توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مشکلات تاریخ‌نگاری شیعه ۸۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مشکلات تاریخ‌نگاری شیعه ۸۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مشکلات تاریخ‌نگاری شیعه ۸۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل مشکلات تاریخ‌نگاری شیعه ۸۵ اسلاید در PowerPoint

تاریخ به دلیل اهمیت و ارزشش در اسلام، مورد توجه خاص مسلمانان قرار گرفته است. بی‌ شک، شیعیان و رهبران گرانقدر شیعه نیز از ارزش و اهمیت آن غافل نبوده‌اند و حتی با انگیزه‌هایی قوی، تاریخ را مورد توجه خود قرار داده‌اند.

فهرست مندرجات

۱ – اهمیت تاریخ
۲ – احیای سنت پیامبر
۳ – راه حفظ سیره پیامبر
۴ – وضعیت سیاسی بعد از پیامبر
۵ – مشکلات تاریخ نگاری
۵.۱ – فشار سیاسی
۵.۲ – فشار نظامی
۵.۲.۱ – داستان مغیره و معاویه
۵.۲.۲ – مخفی کردن فضائل امیرالمومنین
۵.۲.۳ – وجوب تقیه
۵.۳ – فشار تبلیغاتی
۵.۳.۱ – رافضی خواندن شیعیان
۵.۳.۲ – وجود انحراف در آثار معاصرین
۶ – مشکلات دیگر
۷ – نقاط ضعف آثار تاریخی شیعه
۷.۱ – نتیجه گیری
۸ – پانویس
۹ – منبع

اهمیت تاریخ

۱. بخش قابل ملاحظه‌ای از قرآن کریم درباره حوادث تاریخی است. قرآن همچنین به پیروان خود تاکید می‌کند که این حوادث و امثال آنها را مورد توجه قرار دهند و آن‌ گونه که خود قرآن تصریح می‌فرماید، هدف از ذکر این حوادث در یک کلمه خلاصه می‌شود و آن«عبرت گرفتن» و انتخاب راه صحیح برای زندگی کردن است.
رهبران دینی ما در این راستا، توجه به تاریخ را مورد تاکید قرار داده‌اند. به عنوان نمونه، علی (علیه‌السّلام) در نامه معروفش به امام حسن (علیه‌السّلام)، به صراحت، بر توجه به تاریخ گذشتگان و ارزش معنوی آن تاکید می‌کند:
«پسرکم، هرچند من به‌ اندازه همه آنان که پیش از من بوده‌اند، نزیسته‌ام، اما در کارهاشان نگریسته‌ام و در سرگذشته‌شان‌ اندیشیده و در آنچه از آنان مانده، رفته و دیده‌ام تا چون یکی از آنان گردیده‌ام، بلکه با آگاهی که از کارهاشان درست‌ به دست آورده‌ام، گویی چنان است که با نخستین تا پسینشان به سربرده‌ام.»

[۱] امام علی (علیهالسلام)، نهج‌ البلاغه، ص‌۲۹۷، نامه ۳۱.

۲. سنت پیامبر گرامی‌ اسلام (صل‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) در قرآن به روشنی، به عنوان «اسوه‌» و «الگوی مسلمانان» معرفی شده است: «لقد کان لکم فی رسول الله اسوه حسنه لمن کان یرجوا الله و الیوم الاخر و ذکر الله کثیرا؛

[۲] احزاب/سوره۳۳، آیه۲۱.

مسلّماً برای شما در زندگی رسول خدا سرمشق نیکویی بود، برای آنها که امید به رحمت خدا و روز رستاخیز دارند و خدا را بسیار یاد می‌کنند.»
«قل ان کنتم تحبون الله فاتبعونی یحببکم الله‌؛

[۳] آل عمران/سوره۳، آیه۳۱.

بگو: «اگر خدا را دوست می‌دارید، از من پیروی کنید!.»
«ما آتاکم الرسول فخذوه و ما نهاکم‌عنه فانتهوا؛

[۴] حشر/سوره۵۹، آیه۷.

آنچه را رسول خدا برای شما آورده بگیرید (و اجرا کنید)، و از آنچه نهی کرده خودداری نمایید.» و آنچه فرستاده خدا به شما داد آن را بگیرید و از آنچه شما را بازداشت، باز ایستید.
«و ما ینطق عن الهوی ان هو الا وحی یوحی‌؛ و هرگز از روی هوای نفس سخن نمی‌گوید! آنچه می‌گوید چیزی جز وحی که بر او نازل شده نیست! .» او از سر هوی سخن نمی‌گوید. این سخن جز وحی نیست.

احیای سنت پیامبر

بنابراین، سعی شیعیان و رهبران آنها همیشه بر حفظ و نگه‌داری این سنت بوده و در این زمینه بیشترین تلاش را کرده‌اند. رهبر شیعیان جهان، حضرت علی (علیه‌السّلام)، بهترین راه رستگاری و تنها چیزی را که می‌تواند جامعه و حاکمیت آن را از انحراف دور نگه‌دارد پیروی از سنت رسول‌الله (صل‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) می‌داند.
با مراجعه به نهج ‌البلاغه به این نکته برمی‌خوریم که آن حضرت‌ بخش عظیمی‌ از خطبه‌های خود را به احیای سنت پیامبر (صل‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) اختصاص داده است و در عمر کوتاه حکومتش سعی و اهتمام داشت که سنت فراموش شده پیامبر(صل‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) را زنده کند و آن را ملاک تمییز حق و باطل قرار می‌داد. هدف آن حضرت تفهیم این حقیقت‌ به مردم زمان خود و آیندگان بود.
در خطبه‌۱۵۹ نهج‌ البلاغه، پس از بر شمردن بخشی از سنت‌های پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله و سلم)، درباره ارزش و اهمیت ‌سنت آن حضرت می‌فرماید: «به پیامبر پاک و نیکویت اقتدا کن و از آن حضرت پیروی نما؛ زیرا آن حضرت برای کسی که بخواهد پیروی کند، سزاوار پیروی است و برای کسی که بخواهد خود را منتسب به آن حضرت کند، انتسابی شایسته است. محبوب‌ترین بندگان نزد خدا کسی است که از پیامبرش پیروی کند.» (… فتاس بنبیک الاطیب الاطهر صلی الله علیه و آله، فان فیه اسوه لمن تاسی و عزاء لمن تعزی فان احب العباد الی الله، المتاسی بنبیه و المقتص لاثره….)

[۵] امام علی (علیهالسلام)، خطبه‌۱۵۹، ص۱۵۱.

راه حفظ سیره پیامبر

به طور قطع، می‌توان گفت که بخش عظیمی‌ از این سیره را تنها با کمک گرفتن از تاریخ می‌توان حفظ کرد و به آیندگان انتقال داد تا همه بتوانند به سنت پیامبر (صل‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) تاسی کنند. بنابراین، می‌توان گفت: اگر تاریخ وسیله‌ای برای فهم قرآن و ساختن انسانها و حفظ سیره و سنت عملی پیامبر (صل‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) است اهل‌بیت آن حضرت و پیروان آنها باید بیشترین استفاده را از این وسیله کرده باشند و اگر تاریخ می‌تواند گذشته سیاه خاندان اموی و همفکران و همراهان آنها را برای امت اسلامی‌ روشن کند تا فریب ریاکاری‌های آنها را نخورند به یقین، ائمه و پیروان آنها از آن استفاده کرده‌اند و می‌کنند.
با مراجعه به کتب فهرست، مانند فهرست نجاشی و فهرست‌ شیخ طوسی، به این نکته اساسی و ارزشمند می‌رسیم که شیعیان نهایت ‌سعی خود را در انجام این امر مهم نموده و آثار ارزشمندی از خویش به یادگار نهاده‌اند. گرچه در اثر برخی عوامل و حوادث، بیشتر این آثار از بین رفته و به دست ما نرسیده است ولی با وجود این، باید به این حقیقت تلخ اعتراف کنیم که در مقایسه با سایر مسلمانان، آثار شیعیان چه از نظر کیفی و چه از نظر کمی، قابل مقایسه نیست.
در اینجا، این سؤال اساسی به ذهن خطور می‌کند که چرا شیعیان تاریخی جامع و صحیح از اسلام، یعنی زندگی پیامبر (صل‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) و سنت آن حضرت و ائمه اطهار تدوین ننموده‌اند که امروز ما با مشکلات عدیده‌ای که ناشی از این نقصان است، روبرو نشویم؟
نوشته حاضر سعی دارد جوابی، هر چند مختصر، به این سؤال بدهد و تبیین نماید که شیعیان در راه ثبت تاریخ، با مشکلات و موانع بزرگی روبه‌رو بوده‌اند و این امکان برای آنها وجود نداشته است که به ثبت و ضبط تاریخ به نحو مطلوب بپردازند.

وضعیت سیاسی بعد از پیامبر

با وضعیتی که از نظر سیاسی، بر جامعه اسلامی‌ پس از رحلت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) حاکم بود، امکان بیان حقایق کمتر وجود داشت؛ زیرا طرفداران حق، بخصوص شیعیان، تحت انواع فشارهای سیاسی، نظامی‌ و تبلیغاتی قرار داشتند. اینک در حد امکان و به اختصار، به بعضی از این مشکلات اشاره می‌کنیم.
پیش از آنکه به بررسی مشکلاتی بپردازیم که متوجه شیعیان – به‌طور خاص – بوده، لازم است‌ به این مشکل اساسی توجه داشته باشیم مشکل بزرگی که نه فقط به شیعیان، بلکه به تاریخ نیز اختصاص نداشت و مصیبتی بود که متوجه فرهنگ عمومی‌ اسلام گردید و خسارت جبران‌ ناپذیری بر پیکر سنت پیامبر (صل‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) وارد ساخت منع کتابت‌ حدیث از سوی خلفا، بخصوص خلیفه دوم، بود که تا یک قرن ادامه پیدا کرد. گرچه شیعیان خود را ملزم به این منع نمی‌دیدند ولی از آثار شوم آن نیز کاملا در امان نبودند. در این زمینه، همچنین در باره انگیزه‌ها و آثار مخرب منع کتابت‌ حدیث‌ بر فرهنگ اسلام، کتاب‌ها و مقالات فراوانی از سوی علما و محققان فریقین نوشته شده که نیازی به تکرار آنها در این مختصر نیست.

مشکلات تاریخ نگاری

درباره مشکلاتی که در زمینه تاریخ‌ نگاری صحیح، به طور خاص، متوجه شیعیان بوده است، می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:

فشار سیاسی

مهمترین مشکل شیعیان در زمینه نگارش صحیح تاریخ، فشار سیاسی موجود در جامعه اسلامی‌ بود. مشکلات دیگر ناشی از آن بوده‌اند. با رحلت پیامبر گرامی‌ اسلام (صل‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) و به خصوص پس از دوران خلافت، حاکمیت ‌سیاسی جامعه اسلامی‌ در مقابل راه و سیره پیامبر (صل‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) قرار گرفت. در نتیجه، ائمه معصومین (علیه‌السّلام) و شیعیان آنها که خود را موظف به حفظ، نگهداری و تداوم اسلام محمدی (صل‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) و اصیل می‌دانستند، قهرا در مقابل حاکمیت‌ سیاسی قرار گرفتند. لذا، اولا شیعیان رغبتی به ثبت تاریخ حاکمیتی که با آنان دشمن بود، از خود نشان نمی‌دادند و در مرحله دوم، اگر می‌خواستند تاریخ این حاکمیت را برای افشاگری و روشنگری ثبت کنند با فشار نظامی‌ روبرو می‌شدند.
به همین دلایل، حاکمان ظالمی‌ که بر مسلمانان حکومت می‌کردند با قدرتی که در اختیار داشتند، تاریخ را آن‌گونه که خود می‌خواستند، نوشته‌اند و تاریخ، این حقیقت تلخ رابرای ما بیان‌ کرده است. زبیر بن بکار در الاخبار الموفقیات نقل کرده است که سلیمان بن عبدالملک (خلافت ‌۹۶-۹۹ ه. ق.) در دوران ولایت عهدی خود در سال ۸۲ به مدینه رفت و به دیدار مکان‌های تاریخی، یعنی جاهایی که رویدادهایی برای رسول اکرم (صل‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) اتقاق افتاده بود، سرگرم شد. در این گشت و گذار که عده‌ای از بزرگان مدینه از جمله ابان بن عثمان بن عفان و برادرش عمرو بن عثمان و دیگران او را همراهی می‌کردند، مطالبی را می‌شنید. سلیمان که دریافت ابان بن عثمان از اطلاعاتی در این زمینه برخوردار است ‌به او دستور داد تا سیره رسول الله (صل‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) را تدوین کند. ابان گفت: سیره مذکور در اختیار من قرار دارد. و این کتاب (یا مطالب آن را) از فردی که مورد وثوق است، به دست آورده‌ام. سلیمان دستور داد تا از آن نسخه‌برداری کنند. ده نفر آن را بر روی پوست نگاشتند. وقتی سلیمان آن را از نظر گذارنید، مشاهده کرد که نام انصار در بیعت عقبه و بدر یاد شده است. سلیمان اظهار داشت: من چنان فضیلت و مزیتی را در آنها سراغ ندارم؛ یا خاندان ما به حق آنها تجاوز کرده‌اند و یا این انصار فاقد چنان فضیلتی بوده‌اند! ابان گفت: ستمی‌ که انصار در حق عثمان روا داشته‌اند نمی‌تواند از اظهار حق مانع گردد. انصار همان‌گونه بوده‌اند که راجع به آنها در این کتاب سخن رفته است.
سلیمان گفت: به نسخه‌برداری این کتاب، مرا نیازی نیست؛ مگر آنگاه که به عبدالملک، پدرم، گزارش کنم؛ چرا که ممکن است او مخالف چنین کاری باشد. لذا، دستور داد آن کتاب را سوزاندند و گفت: پس از مراجعت ‌به شام از وی می‌پرسم؛ اگر موافقت نمود نسخه‌ برداری از آن‌ امکان‌پذیر است. سلیمان پس از مراجعت‌ به شام، جریان را برای پدرش عبدالملک گزارش نمود. عبدالملک گفت: چه نیازی به این کار است؛ کتابی را فراهم کنی که در آن از فضیلت ما سخن نرفته است؟ وقتی سلیمان گفت: کتاب یاد شده را سوزانده است عبدالملک عمل او را تایید کرد.»
این نمونه‌ای کوچک از تحریف تاریخ، و اعمال زور و قدرت در نوشتن تاریخ است و شاید بسیاری از این نمونه‌ها را در تاریخ بتوان پیدا کرد.

فشار نظامی

با انحراف حکومت اسلامی‌ از مسیر اصلی، تنها گروهی که درصدد جلوگیری بیشتر و اصلاح آن برمی‌آمدند، شیعیان بودند. بنابراین، سعی دستگاه حکومت ‌بر این بود که به هر نحو ممکن، این مانع را از سر راه خود بردارد؛ از جمله متوسل به زور شدند و با این وسیله سعی کردند که ریشه تفکر انقلابی شیعه و حتی نام آن را از صحنه روزگار براندازند. لذا، نفس شیعه بودن جرم محسوب می‌شد و شیعیان علی (علیه‌السّلام) را در هر جا که پیدا می‌کردند، می‌کشتند. شرح جنایاتی که بر شیعیان رفته است، احتیاج به کتاب‌ها دارد.
در چنین شرایطی، نگارش تاریخ صحیح اسلام از مشکل‌ ترین کارها بود؛ زیرا مگر تاریخ اسلام را بدون فضایل محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) و علی (علیه‌السّلام) و خانواده آنها می‌توان نوشت؟! حقایق و وقایعی همچون شخصیت ‌بزرگ و والای پیامبر (صل‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم)، سبقت علی (علیه‌السّلام) در اسلام، فداکاری‌های او و پدرش در مکه در حمایت از پیامبر (صل‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) بخصوص شجاعت و شهامت علی (علیه‌السّلام) در«لیله‌المبیت‌» و ایثار او در مدینه و در غزوات پیامبر (صل‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم)، علم او، حکمت او، امامت و نصب او به جانشینی پیامبر (صل‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم)، غصب خلافت، شهادت حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیهم)، دختر گرامی‌ پیامبر (صل‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم)، و از طرفی دشمنی‌های قریش و بخصوص خاندان ابوسفیان با اسلام و پیامبر (صل‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) تاریخ اسلام را تشکیل می‌دهند. نقل همه اینها جرم بود و لازم بود به فراموشی سپرده شوند؛ زیرا معاویه و همفکران او می‌خواستند نام پیامبر (صل‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم) را از صنحه روزگار محو کنند، و اسلام را از بین ببرند و با این هدف چگونه می‌توانستند حقایق را تحمل کنند.؟!

داستان مغیره و معاویه

مطرف پسر مغیره بن شعبه می‌گوید: «… پدرم معمولا پیش معاویه می‌رفت و با او صحبت می‌کرد وقتی که از نزد معاویه برمی‌گشت از چیزهایی که از معاویه می‌دید و در نظرش بزرگ می‌نمود، برای من صحبت می‌کرد. اما یک شب که از پیش معاویه برگشت از خوردن شام پرهیز کرد و می‌دیدم که بسیار غمگین است.
س