توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مسیلمه کذاب و سجاح ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مسیلمه کذاب و سجاح ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مسیلمه کذاب و سجاح ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

اتحاد پاورپوینت کامل مسیلمه کذاب و سجاح ۵۶ اسلاید در PowerPoint

پاورپوینت کامل مسیلمه کذاب و سجاح ۵۶ اسلاید در PowerPoint بنت حارث بن سُوید، از جمله کسانی هستند که به دروغ مدعی نبوت شدند. چون سرنوشت این دو مُتنبّی به نحوی به یکدیگر پیوند خورده است، ما به صورت یک جا مطالبی را در خصوص این دو پیامبر دروغین ذکر می‌کنیم.

فهرست مندرجات

۱ – مسیلمه کذاب
۱.۱ – ورود مسیلمه به مدینه
۱.۲ – ادعای شراکت در نبوت
۱.۳ – تاثیر شهادت رحال بن عنفوه
۱.۴ – ارسال نامه مسیلمه به رسول خدا
۱.۵ – مخالفت ثمامه بن اثال با مسیلمه
۲ – سجاح
۳ – پیوستن سجاح به مسیلمه
۳.۱ – جنگ یمامه
۴ – پانویس
۵ – منبع

مسیلمه کذاب

پاورپوینت کامل مسیلمه کذاب و سجاح ۵۶ اسلاید در PowerPoint بنت حارث بن سُوید، از جمله کسانی هستند که به دروغ مدعی نبوت شدند. چون سرنوشت این دو مُتنبّی به نحوی به یکدیگر پیوند خورده است، ما به صورت یک جا مطالبی را در خصوص این دو پیامبر دروغین ذکر می‌کنیم.
مُسَیلَمه بن حَبیب، معروف به مسیلمه کذاب از جمله پیامبران دروغین بود که در اواخر دوره زندگی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ادعای نبوت کرد.

[۱] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۲، ص۳۹۳.

[۲] یعقوبی، ابن واضح، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۱۲۹.

علاوه بر او طُلیحه در میان بنی اسد،

[۳] ابن اثیر، عزالدین، اسد الغابه، ج۱، ص۴۵۰، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۹.

[۴] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۲، ص۴۸۶.

اسود عنْسی در یمن

[۵] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۲، ص۴۰۰.

و سجّاح در میان بنی‌تمیم

[۶] ابن اثیر، عزالدین، اسد الغابه، ج۴، ص۲۷۷، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۹.

[۷] عسقلانی، ابن حجر، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۲، ص۱۸۱، بیروت، دار الکتب العلمیه، اول، ۱۴۱۵.

[۸] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۲، ص۴۹۶.

مدعی پیامبری شدند.

ورود مسیلمه به مدینه

سال نهم هجری به دلیل ورود هیات‌های نمایندگی قبایل به مدینه با هدف اسلام آوردن، به عام الوُفود

[۹] ابن هشام، عبد الملک بن هشام، سیره نبویه، ج۲، ص۵۵۹.

مشهور شده است. در همین زمان، مسیلمه به همراه هیات نمایندگی قبیله خویش (بنی حنیفه) به مدینه آمد.

[۱۰] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۲، ص۳۹۳.

[۱۱] ابن سعد، محمد، طبقات الکبری، ج۱، ص۲۴۰.

در این که آیا مسیلمه در این زمان اسلام آورده یا نه ابهام است. یعقوبی می‌نویسد: «مسیلمه اسلام آورده بود و در سال دهم مدعی پیامبری شد.»

[۱۲] یعقوبی، ابن واضح، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۱۳۰.

اما در برخی از منابع آمده است: «فرستادگان بنی حنیفه وقتی نزد رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آمدند، مسیلمه را پیش بارهای خود گذاشتند، آنها وقتی مسلمان شدند به پیامبر عرض کردند: ما یکی از یاران خویش را پیش بارها و مرکب‌های خویش نهادیم تا مراقب آنان باشد.
پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) که معمولا به این نمایندگان هدیه‌ای می‌داد، به کسی که مسئول اعطاء هدایا بود دستور فرمود: تا هر چه به نمایندگان دادید به مسیلمه نیز بدهید. و فرمود: او (مسیلمه) بدتر از شما نیست. نمایندگان وقتی نزد مسیلمه رفتند، هدیه او را دادند و سخن رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را به او گفتند.

[۱۳] ابن سعد، محمد، طبقات الکبری، ج۱، ص۲۴۰.

[۱۴] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۲، ص۳۹۳.

قبیله بنی حنیفه به یمامه بازگشتند و مسیلمه وقتی به آن جا رسید ادعای پیامبری کرد.»

[۱۵] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۲، ص ۳۹۳.

[۱۶] یعقوبی، ابن واضح، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۱۳۰.

ادعای شراکت در نبوت

منابع می‌نویسند: «مسیلمه وقتی به یمامه رسید به دروغ مدعی شد که من در کار پیامبری با محمد شریکم و به همراهیان خویش می‌گفت: «مگر وقتی نام مرا پیش محمد یاد کردید نگفت که او بدتر از شما نیست؟ محمد این سخن را از این جهت گفت که می‌دانست من شریک پیامبری او هستم.»

[۱۷] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۲، ص۳۹۳.

طبق نقلی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرموده بود: «منزلت او (طلیحه) کمتر از شما نیست.»

[۱۸] ابن سعد، محمد، طبقات الکبری، ج۱، ص۲۴۰.

طلیحه با سوء استفاده از این سخن می‌گفت: مثل این که محمّد خودش می‌داند که فرمانروایی پس از او با من است.

[۱۹] ابن سعد، محمد، طبقات الکبری، ج۱، ص۲۴۰.

تاثیر شهادت رحال بن عنفوه

رحّال بن عُنْفَوَه مردی از بنی حنیفه که به مدینه آمده بود و اسلام آورده بود، وقتی به یمامه آمد شهادت داد که پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) مسیلمه را در کار پیامبری، شریک خود ساخته است.»

[۲۰] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۲، ص۵۱۰

[۲۱] ابن سعد، محمد، طبقات الکبری، ج۱، ص۲۴۰.

بدون شک این شهادت دروغ در گرایش مردم به مسیلمه تاثیر زیادی داشت.

[۲۲] ابن سعد، محمد، طبقات الکبری، ج۱، ص۲۴۰.

مسیلمه به منظور جلب بنی‌حنیفه می‌گفت: «چگونه قریش نسبت به خلافت و امامت از شما سزاوارترند؟ به خدا سوگند که جمعیت آنان افزونتر از شما نیست، چنان که شجاع تر از شما هم نیستند. سرزمین و اموال شما هم از آنها زیادتر است.»

[۲۳] ابن اعثم کوفی، محمد بن علی، الفتوح، ج۱، ص۲۱.

ارسال نامه مسیلمه به رسول خدا

مسیلمه که به دروغ مدعی بود در پیامبری با حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) شریک است، در نامه‌ای به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نوشت: «من با تو در امر نبوت شریک شده‌ام. پس نیمی‌ از زمین از تو است و نیمی‌ از من. لیکن قریش مردمی‌ بیداد گرند.

[۲۴] ابن هشام، عبد الملک بن هشام، سیره نبویه، ج۲، ص۶۰۰.

[۲۵] یعقوبی، ابن واضح، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۱۳۰.

[۲۶] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۲، ص۳۹۹.

نامه مسیلمه را دو نفر از فرستادگان او نزد رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آوردند. آن حضرت از عقیده آنها درباره مسیلمه سؤال کرد. آنها گفتند عقیده ما همان است که در این نامه نوشته شده است. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: «به خدا سوگند اگر ناپسند نبود که فرستادگان را به قتل برسانند، اکنون گردنتان را می‌زدم.

[۲۷] ابن هشام، عبد الملک بن هشام، سیره نبویه، ج۲، ص۶۰۰.

[۲۸] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۲، ص۳۹۹-۴۰۰.

سپس آن حضرت در جواب نامه مسیلمه نوشت: «مِنْ محمد رسول الله الی مسیلمه کذاب، فان الارض لله یورث‌ها من یشاء من عباده و العاقبه للمتقین؛

[۲۹] یعقوبی، ابن واضح، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۱۳۰.

[۳۰] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۲، ص۴۰۰.

از محمد رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به مسیلمه کذاب، زمین برای خداست و آن را به هر که خواهد از بندگانش به ارث دهد و سرانجام نیک برای پرهیزکاران است.»
سپس پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به مسلمانان فرمود: «او را لعنت کنید که خدایش لعنت کند.»

[۳۱] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۴، ص۲۹۳، بیروت، دار الفکر، ۱۴۱۷، اول.

مخالفت ثمامه بن اثال با مسیلمه

ابن سعد می‌نویسد: «زمانی که مسیلمه در یمامه ادعای پیامبری کرد، ثمامه بن اثال (از اصحاب پیامبر که در یمامه ساکن بود.)

[۳۲] ابن عبد البر، الاستیعاب فی معرفه الاصحاب، ج۱، ۲۱۵، بیروت، دار الجیل، ۱۴۱۲، اول.

قومِ خویش را نصیحت کرد و گفت: … محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) پیامبر خداست و نه تنها پس از او پیامبری نیست که هیچ پیامبر دیگری هم با او شریک نیست. سپس آیات اول تا سوم سوره غافر را بر ایشان خواند که خداوند می‌فرماید:«حم، تَنْزِیلُ الْکِتابِ من الله الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ. غافِرِ الذَّنْبِ وَ قابِلِ التَّوْبِ، شَدِیدِ الْعِقابِ ذِی الطَّوْلِ، لا اِلهَ اِلَّا هُوَ اِلَیهِ الْمَصِیرُ؛

[۳۳] غافر/سوره۴۰، آیه۱-۳.

حم، این کتابی است که از سوی خداوند قادر و دانا نازل شده است. خداوندی که آمرزنده گناه، پذیرنده توبه، دارای مجازات سخت، و صاحب نعمت فراوان است هیچ معبودی جز او نیست و بازگشت (همه شما) تنها بسوی اوست.» (ترجمه آیت‌الله مکارم شیرازی.)
و گفت: این سخن، سخن خداست. این کجا و آن کجا که می‌گوید. «یا ضفدع نقیّ، لا الشراب تمنعین و لا الماء تکدّرین» (اشاره به یکی از سخنان سجع گونه مسیلمه کذاب) «ای قورباغه! آواز بخوان، نه آب را تیره می‌سازی و نه آشامیدن را باز می‌داری» به خدا سوگند که خود می‌بینید که این گفتار از دهان هیچ خدایی بیرون نیامده است.»

[۳۴] ابن سعد، محمد، طبقات الکبری، ج۶، ص۷۶.

علاوه بر این سخنان سجع گونه که ثمامه به آنها اشاره کرده است، مسیلمه برای جذب حامیان بیشتر، کلماتی به خیال خودش هم طراز با قرآن می‌گفت. از جمله سخنان او این بود: «لقد انعم الله علی الحبلی اخرج منها مسنه تسعی….»

[۳۵] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۲، ص۳۹۴.

خداوند به زن باردار نعمت داد و موجودی زنده و روان از او بیرون آورد…