توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مسلمانان توگو ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مسلمانان توگو ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مسلمانان توگو ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل مسلمانان توگو ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توگو کشوری است در افریقای غربی، واقع در کرانه اقیانوس اطلس.

فهرست مندرجات

۱ – موقعیت جغرافیایی و جمعیت
۲ – زبان مردم توگو
۳ – اقوام توگو
۴ – جمعیت پاورپوینت کامل مسلمانان توگو ۵۳ اسلاید در PowerPoint
۵ – اقوام مسلمان توگو
۶ – استعمار توگو
۷ – بازرگانی عامل گسترش اسلام در توگو
۷.۱ – اسلام در قرن دوازدهم
۷.۲ – اسلام در قرن سیزدهم
۷.۳ – اسلام در قرن چهاردهم
۷.۴ – تشکل های اسلامی
۸ – پانویس
۹ – منبع

موقعیت جغرافیایی و جمعیت

این کشور با مساحت ۷۸۶، ۵۶ کیلومترمربع و ۰۰۰، ۱۵۳، ۵ تن جمعیت در ۱۳۸۰ ش/ ۲۰۰۱. خط ساحلی این کشور با خلیج گینه ، ۵۶ کیلومتر است و از مغرب با غنا ، از مشرق با بِنین و از شمال با بورکینافاسو همسایه است. پایتخت آن لومه است که جمعیت آن در ۱۳۸۱ ش/ ۲۰۰۲ حدود ۰۰۰، ۶۵۸ تن بوده است. در همین سال پرجمعیت ‌ترین شهرهای کشور بترتیب عبارت بودند از: سوکوده (۰۰۰، ۸۲ تن)، کپالیمه/ پالیمه (۰۰۰، ۷۲ تن)، آتاکپامه (۰۰۰، ۶۱ تن)، کارا (۰۰۰، ۴۹ تن)، تسه ویه (۰۰۰، ۳۶ تن) و داپانگو/ داپائونگ (۰۰۰، ۳۰ تن)

[۱] کتاب سال جهان اروپا ۲۰۰۳ ، ج ۲، ص ۴۰۷۰، ۴۰۷۶

[۲] فرهنگ جغرافیائی جهان، ذیل «توگو»

.

زبان مردم توگو

مردم توگو در دو گروه زبانی عمده جای می‌گیرند: گروه زبانی گور در شمال (شامل اقوام کابره/ کابیه، کوتوکولی یا تم زبان، مینا، موبا، لوسو، گورما/گورمانچه، لاما یا لامبا، باسار و کونکومبا) و گروه زبانی کوا در جنوب (شامل اقوام اوه، واچی، آجا، آکپوسو و چوکوسی یا آنوفو زبان؛ قوم اخیر در شمال توگو زندگی می‌کنند). قوم آنا از گروه زبانی یوروبا در جنوب و فولانی ها و هوساها با زبان خاص خود عمدتاً در شمال ساکن اند. زبان رسمی کشور، فرانسه است که نخبگان آن را به کار می‌برند، در حالی که زبان اقوام اوه و کابره زبانهای ملی محسوب می‌شوند

[۳] قوم شناسی: توگو ، ۲۰۰۴

[۴] ژوزف ام کوک، مسلمانان افریقا، ج۱، ص۲۸۴.

اقوام توگو

در توگو ۳۷ قوم زندگی می‌کنند. در ۱۳۷۰ ش/ ۱۹۹۱ ترکیب قومی توگو تقریباً از این قرار بود: اوه (۴ر۲۶%)، کابره (۵ر۱۴%)، واچی (۴ر۱۰%)، کوتوکولی (۲ر۶%)، مینا (۴ر۵%)، موبا (۲ر۵%)، لوسو (۱ر۴%)، گورما (۴ر۳%)، لاما (۴ر۳%)، آجا (۲ر۳%)، آکپوسو (۸ر۲%)، باسار (۸ر۲%)، آنا (۶ر۲%)، فولانی (۵ر۱%)، کونکومبا (۴ر۱%)، چوکوسی (۳ر۱%)، چامبا (۱%)، نگانگام (۱%) و اقوام دیگر حدود ۴ر۳%

[۵] قوم شناسی توگو، ۲۰۰۴.

جمعیت پاورپوینت کامل مسلمانان توگو ۵۳ اسلاید در PowerPoint

بنا بر آمار ۱۳۰۲ ش/ ۱۹۲۳، مسلمانان فقط حدود ۳% کل جمعیت را تشکیل می‌دادند. با گرویدن مردم به اسلام ومهاجرت اقوام مسلمان از غنا و نیجریه به توگو، شمار مسلمانان افزایش یافت و در سرشماری رسمی ۱۳۴۹ ش /۱۹۷۰ به حدود ۱۲% رسید.

[۶] حسین الهی، «اسلام در توگو»، ج۱، ص۸۷ ـ ۸۸.

امروزه برآورد می‌شود که این میزان در حدود ۲۰% از کل جمعیت باشد که تقریباً تمامی آن‌ها مالکی مذهب اند. مسیحیان که سه چهارم آن‌ها کاتولیک و بقیه پروتستان هستند، حدود ۳۰% و پیروان باورهای جاندارپنداری (در توگو آیین وُدو/ ودون) نیز حدود ۵۰% از کل جمعیت را تشکیل می‌دهند

[۷] قوم شناسی توگو، ۲۰۰۲

[۸] حسین الهی، «اسلام در توگو»، ج۱، ص۸۸.

مسیحیان و جاندارپنداران عمدتاً در جنوب و مسلمانان در شمال کشور متمرکز شده اند.

[۹] ، ژوزف ام کوک، مسلمانان افریقا، ج۱، ص۲۸۶،۲۸۸

صرف نظر از شمار اندکی از پیروان طریقت قادریه در میان فولانیها و طربیّه در سوکوده، تنها طریقت بانفوذ در میان پاورپوینت کامل مسلمانان توگو ۵۳ اسلاید در PowerPoint، طریقت تجانیه است که بر اثر تبلیغ هوساها در توگو رواج یافته است.

[۱۰] ژوزف ام کوک، مسلمانان افریقا، ج۱، ص۲۸۹ـ۲۹۰.

[۱۱] حسین الهی، «اسلام در توگو»، ج۱، ص۹۴.

اقوام مسلمان توگو

مهمترین اقوام مسلمان توگو در دهه ۱۳۶۰ ش/ ۱۹۸۰ بترتیب عبارت بودند از: کوتوکولی (۵ر۹۵% آنها مسلمان بودند)، لاما (۴۳%)، فولانی یا پل (۸۶%)، چامبا (۹۷%)، چوکوسی (۴ر۷۶%)، نگانگام (۸۷%)، آنا (۲۰%)، باسار (۲ر۱۶%)، موسی (۶ر۷۱%) و هوسا (۹۸%).

[۱۲] ذیل «توگو».

[۱۳] حسین الهی، «اسلام در توگو»، ج۱، ص۸۸ ـ۸۹.

مسلمانان در سرتاسر کشور پراکنده اند، ولی مهمترین مراکز تجمع آن‌ها عبارت‌اند از: لومه که مرکز علمی و دینی آنهاست و با مساجد، مدارس قرآن و «زونگو» های (محلات مسلمان نشین) خود نقش مهمی در نشر و تبلیغ اسلام دارد؛ سوکوده، پایتخت تاریخی مسلمانان که ضمناً مهمترین مرکز تجمع مسلمانان است؛ و کپالیمه که در سالهای اخیر شمار زیادی در آن‌جا به اسلام گرویده‌اند و مسلمانان آن از توان مالی خوبی بر خوردارند. در استان ساحلی در جنوب ــ که مسیحیان حدود نیمی از جمعیت آن را تشکیل می‌دهند

[۱۴] ذیل «توگو».

ــ پس از لومه، تابلیگبو و آنشو از دیگر مراکز تجمع مسلمانان اند. بخشی از مسلمانان این استان، در اصل بردگانی بوده‌اند که پس از آزادی به توگو آمده اند. در استان پلاتو پس از کپالیمه، آتاکپامه (مرکز استان)، آمو ـ اوبلو و املامه، تعداد زیادی مسلمان را در خود جای داده اند. در کپالیمه و آمو ـ اوبلو مسلمانان عمدتاً تحت نفوذ مسلمانان مهاجر غنایی قرار دارند، در حالی که در آتاکپامه (علاوه بر مسلمانان غنایی) و املامه مسلمانانی از تمامی کشور زندگی می‌کنند. استان سانترال (مرکزی) و بویژه مرکز آن شهر سوکوده، محل تجمع بزرگترین قوم مسلمان، کوتوکولی، است که در بافیلو، جنوب سوتوبوآ و باسار هم ساکن اند. چامباها نیز با کوتوکولیها مختلط هستند ولی بسیاری از آن‌ها در باسار اقامت دارند. مسلمانان بیش از نیمی از جمعیت این استان را تشکیل می‌دهند. در استان کارا، مسلمانان عمدتاً از اقوام لاما، کوتوکولی، فولانی و هوسا هستند و بیش‌تر در مرکز استان، یعنی لاما ـ کارا (کاوا) و پاگودا زندگی می‌کنند. در استان شمالی، ساوان، نیز مسلمانان از اکثریت نسبی برخوردارند. در داپانگو، مرکز استان، فولانیها و موسیها و گورماهای مسلمان و در سان سانه ـ مانگو مسلمانان چوکوسی زندگی می‌کنند

[۱۵] حسین الهی، «اسلام در توگو»، ج۱، ص۸۸ ـ۹۳.

[۱۶] کتانی، ص ۱۸۳

.

استعمار توگو

در ۱۳۰۱/ ۱۸۸۴، آلمان توگولند را، که توگوی کنونی، بخش شرقی آن بود و دو سوم مساحت آن را تشکیل می‌داد، رسماً تحت حمایت خود قرار داد و در ۱۳۱۲/ ۱۸۹۴ آن را به متصرفات خود ضمیمه کرد. در ۱۳۳۲/ ۱۹۱۴، توگولند به تصرف نیروهای انگلیسی ـ فرانسوی در آمد و در ۱۳۳۷/۱۹۱۹ تحت قیمومت جامعه ملل قرار گرفت. در ۱۳۰۱ش /۱۹۲۲ با تقسیم توگولند، حاکمیت بخش بزرگتر شرقی به فرانسه و بخش غربی به بریتانیا واگذار شد. این امر، منجر به دوپاره شدن قوم اوه و نارضایتی سیاسی آن‌ها شد. در اردیبهشت ۱۳۳۵/ مه ۱۹۵۶، بخش بریتانیایی توگولند به مستعمره دیگر بریتانیا، یعنی ساحل طلا (غنای کنونی)، منضم شد و پس از استقلال غنا در سال بعد، همچنان بخشی از آن سرزمین باقی ماند. در ۷ فروردین ۱۳۳۹/۲۷ آوریل ۱۹۶۰، با به استقلال رسیدن توگوی فرانسه با نام جمهوری توگو، سیلوانوس اولیمپیو، که هوادار وحدت مجدد توگولند بود، به ریاست جمهوری رسید ولی در دی ۱۳۴۱/ ژانویه ۱۹۶۳ در کودتایی نظامی به رهبری ایادما از قبیله کابره کشته شد. ایادما، نیکولاس گرونیتزکی را به قدرت رساند، اما در دی ۱۳۴۵/ ژانویه ۱۹۶۷ وی را برکنار کرد و خود قدرت را در دست گرفت. وی در ۱۳۴۷ ش/ ۱۹۶۹ حزب تجمع ملت توگو را تشکیل داد و تاکنون (۱۳۸۲ ش/ ۲۰۰۳) رئیس حکومت توگو است (> کتاب سال جهان اروپا ۲۰۰۳ [۱۷] ژوزف ام کوک، مسلمانان افریقا، ج۱، ص۲۸۵ـ ۲۸۶.

بازرگانی عامل گسترش اسلام در توگو

اسلام در قرن دوازدهم

از آغاز سده دوازدهم/ هجدهم با توسعه تجارت و پراکنده شدن تجار مسلمان از یکسو و مهاجرت اقوام مسلمان از سوی دیگر، اسلام در توگو گسترش پیدا کرد

[۱۸] ذیل «توگو».

ابتدا به بخش شمالی توگو راه یافت و تنها از نیمه دوم سده نوزدهم در بخش جنوبی کشور نفوذ کرد.

[۱۹] حسین الهی، «اسلام در توگو»، ج۱، ص۷۲ـ۷۳.

[۲۰] کلارک، ج۱، ص۱۷۴.

در آن زمان مهمترین راههای تجاری عبارت بودند از: جاده نمک که بخش ساحلی را به قسمت داخلی توگو پیوند می‌داد، و مسیر تجارت کولا (قهوه سودانی) که از سالاگا در غنا، تا سان سانه ـ مانگو در شمال توگو و سپس به سمت مشرق تا سرزمین هوسا در شمال نیجریه کنونی امتداد می‌یافت. تجار مسلمان هوسایی و جِرمایی و دیولایی ک