توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مرقد کمیل بن زیاد نخعی ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مرقد کمیل بن زیاد نخعی ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مرقد کمیل بن زیاد نخعی ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل مرقد کمیل بن زیاد نخعی ۳۲ اسلاید در PowerPoint

پاورپوینت کامل مرقد کمیل بن زیاد نخعی ۳۲ اسلاید در PowerPoint، در مسیر نجف به کوفه در منطقه ثَویّه نزدیک مسجد حنّانه قرار دارد.
کُمیل بن زیاد نَخَعی یمانی از بزرگان تابعین و از یاران شجاع و باوفای امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) و از اصحاب سرّ آن حضرت و از زهاد ثمانیه بوده است.

[۱] قمی، شیخ عباس، منتهی الآمال، ج۱، ص۳۹۳.

پس از شهادت امام علی (علیه‌السّلام)، کمیل در زمره یاران امام حسن مجتبی (علیه‌السّلام) بود ولی در زمان شهادت امام حسن (علیه‌السّلام)، در مدینه نبود. او در زمان امام حسین (علیه‌السّلام) نیز دستگیر شد، و تا یک روز بعد از واقعه عاشورا در زندان عبیدالله بن زیاد بود.
سرانجام کمیل در سال ۸۲ ه. ق، (در هفتاد یا نود سالگی)، به دست حجاج بن یوسف که به دشمنی با اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) شهرت داشت، به شهادت رسید.
پس از شهات کمیل، او را در سرزمین ثویّه دفن کردند و بعدها بر روی مقبره او آرامگاه باشکوهی را بنا کردند که به تازگى ساختمان آن، بازسازى شده و توسعه یافته است.

فهرست مندرجات

۱ – موقعیت جغرافیایی
۲ – شخصیت کمیل
۳ – دعای کمیل
۴ – شهادت کمیل
۵ – مدفونان در ثویه
۶ – مدفونان در کنار کمیل
۷ – فهرست منابع
۸ – پانویس
۹ – منابع

موقعیت جغرافیایی

مرقد مطهر کمیل، در مسیر نجف به کوفه در منطقه ثَویّه نزدیک مسجد حنّانه قرار دارد. این بنا در شرق شهر نجف، میان میدانی وسیع در شمال بلوار کوفه قرار دارد که به تازگی ساختمان آن، بازسازی شده و توسعه یافته است.

شخصیت کمیل

کُمیل بن زیاد نَخَعی یمانی از بزرگان تابعین و از یاران شجاع و با وفای امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) و از اصحاب سرّ آن حضرت بود.

[۲] قمی، شیخ عباس، منتهی الآمال، ج۱، ص۳۹۳.

ابن سعد، وی را از طبقه اول تابعان ساکن کوفه، به شمار آورده و گفته است: «او با امام علی (علیه‌السّلام) در جنگ صفین شرکت کرد و میان قوم خود احترام داشت و از وی، فرمان می‌بردند».

[۳] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۲۱۷.

همچنین کمیل را از رؤسای شیعه

[۴] ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، ج۵۰، ص۲۵۱.

[۵] مزی، جمال‌الدین، تهذیب الکمال فی اسماء الرجال، ج۲۴، ص۲۱۹.

و یکی از هشت عابد و زاهد معروف کوفه بر شمرده‌اند.

[۶] ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، ج۵۰، ص۲۵۰.

[۷] مزی، جمال‌الدین، تهذیب الکمال فی اسماء الرجال،، ج۲۴، ص۲۱۹.

هفت تن دیگر عبارت‌اند از: اویس قرنی، همّام بن حارث، جندب بن عبدالله، ربیع بن خثیم، معضد شیبانی و یزید ابن معاویه نخعی و عمرو بن عتبه بن فرقد.
او در زمان ملازمت خود با امیرمؤمنان (علیه‌السّلام)، احادیثی از ایشان و نیز برخی از احوال آن حضرت (علیه‌السّلام) را نقل کرده است.

[۸] ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، ج۵۰، ص۲۵۱-۲۵۵.

پس از شهادت امام علی (علیه‌السّلام)، کمیل در زمره یاران امام حسن مجتبی (علیه‌السّلام) محسوب می‌شد و همچنان در کنار آن حضرت بود و در واقعه صلح، کاملاً مطیع امام حسن مجتبی (علیه‌السّلام) بود. کمیل در زمان شهادت امام حسن (علیه‌السّلام)، در مدینه نبود و در زمان امام حسین (علیه‌السّلام) نیز دستگیر شد، و تا یک روز بعد از واقعه عاشورا در زندان عبیدالله بن زیاد بود.
وی پس از آزادی در قیام‌های کوفه به افشاگری پرداخت، و در کنار مختار ثقفی جنگید و بعد از آن در تاریخ خبری از او نیست و جز امام سجاد (علیه‌السّلام)، کسی از وی خبر نداشت.

دعای کمیل

دعای معروف کمیل که به دعای خضر نیز شناخته می‌شود، از ادعیه بسیار زیبا و پرفضیلت، با مضامین بالای عرفانی است که خواندن آن در شب‌های نیمه شعبان هر سال و نیز شب‌های جمعه سفارش شده است.

[۹] قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان.

به روایت شیخ طوسی، کمیل این دعا را از امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) در حال سجده، در شب نیمه شعبان، شنیده است.

[۱۰] طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجد، ج۱، ص۸۴۴.

اما به روایت سید بن طاووس، امام (علیه‌السّلام) این دعا را به کمیل آموخته است و کمیل، خود در این‌باره می‌گوید:
همراه با گروهی از اصحاب امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) در مسجد بصره، کنار آن حضرت نشسته بودیم که بعضی از اصحاب گفتند: «معنای این سخن خداوند عزوجل که می‌فرماید: (فِیها یُفْرَقُ کُلُّ اَمْرٍ حَکِیمٍ)

[۱۱] دخان/سوره۴۴، آیه۴.

چیست؟» حضرت فرمود: «این مسئله، در شب نیمه شعبان رخ می‌دهد. سوگند به خدایی که جانم به دست اوست! هیچ بنده‌ای نیست؛ مگر آنکه همه امور او، اعم از خیر و شر، که از شب نیمه شعبان تا مثل آن، از سال آینده رخ می‌دهد، در شب نیمه شعبان قسمت و مقدر می‌گردد و هیچ بنده‌ای، آن را احیا نمی‌کند و دعای «خضر» را نمی‌خواند؛ مگر آنکه خداوند، دعای او را اجابت می‌کند. زمانی که امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) به خانه رهسپار شد، شبانه به خدمت آن حضرت رسیدم. فرمود: «ای کمیل! چه چیز باعث شد که در این زمان، نزد