توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مسروق بن اجدع ۸۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مسروق بن اجدع ۸۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مسروق بن اجدع ۸۴ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل مسروق بن اجدع ۸۴ اسلاید در PowerPoint همدانی وادعی کوفی

ابوعایشه پاورپوینت کامل مسروق بن اجدع ۸۴ اسلاید در PowerPoint همدانی وادعی کوفی، فقیه، محدث، عابد، از همراهان امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) در جنگ‌ها و از شاگردان عبدالله بن مسعود بود.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – اتهام خصومت امام علی
۳ – ماجرای توبه مسروق
۴ – احادیث دیگر در خصومت مسروق
۵ – بررسی اتهامات
۵.۱ – عدم شرکت در جنگ‌ها
۵.۲ – جلوگیری از یاری امام علی
۵.۳ – شبهه مأمور مالیات معاویه
۵.۳.۱ – پاسخ شبهه
۵.۴ – فرماندهی لشکر ابن زیاد
۵.۵ – دفاع از عثمان
۶ – پانویس
۷ – منبع

معرفی اجمالی

مسروق فقیهی توانا و عابدی وارسته بود و از امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) کسب فیض می‌نمود و در تمامی جنگ‌های حضرت در رکاب او بود. نیز افتخار شاگردی ویژه عبداللّه بن مسعود را دارا بود. از معاذ بن جبل و خبّاب بن الارت و ابیّ بن کعب نقل حدیث کرده است. پدرش اجدع بن مالک سرآمد سوارکاران یمن و عمرو بن معدی‌کرب دایی او بود.
شعبی می‌گوید: «من کسی کوشاتر از او در طلب علم ندیدم. او از شریح در مقام فتوا داناتر بود؛ از این روست که شریح موقعی که درمی‌ماند، از او نظر می‌خواست».
علی بن مدینی می‌گوید: «هیچ یک از اصحاب ابن مسعود بر او پیشی نگرفت. او از جمله اصحاب ابن مسعود بود که به مردم حدیث می‌آموختند. همزمان هم قاری و هم مفتی بود». ابن حجر می‌گوید: «مناقب او بسیار است. وی در سال ۶۳ درگذشت».

[۱] ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، تهذیب التهذیب، ج۱۰، ص۱۰۹- ۱۱۱.

مسروق، دانش فراوانی‌ اندوخته بود و بر آموختن علم از صحابه پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) همت فراوانی داشت. در گذشته گفتار او را یادآور شدیم که: «با هر یک از اصحاب پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) همنشین شدم و آنان را همچون آبگیرهایی یافتم که برخی یک نفر و برخی دو نفر و برخی ده نفر و برخی صد نفر را سیراب می‌ساخت و برخی آنچنان سرشار بود که اگر تمامی مردم بر آن وارد می‌شدند، همه را سیراب می‌ساخت». مقصودش علی (علیه‌السّلام) است.

اتهام خصومت امام علی

او متهم شده که از امیر مؤمنان (علیه‌السّلام) فاصله گرفته بود. ابن ابی الحدید درباره او و اسود بن یزید و نیز مرّه همدانی و شعبی، سخنی دارد که به تفصیل عین آن را نقل می‌کنیم. او می‌گوید: «شیخ ما ابوجعفر اسکافی (رحمهاللّه‌علیه) ذکر کرده و من خود این مطلب را در کتاب «الغارات» ابراهیم بن هلال ثقفی یافته‌ام که در کوفه با اینکه غلبه با تشیع بود، در میان فقها کسانی بودند که با علی خصومت می‌ورزیدند و او را دشمن می‌داشتند؛ از جمله آنان مرّه همدانی است. ابونعیم فضل بن دکین از فطر بن خلیفه روایت کرده که: از مرّه شنیدم می‌گفت: اگر علی شتری بود که صاحبانش با او آب از چاه می‌کشیدند از آنچه بود برایش بهتر بود. از عمرو بن مرّه روایت شده که: به مرّه گفتند: تو چگونه از فرمان علی سر باز زدی؟ گفت: قبل از دوره ما دارای سابقه خوبی بود، ولی ما به بدی‌های او دچار شدیم.
ابن دکین از حسن بن صالح روایت می‌کند که گفت: ابو صادق (شیخ او را در زمره گروهی از اصحاب امیر مؤمنان (علیه‌السّلام) که کنیه آنان ابو صادق است آورده، می‌گوید: «او پسر عاصم بن کلیب جرمی عربی کوفی است». ابن حجر می‌گوید: «او از قبیله ازد و کوفی است. اسمش مسلم یا عبداللّه است. ابن حبّان او را در زمره ثقات آورده است. او فردی پارسا و مستقیم الحدیث بود».)

[۲] شیخ طوسی، محمد بن حسن، رجال، ص۶۳، شماره ۱۲.

[۳] ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، تهذیب التهذیب، ج۱۰، ص۱۲۹.

بر مرّه همدانی نماز نخواند، و در زمان حیاتش گفته بود: به خدا سوگند سقف خانه‌ای بر سر من و او سایه نمی‌افکند. کنایه از اینکه ما با هم در یک جا نمی‌توانیم جمع شویم. او می‌گوید: چون مرّه وفات یافت عمرو بن شرحبیل (او ابومیسره همدانی کوفی از اصحاب ابن مسعود و انسانی عابد، زاهد، ثقه و بزرگوار است. در سال ۶۳ وفات یافت.)

[۴] ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، تهذیب التهذیب، ج۸، ص۴۷.

در تشییع جنازه او حاضر نشد و گفت: در تشییع او حاضر نمی‌شوم؛ زیرا او از علی بن ابی طالب کینه‌ای به دل داشت. ابراهیم بن هلال می‌گوید: مسعودی از طریق عبداللّه بن نمیر همین حدیث را برایمان نقل کرد. او می‌گوید: عبداللّه بن نمیر (او ابو‌هاشم همدانی کوفی است. ابن مسعود می‌گوید: «ثقه، کثیر الحدیث و صدوق است. به سال ۱۹۹ از دنیا رفت». )

[۵] ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، تهذیب التهذیب، ج۶، ص۵۷-۵۸.

پس از نقل حدیث گفت: من نیز چنین هستم؛ به خدا سوگند اگر کسی بمیرد در حالی که از علی (علیه‌السّلام) کینه‌ای به دل داشته باشد در تشییع جنازه او حاضر نخواهم شد و بر جنازه‌اش نماز نخواهم خواند».

ماجرای توبه مسروق

ابن ابی الحدید سپس می‌گوید: «یکی دیگر از آنان اسود بن یزید و دیگری پاورپوینت کامل مسروق بن اجدع ۸۴ اسلاید در PowerPoint است. سلمه بن کهیل روایت می‌کند: آن دو، به خانه برخی از زنان پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) رفت و آمد داشتند و درباره علی (علیه‌السّلام) بد می‌گفتند. که در این میان، اسود بر همین اعتقاد مرد، ولی مسروق نمرد مگر آنکه حالت او عوض شد و طوری شد که پس از هر نماز که به جا می‌آورد، به روان پاک علی بن ابی طالب (علیه‌السّلام) درود می‌فرستاد و این به علت حدیثی بود که از عایشه در فضیلت حضرت شنیده بود.
(احمد بن حنبل در کتاب مسند از مسروق نقل می‌کند که گفت: «عایشه به من گفت: تو از فرزندان من هستی و تو را از همه آنان بیشتر دوست دارم. آیا درباره مخدج- رئیس خوارج (که به ذوالثدیه و ذوالخویصره نیز شهرت داشت) اطلاعی داری؟ گفتم: آری، علی بن ابی طالب او را در کنار رودی که بالای آن را تامرّا و پایین آن را نهروان می‌گفتند، میان لخاقیق و طرفاء، کشت. گفت: گواهی بر این گفتارت بیاور. رفتم و مردانی را (پنجاه نفر) آوردم که نزد او بر این مطلب گواهی دادند. مسروق می‌گوید: به او گفتم: تو را به صاحب این قبر- پیامبر- سوگند می‌دهم، چه از پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) درباره این گروه- خوارج- شنیده‌ای؟ گفت: شنیدم که فرمود: «آنان بدترین مردم و بدترین خلایق‌اند که به دست بهترین مردم و بهترین خلایق و نزدیک‌ترین آنان به درگاه خداوند، کشته خواهند شد».
نیز مدائنی در کتاب «صفین» از مسروق آورده است: عایشه- وقتی فهمید علی (علیه‌السّلام) ذوالثدیه را کشته است گفت: «خدا عمرو بن عاص را لعنت کند؛ او قبلا برایم نوشته بود که در اسکندریّه او را کشته است ولی این باعث نمی‌شود که من آنچه را می‌دانم و از رسول خدا (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) شنیده‌ام نگویم؛ از پیامبر شنیدم که فرمود:
«به دست بهترین فرد امت پس از من کشته خواهد شد».)

[۶] ابن ابی الحدید معتزلی، عبد الحمید، شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۲۶۷-۲۶۸.

[۷] ابن المغازلی، علی بن محمد، مناقب آل ابی طالب، ص۱۰۰.

احادیث دیگر در خصومت مسروق

از لیث از ابو سلیم نقل شده است که مسروق می‌گفت: علی چون هیزم‌کش شب است؛ کنایه از اینکه درست و نادرست را به هم درمی‌آمیزد. او می‌گوید: مسروق پیش از آنکه بمیرد از این موضع برگشت و توبه نمود. سلمه بن کهیل روایت می‌کند:
من و زبید یمانی پس از وفات مسروق نزد همسرش رفتیم، او با ما به گفت‌وگو پرداخت و گفت: مسروق و اسود بن یزید نسبت به سبّ علی بن ابی طالب زیاده‌روی کردند، ولی مسروق را پیش از آنکه بمیرد دیدم که بر او درود می‌فرستد.
اما اسود بر همان حال مرد. سلمه می‌گوید: پرسیدیم: چرا نظر او عوض شده بود؟
گفت: به جهت حدیثی بود که عایشه از پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) درباره خوارج نقل نمود. از ابو اسحاق روایت شده که گفت: سه نفر نسبت به علی بن ابی طالب (علیه‌السّلام) مورد اطمینان نیستند: مسروق، مرّه و شریح، و روایت شده که شعبی چهارمین آنان است. از شعبی روایت شده که مسروق به جهت پیروی نکردن از علی بن ابی طالب پشیمان بود».

[۸] ابن ابی الحدید معتزلی، عبد الحمید، شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۹۶-۹۸.

کشی از ابو الحسن علی بن محمد بن قتیبه، دوست و شاگرد و راوی کتاب‌های فضل بن شاذان روایت کرده است: «از ابو محمد فضل بن شاذان درباره زهّاد هشت‌گانه سؤال کردند و او چهار نفر را که با علی (علیه‌السّلام) همراه و از زهّاد پرهیزگار بودند برشمرد: ربیع بن خثیم، هرم بن حیّان، اویس قرنی و عامر بن عبد قیس. چهار نفر دیگر که این صفت- همراهی با علی- را نداشتند؛ یکی از آنان پاورپوینت کامل مسروق بن اجدع ۸۴ اسلاید در PowerPoint بود. – اضافه می‌کند: – او عشّار (مامور جمع‌آوری مالیات) معاویه بود و با همین شغل در جایی پایین‌تر از واسط، کنار دجله که به رصافه معروف است مرد و قبرش همان جا است».

[۹] شیخ طوسی، محمد بن حسن، رجال کشی، چاپ نجف، ذیل شرح حال عوف عقیلی، شماره ۱۵۴، ص۹۰-۹۱.

طبری امامی در «المسترشد» آورده است: «مسروق و مرّه همدانی از همراهی با علی (علیه‌السّلام) در جنگ سر باز زدند و حقوق سالیانه خود را از او گرفته، به قزوین رفتند.
مسروق سرپرست سواره نظام و مامور مالیات عبیداللّه بن زیاد بود و سفارش کرد که او را در قبرستان یهودیان دفن کنند و دلیل آن را چنین بیان داشت: می‌خواهد وقتی از قبر خارج می‌شود کسی جز او- در آن جمع- به خدا و رسولش ایمان نداشته باشد».

[۱۰] طبری امامی، محمد بن جریر، المسترشد، ص۱۵۷، شماره ۲۵.

علامه تستری از وی نقل می‌کند: «او از کسانی بود که مردم را برای حمایت از عثمان تشویق می‌کرد و به مردم می‌گفت: برای کمک به خلیفه‌تان قیام کنید».

[۱۱] شوشتری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۱۰، ص۵۲.

از ثعلبی- در تفسیر- نقل می‌کند که او در جنگ صفین میان دو لشکر ایستاد و این آیه را تلاوت کرد: «وَ لا تَقْتُلُوا اَنْفُسَکُمْ اِنَّ اللَّهَ کانَ بِکُمْ رَحِیماً؛

[۱۲] نساء/سوره۴، آیه۲۹.

و خودتان را مکشید؛ زیرا خدا همواره با شما مهربان است».

[۱۳] شوشتری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۱۰، ص۵۲.

این بود آنچه درباره این مرد گفته‌اند و خواسته‌اند از این راه، موضع او را نسبت به خاندان اهل بیت مورد خدشه قرار دهند.

بررسی اتهامات

اکنون به بررسی و میزان صحت این گفته‌ها می‌پردازیم:

عدم شرکت در جنگ‌ها

اما مساله کوتاهی مسروق در حق حضرت و عدم حضور در جنگ‌ها- بنا به روایتی از شعبی (ابن سعد از او در الطبقات، نقل می‌کند که گفت: «مسروق در هیچ یک از جنگ‌ها با حضرت شرکت نکرد!».)

[۱۴] ابن سعد بغدادی، محمد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۷۷.

یا تخلف از حضور در جنگ صفین (در کامل ابن اثیر، چنین آمده است: «هنگامی که علی (علیه‌السّلام) در نخیله اردو زد، عده‌ای از کوفیان از حضور با حضرت سر باز زدند؛ از جمله آنان مرّه همدانی و مسروق بودند که سهم خود را برداشته، آهنگ قزوین کردند و بعد از آن، مسروق همواره به خاطر این سرپیچی‌اش استغفار می‌کرد».)

[۱۵] ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۶۳۰.

– بنابر نقل طبری امامی- کاملا با گفتار تمامی ارباب تراجم و شرح حال نویسان که بر حضور او در تمام جنگ‌های حضرت تصریح دارند، منافات دارد. ابن حجر عسقلانی می‌گوید:
«وکیع (او وکیع بن جراح بن ملیح رواسی کوفی، حافظ، ثقه، امین، عابد، ناسک و راستگو بود. دانشمندی فوق العاده در میان برجسته‌ترین دانشمندان بوده و از او بیزارتر از دنیا و خاشع‌تر دیده نشده است و پیشوایان حدیث بر راستی و وثاقت او اتفاق نظر دارند. او به پیروی از خاندان پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) شهره بود. ابن معین می‌گوید: «نزد مروان بن معاویه لوحی را دیدم که بر آن نام مشایخ حدیث و صفات هر یک نوشته شده بود. در آن آمده که وکیع رافضی است». محمد بن مروان می‌گوید: «از هر کس تعریفی شنیدم او را پایین‌تر از آن تعریف یافتم، به جز وکیع که او برتر از تعریف‌هایی بود که از او می‌کردند». به سال ۱۲۸ به دنیا آمد و در سال ۱۹۶ در روز عاشورا و در راه مراجعت از سفر حج وفات یافت.)

[۱۶] ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، تهذیب التهذیب، ج۱۱، ص۱۲۵- ۱۳۰.

و دیگران گفته‌اند: مسروق از حضور در هیچ یک از جنگ‌های علی سر باز نزد».

[۱۷] ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، تهذیب التهذیب، ج۱۰، ص۱۱۱.

ابن سعد از محمد بن منتشر از پاورپوینت کامل مسروق بن اجدع ۸۴ اسلاید در PowerPoint نقل می‌کند که گفت: «در روزهای حکمیت چادر من در کنار چادر ابوموسی اشعری بود؛ گروهی از سپاهیان، شبانه به لشکر معاویه می‌پیوستند؛ ابوموسی به هنگام صبح دامن خیمه‌اش را بالا زد و گفت: ‌ای مسروق! فرمانروایی آن است که با توطئه به دست آمده باشد و پادشاهی آن است که با زور شمشیر فراهم گردیده باشد».

[۱۸] ابن سعد بغدادی، محمد، الطبقات الکبری، ج۴، ق۱، ص۸۴، در شرح حال ابوموسی.

خطیب می‌گوید: «مسروق از کسانی است که در جنگ علی (علیه‌السّلام) با خوارج در نهروان حضور داشت. از ابن ابی لیلی روایت می‌کند که گفت: مسروق در جنگ نهروان در کنار علی (علیه‌السّلام) شرکت جست، و- می‌گوید: – حضرت وقتی جنگ را به پایان رسانید، برخاسته و با «قدومی» (قدوم: (تیشه) وسیله‌ای که برای تراش دادن چوب به کار می‌آید.) که در دست داشت به دری کوبید و فرمود: صدق اللّه و رسوله؛ راست آمد آنچه خدا و رسولش مرا خبر دادند».

[۱۹] خطیب بغدادی، احمد بن علی،