به بعد و بیشتر در عصر قاجار نگاشته شده است، این ادعا را به خوبی تایید می‌کند؛ آثاری از قبیل: طریق البکاء، طوفان البکاء، عمان البکاء، محیط البکاء، امواج البکاء، ریاض البکاء، مفتاح البکاء، منبع البکاء، مخزن البکاء، معدن البکاء، مناهل البکاء، مجری البکاء، سحاب البکاء، عین البکاء، کنز الباکین، بکاء العین، مبکی العیون، مبکی العینین، المبکیات، بحر البکاء فی مصائب المعصومین، بحر الحزن، بحر الدموع، بحار الدموع، فیض الدموع، عین الدموع، سحاب الدموع، ینبوع الدموع، منبع الدموع، دمع العین، مدامع العین، مخازن الاحزان، بیت الاحزان، ریاض الاحزان، قبسات الاحزان، بحرغم، داستان غم، غمکده، ماتمکده، بستان ماتم، هم و غم، نشتر غم، کنزالمصائب، مجمع المصائب، وجیزه المصائب، اکلیل المصائب، ابتلاء الاولیاء و بلا و ابتلا در رویداد کربلا.
اکنون در ذیل، چند کتاب مشتمل بر پاورپوینت کامل مطالب نامعتبر در تاریخ عاشورا ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint با ارائه برخی از گزارش‌های نامعتبر و نادر آنها، شناسایی و معرفی می‌شوند. بسیاری از قضایای نه درخور اعتماد، یا تفاصیل و جزئیات و شاخ و برگ‌های اضافی، که با معیارهای تاریخ نگاری علمی نمی‌توان آنها را قبول کرد، نخست در این منابع مطرح شده و سپس به کتاب‌های بعدی راه یافته و به تدریج در مقاتل و افواه رواج و شهرت یافته است. بر این اساس به متفردات این کتاب‌ها نمی‌توان اعتماد کرد. هنگام معرفی این چند کتاب، چند نمونه از متفردات آنها نیز نقل می‌شود.

روضه الشهداء

کمال الدین حسین بن علی واعظ کاشفی (۹۱۰ق)، استاد ادب پارسی و مؤلف کتاب روضه الشهداء، بلایا و مصائب انبیا را از آدم تا پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در این کتاب نگاشته و در ادامه، به مصائب امامان (علیه‌السّلام) پرداخته است. در این میان، او بیش از نیمی از کتاب را به زندگی امام حسین (علیه‌السّلام) و واقعه عاشورا و حوادث پس از آن، اختصاص داده است؛ یعنی چهار باب آن (باب هفتم تا دهم) درباره امام حسین (علیه‌السّلام) و خاندان و یارانش است.

ابواب مربوط به امام حسین

فهرست ابواب مربوط به امام حسین (علیه‌السّلام) چنین است:
باب هفتم: در مناقب امام حسین (علیه‌السّلام) از ولادت آن حضرت و بعضی از احوال وی بعد از برادر؛
باب هشتم: در شهادت مسلم بن عقیل بن ابی طالب و قتل بعضی از فرزندان او؛
باب نهم: در رسیدن امام حسین (علیه‌السّلام) به کربلا و محاربه نمودن با اعدا و شهادت آن حضرت با اولاد و اقربا و سایر شهدا؛
باب دهم: در وقایعی که اهل بیت را بعد از واقعه کربلا پیش آمده و عقوبات مخالفان که مباشر (مرتکب) آن حرب (جنگ) شدند.

[۱] واعظ کاشفی، روضه الشهداء، ص۱۴_ ۱۵، تصحیح محمد رمضانی.

تعبیر کاشفی از نهضت عاشورا

با توجه به آنکه کاشفی، مرام صوفیانه داشته، تحلیلی که از نهضت عاشورا کرده، بر بنیاد تحمل درد و رنج توسط اولیای خداست؛ به این معنا که خدا با ایجاد واقعه کربلا، یکی از بندگان برگزیده خود را گرفتار رنج و بلا کرد تا او را به مقامات عالیه برساند؛ چرا که این یک سنت الهی است که همه اولیا و مقربان الهی باید از جام بلا بنوشند:
آن که در این بزم مقرب تر است جام بالا بیشترش می‌دهند
و ان که ز دلبر نظر خاص یافت داغ عنا بر جگرش می‌نهند

[۲] واعظ کاشفی، روضه الشهداء، ص۱۱.

وی تا پایان کتاب، از ماهیت و ابعاد دیگر قیام عاشورا، به ویژه بعد سیاسی آن، هیچ سخنی به میان نیاورده است.
کاشفی این کتاب را به درخواست یکی از اعیان و سادات بزرگ هرات با نام «مرشد بالله» معروف به «سید میرزا» در اواخر عمر خویش نگاشته است؛

[۳] واعظ کاشفی، روضه الشهداء، ص۱۴.

یعنی زمانی که به واسطه کبرسن و دیگر موانع» نمی‌توانسته «رایت فصاحت در بلاغت» بر افرازد.

[۴] واعظ کاشفی، روضه الشهداء، ص۱۴.

تاریخ نگارش این اثر سال ۹۰۷ (نه ۹۰۸) بوده است؛ چراکه خود گفته است: «از روز شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) تا تاریخ تالیف این کتاب که قریب به هشتصد و چهل و هفت سال است هرگاه که ماه محرم نو شود…» . (از جمله اخیر دانسته می‌شود که این اثر پیش از محرم ۸۴۷، یعنی در سال ۸۴۶ نگاشته شده است که اگر به این تاریخ، ۶۱ سال افزوده شود، ۹۰۷ می‌شود، نه ۹۰۸ که بسیاری گفته‌اند.)

[۵] واعظ کاشفی، روضه الشهداء، ص۳۵۴.

مذهب کاشفی

درباره مذهب کاشفی، به یقین نمیتوان سخن گفت. چون نامش حسین، و زادگاهش سبزوار بوده که از زمان‌های دور، به تشیع شهرت داشته است، شاید بتوان او را شیعه دانست؛ اما برخی قراین و شواهد، بر سنی بودن او دلالت دارد؛ از جمله سکونت طولانی وی در هرات، و ارتباط و دوستی با افرادی همانند امیرعلی شیرنوایی و عبدالرحمن جامی که هر دو از صوفیان نقشبندیه بوده‌اند و چنان که می‌دانیم این فرقه، تنها فرقه‌ای است که ابوبکر را سرسلسله خویش می‌داند. بنابراین اگرچه آن دو به اهل بیت علاقه بسیار داشتند، از رفض بیزار بودند.

[۶] جعفریان، رسول، مقالات تاریخی، ج۱، ص۱۶۷_ ۲۱۰.

[۷] آینه پژوهشی، سال ششم، ۱۳۷۴ش، ش ۳۳، ص۲۰.

[۸] جعفریان، رسول، تاملی در نهضت عاشورا، ص۳۱۹_ ۳۵۹.

از این رو می‌توان گفت کاشفی سنی حنفی مذهب بوده است؛ چنانکه افندی از برخی فواید میرداماد، نقل کرده که کاشفی را حنفی مذهب دانسته است.

[۹] افندی اصفهانی، ملاعبدالله، ریاض العلماء وحیاض القضلاء، ج۲، ص۱۸۶، تحقیق سیداحمد حسینی.

منابع مورد استفاده مؤلف

کاشفی اطلاعات زیادی درباره منابع کتابش ارائه نکرده است و در نقل گزارش‌های مهم، از ذکر منبع طفره رفته است. بسیاری از منابعی هم که معرفی کرده، نامشهور و نامعتبر است؛ چنان که افندی پس از آنکه به بهره‌مندی کاشفی از منابع شیعی چون عیون اخبار الرضا، الارشاد، اعلام الوری و کتاب الال ابن خالویه اشاره می‌کند، می‌افزاید: «اما بیشتر روایات این کتاب و حتی همه آنها، از کتاب‌های غیرمشهور و حتی غیر قابل اعتماد، گرفته شده است». (علامه میرزا ابوالحسن شعرانی در دفاع از کاشفی و در جهت اثبات اعتبار روضه الشهداء می‌نویسد: «او مردی جامع، عالم و متبحر بود؛ در شهر هرات میزیست؛ معاصر صاحب روضه الصفا و امیرعلی شیر وزیر علم دوست بود. آن قدر کتب ادب و تواریخ و وسایل که آن وقت در هرات بود، در هیچ زمان در هیچ شهر فراهم نشد؛ از غایت حرص و ولعی که وزیر مزبور به علم، مخصوصا به تواریخ داشت…» یادآوری می‌شود که در اینجا کثرت منابع و وسایل در آن زمان در هرات و دسترسی کاشفی به آنها، و حتی استناد او به بیش از چهل منبع در روضه الشهداء محل بحث و انکار نیست. آنچه در اینجا محل بحث است، مستندات کاشفی در بخش مقتل امام حسین (علیه‌السّلام) و حادثه عاشورا از کتاب روضه الشهداء است. چنان که در متن آمده، او در این بخش، کمتر منابع گزارشهای خود را معرفی کرده (تا میزان اعتبار آنها سنجیده شود) و آنچه هم که نام برده، برای اثبات اعتبار آنها کفایت نمی‌کند؛ زیرا این منابع – چنان که از نام آنها پیداست – چندان معتبر نیستند و نمی‌توان به آنها اطمینان کرد و منابعی مانند مقتل فارسی خوارزمی (نورالائمه) و مقتل ابوالمفاخر رازی که کاشفی از آنها نام برده، بیشتر در قالب شعر بوده است و دقیقا معلوم نیست گزارشهای منثور آنها چقدر بوده است؛ جز اینکه این منقولات در منابع متقدم نیامده است.)

[۱۰] افندی اصفهانی، ملاعبدالله، ریاض العلماء وحیاض القضلاء، ج۲، ص۱۹۰.

[۱۱] قمی، شیخ عباس، ترجمه نفس المهموم، ص۲۷۷_ ۲۷۸، ترجمه میرزا ابوالحسن شعرانی.

[۱۲] جعفریان، رسول، تاملی در نهضت عاشورا، ص۳۴۰_ ۳۴۵.

دلیل بی اعتباری این کتاب از لحاظ علمی، آن است که کاشفی برای ارائه گزارش این واقعه مهم، شیوه علمی تاریخ نگاری، که بنیاد آن بر منابع اصیل کهن تاریخی و نقد و پالایش گزارش‌های مربوط به این حادثه است، در پیش نگرفته است؛ بلکه به تعبیر یکی از محققان معاصر، روضه الشهداء کتابی تاریخی نیست، بلکه اثری ادبی و رمان تاریخی است.

[۱۳] جعفریان، رسول، تاملی در نهضت عاشورا، ص۳۵۴.

که شرایط اجتماعی و علمی و فرهنگی حاکم بر روزگار حیات نگارنده، آن را فراهم ساخته بود. به تعبیر دیگر، این اثر محصول دوره‌ای است که نقد و بررسی علمی در مراکز علمی و آکادمیک ایران و ماوراءالنهر چندان وجود نداشته و متن‌های ادبی _ داستانی همانند ابو مسلم نامه‌ها و حمزه نامه‌ها در دسترسی مردم بوده که با از بین رفتن متن‌های یادشده، کتاب کاشفی جایگزین آنها شده است.

[۱۴] جعفریان، رسول، تاملی در نهضت عاشورا، ص۳۵۴.

ارزش تاریخ نگاری روضه الشهداء

یکی از نویسندگان معاصر نیز درباره شیوه و ارزش تاریخ‌نگاری این اثر، چنین نظر داده است: «روضه الشهداء پیش از آنکه کتابی تاریخی باشد، داستان پردازی تاریخی است و چون داستان‌پردازی است، تخیلی هم هست و چون نویسنده آن ادیب و انشاء نویس است، داستان آفرینی هم در آن مشاهده می‌شود».

[۱۵] اسفندیاری، محمد، کتابشناسی تاریخی امام حسین علیه‌السّلام ، ص۹۲.

پذیرش فراگیر و استقبال مناسب از چنین آثاری از سوی عامه مردم و حتی از سوی علما و دانشمندان، سبب شد تا این کتاب به سرعت جای خود را در محافل عزاداری شیعی و سنی باز کند؛ چندان که وعاظ و خطبا در ایران، در منابر و محافلی، مصائب امام حسین و خاندانش را از روی این کتاب خوانده‌اند و تعبیر «روضه خوان» از این کتاب برای مجالس روضه خوانی، به عاریت گرفته شده است.

[۱۶] خوانساری، روضات الجنات، ج۳، ص۲۳۰، تحقیق اسدالله اسماعیلیان.

نکته آخر در این باره آنکه از این کتاب، نسخه‌های متعددی در کتابخانه‌ها موجود است و این نگاشته، چندین بار تلخیص و به چند زبان ترجمه شده که برخی از ترجمه‌های آن، منظوم است.

[۱۷] ادبیات فارسی بر مبنای تالیف استوری، ترجمه یو. ا. برگل، ترجمه (فارسی) یحیی آرینپور و دیگران، ج۲، ص۹۰۳_ ۹۱۲.

[۱۸] منزوی، احمد، فهرست واره کتاب‌های فارسی، ج۳ ص۱۶۶۱_ ۱۶۶۴.

برخی از نمونه‌ها

۱. پیوستن ده هزار نفر از شامیان به فرماندهی عامر بن طفیل به ابن زیاد

[۱۹] کاشفی، واعظ، روضه الشهداء، ص۲۲۳، تصحیح محمد رمضانی.

در حالی که به اتفاق مقتل نویسان و مورخان، هیچ سپاهی از شام در کربلا حضور نداشت.

[۲۰] مسعودی، مروج الذهب، ج۳ ص۲۵۷، تحقیق محمد محی الدین عبدالحمید.

[۲۱] سبط بن جوزی، تذکره الخواص، ج۲، ص۱۶۱.

۲. ذکر برخی از نام‌های جعلی از قبیل زهیر بن حسان اسدی، سامر، حجر حجار، حمادبن انس، وقاص بن مالک، شریح بن عبید، قیس بن منبه، هاشم بن عتبه، به عنوان اسامی افرادی در دو سپاه امام حسین (علیه‌السّلام) و عمر سعد.

[۲۲] کاشفی، واعظ، روضه الشهداء، ص۲۸۳، تصحیح محمد رمضانی.

[۲۳] کاشفی، واعظ، روضه الشهداء، ص۳۰۴.

۳. عروسی حضرت قاسم بدون ذکر هیچ ماخذی.

[۲۴] کاشفی، واعظ، روضه الشهداء، ص۳۲۱_ ۳۲۲.

به نظر می‌رسد مقتل نویسان بعدی، این قصه را از این کتاب گرفته‌اند.

المنتخب فی جمع المراثی والخطب

مؤلف المنتخب، فخرالدین بن محمد بن علی طریحی (۹۷۹-۱۰۸۵ق) است. طریحی را عالمی فاضلی، فقیهی نبیل، محدثی جلیل القدر، دانشمندی ادیب، لغوی، شاعر، و از بزرگان علمای امامیه معرفی کرده‌اند. او صاحب آثار و تالیفات متعدد علمی و شروح و تعلیقاتی بر بعضی از آثار علمای گذشته در موضوعات اصولی، فقهی، حدیثی، رجالی، و… است.
که یکی از آنها مجمع البحرین و مطلع النیرین

[۲۵] مدرس، میرزا محمدعلی، ریحانه الادب، ج۳ ص۳۰_ ۳۱.

[۲۶] طریحی، مجمع البحرین، تحقیق سیداحمد حسینی، مقدمه محقق.

[۲۷] طریحی، مجمع البحرین، ج۱، مقدمه محقق.

[۲۸] افندی اصفهانی، عبدالله، ریاض العلماء وحیاض الفضلاء، ج۴، ص۳۳۲_ ۳۳۵، تحقیق سید احمد حسینی.

[۲۹] خوانساری، روضات الجنات فی احوال العلماء والسادات، ج۵، ص۳۴۹_ ۳۵۳، تحقیق اسدالله اسماعیلیان.

[۳۰] قمی، شیخ عباس، الکنی والالقاب، ج۲، ص۴۴۸، مقدمه محمدهادی امینی.

در شرح لغات و مفردات قران و حدیث است. این کتاب نظیر النهایه فی غریب الحدیث والاثر تالیف ابن اثیر، مجدالدین مبارک جزری (۵۴۴-۶۰۶ق) از علمای اهل سنت به شمار می‌رود و در موضوع خود، اثری ارزنده و ماندگار، و در محافل علمی همواره مورد استفاده محققان است.

[۳۱] حر عاملی، محمد حسن، امل الامل، ج۲، ص۲۱۵، تحقیق سیداحمد حسینی.

[۳۲] تهرانی، آقابزرگ، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۲۲، ص۲۷.

سبک نگارش المنتخب

المنتخب را نمی‌توان یک نگاشته تاریخی درباره زندگی امام حسین (علیه‌السّلام) یا تاریخ قیام عاشورا یا مقتل سیدالشهداء (علیه‌السّلام) دانست؛ بلکه مجموعه‌ای از روایات و مراثی حزن برانگیز و گریه آور است که در قالب نثر خطابی و شعر سامان یافته است. بیشتر مباحث این کتاب، درباره امام حسین علیه‌السّلام و پارهای از آنها درباره برخی امامان دیگر است و به صورت جنگ و کشکول، تدوین و نگارش یافته است. این اثر، دارای دو جزء و هریک، دارای ده مجلس و هر مجلس، شامل چند باب است. در هر مجلس و هر باب، مباحثی متعدد و بی ارتباط باهم مطرح شده است. وی در نگارش این کتاب بر نقلیات کتاب روضه الشهداء کاشفی اعتماد کرده و بسیاری از مطالب نادرست را از کتاب یادشده نقل کرده است. طریحی برخلاف سایر آثارش، در نگارش این کتاب، دقت علمی به خرج نداده است. (طبق نقل بعضی از علمای مطلع ساکن نجف اشرف، مرحوم طریحی، این کتاب را در دوران جوانی، هنگام اقامت در روستای طریح، و پیش از ورود به حوزه علمیه نجف و کسب مراحل عالی علمی، نوشته بود و بعدها راضی به رونویسی و نشر آن نبود؛ اما دیگر فایده نداشت و ذاکران، آن را رونویسی می‌کردند و جمع آوری آن ممکن نبود. طبق این نقل، از نوادگان او، دو روحانی فاضل به نام‌های شیخ عباس و شیخ عبدالمولی در حوزه نجف بودند. و شیخ عباس، به تدوین منتخب در دوران جوانی جدش در طریح تاکید داشت.) مرحوم محدث نوری، یکی از عوامل راه یافتن مطالب دروغ و بی اساسی در مقاتل را، تسامح علما در این زمینه دانسته، آن را چنین معرفی میکند: «استقرار سیره علما در مؤلفات خود بر نقل اخبار ضعیفه و ضبط روایات غیرصحیحه، در ابواب فضایل و قصصی و مصائب، و مسامحه ایشان در این مقامات، خصوص مقام اخیر، چنان که مشاهد و محسوس است».

[۳۳] محدث نوری، لولو و مرجان، ص۱۸۷.

متن کتاب، نشانگر آن است که وی ابتدا مطالب آن را در ایام محرم در محافل و مجالس روضه خوانی می‌خوانده و سپس آن را در قالب مجالس نگاری، سامان داده است. اندیشمندان و حدیث شناسان، بر مؤلف این کتاب به سبب نقل گزارش‌ها و نقلیات غیرمعتبر و بی اساسی، خرده گرفته‌اند.

[۳۴] میرزا محمد اشراقی، الاربعین الحسینیه، ص۲۰۸.

[۳۵] میرزا محمد اشراقی، الاربعین الحسینیه، ص۵۶.

[۳۶] میرزا محمد اشراقی، الاربعین الحسینیه، ص۱۴.

با این وجود، این اثر جایگاه خود را به خوبی در میان روضه خوانان باز کرده و بسیاری از نقلیات آن، در مقاتل بعدی منعکس شده و در قرون اخیر، زمینه تحریفات بسیاری را در مقتل خوانی امام حسین (علیه‌السّلام) فراهم ساخته است.

برخی از نمونه‌ها

۱. آمار هفتادهزار نفر برای سپاه عمر سعد؛

[۳۷] طریحی، المنتخب الطریحی، ص۳۷، تصحیح فضال علی.

۲. انتساب جمله اسقونی شربه من الماء

[۳۸] طریحی، المنتخب الطریحی، ص۴۵۲.

به امام حسین (علیه‌السّلام)، در حالی که در منابع معتبر نقل نشده است؛
۳. عروسی حضرت قاسم؛

[۳۹] طریحی، المنتخب الطریحی، ص۳۶۵-۳۶۷.

۴. کشته شدن ده هزار نفر از سپاه دشمن به دست امام حسین (علیه‌السّلام) که چون تعداد لشکریان بسیار بودند، این تعداد کشته در سپاه آنان شکاف ایجاد نکرد؛

[۴۰] طریحی، المنتخب الطریحی، ص۴۵۱.

۵. قصه ساربان امام و جنایت شرم‌آور او نسبت به بدن مطهر آن حضرت در شب یازدهم محرم؛

[۴۱] طریحی، المنتخب الطریحی، ص۹۰-۹۲.

۶. گزارش قصه شیر گریان بر امام.

[۴۲] طریحی، المنتخب الطریحی، ص۳۲۲-۳۲۳.

مقتل الحسین علیه‌السّلام

چنان که پیشتر اشاره شد، به سبب قدمت و اعتبار اخبار و گزارش‌های ابومخف درباره حادثه کربلا، از قرن ششم به بعد، برخی از اخبار جعلی و سست به این مورخ نسبت داده شده است که هیچ اثری از آنها، در منابع معتبر که به نقل گزارش‌های ابومخنف پرداخته‌اند، وجود ندارد. جعل اخبار دروغین و سست و بی محتوا و انتساب آن به ابومخنف در قرون بعدی تا آنجا پیش رفت که برخی در قرون اخیر، به نگارش کتابی با نام مقتل الحسین المشتهر بابی مخنف دست یازیده‌اند و آن را به این مؤلف بزرگ نسبت داده‌اند.

برخی از نمونه‌ها

۱. گزارش اخبار مقتل از ابومخنف و او از هشام و او از پدرش محمد بن سائب کلبی! در حالی که هشام شاگرد ابومخنف است و او از ابومخنف روایت می‌کند؛

[۴۳] ابومخنف، مقتل الحسین ومصرع اهل بیته واصحابه فی کربلا، ص۲، تحقیق حسن غفاری.

۲. گزارش بازگشت امام حسین (علیه‌السّلام) از راه کربلا به مدینه، هنگام شنیدن خبر کشته شدن مسلم و هانی، و پناه بردن حضرت به قبر جدش پیامبر و گریه کردن وی در آنجا،

[۴۴] ابومخنف، مقتل الحسین ومصرع اهل بیته واصحابه فی کربلا، ص۳۹.

که هیچ سند تاریخی‌ای، آن را تایید نمی‌کند؛
۳. سوار شدن امام (علیه‌السّلام) بر هفت اسب و فرود آمدن از آنها به سبب توقف و نرفتن آنها به سوی کربلا،

[۴۵] ابومخنف، مقتل الحسین ومصرع اهل بیته واصحابه فی کربلا، ص۴۸_ ۴۹.

که به این صورت در هیچ مقتلی نیامده است؛
۴. جریان کشته شدن طرماح بن عدی در کربلا

[۴۶] ابومخنف، مقتل الحسین ومصرع اهل بیته واصحابه فی کربلا، ص۸۹.

با آنکه وی در کربلا حضور نداشت؛
۵. انتساب برخی از گفته‌ها به حضرت زینب همانند: «لیتنی کنت قبل هذا الیوم عمیاء و…» هنگام شهادت حضرت علی اکبر،

[۴۷] ابومخنف، مقتل الحسین ومصرع اهل بیته واصحابه فی کربلا، ص۸۲.

که با شان و مقام و صبر آن بانوی بزرگ سازگار نیست؛ ۶. و افزون بر اینها، ۲۵ تحریف یا تصحیف فاحش دیگر که در مقدمه وقع الطف آمده است.

تظلم الزهراء من اهراق دماء آل العباء

مؤلف این کتاب، رضی بن نبی قزوینی (زنده تا ۱۱۳۴ق) است. تاریخ تالیف آن، سال ۱۱۱۸ قمری است. نگارنده در مقدمه کتابش گفته است که این اثر، شرح کتاب ملهوف سید بن طاووس است و بیشتر مآخذ آن، منابع بحار الانوار از قبیل ملهوف، مجالس (امالی) شیخ صدوق، ارشاد شیخ مفید، منتخب طریحی، مثیر الاحزان، مقاتل الطالبیین، مناقب آل ابی طالب، تسلیه المجالس سید محمد بن ابی طالب حسینی است.

[۴۸] سید رضی بن نبی قزوینی، تظلم الزمراء من اهراق دماء آل العباء، ص۶.

این کتاب، همانند ملهوف، در سه مقدمه و سه مسلک و خاتمه سامان یافته است که هر مسلک و خاتمه، دربردارنده چند مجلس است:
مقدمه نخست: برخی از معجزات و کرامات و مکارم اخلاقی و احتجاجات امام حسین؛
مقدمه دوم: برخی از روایات در فضیلت گریستن و تباکی بر آن حضرت و دیگر ائمه؛
مقدمه سوم: در روایات وارده در آداب عزاداری، به ویژه در تاسوعا و عاشورا؛
مسلک اول: در امور پیش از جنگ، که شامل شش مجلس است؛
مسلک دوم: در حوادث کربلا و شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) و یاران حضرت، که دارای چهار مجلس است؛
مسلک سوم: اسارت اهل بیت (علیه‌السّلام) و رفتن به کوفه و شام، گزارش حضور اهل بیت (علیه‌السّلام) در روز اربعین در کربلا و بازگشت آنان به مدینه، که دارای چهار مجلس است؛
خاتمه کتاب بیش از ۱۶۰ صفحه و شامل مباحثی همانند رجعت امام حسین (علیه‌السّلام) در عصر حضرت حجت عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف عقوبت و عذاب کشندگان امام حسین (علیه‌السّلام)، قیام مختار و موضع حاکمان اموی و عباسی در برابر قبر امام حسین (علیه‌السّلام) است.
واعظ تبریزی خیابانی افزون بر آنکه بر برخی از گزارش‌های این کتاب خرده گرفته و مؤلف آن را به سبب نقل چنین اخباری سرزنش کرده، گفته است که برخی از استنساخ کنندگان، در آن دست برده، دخل