توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مستشاران خارجی در دوره رضاخان ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مستشاران خارجی در دوره رضاخان ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مستشاران خارجی در دوره رضاخان ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل مستشاران خارجی در دوره رضاخان ۵۲ اسلاید در PowerPoint

لزوم سازماندهی اوضاع اقتصادی کشور استفاده از متخصصان خارجی را ضروری ساخت در پی اجرای سیاست مزبور لایحه استخدام مستشاران مالیه از آمریکا از جانب قوام‌السلطنه به مجلس تقدیم شد، و از طرفی برای زیر ساخت‌های کشور نیاز به مستشاران و مهندسین و شرکت‌های خارجی در این دوره بود که تاسیس کارخانه برق، کارخانه قند، احداث خطوط راه‌آهن و تاسیس مدارس و دانشگاه‌ها از جمله پروژه‌هایی بشمار می‌آید که مستشاران خارجی در آن حضور داشتند.

فهرست مندرجات

۱ – لایحه استخدام مستشاران مالیه
۲ – امور مالیه در دست آلمان‌ها
۳ – تاسیس اداره برق با کمک بلژیکی‌ها
۴ – استخراج معادن توسط هلندی‌ها
۵ – استخدام کاغذسازی از ایتالیا
۶ – صنایع نساجی
۷ – احداث خطوط راه‌آهن ایران
۸ – کارخانه‌های قندسازی
۹ – مدارس و دانشگاه‌های صنعتی
۱۰ – مستشاران فرانسه
۱۰.۱ – مدرسه سن ژوزف
۱۰.۲ – مدرسه ژاندارک و دارالفنون
۱۰.۳ – مدرسه فرانکو‌پرسان
۱۱ – پانویس
۱۲ – منبع

لایحه استخدام مستشاران مالیه

استخدام میلسپو پس از جنگ جهانی اول و لزوم سازماندهی اوضاع اقتصادی کشور استفاده از متخصصان خارجی را ضروری ساخت در پی اجرای سیاست مزبور لایحه استخدام مستشاران مالیه از آمریکا از جانب قوام‌السلطنه به مجلس تقدیم شد.
میلسپو به عنوان رییس مالیه ایران دارای اختیارات زیادی شد، سومین سال استخدام میلسپو در ایران مقارن با سقوط قاجاریه و ظهور پهلوی بود. ماموریت او در حکومت جدید نیز ادامه یافت که با خاتمه مدت مقرر قرارداد او در سال ۱۳۰۶ تمدید نگردید. اختلافات او با رضاشاه و نگرانی رضاشاه از این‌که کسی غیر از خودش بر مسند امور مالیه ایران نشسته است و نیز اعتراض شوروی و انگلیس به حضور مستشاران آمریکایی در ایران از مهم‌ترین دلایل تمدید نشدن قرارداد با میلسپو بودند.

[۱] هدایت، مهدی قلی خان، خاطرات و خطرات، ص۱۹۸-۲۰۲، تهران، زوار، ۱۳۶۳.

امور مالیه در دست آلمان‌ها

در سال ۱۹۲۷ هنگامی‌ که هیئت مستشاران مالی آمریکایی به ریاست دکتر میلسپو ایران را ترک می‌کردند، راه برای استخدام متخصصین و مستشاران آلمانی در موسسات مالی و بانکی ایران گشوده شد و بار دیگر حسن ظن ایرانیان نسبت به آلمان‌ها مشهود شد.
در ۲۹ سپتامبر ۱۹۲۷/۱۳۰۶ قانونی به تصویب رسید که مقرر می‌داشت یک متخصص عالی‌رتبه آلمان جهت مشاوره در مورد اوضاع مالی و اقتصادی کشور و یک متخصص آلمانی دیگر استخدام شوند. این مستشاران می‌بایست صرفا به صورت مشورتی کار کنند. در سال ۱۹۲۸ یک آلمانی به نام لیندنبلات به مدیریت بانک نوپای ملی ایران منصوب شد.
گروه دیگری از کارشناسان آلمانی هم سرپرستی بخش‌های اداری و شعب آن را بر عهده گرفتند.

[۲] دلدم، اسکندر، زندگی پر ماجرای رضاشاه، ج۳، ص۷۶۷، تهران، گلفام، بی‌تا.

در سال ۱۹۲۹ یکی دیگر از اتباع آلمان به مقام ریاست کل دیوان محاسبات و دیگری نیز به سمت مدیر امور مالی با اختیارات تام منصوب شد. بدین ترتیب بانک ملی ایران توسط آلمان‌ها قبضه شد و به تدریج کلیه معاملات داخلی و خارجی کشور زیر نظارت آن‌ها قرار گرفت. اداره امور مالی ایران توسط آلمان‌ها موجب اعتبار تشکیلات فوق‌الذکر گشت. علاوه بر این مناصب و مقام‌هایی چون مدیریت صنایع نظامی‌ و سرپرستی مدرسه فنی تهران نیز به متخصصین آلمانی واگذار شده بود.

[۳] زرگر، علی، تاریخ روابط سیاسی ایران و انگلیس، ص۳۶۰، ترجمه کاوه بیات، تهران، پروین، ۱۳۷۲.

اگر چه در ایام جمهوری وایمار (جمهوری قبل از روی کار آمدن هیتلر و حزب نازی) فعالیت آلمان‌ها در ایران بیشتر به امور بازرگانی و امور مالی محدود بود؛ ولی آن‌ها در پاره‌ای زمینه‌های دیگر چون حمل و نقل و ارتباطات نیز نفوذ کردند، در واقع یکی از وجوه مشخص نفوذ آلمان در ایران آن بود که بیشتر از هر چیز سعی داشتند به عرصه ارتباطات کشوری راه یابند. در سال ۱۳۰۴ حق انحصاری هواپیمایی در تمام خطوط داخلی ایران بین سال‌های ۱۳۰۵-۱۳۱۰ توسط موسسه هواپیمایی یونکرس کسب گردید و به این ترتیب انحصار خدمات هوایی به استثنای یک مورد خطوط ساحل خلیج فارس که به خطوط هواپیمایی انگلیس واگذار شده بود توسط آن شرکت کسب شد. چنین به نظر می‌رسید که آلمان‌ها به خاطر سرمایه‌گذاری و عرضه کالاهایشان در بازارهای ایران نوعی کنترل بر ارتباطات را ضروری می‌پنداشته‌اند.

[۴] باست، الیور، آلمان‌ها در ایران، ص۵۷، مترجم حسین بنی‌احمد، تهران، شیرازه، ۱۳۷۶.

تاسیس اداره برق با کمک بلژیکی‌ها

در جلسه ۱۰ تیر ۱۳۱۰ هیئت وزیران به ریاست مهدی‌قلی‌خان هدایت تصویب نمود که یک کمپانی بلژیکی کارخانه برق را در تهران دایر نماید، بدون اینکه پولی از دولت دریافت نماید. البته سهم این شرکت ۵۰ درصد و سهم دولت نیز ۵۰ درصد در نظر گرفته شد. در این مصوبه تصریح شد که دولت لازم نیست از این به بعد به روس‌ها کارخانه برق و ماشین‌آلات مربوط به آن را سفارش دهد.

استخراج معادن توسط هلندی‌ها

در سال ۱۳۱۸ لایحه انعقاد قراردادهای اکتشاف و استخراج برخی معادن ایران با یک شرکت هلندی به منظور گسترش صنایع و معادن به مجلس تقدیم شد. در این قانون آمده است که شرکت و کارمندانش از حمایت قانونی بهره‌مند هستند.

[۵] محبوبی اردکانی، حسین، تاریخ موسسات تمدنی جدید در ایران، ج۲، ص۳۴۷ـ۳۵۴، تهران، دانشگاه تهران، ۱۳۷۶.

استخدام کاغذسازی از ایتالیا

در تاریخ ۳ تیر ۱۳۰۷ لایحه‌ای از طرف دولت در مورد استخدام یک نفر متخصص کاغذسازی از ایتالیا جهت تاسیس کارخانه کاغذسازی در ایران مطرح شد. طبق این لایحه اداره مباشرت مجلس مجاز بود که یک نفر متخصص در این امر که دولتش تخصص او را تصدیق کند، برای مطالعه مقدماتی تاسیس کارخانه به مدت ۶ ماه از ایتالیا استخدام نماید. در قانون مذکور ذکر شد که حقوق ماهیانه متخصص مزبور و هزینه رفت و آمد او جمعا ۶۰۰ تومان خواهد بود.

[۶] ترکمان، محمد، مدرس در پنج دوره تقنینیه، ص۵۹۹، تهران، موسسه پژوهشی و مطالعات فرهنگی، ۱۳۷۴.

صنایع نساجی

آلمان بعد از ۱۹۳۳ به نحو چشم‌گیری در طرح صنعتی شدن ایران درگیر بود. بدون اغراق می‌توان گفت که مبنای صنایع جوان ایران را ماشین‌آلات آلمانی تشکیل می‌داد در سال‌های آخر دهه ۱۹۳۸/۱۳۰۸ آلمانی ۵۵ درصد از ماشین‌آلات صنایع نساجی ایران را تامین کرده بود و تقریبا تمام صنایع سبک را در اختیار داشت. در جنوب ایران از میان ۹ طرح احداث کارخانه‌های پارچه‌بافی ۶ طرح آن و تمام طرح‌های احداث کارخانه‌های برق در آن منطقه به آلمان تعلق داشت.
به علاوه کلیه امور آموزشی آن نیز در اختیار آلمان‌ها بود. با این حال نقش آلمان تنها در حیطه امور تجاری محدود ماند و روابط تجاری آلمان با ایران بر اساس اصل هم‌کاری استوار شده بود و نه استثمار. برای مثال می‌توان گفت که آلمان‌ها در ایران تاسیسات صنعتی نداشتند یا برای استخراج مواد خام کشور دست به کار نشدند. البته سیاست اقتصادی‌ای که شاه در پیش گرفته بود نیز تشکیل موسسات خارجی یا تحت کنترل خارجی را تشویق نمی‌کرد. از این رو ماشین‌آلاتی که برای مصارف صنعتی به کشور وارد می‌شد، تحت مالکیت دولت یا صاحبان ایرانی کارخانه‌ها درمی‌آمد.
شاید این نکته و هم‌چنین احتیاج مبرم آلمان به مواد خام که خود دلیل خوبی بر ضرورت تجارت بود دلایلی باشند بر صدق این ادعا. آلمان که منافع آن کشور بیش از هر چیز دیگر ماهیتی اقتصادی داشت هراس رضاشاه از کمونیسم و امکان شیوع آن در ایران و نیز تاکید هیتلر بر حکومت رضاشاه رکن اصلی دخیل در سیاست خارجی او بود.

[۷] باست، الیور، آلمان‌ها در ایران، ص۶۷، مترجم حسین بنی‌احمد، تهران، شیرازه، ۱۳۷۶.

احداث خطوط راه‌آهن ایران

در سال ۱۳۰۳ کمیسیون راه‌آهن جمعیت ملیون ایرانی طی نامه‌ای به هیئت دولت پیشنهاد کرده که برای احداث راه‌آهن و تامین هزینه‌های آن مالیاتی برای قند و شکر وضع شود تا از محل مالیات مذکور مخارج احداث راه‌آهن تامین شود. سپس هیئت دولت این پیشنهاد را به شکل لایحه‌ای