توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مصائب امام‌زادگان ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مصائب امام‌زادگان ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مصائب امام‌زادگان ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل مصائب امام‌زادگان ۳۷ اسلاید در PowerPoint

در صدر اسلام، موقعی که مسئله خلافت پیغمبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از حال طبیعی و مجرای اصلی منحرف گشت، برای نخستین بار حق و حقوق اهل بیت (علیهم‌السّلام) غصب شد. در دوره معاویه، و به طور کلی در دوران خلافت غاصبانه و منحوس اموی، ذکر فضائل آل محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم‌السّلام) مشکل بوده است. نوبت ریاست بنی عباس هم که فرا رسید، وضع آل علی (علیه‌السّلام) تغییری ننمود.

فهرست مندرجات

۱ – غصب حق اهل بیت
۲ – دوران بنی عباس
۳ – هجرت دودمان جلیل علوی
۴ – گوشه‌ای از مصائب امامزادگان
۵ – دلایل هجرت امامزادگان
۶ – پانویس
۷ – منبع

غصب حق اهل بیت

در صدر اسلام، موقعی که مسئله خلافت پیغمبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از حال طبیعی و مجرای اصلی منحرف گشت، برای نخستین بار حق و حقوق اهل بیت (علیهم‌السّلام) غصب شد و دوره خلفاء چندان طولی نکشید که مقام مقدس خلافت به سلطنت منفور و ظالمانه اموی و حکومت منحوسه تبدیل شد و اوضاع بیشتر رو به وخامت گذاشت، و اشخاصی که فاقد قوه دیانت و بصیرت بودند، دور معاویه ظالم و مکار جمع شده، با حیله و تهدید، ظلم و شکنجه، حقایق را مستور، و بازار حیله و فریب روز به روز رواج بیشتری پیدا کرد و حقیقت همچنان در پس پرده پنهان باقی ماند.
حتی اغلب صحابه پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و کسانی که شخصاً شاهد و ناظر حقایق بوده عقیده داشتند که «الصَّلوهُ خَلْفَ عَلِیٍّ اَتَمْ، وَ بِساطُ مُعاوِیَهَ اَدْسَمْ» یعنی نماز در پشت سر امیرالمؤمنین علی (علیه‌السّلام) کاملتر است، ولی بساط و سفره معاویه چربتر! لذا لذائذ شام و سفره رنگین معاویه، آنها را فریب داد، و از اکمال نماز و یاری علی (علیه‌السّلام) صرف نظر و روی پستی ذاتی و شکم پرستی با قبول ذلت به ترویج ظلم و جور پرداختند.
در دوره معاویه، و به طور کلی در دوران خلافت غاصبانه و منحوس اموی، ذکر فضائل آل محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم‌السّلام) و بحث در احوال ایشان، به حدی مشکل بوده که می‌بینیم در دوره اقتدار بنی امیه از حق و حقیقت، اثری به جای نمانده و احوال آل محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و ائمه (علیهم‌السّلام)، و امامزادگان عظیم‌الشان در پس پرده دسایس مستور مانده است.

دوران بنی عباس

آری، هنگامی که دوره خلافت جائرانه بنی امیه به سر آمد و نوبت ریاست بنی عباس فرا رسید، وضع آل علی (علیه‌السّلام) تغییری ننمود، و با آن‌که آنان به اسم اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) و قرابت با ایشان حکومت را بدست گرفته بودند، آل محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به حقوق مغصوبه خویش نرسیده، همواره در حبس و تبعید به سر برده و مسموم یا مقتول می‌گشتند.
در این دوره به طوری کار بر آل محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و امامزادگان عالی مقام تنگ شد که احدی جرات نداشت نام آنها را بر زبان بیاورد چه رسد به اینکه از آن‌ها تفقد یا دلجویی نماید. چنانکه حضرت امام محمد باقر و امام موسی کاظم و امام رضا (علیهم‌السّلام) را به بهانه این که مدعی خلافت هستند یکی پس از دیگری، از میان برداشته و به شهادت رساندند.
از این مقدمه معلوم می‌شود که آوارگی و مهاجرت خاندان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از حجاز و کوفه و پراکندگی آنان در ایران، منحصراً در اثر خصومتهای ممتد خلفای غاصب و ظالم اموی و عباسی، به ویژه متوکل که یکی از خلفای با شقاوت و خونخوار بنی العباس است می‌باشد؛ چه اینکه متوکل عباسی و حجاج بن یوسف ثقفی، والی کوفه، در خلافت ولید بن عبدالملک بن مروان، کار خصومت با آل علی (علیه‌السّلام) و امامزادگان شریف را به سرحد کمال کشانده و دشمنی را به جایی رساندند که حتی تاب دیدار قبور بنی‌هاشم و اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم‌السّلام) را هم نداشتند؛ چنانکه متوکل دستور داد تا مزار منور سید الشهداء (علیه‌السّلام) را ویران نمایند.

هجرت دودمان جلیل علوی

آری، با‌ اندک مراجعه به تاریخ خلفاء، به خوبی روشن می‌شود که دودمان جلیل علوی، از شدت جور و ستم عباسیان مجبور بودند که برای حفظ جان، از اوطان خود هجرت کرده و با پنهان کردن سیادت و علویت به طور ناشناس به شهرهای دور دست پراکنده شوند تا کسی آنها را نشناخته و به نسب و حالات آنان پی نبرد.
از این جهت، خاندان شریف نبوی، (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آن‌هایی که توانستند جان سالم به در برند، پنهانی و در تاریکی شب‌ها خود را از مقر حکومت و خلافت عباسیان، دور و ناشناس به اطراف بلاد پراکنده شده و با کمال رنج و محنت زندگی می‌کردند و برای تامین نیازهای حیاتی خود از قبول هیچ‌گونه کاری مضایقه نورزیده، و با آن امرار معاش می‌نمودند.
آری کشتار سادات در عصر عباسی به اوج خود رسیده و این جنایات بزرگ به نحو وسیع و هولناک از زمان منصور، خلیفه دوم عباسی، آغاز و در عهد‌ هارون به شدت گرایید و پس از او نیز در میان این سلسله خبیثه ادامه داشت

گوشه‌ای از مصائب امامزادگان

و اینک گوشه‌ای از مصائب این اختران فروزان در دوران خلفای عباسی را به استناد روایات خدمت شما خوانندگان عزیز تقدیم می‌نماییم.
مرحوم علامه مجلسی (رحمهالله) در کتاب گرانسنگ «بحارالانوار»

[۱] مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۴۸، ص۱۷۶.

می‌نویسد:
احمد بن سهل از عبیدالله بزاز نیشابوری نقل می‌کند که گفت: میان من و حمید بن قحطبه طایی طوسی معامله و داد و ستدی بود. روزی از نیشابور به قصد ملاقات او به طوس رفتم، هنگام ظهر به منزلش وارد شدم اتفاقاً ماه رمضان بود، سفره غذا آوردند، دیدم او نیز با من در صرف طعام شرکت نموده، من گفتم: مگر نه اینکه ماه رمضان ا