توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مرحوم طبرسی ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مرحوم طبرسی ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مرحوم طبرسی ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

ابوعلی امین‌الاسلام طبرسی

شیخ طبرسی و علامه بزرگوار شیعه و صاحب تفسیر کبیر «مجمع البیان» در حدود سال‌های ۴۶۸ یا ۴۶۹ ه

[۱] طبرسی، فضل بن حسن، جوامع الجامع، ج۱، مقدمه ۲، تهران، دانشگاه تهران و مرکز مدیریت حوزه علمیه قم، ۱۴۱۴ ه، چاپ سوم.

در طبرس (مکانی میان کاشان و اصفهان) متولد گردید. او به کنیه «ابوعلی» والقاب «امین الدین» و «امین الاسلام» شهرت دارد. وی از طبرس به مشهد سناباد طوس رفت و ساکن آنجا شد. در سال ۵۲۳ ه. به سبزوار کوچ و مورد عنایت اهالی و سادات آنجا واقع و تا آخر عمر ماندگار شد.

[۲] بیهقی (ابن فندق)، علی بن زید، تاریخ بیهق، ص۴۳۷، مصحح احمد بهمنیار، بنگاه دانش، ۱۳۱۷.

ابوعلی فضل بن حسن طَبرسی از جمله اندیشمندان نادری است که هر چند در دانش‌های رایج عصر خویش خبره بود، منزلت او در تفسیر، تمام ابعاد و جوانب علمی‌اش را تحت شعاع قرار داده، وی را به مثابه مفسری سترگ در دنیای دانش و معرفت معرفی کرد.

فهرست مندرجات

۱ – زندگینامه
۲ – خاندان طبرسی
۳ – شروع تحصیل
۴ – اساتید وی
۵ – هجرتی پربار
۶ – شاگردان طبرسی
۷ – آثار و تالیفات
۸ – پیشوای مفسران
۹ – طبرسی بر قله فقاهت
۱۰ – اوضاع سیاسی و اجتماعی
۱۱ – وفات
۱۲ – پانویس
۱۳ – منبع

زندگینامه

او به سال ۴۶۸ (یا ۴۶۹ ق.)

[۳] کریمان، محسن، طبرسی و مجمع البیان، ج۱، ص۲۰۷.

دیده به جهان گشود و حسن بن فضل طبرسی پدر آن عزیز، او را «فضل» نامید.

[۴] شوشتری، قاضی نورالله، مجالس المؤمنین، ص۲۰۲.

[۵] حرعاملی، محمد بن حسن، امل الامل، ج۲، ص ۲۱۶.

اصل و منشأ «فضل بن حسن» طبرسی «تفرش» بوده و به همین سبب به «طَبرسی» معروف و مشهور گشته است؛

[۶] بیهقی، علی بن زید، تاریخ بیهق، ص۴۳۷.

هر چند دلیلی بر ولادت یا اقامت او در آن دیار علم‌خیز در دست نیست. در مقابل، گروهی از شرح حال نویسان، طبرسی را اهل طبرستان (مازندران امروز) دانسته‌اند،

[۷] امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۸، ص۳۹۸.

[۸] افندی، میرزاعبدالله، ریاض العلماء، ج۴، ص۳۵۷.

لیکن وجود دلایلی روشن بر یکی بودن طبرس و تفرش آن ادعاها را مخدوش می‌سازد؛

[۹] بیهقی، علی بن زید، تاریخ بیهق، ص۴۳۷، تعلیقات آقای احمد بهمنیار.

[۱۰] کریمان، محسن، طبرسی و مجمع البیان، ج۱، ص۱۷۲.

که می‌توان به برخی از آنها اشاره کرد:
بیهقی (معروف به ابن فندق) که از معاصران طبرسی است در بیان شرح حال او می‌گوید «طبرس منزلی است میان قاشان (کاشان) و اصفهان. اصل ایشان از آن بقعت بوده است».

[۱۱] بیهقی، علی بن زید، تاریخ بیهق، ص۴۳۷.

همچنین یعقوبی

[۱۲] یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب، البلدان، ص۳۸.

و علامه مجلسی،

[۱۳] خوانساری، سیدمحمدباقر، روضات الجنات، ج۱، ص۶۴.

طبرسی را معرّب تفرشی و منسوب به تفرش از توابع قم می‌دانسته‌اند.
این ناحیه نخست از توابع قم بوده و امروزه از شهرهای استان مرکزی به شمار می‌رود. این شهر به دلیل نزدیکی‌اش به قم، در آغاز ورود اسلام، مذهب تشیع را پذیرفت.

[۱۴] مستوفی، حمدالله، نزهه القلوب، ص۶۸.

خاندان طبرسی

خاندان طبرسی همه از بزرگان و عالمان دین به شمار می‌روند. شیخ رضی الدین، پسر فضل بن حسن صاحب کتاب‌های مکارم الاخلاق و جامع الاخبار، علی طبرسی فرزند دیگر شیخ و علی بن حسن نوه طبرسی و صاحب کتاب مشکوه الانوار است.

شروع تحصیل

فضل بن حسن دوران کودکی و تحصیل خود را در جوار بارگاه ملکوتی امام هشتم (علیه السّلام) گذراند و پس از چند سال حضور در مکتب، و فراگیری خواندن و نوشتن و یادگیری قرائت قرآن، خود را به منظور تحصیل علوم اسلامی و شرکت در جلسه درس بزرگان دین آماده ساخت. او در فراگیری علومی چون ادبیات عرب، قرائت، تفسیر، حدیث، فقه، اصول فقه و کلام فوق‌العاده تلاش کرد، بدان حد که در هر یک از آن رشته‌ها صاحب‌نظر گردید. با وجودی که در مدارس آن عصر، علومی چون حساب، جبر و مقابله رایج نبود و کسی برای فراگیری آن رغبت نمی‌ورزید، او به سوی آن علوم شتافت و از صاحب‌نظران آن فن به شمار می‌آمد.

[۱۵] بیهقی، علی بن زید، تاریخ بیهق، ص۴۳۷.

اساتید وی

اساتید طبرسی که نقش مهمی در بارور کردن شخصیت علمی و معنوی او داشتند از این قرارند:
ابوعلی طوسی (فرزند شیخ طوسی)
جعفر بن محمد دوریستی
عبدالجبار مقری نیشابوری
امام موفق الدین حسین واعظ بکرآبادی جرجانی
سید محمد قصبی جرجانی
عبدالله قشیری
ابوالحسن عبیدالله محمد بیهقی
سید مهدی حسینی قاینی
شمس الاسلام حسن بن بابویه قمی رازی
موفق عارف نوقانی
تاج القراء کرمانی.

[۱۶] افندی، عبدالله، ریاض العلماء، ج۴، ص ۳۵۷.

[۱۷] کریمان، محسن، طبرسی و مجمع البیان، ج۱، ص۳۰۰.

[۱۸] دوانی، علی، مفاخر اسلام، ج۳، ص۴۱۲.

هجرتی پربار

امین الاسلام طبرسی حدود ۵۴ سال در مشهد مقدس سکونت داشت و سپس بنابر دعوت بزرگان سبزوار، و با توجه به امکانات بسیاری که در آن شهر موجود بود و زمینه تدریس، تألیف و ترویج دین را برای او فراهم می‌ساخت، در سال ۵۲۳ ق. راهی آن دیار گردید. سادات آل زباره _که طبرسی با آنان نسبت فامیلی داشت_ میزبان او بودند و از کمک و همکاری با آن عالم وارسته دریغ ننمودند.

[۱۹] بیهقی، علی بن زید، تاریخ بیهق، ص۴۳۷.

نخستین اقدام شیخ، پذیرش مسؤولیت «مدرسه دروازه عراق» بود

[۲۰] بیهقی، علی بن زید، تاریخ بیهق، ص۴۳۸.

که با سرپرستی و راهنمایی او، مدرسه به حوزه علمیه وسیع و با اهمیتی مبدّل گشت غنای فرهنگی و علمی این مکان، سبب جذب محصلان بسیاری از دور افتاده‌ترین نقاط ایران گردید و طلبه‌های جوان به عشق رسیدن به کمال و خدمت به مکتب در آن مدرسه مشغول تحصیل شدند و علوم مختلفی چون فقه و تفسیر را از محضر طبرسی فرا گرفتند.

شاگردان طبرسی

شاگردان دانشمند و بلند آوازه ذیل ثمره تلاش علمی شیخ است:
رضی الدین حسن طبرسی (فرزند طبرسی)
قطب الدین راوندی
محمد بن علی بن شهر آشوب
ضیاء الدین فضل الله حسنی راوندی
شیخ منتجب الدین قمی
شاذان بن جبرئیل قمی
عبدالله بن جعفر دوریستی
سید شرف شاه حسینی افطسی نیشابوری
برهان الدین قزوینی همدانی.

[۲۱] افندی، عبدالله، ریاض العلماء، ج۴، ص۳۴۱_۳۴۲.

[۲۲] تستری، اسدالله، مقابس الانوار، ص۱۴.

[۲۳] خوانساری، سیدمحمدباقر، روضات الجنات، ج۵، ص۳۵۷.

[۲۴] کریمان، محسن، طبرسی و مجمع البیان، ج۱، ص۳۱۳.

آثار و تالیفات

مصنفات و آثار متعددی از امین الاسلام طبرسی به یادگار مانده است که جملگی از فضل و دانش آن عالم کوشا و اندیشمند توانا حکایت می‌کند. گنجینه آثار او بدین شرح است:
الآداب الدینیه للخزانه المعینیه.
اسرار الامامه.
اعلام الوری باعلام الهدی.
تاج الموالید.
جوامع الجامع
الجواهر (جواهر الجمل).
حقائق الامور.
عده السفر و عمده الحضر.
العمده فی اصول الدین و الفرائض النوافل.
غنیه العابد و منیه الزاهد.
الفائق.
الکافی الشافی.
کنوز النجاح.
مجمع البیان.
مشکوه الانوار فی الاخبار.
معارج السؤال.
المؤتلف من المختلف بین ائمه السلف.
نثراللآلی.
النور المبین.
روایت صحیفه الرضا (علیه السّلام).

[۲۵] حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج۲، ص۱۶۰۲.

[۲۶] بغدادی، اسماعیل پاشا، ایضاح المکنون، ج۲، ص۴۳۳.

[۲۷] تهرانی، آقابزرگ، الذریعه، ج۲، ص۴۱.

[۲۸] حائری، ابوعلی، منتهی المقال، ص۲۴۱.

[۲۹] کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۸، ص۶۶.

[۳۰] تهرانی، آقابزرگ، طبقات اعلام الشیعه (قرن سادس)، ص۲۱۷.

[۳۱] خوانساری، سیدمحمدباقر، روضات الجنات، ج ۵، ص ۳۶۱.

[۳۲] حرعاملی، محمد بن حسن، امل الامل ج۲، ص۲۱۶

[۳۳] مازندرانی، ابن شهر آشوب، معالم العلماء، ص۱۶۹.

[۳۴] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار ج۱، ص۳۰

پیشوای مفسران

اندیشه خدمت به قرآن از اوان جوانی در ذهن علاّمه جای داشت. زندگی‌اش آمیخته با آن کتاب الهی بود احیای معارف آن معجزه بی‌بدیل و یگانه و نوشتن تفسیر از آرزوهای اصلی او به شمار می‌رفت. خالق هستی، آن برآورنده آرزوها، توفیق عرضه آثار جاودان و میراث ماندگار را به او ارزانی