توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مرحوم مظفر ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مرحوم مظفر ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مرحوم مظفر ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

محمدرضا مظفر

محمدرضا مظفر یکی از علمای شیعه است که دارای آثار متنوع در علوم مختلف است.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – در حوزه نور
۳ – اساتید
۴ – تحصیلات عالیه
۵ – اصلاح حوزه
۶ – اقدامات اصلاحی
۶.۱ – جمعیت منتدی النشر
۶.۲ – دانشکده منتدی
۶.۳ – مدارس منتدی
۶.۴ – دانشکده فقه
۶.۵ – تدوین کتابهای درسی
۶.۶ – ترمیم امر تبلیغ
۷ – شاگردان
۸ – آثار
۹ – شعر
۱۰ – فعالیت سیاسی
۱۱ – وفات
۱۲ – پانویس
۱۳ – منبع

معرفی اجمالی

در جنوب شرقی نجف اشرف و در محله براق، منزل آیه الله شیخ محمد رضا مظفر واقع بود، پنج ماه پس از درگذشت شیخ، در پنجم شعبان سال ۱۳۲۲ هجری آخرین یادگار آن مرد حق دیده به جهان گشود و «محمد رضا» نامیده شد.

[۱] . نقباء البشر، شیخ آقا بزرگ تهرانی، ج ۲، ص ۷۷۲.

مادر محمد رضا دختر علامه شیخ عبدالحسین طریحی (۱۲۳۵ـ۱۲۹۳ ق.) است

[۲] . عقاید الامامیه، مقدمه التحقیق، دکتر محمد جواد طریحی، ص ۱۳۵.

و او در دامان آن زن با فضیلت و با سرپرستی برادر بزرگش شیخ عبدالنبی مظفر (۱۲۹۱ـ۱۳۳۷ ق.) رشد کرد. پس از درگذشت شیخ عبدالنبی برادر دیگرش شیخ محمد حسن (۱۳۰۱ـ۱۳۷۵ ق.) سرپرستی او را به عهده گرفت و راهنمای زندگی‌اش گردید.

[۳] . شعراء الغری، علی الخاقانی، ج ۸، ص ۴۵۱.

محمد رضا از خاندان علمی و ادبی بنام و معروف شیعی موسوم به «آل مظفر» برخاسته است. این خاندان از نیمه سده دوازده قمری در حوزه نجف شناخته شد و چهره‌های نامدار و متفکر آن در عرصه‌های متعدد و رشته‌های متنوع علوم اسلامی درخشید و شعاع پرتو نورشان گستره مراکز علمی تحقیقی شیعه و غیر آن را درنوردید.

[۴] . ماضی النجف و حاضرها، ج ۳، ص ۳۶۰.

در حوزه نور

محمد رضا پس از فراگیری خواندن و نوشتن، در سیزده سالگی راهی مکتب علوم دینی شد و به آموختن مبانی و اصول ادبیات عرب پرداخت و در این مقطع از استاد شیخ محمد طه حویزی بسیار بهره برد.

[۵] . ر.ک: شعراء الغری، ج ۸، ص ۴۵۲.

او سپس با عزمی راسخ دوره سطح فقه و اصول را سپری کرد و آن گاه در جلسات دروس عالی این دو علم و هم چنین حکمت و فلسفه و عرفان که از سوی اساتید به نام تدریس می‌شد، حاضر گشت.

اساتید

۱. شیخ محمد حسن مظفر، شیخ محمد رضا به همراه برادر دیگرش شیخ محمد حسین در درس برادر بزرگشان شرکت می‌کردند.
۲. میرزا محمد حسین نایینی (متوفای ۱۳۵۵ ق.)
۳. شیخ آقا ضیاء الدین عرایق (۱۲۷۸ـ۱۳۶۱ ق.)
۴. میرزا عبدالهادی شیرازی (۱۳۰۵ـ۱۳۸۲ ق.)
۵. سید علی قاضی طباطباییی (۱۳۸۵ـ۱۳۶۶ ق.)
۶. شیخ محمد حسین اصفهانی (۱۲۹۶ـ۱۳۶۱ ق.)

[۶] . شعراء الغری، ج ۸، ص ۴۵۲؛ مدرسه النجف، محمد مهدی آصفی، ص ۶۳؛ نقباء البشر، ج ۲، ص ۷۷۲؛ ماضی النجف و حاضر، ج ۳، ص ۳۷۴؛ عقاید الامامیه، مقدمه التحقیق، ص ۱۳۸.

این شخصیت را می‌توان از معماران بزرگ علمی شیخ محمد رضا دانست که در شکل دهی شخصیت او تأثیر بسیاری داشت، بدان حد که خط مشی اصولی، فقهی و فلسفی او بیشتر متأثر از دیدگاه‌های این استاد است. احترام و تجلیل فراوان مظفر از مقام شیخ محمد حسین گواه ارتباط تنگاتنگ و علاقه بی‌حد اوست.

[۷] . ر.ک: حاشیه مکاسب، شیخ محمد حسین اصفهانی، مقدمه، محمد رضا مظفر.

تحصیلات عالیه

سرانجام پس از تلاش پی‌گیر، حضور در محفل اساتید فن و امداد پروردگار، شیخ محمد رضا به مقام والای اجتهاد رسید و حضرات آیات شیخ محمد حسین اصفهانی، شیخ محمد حسن مظفر و سید عبدالهادی شیرازی اجتهاد او را گواهی کردند.

[۸] . مدرسه النجف، ص ۷۴، عقاید الامامیه، مقدمه التحقیق، ص ۱۳۹.

مظفر در سیر کسب دانش، علاوه بر علوم دینی به فراگیری دانشهایی چون حساب، هندسه، جبر، هیئت و عروض روی آورد و در ۲۱ سالگی کتابی در علم عروض به رشته تحریر در آورد.
شیخ محمد رضا مظفر در کنار تحصیل، مطالعه و تحقیق، به تدریس معارف حوزه علمیه اشتغال داشت و نخست به تدریس کتاب مکاسب (در فقه) و رسائل (در اصول) پرداخت و آن گاه به تدریس دوره خارج فقه و اصول اهتمام ورزید. او هم چنین فلسفه اسلامی را به طالبان این فن آموخت و از آن جمله کتاب اسفار اثر ملاصدرا را در منزل خود تدریس می‌کرد.

[۹] . مدرسه النج، ص ۶۴؛ هکذا عرفتهم، جعفر الخلیلی، ج ۲، ص ۱۹.

تدریس به شکل متداول حوزه، هم چون حضور و برپایی بحثها و درسهای مختلف و نیل به مقام اجتهاد و گام نهادن در مسیر مرجعیت بود.

اصلاح حوزه

دوره دوم تحصیلات حوزوی وی عبارت است از فدا کردن موقعیت سنتی حوزوی و روی آوردن به تلاش و کوشش در پی اصلاح حوزه با استفاده از شیوه‌های بهینه آموزش، تدریس، تألیف و…

[۱۰] . مدرسه النج، ص ۶۲؛ هکذا عرفتهم، جعفر الخلیلی، ج ۲، ص ۲۳.

به اعتراف بسیاری از شخصیتهای علمی و دینی، اگر آیه الله مظفر سرمایه عمر خود را در پی اصلاح حوزه نمی‌گذاشت، بی‌شک یکی از مراجع تقلید می‌بود.

[۱۱] . مجله پیام حوزه، ش ۹. ص ۶۶.

استاد مظفر اوضاع حوزه نجف را از همه جوانب تحت مطالعه در آورد و نواقص آن را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد ولی با این حال می‌دانست که تنها بررسی مشکل، درد را دوا نمی‌کند و باید در عمل کوششهای صادقانه و خالصی را در راه جبران این نواقص و حل این نارسایی ها صورت داد.
در سال ۱۳۴۹ هجری، هنگام هجوم فرهنگی کتابهای دشمنان، او به همراه شیخ محمد جواد حجامی، شیخ محمد حسین مظفر،سید علی بحرالعلوم، شیخ علی ثامر و تعدادی دیگر به منظور تأسیس جمعیتی برای نشر و تألیف تلاش کرده و نشستهای متعددی را بر پا نمودند و به ابتکار این جمع، علامه شیخ محمد جواد بلاغی به تألیف و تفسیر «آلاء الرحمن» پرداخت، البته این تمام نتیجه حرکت مورد نظر بود.

[۱۲] . مدرسه النجف، ص ۱۱۵.

اقدامات اصلاحی

برنامه‌ها و فعالیتهای اصلاحی استاد نام او را در زمره یکی از احیاگران عصر حاضر، در تاریخ کهن حوزه علمیه نجف اشرف جاودان ساخت، اقدامات اصلاحی آیه الله مظفر به قرار ذیل است:

جمعیت منتدی النشر

این نهاد ـ که در سال ۱۳۵۳ هجری مجوز تأسیس را دریافت کرد ـ بهترین وسیله برای تحقق اهداف اصلاحی در پی نشر فرهنگ دینی و ایجاد روح اسلامی در مردم و استحکام اخلاق بود.
آیه الله مظفر و همفکران دیگر او، خطر تهاجم فرهنگی غرب را بهنگام شناخته و به سرعت جوانان را دریافتند و برای در امان ساختن آنان از شبیخون دشمن، ایشان را در زیر چتر اندیشه‌های اسلامی جای دادند و مراکز عالی آموزشی را تأسیس کردند.
در ماده ۴ اساسنامه جمعیت چنین آمده است:
«اهداف منتدی النشر عبارت است از عمومیت دادن فرهنگ اسلامی و علمی، و اصلاح اجتماعی به وسیله نشر، تألیف، آموزش و … با استفاده از شیوه‌های مشروع»

[۱۳] . نظام منتدی النشر، ص ۲۳.

استاد محمد رضا مظفر ریاست این جمعیت را به عهده داشت و حمایت آیه الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی از این نهاد نوپا بسیار راهگشا بود.

دانشکده منتدی

آیه الله مظفر در سال ۱۳۵۵ ق. به دنبال تحقق اهداف جمعیت منتدی النشر، یک مدرسه عالی علوم دینی و به عبارتی «دانشکده اجتهاد» را تأسیس کرد و در دوره اول چهار ماده درسی هم چون فقه استدلالی، تفسیر، علم اصول و فلسفه به دانش پژوهان ارائه می‌شد. علامه شیخ محمد جواد بلاغی، شیخ عبدالحسین دشتی و شیخ عبدالحسین حلی از اساتید این دانشکده بودند.

مدارس منتدی

تأسیس مدارس منتدی النشر گام بعدی استاد مظفر بود که با استقبال بزرگان حوزه نجف و خاندانهای مشهور این شهر مواجه شد و این اقبال عمومی در توسعه‌اش کار گشا بود.
در این مدارس، در طول چند دهه، مقاطع تحصیلی ابتدایی، متوسطه (ثانویه) و پیش دانشگاهی (اعدادیه) دایر بود و در مجموع دروس جدید با گرایش ترویج فرهنگ دینی آموزش داده می‌شد.

[۱۴] . نظام منتدی النشر، ص ۱۰۶ ـ ۱۰۸؛ موسوعه العتبات المقدسه، جعفر خلیلی، ص ۱۸۳ـ۱۸۴.

دانشکده فقه

آیه الله مظفر در سال ۱۳۷۶ ق. دانشکده فقه را در نجف اشرف تأسیس کرد و وزارت فرهنگ عراق در سال ۱۳۷۷ آن را به رسمیت شناخت.
مواد درسی این دانشکده عبارت بودند از: فقه امامیه، فقه تطبیقی، اصول فقه، تفسیر و اصول و مبانی تفسیر، حدیث و اصول حدیث (درایه)، علوم بیتی و روان شناسی، ادبیات و تاریخ ادبیات، جامعه شناسی، تاریخ اسلام، فلسفه اسلامی، فلسفه جدید، منطق، تاریخ جدید، اصول تدریس، نحو، صرف و یک زبان بیگانه.
شیخ محمد رضا خود در دانشکده به تدریس فلسفه اسلامی می‌پرداخت و مجلات کتاب «اصول الفقه» را آماده می‌کرد تا در دانشکده فقه تدریس شود او هم چنین به سرپرستی دانشکده و نظارت بر کارهای تألیفی آن می‌پرداخت. وی زندگی خود را به طور کامل در اختیار این مرکز علمی گذارد و به شجره جان و روان آن را مستحکم و پایدار کرد و همه تواناییها و امکاناتش را در این دانشکده بذل نمود.

[۱۵] . مدرسه النجف، ص ۱۲۹ و ۱۳۰.

تدوین کتابهای درسی

در قرن اخیر جمعی از اندیشوران حوزه، تغییر برخی متون درسی و کوتاه کردن طول مدت آموزش را به منظور دستیابی سریع به اهداف متعالی پیشنهاد کرده‌اند و برخی از مصلحان نیز تجدید بنای علمی و تدوین کتابهای روز آمد را ـ با توجه به حفظ عمق و اصالت مطالب آنها ـ وجهه نظر خود قرار داده‌اند که این تغییر و جایگزینی همواره با مقاومت برخی دیگر مواجه بوده است.
آیه الله مظفر در میان دو دوره سطح و خارج، دوره نخست را به دلیل