توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مستورد بن علقه ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مستورد بن علقه ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مستورد بن علقه ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

مستورد بن علفه

مستورد بن ‌علفه بن‌ الفریس‌ بن‌ ضباری بن نشبه بن ربیع بن عمرو بن عبدالله بن لؤی بن عمرو بن الحارث بن تمیم

[۱] سمعانی، عبدالکریم بن محمد، (م ۵۶۲)، الانساب، تحقیق عبد الرحمن بن یحیی المعلمی‌الیمانی، حیدر آباد، مجلس دائره المعارف العثمانیه، ط الاولی، ۱۳۸۲/۱۹۶۲، ج‌۸، ص۳۰۴.

از خوارج بود و در جنگ نهروان مقابل حضرت علی (علیه‌السّلام) قرار گرفت؛ ولی جان سالم بدر برد.

[۲] زرکلی، خیر الدین (م ۱۳۹۶)، الاعلام، بیروت، دار العلم للملایین، ط الثامنه، ۱۹۸۹، ج‌۷، ص۲۱۶.

فهرست مندرجات

۱ – زمان آغاز کار خوارج
۲ – خاندان مستورد
۳ – جنگ نهروان
۴ – فتنه‌ای دیگر
۵ – سیاست تساهل و تسامح
۵.۱ – جنگ معقل
۶ – مرگ مستورد
۷ – یاران مستورد
۸ – پانویس
۹ – منبع

زمان آغاز کار خوارج

آغاز کار خوارج، در داستان حکمیت بود،

[۳] دینوری، ابو حنیفه احمد بن داود (م ۲۸۳)، اخبار الطوال، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، تهران، نشر نی، چاپ چهارم، ۱۳۷۱ش، ص۲۰۲.

در صفین، خوارج فریاد لا حکم الا للّه سر دادند

[۴] بلاذری، احمد بن یحیی (م ۲۷۹)، انساب الاشراف، تحقیق سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت، دار الفکر، ط الاولی، ۱۴۱۷/۱۹۹۶، ج‌۲، ص۳۵۴-۳۵۵.

و چون علی (علیه‌السّلام) به کوفه بازگشت عبدالله بن ‌کواء و شبث ‌بن ‌ربعی با دوازده هزار نفر، از ایشان جدا شده و در حروراء که نام دهکده‌ای نزدیک کوفه است، جمع شدند و به نام همین قریه نیز حروریه خوانده شدند.

[۵] یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب (م بعد ۲۹۲)، تاریخ یعقوبی، ترجمه محمد ابراهیم آیتی، تهران، انتشارات علمی‌و فرهنگی، چاپ ششم، ۱۳۷۱ش، ج‌۲، ص۱۹۱.

از نام‌های آن‌ها؛ خوارج، شراه، حروریّه و حکمیّه است.

[۶] مقدسی، مطهر بن طاهر، البدا والتاریخ، ترجمه محمد رضا شفیعی کدکنی، تهران، آگه، چاپ اول، ۱۳۷۴ش، ج‌۵، ص۱۳۵.

لقب مذموم ایشان «مارقه» است

[۷] طبری، ابو جعفر محمد بن جریر (م ۳۱۰)، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق محمد ابو الفضل ابراهیم، بیروت، دار التراث، ط الثانیه، ۱۳۸۷/۱۹۶۷، ج‌۵، ص۱۲۴.

و اصول عقاید ایشان عبارت است از: کافر دانستن علی (علیه‌السّلام) و تبرّی از عثمان و کافر دانستن مرتکب گناه و خروج بر امام جائر.

[۸] مقدسی، مطهر بن طاهر، البدا والتاریخ، ترجمه محمد رضا شفیعی کدکنی، تهران، آگه، چاپ اول، ۱۳۷۴ش، ج‌۵، ص۱۳۵.

خاندان مستورد

در خاندان مستورد افراد مهمی‌ وجود دارند که در دشمنی با حضرت علی (علیه‌السّلام) گوی سبقت را از دیگر دشمنان ربودند که از جمله آنان: وردان ‌بن‌ مجاهد بن ‌علفه برادرزاده‌ مستورد بود که با عبدالرحمان بن ‌ملجم در کشتن علی (علیه‌السّلام) شرکت جست.

[۹] سمعانی، عبدالکریم بن محمد، (م ۵۶۲)، الانساب، تحقیق عبد الرحمن بن یحیی المعلمی‌الیمانی، حیدر آباد، مجلس دائره المعارف العثمانیه، ط الاولی، ۱۳۸۲/۱۹۶۲، ج‌۸، ص۳۰۴.

هم‌چنین قطام دختر شجنه بن عدی که ابن ملجم او را به همسری برگزید و مهر او را بنا بر نقلی کشتن علی قرار داد.

[۱۰] دینوری، ابو محمد عبدالله بن مسلم (۲۷۶)، الامامه و السیاسه، تحقیق علی شیری، بیروت، دارالاضواء، ط الاولی، ۱۴۱۰/۱۹۹۰، ج‌۱، ص۱۸۰-۱۸۱.

از خوارج بود و پدرش شجنه و عمویش اخضر در جنگ نهروان کشته شده بودند و از بنی ‌عدی بن عبد مناه است.

[۱۱] دینوری، ابو محمد عبدالله بن مسلم (۲۷۶)، الامامه و السیاسه، تحقیق علی شیری، بیروت، دارالاضواء، ط الاولی، ۱۴۱۰/۱۹۹۰، ج‌۱، ص۱۸۰.

جنگ نهروان

وقتی فتنه نهروان در میدان نبرد به اوج خود رسید، علی (علیه‌السّلام) به یاران خود فرمود: شما جنگ را با آنان شروع مکنید تا آنان جنگ را آغاز کنند، خوارج فریاد برآوردند که حکم فقط از آن خداست، هر چند مشرکان را ناخوش‌ آید و همگان یکباره بر یاران علی (علیه‌السّلام) حمله کردند. از شدت حمله آن‌ها سواران لشگر علی (علیه‌السّلام) پایداری نکردند و خوارج به دو گروه تقسیم شدند؛ گروهی آهنگ پهلوی راست و گروه دیگر آهنگ پهلوی چپ کردند.

[۱۲] دینوری، ابو محمد عبدالله بن مسلم (۲۷۶)، الامامه و السیاسه، تحقیق علی شیری، بیروت، دارالاضواء، ط الاولی، ۱۴۱۰/۱۹۹۰، ج۱، ص۱۶۹.

در این هنگام یاران علی (علیه‌السّلام) حمله کردند و حضرت علی (علیه‌السّلام) به قلب لشگر خوارج زد تمام خوارج یکی پس از دیگری هلاک می‌شدند، سپس علی (علیه‌السّلام) فرمان داد هر یک از آنان را که رمقی در بدن داشت به افراد قبیله‌اش بسپارند.

[۱۳] دینوری، ابو محمد عبدالله بن مسلم (۲۷۶)، الامامه و السیاسه، تحقیق علی شیری، بیروت، دارالاضواء، ط الاولی، ۱۴۱۰/۱۹۹۰، ج۱، ص۱۶۹.

از جمله کسانی از خوارج که زخمی‌شد حیان بن ظبیان السلمی‌ یکی از سران خوارج بود که به ری گریخت؛ از جمله آنان مستورد بن علفه التیمی‌ از تیم الرباب و معاذ بن جوین الطائی و وردان بن مجمع

[۱۴] ابن خیاط، ابو عمرو خلیفه (م ۲۴۰)، تاریخ خلیفه بن خیاط، تحقیق فواز، بیروت، دار الکتب العلمیه، ط الاولی، ۱۴۱۵/۱۹۹۵، ص۱۲۰.

از لشکر نهروان بودند اینان خود را در میان کشتگان نهروان‌ انداخته بودند و جان سالم بدر بردند و بعد از شهادت علی (علیه‌السّلام) در سال ۴۰ (ه. ق) به کوفه باز گشتند.

[۱۵] ابن خلدون، ابوزید عبدالرحمن، تاریخ ابن خلدون، ج‌۴، ص۱۴۳.

فتنه‌ای دیگر

چون خبر شهادت علی (علیه‌السّلام) به خوارج رسید، حیان بن ظبیان از سران خوارج اتباع خود را که عده آن‌ها بیشتر از ده تن بود، فرا خواند و جمع کرد و به آن‌ها گفت: علی‌ (علیه‌السّلام) کشته شد. آن‌ها همه خداوند را بر کشتن علی (علیه‌السّلام) حمد و سپاس نمودند. حیان آن‌ها را به قیام و خروج و جنگ علیه بنی‌ امیه دعوت نمود.

[۱۶] ابن اثیر، عز الدین علی (م ۶۳۰)، الکامل، ترجمه ابو القاسم حالت و عباس خلیلی، تهران، مؤسسه مطبوعاتی علمی، ۱۳۷۱ش، ج‌۳، ص۴۲۰-۴۲۱.

آن‌ها هم به کوفه رفتند تا زمانی که معاویه پس از دسیسه‌ای امام مجتبی (علیه‌السّلام) را مجبور به صلح کرد و خود حاکم شد. معاویه مغیره بن شعبه را به امارت کوفه منصوب کرد.

[۱۷] ابن اثیر، عز الدین علی (م ۶۳۰)، الکامل، ترجمه ابو القاسم حالت و عباس خلیلی، تهران، مؤسسه مطبوعاتی علمی، ۱۳۷۱ش، ج‌۳، ص۴۲۱.

سیاست تساهل و تسامح

مغیره نخست سیاست تساهل و تسامح در پیش گرفت و به گروه‌های مختلف سیاسی و مذهبی سخت نمی‌گرفت، از این روی مردم نیز از شر حکومت او در امنیت و آسایش بودند.

[۱۸] ابن اثیر، عز الدین علی (م ۶۳۰)، الکامل، ترجمه ابو القاسم حالت و عباس خلیلی، تهران، مؤسسه مطبوعاتی علمی، ۱۳۷۱ش، ج‌۳، ص۴۲۱.

اما مغیره بیشتر از همه بر کوفه و جریان‌های حاکم آن آگاه بود، پس در ورای این سیاست اهداف مهمی‌ داشت؛ چون او از دشمنی میان خوارج و شیعیان و طرفداران علی (علیه‌السّلام) به خوبی آگاه بود و می‌دانست، مهمترین رقیب بنی‌ ‌امیه در امر حکومت همین دو گروه است از این روی اجازه داد این دو گروه با هم درگیر شوند. به مغیره گفته می‌شد: فلانی عقیده تشیع دارد یا فلانی خارجی می‌باشد او می‌گفت، خدا خواست که این اختلاف و دشمنی میان این دو قوم کارگر باشد و خداوند هم ما بین آن‌ها داوری خواهد کرد.

[۱۹] طبری، ابو جعفر محمد بن جریر (م ۳۱۰)، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق محمد ابو الفضل ابراهیم، بیروت، دار التراث، ط الثانیه، ۱۳۸۷/۱۹۶۷، ج‌۵، ص۱۷۴.

مغیره و مشاورین او هنگامی‌که چنین علاقه‌ای را میان شیعیان در مبارزه با خوارج دیدند، بسیار خوشحال شدند.

[۲۰] طبری، ابو جعفر محمد بن جریر (م ۳۱۰)، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق محمد ابو الفضل ابراهیم، بیروت، دار التراث، ط الثانیه، ۱۳۸۷/۱۹۶۷، ج۷، ص۲۷۵۵.

چرا که شیعیان در ریختن خون خوارج شدت بیشتری داشته و بر آن‌ها جرات بیشتری دارند. آن‌ها پیش از این نیز در نهروان با اینان جنگیدند. نتیجه چنین جنگی، حتی اگر به شکست شیعیان کشیده می‌شد، چندان برای حکومت بنی‌امیه بی‌نفع نبود. زیرا هر دو گروه که با بنی‌امیه مخالفت داشتند، یکدیگر را تضعیف کرده بودند.

[۲۱] طبری، ابو جعفر محمد بن جریر (م ۳۱۰)، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق محمد ابو الفضل ابراهیم، بیروت، دار التراث، ط الثانیه، ۱۳۸۷/۱۹۶۷،