توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مشروعیت تقیه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مشروعیت تقیه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مشروعیت تقیه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل مشروعیت تقیه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

مستند پاورپوینت کامل مشروعیت تقیه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint، افزون بر ادله قرآنی و حدیثی، حکم عقل و سیره عقلا ست.

فهرست مندرجات

۱ – ادله پاورپوینت کامل مشروعیت تقیه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint
۲ – حکم فقهی تقیه
۲.۱ – تقیه واجب
۲.۲ – تقیه حرام
۲.۳ – تقیه مکروه
۲.۴ – تقیه مستحب
۲.۵ – تقیه مباح
۳ – قول عدم جواز تقیه
۴ – ادله جواز تقیه
۴.۱ – در شرایع پیشین
۴.۱.۱ – تقیه حضرت ابراهیم(علیه السلام)
۴.۱.۲ – تقیه حضرت یوسف(علیه السلام)
۴.۱.۳ – تقیه مؤمن آل فرعون
۴.۱.۴ – تقیه اصحاب کهف
۴.۲ – در شریعت اسلام
۴.۲.۱ – قرآن
۴.۲.۲ – روایات
۴.۲.۳ – سیره
۴.۲.۴ – اجماع
۵ – فهرست منابع
۶ – پانویس
۷ – منبع

ادله پاورپوینت کامل مشروعیت تقیه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

مستند پاورپوینت کامل مشروعیت تقیه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint، افزون بر ادله قرآنی و حدیثی، حکم عقل و سیره عقلاست، زیرا عقل پرهیز از زیان رساندن به جان، آبرو و مال را واجب می‌شمارد

[۱] السبحانى، العقیده الاسلامیه، ص۱۷۳، قم، مؤسسه امام صادق(علیه السلام)، ۱۴۱۹ ق.

[۲] التقیه فی الفکر الاسلامی، مرکز الرساله، ج۱، ص۱۶، قم، مرکز الرساله، ۱۴۱۹ ق.

[۳] التقیه فی الفکر الاسلامی، مرکز الرساله، ج۱، ص۱۰۹، قم، مرکز الرساله، ۱۴۱۹ ق.

[۴] سید محمد حسن بجنوردى، القواعد الفقهیه، ج۵، ص۷۵، به کوشش مهریزى و درایتى، قم، هادى، ۱۴۱۹ ق.

و در موارد تعارض میان مصالح مهم و مهم تر، به تقدم مهم‌تر حکم می‌کند

[۵] مکارم شیرازى، القواعد الفقهیه، ج۱، ص۳۸۸، مدرسه الامام امیرالمؤمنین(علیه السلام)، ۱۴۱۱ ق.

[۶] فیاضى، محاضرات فى اصول الفقه، تقریرات بحث الخوئى (م. ۱۴۱۳ ق.)، ج۲، ص۲۷۹، قم، نشر اسلامى، ۱۴۱۹ ق.

[۷] محمد على صالح، التقیه فى فقه اهل البیت(علیهم السلام)، ج۱، ص۶۶، بهمن، ۱۴۱۸ ق.

سیره عقلا نیز در چنین مواردی کتمان عقیده یا رفتارکردن برخلاف عقیده باطنی خود است.

[۸] نعمت الله صفرى، نقش تقیه در استنباط، ص۱۴۳-۱۴۵، قم، دفتر تبلیغات، ۱۳۸۱ ش.

[۹] مصطفى قیصر العاملى، التقیه عند اهل البیت(علیهم السلام)، ص۲۵-۲۶، المجمع العالمى لاهل البیت(علیهم السلام)، ۱۴۱۵ ق.

حکم فقهی تقیه

البته حکم فقهی تقیه، مطلق و در همه موارد یکسان نیست، بلکه نسبت به مورد تقیه و شخص تقیه کننده و زمان و مکان تقیه متفاوت و احکام پنج ‌ ‌گانه وجوب، حرمت، کراهت، استحباب و اباحه در آن محتمل است.

تقیه واجب

تقیه واجب آن جاست که علم یا ظن قوى نسبت به ضرر جانى یا مالى خود یا دیگران در فرض تقیه نکردن وجود داشته،

[۱۰] العاملی الشهید الاول (م ۷۸۶ ق)، القواعد والفوائد، ج۲، ص۱۵۷ – ۱۵۸، به کوشش سید عبدالهادی، قم، مکتبه المفید .

[۱۱] المقداد السیوری (م ۸۲۶ ق)، نضد القواعد الفقهیه، ص۲۷۰، به کوشش کوه کمری، قم، مکتبه النجفی، ۱۴۰۳ ق.

راهى نیز براى پیشگیرى از تحقق ضرر جز تقیه در میان نبوده و همچنین اهمیت حفظ جان یا مال نسبت به اظهار عقیده بیشتر باشد.

[۱۲] مکارم شیرازی، القواعد الفقهیه، ج۱، ص۴۱۱، مدرسه الامام امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)، ۱۴۱۱ ق.

تقیه حرام

تقیه حرام در صورتى است که حصول ضرر در آینده نزدیک یا به طور کلى منتفى است

[۱۳] الانصاری (م ۱۲۸۱ ق)، رسائل فقهیه، ص۷۴، به کوشش لجنه تحقیق تراث الشیخ الاعظم، قم، مؤسسه الکلام، ۱۴۱۴ ق.

[۱۴] سید محمد حسن بجنوردی، القواعد الفقهیه، ج۵، ص۷۵، به کوشش مهریزی و درایتی، قم، هادی، ۱۴۱۹ ق.

[۱۵] المقداد السیوری (م ۸۲۶ ق)، نضد القواعد الفقهیه، ص۲۷۰، به کوشش کوه کمری، قم، مکتبه النجفی، ۱۴۰۳ ق.

یا کاربرد تقیه موجب ریخته شدن خون بى گناهى گردد

[۱۶] العلامه الحلی (م ۷۲۶ ق)، منتهی المطلب، ج۲، ص۱۰۲۵، چاپ سنگی.

[۱۷] جواهر الکلام، ج۲۱، ص۳۹۲.

[۱۸] الفخر الرازی (م ۶۰۶ ق)، التفسیر الکبیر، ج۸، ص۱۹۴، قم، دفتر تبلیغات، ۱۴۱۳ ق.

یا به فساد دین، تزلزل ارکان اسلام و تقویت کفر بینجامد و نیز وجود هر مصلحتى که در نظر شارع مهم تر از حفظ جان، مال و آبرو باشد. مکارم

[۱۹] شیرازی، القواعد الفقهیه، ج۱، ص۴۱۰، مدرسه الامام امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)، ۱۴۱۱ ق.

[۲۰] السبحانی، منشور عقاید الامامیه، ص۸۵، مؤسسه امام صادق (علیه‌السلام).

[۲۱] آل کاشف الغطاء (م ۱۳۷۳ ق)، اصل الشیعه و اصولها، ص۳۱۶ – ۳۱۹، به کوشش علاء آل جعفر، قم، مؤسسه امام علی (علیه‌السلام)، ۱۴۱۵ ق.

تقیه مکروه

تقیه مکروه آن جاست که تقیه نکردن و تحمل ضرر بهتر از تقیه کردن باشد.

[۲۲] الانصاری (م ۱۲۸۱ ق)، رسائل فقهیه، ص۷۴، به کوشش لجنه تحقیق تراث الشیخ الاعظم، قم، مؤسسه الکلام، ۱۴۱۴ ق.

تقیه مستحب

تقیه در صورتى که ضررى احتمالى را از میان ببرد مستحب است، مانند موارد تقیه مداراتی با پیروان دیگر مذاهب اسلامی .

[۲۳] مرتضی الانصاری (م ۱۲۸۱ ق)، التقیه، ص۳۹، به کوشش فارس الحسون، قم، مؤسسه قائم آل محمد (عج)، ۱۴۱۲ ق.

[۲۴] العاملی الشهید الاول (م ۷۸۶ ق)، القواعد والفوائد، ج۲، ص۱۵۷ – ۱۵۸، به کوشش سید عبدالهادی، قم، مکتبه المفید.

تقیه مباح

سرانجام در مواردى که مصلحت انجام یا ترک کارى یکسان باشد تقیه مباح خواهد بود.

[۲۵] الانصاری (م ۱۲۸۱ ق)، الکتاب الطهاره، ج۲، ص۳۹۶، قم، لجنه تحقیق تراث الشیخ، المؤتمر العالمی لمیلاد الشیخ الانصاری، ۱۴۱۵ ق.

[۲۶] سید محمد حسن بجنوردی، القواعد الفقهیه، ج۵، ص۵۳، به کوشش مهریزی و درایتی، قم، هادی، ۱۴۱۹ ق.

قول عدم جواز تقیه

در مقابلِ قول به مشروعیت، برخى از خوارج با استناد به آیاتى، تقیه را مشروع ندانسته اند؛ الشهرستانی

[۲۷] (م ۵۴۸ ق)، الملل والنحل، ج۱، ص۱۲۵، به کوشش سید گیلانی، بیروت، دارالمعرفه.

[۲۸] احمد الوائلی، هویه التشیع، ص۱۸۹، بیروت، دارالصفوه، ۱۴۱۴ ق.

مانند آیه ۵۴ مائده/۵

[۲۹] مائده/سوره۵، آیه۵۴.

که یکى از صفات مؤمنان را جهاد در راه خدا و ابا نداشتن از ملامت دیگران برمى شمرد: «یُجـهِدونَ فى سَبیلِ اللّهِ و لا یَخافونَ لَومَهَ لائِم»؛ ولى به دلالت صریح آیات و روایات پرشمار بر پاورپوینت کامل مشروعیت تقیه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint و باور به آن در اکثر مذاهب اسلامى، این نظریه مردود است.

ادله جواز تقیه

ادله مشروعیت و جواز تقیه به طور عام در شرایع پیشین و اسلام بدین شرح اند:

در شرایع پیشین

در شرایع الهى پیشین تقیه مشروع و مجاز بوده و برخى از پیامبران یا پیروانشان براى حفظ جان یا دین خود یا مصالحى دیگر تقیه مى کردند:

تقیه حضرت ابراهیم(علیه السلام)

در آیات ۸۸ – ۹۰ صافّات/۳۷

[۳۰] صافات/سوره۳۷، آیات۸۸-۹۰.

به تقیه حضرت ابراهیم (علیه السلام) اشاره شده است. وى براى شرکت نکردن در مراسم عید مشرکان و به منظور شکستن بت ها در غیاب آنان، نگاهى به ستارگان انداخت و گفت من بیمارم

[۳۱] الطبری (م ۳۱۰ ق)، جامع البیان، ج۲۳، ص۸۴، به کوشش صدقی جمیل، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵ ق.

[۳۲] تفسیر قرطبى، ج۱۵، ص۹۲.

[۳۳] الطباطبایی (م ۱۴۰۲ ق)، المیزان، ج۱۷، ص۱۴۸، بیروت، اعلمی، ۱۳۹۳ ق.

: «فَنَظَرَ نَظرَهً فِى النُّجوم • فَقالَ اِنّى سَقیم • فَتَوَلَّوا عَنهُ مُدبِرین». نگاه کردن آن حضرت به ستارگان از آن رو بود که در آن زمان حوادث آینده را از روى ستارگان تشخیص مى دادند، از این رو مشرکان گمان کردند که ستاره ای بر بیمارى آن حضرت در روز عید دلالت دارد و او را رها کردند.

[۳۴] الطبرسی (م ۵۴۸ ق)، مجمع البیان، ج۸، ص۳۱۶، به کوشش گروهی از علماء، بیروت، اعلمی، ۱۴۱۵ ق.

القرطبی

[۳۵] (م ۶۷۱ ق)، الجامع لأحکام القرآن، ج۱۵، ص۹۲، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۵ ق.

[۳۶] الطباطبایی (م ۱۴۰۲ ق)، المیزان، ج۱۷، ص۱۴۹، بیروت، اعلمی، ۱۳۹۳ ق.

امام صادق (علیه السلام) در حدیثى با اشاره به این آیات و بیمار نبودن ابراهیم(علیه السلام)، تقیه را از مصادیق دین الهى برشمرد.

[۳۷] ابن خالد البرقی (م ۲۷۴ ق)، المحاسن، ج۱، ص۲۵۸، به کوشش حسینی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۲۶ ش.

[۳۸] الکلینی (م ۳۲۹ ق)، الکافی، ج۲، ص۲۱۷، به کوشش غفاری، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۵ ش.

[۳۹] الحر العاملی (م۱۱۰۴ ق)، وسائل الشیعه، ج۱۶، ص۲۱۵، قم، آل البیت (علیهم‌السلام) لاحیاءالتراث، ۱۴۱۲ ق.

حضرت ابراهیم(علیه السلام) پس از شکستن بت ها نیز هنگامى که از وى در این باره پرسش شد تقیه کرد و آن را به بت بزرگ نسبت داد

[۴۰] مکارم شیرازی، القواعد الفقهیه، ج۱، ص۴۰۴، مدرسه الامام امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)، ۱۴۱۱ ق

: «قالوا ءَاَنتَ فَعَلتَ هـذا بِـالِهَتِنا یـاِبرهیم • قالَ بَل فَعَلَهُ کَبیرُهُم هـذا فَسـَلوهُم اِن کانوا یَنطِقون».

[۴۱] انبیاء/سوره۲۱، آیات۶۲ – ۶۳.

بنابر بعضى از احادیث اهل سنت، حضرت ابراهیم(علیه السلام) سه دروغ گفت که یکى همین نسبت دادن شکستن بت ها به بت بزرگ است؛

[۴۲] البخاری (م ۲۵۶ ق)، صحیح البخاری، ج۴، ص۱۱۲، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۱ ق.

[۴۳] البخاری (م ۲۵۶ ق)، صحیح البخاری، ج۶، ص۱۲۱، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۱ ق.

[۴۴] مسلم (م ۲۶۱ ق)، صحیح مسلم، ج۷، ص۹۸، بیروت، دارالفکر.

[۴۵] احمدبن حنبل (م ۲۴۱ ق)، مسند احمد، ج۳، ص۲۴۴، بیروت، دار صادر.

ولى در احادیث اهل بیت (علیهم السلام) با نفى دروغ گفتن وى در این موارد، این سخنان بر توریه حمل شده است؛

[۴۶] الکلینی (م ۳۲۹ ق)، الکافی، ج۲، ص۳۴۳، به کوشش غفاری، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۵ ش.

[۴۷] الانصاری (م ۱۲۸۱ ق)، المکاسب، ج۲، ص۱۹، به کوشش لجنه التحقیق، المؤتمر العالمی، ۱۴۲۰ ق.

[۴۸] الطباطبایی (م ۱۴۰۲ ق)، المیزان، ج۷، ص۲۲۷، بیروت، اعلمی، ۱۳۹۳ ق.

به این بیان که مراد حضرت ابراهیم(علیه السلام) از بیمارى، بیمارى آن حضرت در آینده

[۴۹] الطوسی (م ۴۶۰ ق)، التبیان، ج۷، ص۲۶۰، به کوشش احمد حبیب العاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی.

[۵۰] القرطبی (م ۶۷۱ ق)، الجامع لأحکام القرآن، ج۱۵، ص۹۳، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۵ ق.

[۵۱] الطباطبایی (م ۱۴۰۲ ق)، المیزان، ج۱۷، ص۱۴۸ – ۱۴۹، بیروت، اعلمی، ۱۳۹۳ ق.

یا بیمار بودن آن حضرت از نظر بت پرستان به سبب مخالفت وى با آیین آنان بوده است.

[۵۲] الطوسی(م ۴۶۰ ق)، التبیان، ج۷، ص۲۶۰، به کوشش احمد حبیب العاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی.

[۵۳] الطبرسی (م ۵۴۸ ق)، مجمع البیان، ج۷، ص۹۷، به کوشش گروهی از علماء، بیروت، اعلمی، ۱۴۱۵ ق.

تقیه حضرت یوسف(علیه السلام)

آن حضرت براى نگه داشتن برادرش بنیامین نزد خود، جام پادشاه را میان بار او قرار داد و برادرانش ـ با اینکه جام را ندزدیده بودند ـ به سرقت متهم شدند: «فَلَمّا جَهَّزَهُم بِجَهازِهِم جَعَلَ السِّقایَهَ فى رَحلِ اَخیهِ ثُمَّ اَذَّنَ مُؤَذِّنٌ اَیَّتُهَا العیرُ اِنَّکُم لَسـرِقون».

[۵۴] یوسف/سوره۱۲، آیه۷۰.

در احادیثى از امام باقر (علیه السلام)

[۵۵] العیاشی (م ۳۲۰ ق)، تفسیر العیاشی، ج۲، ص۱۸۴، به کوشش رسولی محلاّتی، تهران، المکتبه العلمیه الاسلامیه.

[۵۶] الصدوق (م ۳۸۱ ق)، علل الشرایع، ج۱، ص۵۱، به کوشش بحرالعلوم، نجف، مکتبه الحیدری، ۱۳۸۵ ق.

[۵۷] الحر العاملی (م۱۱۰۴ ق)، وسائل الشیعه، ج۱۶، ص۲۰۹، قم، آل البیت (علیهم‌السلام) لاحیاءالتراث، ۱۴۱۲ ق.

و امام صادق (علیه السلام)

[۵۸] العیاشی (م ۳۲۰ ق)، تفسیر العیاشی، ج۲، ص۱۸۴، به کوشش رسولی محلاّتی، تهران، المکتبه العلمیه الاسلامیه.

[۵۹] القمی (م ۳۰۷ ق)، تفسیر القمی، ج۱، ص۳۴۸ – ۳۴۹، به کوشش الجزائری، قم، دارالکتاب، ۱۴۰۴ ق.

[۶۰] العروسی الحویزی (م ۱۱۱۲ ق)، تفسیر نورالثقلین، ج۲، ص۴۴۳، به کوشش رسولی محلاتی، اسماعیلیان، ۱۳۷۳ش.

این کار از مصادیق تقیه خوانده شده و دروغ بودن آن نفى شده است، زیرا در این کار از روش توریه استفاده شده و مراد از سارق بودن برادران یوسف، سرقت گذشته آنان بود که یوسف(علیه السلام) را از پدر دزدیده بودند.

[۶۱] القمی (م ۳۰۷ ق)، تفسیر القمی، ج۱، ص۳۴۹، به کوشش الجزائری، قم، دارالکتاب، ۱۴۰۴ ق.

[۶۲] الطوسی (م ۴۶۰ ق)، التبیان، ج۶، ص۱۷۰، به کوشش احمد حبیب العاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی.

[۶۳] القرطبی (م ۶۷۱ ق)، الجامع لأحکام القرآن، ج۹، ص۲۳۰ – ۲۳۱، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۵ ق.

تقیه مؤمن آل فرعون

مؤمن آل فرعون ایمان خود را پنهان مى کرد: «و قالَ رَجُلٌ مُؤمِنٌ مِن ءالِ فِرعَونَ یَکتُمُ ایمـنَهُ اَتَقتُلونَ رَجُلاً اَن یَقولَ رَبِّىَ اللّهُ».

[۶۴] غافر/سوره۴۰، آیه۲۸.

مفسران، مؤمن آل فرعون را از قبطیان

[۶۵] الطبرسی (م ۵۴۸ ق)، مجمع البیان، ج۸، ص۴۳۷، به کوشش گروهی از علماء، بیروت، اعلمی، ۱۴۱۵ ق.

[۶۶] القرطبی (م ۶۷۱ ق)، الجامع لأحکام القرآن، ج۱۵، ص۳۰۶، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۵ ق.

[۶۷] ابن کثیر (م ۷۷۴ ق)، تفسیر القرآن العظیم، ج۴، ص۸۴، به کوشش مرعشلی، بیروت، دارالمعرفه، ۱۴۰۹ ق.

یا بنی اسرائیل

[۶۸] الطوسی (م ۴۶۰ ق)، التبیان، ج۹، ص۷۲، به کوشش احمد حبیب العاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی.

[۶۹] القرطبی (م ۶۷۱ ق)، الجامع لأحکام القرآن، ص۱۵، ص۳۰۶، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۵ ق.

[۷۰] ابن کثیر (م ۷۷۴ ق)، تفسیر القرآن العظیم، ج۴، ص۸۴، به کوشش مرعشلی، بیروت، دارالمعرفه، ۱۴۰۹ ق.

دانسته و نام او را حزقیل

[۷۱] الفیض کاشانی (م ۱۰۹۱ ق)، تفسیر الصافی، ج۴، ص۳۴۰، بیروت، نشر اعلمی، ۱۴۰۲ ق.

[۷۲] العروسی الحویزی (م ۱۱۱۲ ق)، تفسیر نورالثقلین، ج۴، ص۵۱، به کوشش رسولی محلاتی، اسماعیلیان، ۱۳۷۳ش ، .

[۷۳] القرطبی (م ۶۷۱ ق)، الجامع لأحکام القرآن، ج۱۵، ص۳۰۶، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۵ ق.

یا حبیب نجار یا سمعون یا شمعون

[۷۴] الطبرسی (م ۵۴۸ ق)، مجمع البیان، ج۸، ص۴۳۷، به کوشش گروهی از علماء، بیروت، اعلمی، ۱۴۱۵ ق.

[۷۵] ابن الجوزی (م ۵۹۷ ق)، زادالمسیر، ج۷، ص۴۰، بیروت، المکتب الاسلامی، ۱۴۰۷ ق.

[۷۶] القرطبی (م ۶۷۱ ق)، الجامع لأحکام القرآن، ج۱۵، ص۳۰۶، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۵ ق.

ذکر کرده اند. وى که پسردایی یا پسر عموی فرعون بود، براى حفظ جان، ایمان خود را از فرعونیان مخفى مى کرد.

[۷۷] الطبری (م ۳۱۰ ق)، جامع البیان، ج۲۴، ص۷۳، به کوشش صدقی جمیل، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵ ق.

[۷۸] مکارم شیرازی، القواعد الفقهیه، ج۱، ص۳۹۴، مدرسه الامام امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)، ۱۴۱۱ ق.

طبق روایتى از امام صادق(علیه السلام) کتمان ایمان از سوى مؤمن آل فرعون بر اثر تقیه بود.

[۷۹] الطبرسی (م ۵۴۸ ق)، مجمع البیان، ج۸، ص۴۳۷، به کوشش گروهی از علماء، بیروت، اعلمی، ۱۴۱۵ ق.

[۸۰] العروسی الحویزی (م ۱۱۱۲ ق)، تفسیر نورالثقلین، ج۴، ص۵۱۹، به کوشش رسولی محلاتی، اسماعیلیان، ۱۳۷۳ش.

[۸۱] تفسیر الصافی، ج۴، ص۳۴۰، بیروت، نشر اعلمی، ۱۴۰۲ ق.

مدت زمان تقیه وى ۱۰۰

[۸۲] ابن الجوزی (م ۵۹۷ ق)، زادالمسیر، ج۷، ص۴۰ – ۴۱، بیروت، المکتب الاسلامی، ۱۴۰۷ ق.

[۸۳] الطبرسی (م ۵۴۸ ق)، مجمع البیان، ج۱، ص۳۱۹، به کوشش گروهی از علماء، بیروت، اعلمی، ۱۴۱۵ ق.

[۸۴] ابن عساکر (م ۵۷۱ ق)، تاریخ مدینه دمشق، ج۶۱، ص۳۲، به کوشش علی شیری، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵ ق.

یا ۶۰۰ سال(القمی (م ۳۰۷ ق)،

[۸۵] تفسیر القمی، به کوشش الجزائری، قم، دارالکتاب، ۱۴۰۴ ق.

[۸۶] الطبرسی (م قرن ۷)، مشکاه الانوار، به کوشش هوشمند، دارالحدیث.

[۸۷] المجلسی (م ۱۱۱۰ ق)، بحارالانوار، ج۱۳، ص۲۸، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ ق.

نقل شده است.

تقیه اصحاب کهف

درآیات ۱۹ -۲۰ کهف/۱۸ به تقیه اصحاب کهف اشاره شده است.

[۸۸] مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ج۱۲، ص۳۷۶، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۵ ش.

[۸۹] التقیه فی الفکر الاسلامی، ص۳۳ – ۳۴، مرکز الرساله، قم، مرکز الرساله، ۱۴۱۹ ق.

آنان هنگامى که یکى از یاران خود را براى تهیه غذا به شهر فرستادند، به وى سفارش کردند به گونه اى رفتار کند که کافران متوجه حضور آنان و ایمانشان نگردند: «فَابعَثوا اَحَدَکُم بِوَرِقِکُم هـذِهِ اِلَى المَدینَهِ فَلیَنظُر اَیُّها اَزکى طَعامـًا فَلیَأتِکُم بِرِزق مِنهُ ولیَتَلَطَّف ولا یُشعِرَنَّ بِکُم اَحَدا • اِنَّهُم اِن یَظهَروا عَلَیکُم یَرجُموکُم اَو یُعیدوکُم فى مِلَّتِهِم ولَن تُفلِحوا اِذًا اَبَدا».

[۹۰] کهف/سوره۱۸، آیات۱۹-۲۰.

امام صادق (علیه السلام) تقیه اصحاب کهف را بالاترین حدّ تقیه در میان مؤمنان دانست و فرمود: تقیه آنان با اظهار شرک و شرکت در اعیاد مشرکان و بستن زنّار (پارچه اى مخصوص که یهود و نصارا به کمر مى بندند) بود.

[۹۱] النوری (م ۱۳۲۰ ق)، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۲۷۲، بیروت، آل البیت (علیهم‌السلام) لاحیاء التراث، ۱۴۰۸ ق.

[۹۲] العیاشی (م ۳۲۰ ق)، تفسیر العیاشی، ج۲، ص۳۲۱ – ۳۲۳، به کوشش رسولی محلاّتی، تهران، المکتبه العلمیه الاسلامیه.

[۹۳] المجلسی (م ۱۱۱۰ ق)، بحارالانوار، ج۱۴، ص۴۲۶، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ ق.

در شریعت اسلام

افزون بر ادله گذشته که بر پاورپوینت کامل مشروعیت تقیه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint در اسلام نیز دلالت دارد ادله و شواهد دیگرى نیز پاورپوینت کامل مشروعیت تقیه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint را در اسلام ثابت مى کند که عبارت اند از:

قرآن

۱. آیه ۲۸ آل عمران/۳ که پس از منع مسلمانان از دوستى و پذیرش ولایت کافران، موارد تقیه را از این حکم استثنا مى کند: «لا یَتَّخِذِ المُؤمِنونَ الکـفِرینَ اَولِیاءَ مِن دونِ المُؤمِنِینَ … اِلاّ اَن تَتَّقوا مِنهُم تُقـهً».

[۹۴] آل عمران/سوره۳، آیه۲۸.

بسیارى از مفسران و فقهای شیعه

[۹۵] الطوسی (م ۴۶۰ ق)، التبیان، ج۲، ص۴۳۴، به کوشش احمد حبیب العاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی.

[۹۶] الطبرسی (م ۵۴۸ ق)، مجمع البیان، ج۲، ص۲۷۳، به کوشش گروهی از علماء، بیروت، اعلمی، ۱۴۱۵ ق.

[۹۷] یوسف البحرانی (م ۱۱۸۶ق)، الحدائق الناضره، ج۲، ص۴۱۵، به کوشش آخوندی، قم، نشر اسلامی، ۱۳۶۳ ش.

و اهل سنت

[۹۸] الطبری (م ۳۱۰ ق)، جامع البیان، ج۳، ص۳۰۹، به کوشش صدقی جمیل، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵ ق.

[۹۹] القرطبی (م ۶۷۱ ق)، الجامع لأحکام القرآن، ج۴، ص۵۷، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۵ ق.

[۱۰۰] السرخسی (م ۴۸۳ ق)، المبسوط، ج۲۴، ص۴۵، بیروت، دارالمعرفه، ۱۴۰۶ ق.

این آیه را دلیل بر پاورپوینت کامل مشروعیت تقیه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دانسته اند.
۲. در آیه ۱۰۶ نحل/۱۶ بر زبان راندن سخنان کفرآمیز در صورت اکراه تجویز شده است: «مَن کَفَرَ بِاللّهِ مِن بَعدِ ایمـنِهِ اِلاّ مَن اُکرِهَ و قَلبُهُ مُطمـَئِنٌّ بِالایمـنِ».

[۱۰۱] نحل/سوره۱۶، آیه۱۰۶.

این آیه درباره گروهى از مسلمانان صدر اسلام نازل شد که براى رها کردن دین اسلام مورد آزار مشرکان قرار گرفتند. در این میان، عمار به ظاهر خواسته آنان را برآورد و با گفتن سخنان کفرآمیز جان خود را نجات داد.

[۱۰۲] الطبری (م ۳۱۰ ق)، جامع البیان، ج۱۴، ص۲۳۷، به کوشش صدقی جمیل، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵ ق.

[۱۰۳] الطبرسی (م ۵۴۸ ق)، مجمع البیان، ج۶، ص۲۰۳، به کوشش گروهی از علماء، بیروت، اعلمی، ۱۴۱۵ ق.

[۱۰۴] الفیض کاشانی (م ۱۰۹۱ ق)، تفسیر الصافی، ج۳، ص۱۵۷، بیروت، نشر اعلمی، ۱۴۰۲ ق.

پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) ضمن تأیید کار عمار به وى فرمود که اگر باز هم در چنین وضعى قرار گرفت، این کار را تکرار کند.

[۱۰۵] الکلینی (م ۳۲۹ ق)، الکافی، ج۲، ص۲۱۹، به کوشش غفاری، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۵ ش.

[۱۰۶] الطبری (م ۳۱۰ ق)، جامع البیان، ج۱۴، ص۲۳۷، به کوشش صدقی جمیل، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵ ق.

۳. آیه ۲۵ فتح/۴۸ که برخى از مؤمنان مکه را چنین وصف کرده که براى حفظ جان خود ایمانشان را مخفى مى کردند: «و لَولا رِجالٌ مُؤمِنونَ و نِساءٌ مُؤمِنـتٌ لَم تَعلَموهُم اَن تَطَـوهُم فَتُصیبَکُم مِنهُم مَعَرَّهٌ بِغَیرِ عِلم».

[۱۰۷] فتح/سوره۴۸، آیه۲۵.

[۱۰۸] ابن کثیر (م ۷۷۴ ق)، تفسیر القرآن العظیم، ج۴، ص۲۰۸، به کوشش مرعشلی، بیروت، دارالمعرفه، ۱۴۰۹ ق.

[۱۰۹] القرطبی (م ۶۷۱ ق)، الجامع لأحکام القرآن، ج۱۶، ص۲۸۵، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۵ ق.