توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مزاح پیامبر ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مزاح پیامبر ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مزاح پیامبر ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل مزاح پیامبر ۴۰ اسلاید در PowerPoint

مزاح به معنی شوخی و در مقابل جدی است. رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ضمن سفارش کردن یاران خویش به شوخ طبعی و مزاح، خود نیز با آنان شوخی می‌کرد.

فهرست مندرجات

۱ – مفهوم مزاح
۲ – ارتباط مزاح و حسن خلق
۳ – رفتار پیامبر در کلام ائمه
۴ – ویژگی‌ها و حدود شوخی
۵ – آسیب‌های شوخی بی‌رویه
۶ – شوخی در سیره پیامبر
۶.۱ – شوخی با انجشه
۶.۲ – بهشت‌نرفتن پیران
۶.۳ – سفیدی چشم
۶.۴ – شوخی با بلال
۷ – پانویس
۸ – منبع

مفهوم مزاح

مزاح به معنی شوخی و در مقابل جدی است.

[۱] ابن منظور، جمال الدین ابوالفضل، لسان العرب، ج‌۲، ص۵۹۳.

این لغت در معاجم لغت کمتر به کار رفته و توضیح داده شده است و بیشتر لغویون لغت “دعب” را که هم معنی “مزح” است تبیین و تشریح نموده‌اند.

[۲] طریحی، شیخ فخرالدین، مجمع البحرین، ج‌۲، ص۵۶.

[۳] ابن منظور، جمال الدین ابوالفضل، لسان العرب، ج۱ ص۳۷۶.

کلمه مزاح یا مشتقات آن در قرآن به کار نرفته‌اند. حتی کلمه “دعب” و مشتقات آن هم که مترادف مزاح می‌باشند نیز در قرآن کاربردی ندارد.
در اصطلاح هم مزاح همان شوخی و خوش طبعی به حساب می‌آید، البته با شرایط خاص خود که حدودی دارد و چنانچه از حدود خود خارج شود نه تنها کسالت را برطرف نمی‌کند؛ بلکه موجب پدید آمدن برخی از مشکلات نیز خواهد شد.

ارتباط مزاح و حسن خلق

به جرات می‌توان گفت که مزاح یکی از مصادیق بارز حسن خلق است همچنانکه در تعریف حسن خلق گفته‌اند: «حسن ‌خلق، عبارت است از خوش‌ رویی، خوش ‌رفتاری، حُسن‌ معاشرت و برخورد پسندیده با دیگران».
بنابراین باید گفت از موضوع‌های مرتبط با حسن ‌خلق، موضوع مزاح است. البته شوخی به‌اندازه‌ای که موجب زدودن‌ اندوه از دل مومن و شاد کردن او باشد و به گناه، زیاده‌روی، جسارت و سخنان زشت نیانجامد، پسندیده است. سخنان پیشوایان دین در این باره مبیّن همین امر است. پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمودند: «اِنّی‌ لَاَ‌مْزَحُ‌ وَ‌ لا‌اَقُولُ‌ اِلاّ‌ حَقّاً؛ من شوخی می‌کنم؛ ولی جز سخن حق نمی‌گویم».

[۴] مناقب الامام امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (علیه السلام)، ص۱۳۳.

همچنین از ایشان نقل شده که فرمودند: «خداوند، انسان شوخ طبعی را که در شوخی خود راستگو باشد، مؤاخذه نمی‌کند».

[۵] پاینده، ابوالقاسم، نهج الفصاحه، ص۳۱۴.

به مقتضای آداب و تعالیم جامع اسلام و سنت گرامی‌ پیامبراکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) مزاح و شوخی تا زمانی که با گناه دیگری مانند تحقیر، تمسخر، افترا و… همراه نباشد، بلکه صرفاً جهت مسرور نمودن برادر دینی باشد کاری است پسندیده و مطلوب.
در روایت دیگری آمده که: «کان‌ رسول‌الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) یداعب‌ الرجل‌ یرید‌ان‌ یسره‌» پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) با انسان به قصد آن که شادمانش سازد شوخی می‌کرد.
نکته قابل دقت این است که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) خود مزاح را آغاز می‌کرد و برآن بود تا بدین وسیله سرور و نشاط را در یارانش زنده نگه دارد.

رفتار پیامبر در کلام ائمه

رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ضمن سفارش کردن یاران خویش به شوخ طبعی و مزاح، خود نیز با آنان شوخی می‌کرد؛ امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) در این باره می‌فرماید:
(کان‌رسول‌الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) لَیسُرُّ‌ الرَُّجلَ‌ مِنْ‌ اَصْحابِهِ‌ اِذا‌ رَاهُ‌ مَغْمُوماً‌ بالمُداعِبَهِ‌ و کانَ‌ یقُولُ‌ اِنَّ‌ اللّهَ‌ یبْغِضُ‌ الْمُغَبَّسَ‌ فی‌ وَجْهِ‌ اخیهِ؛
پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) هرگاه مردی از اصحابش را غمگین می‌یافت او را با شوخی خرسند می‌ساخت و می‌فرمود: خداوند دشمن دارد کسی را که در روی برادرش چهره درهم کشد).

[۶] طباطبایی، سیدمحمد حسین، سنن النبی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، ص۱۲۸.

در سیره آن حضرت هم آمده که رسول گرامی‌ با وجود آن هیبت و متانت و عظمت الهی که در وجود او تجلی داشت، همواره لبخندی بر لب داشت و گاهی با اصحاب خود شوخی نموده و با آن‌ها به گفت و شنود می‌پرداخت. امام صادق (علیه‌السّلام) در قسمتی از پاسخ به سوال یکی از یارانش که پرسیده بود (آیا رسول خدا با کسی مزاح می‌کرد) فرمود: «از رافت و مهر آن حضرت این بود که با اصحاب خود مزاح می‌کرد تا عظمت و بزرگیش دل آنان را نگیرد و بتوانند به او نگاه کنند و حوائج خود را بر زبان آورند» و سپس فرمود: «رسول اکرم زمانی که یکی از اصحاب را غصه‌دار می‌دید با مزاح و شوخی کردن او را مسرور می‌نمود و می‌فرمود: «خداوند کسی را که به ترش رویی با برادرانش روبرو شود دشمن دارد».

[۷] اربلی، ابن ابی فتح، کشف الغمه، ج۲، ص۳۳۳.

رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) با یاران خود در فضایی مملو از وقار و متانت بودند و هرگز اجازه نمی‌دادند تا حقایق و مسائل مهم و جدی با شوخی و مزاح مورد اهانت قرار گیرد و می‌فرمودند: «تفریح کنید و سرگرمی‌ داشته باشید زیرا دوست ندارم که در دین شما خشونتی دیده شود».

ویژگی‌ها و حدود شوخی

پسندیده بودن مزاح، دلیل تجویز جسارت و بی‌ادبی نیست. هنگام شوخی، نباید سخنان زشت و دور از اخلاق اسلامی‌ بر زبان انسان جاری شود؛ زیرا به تعبیر امام علی (علیه‌السلام): «سلاح‌ اللِّئامِ‌ قُبْحُ‌ الْکَلامِ؛ زشت‌ گویی، شیوه فرومایگان است».

[۸] قندوزی، ابراهیم، ینابیع الموده، ج۳، ص۱۵۹.

از روایات بدست می‌آید که شوخی‌ای مناسب آن است که در آن دشنام و ناسزا نباشد ایجاد بغض و کینه نکند و در شوخی اعتدال رعایت شود. شوخی به صورت کسب و کار قرار نگیرد و موجب پرده دری و بی‌حیایی و پررویی دیگران نشود؛ زیرا صادق آل محمد (علیه‌السلام) فرمود: «شوخی که باعث گستاخی و پرورویی مردم نسبت به تو شود آن را به جا نیاور».
شخصی به نام یونس شیبانی می‌گوید: «امام صادق (علیه‌السّلام) از من پرسید: «مزاح شما با یکدیگر چگونه است؟ عرض کردم: بسیار‌ اندک! حضرت فرمود: «این گونه نباشید؛ زیرا مزاح کردن،[۷] حسن ‌خلق است و تو می‌توانی به وسیله آن، برادر دینی‌ات را شادمان کنی. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نیز با افراد شوخی می‌کرد و منظورش، شاد کردن دل آنان بود».

آسیب‌های شوخی بی‌رویه

شوخی کردن بدون رعایت حد