توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مرحوم صاحب جواهر ۷۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مرحوم صاحب جواهر ۷۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مرحوم صاحب جواهر ۷۷ اسلاید در PowerPoint :

محمدحسن بن باقر نجفی

یکی از فقهای نامدار و جاودان شیعه، محمد حسن نجفی، صاحب کتاب «جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام» می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ – عظمت جواهر الکلام
۲ – اشتهار علمی شیخ
۳ – شرح زندگانی
۴ – ولادت
۵ – فعالیت علمی و فقهی
۶ – موقعیت سیاسی نجف
۷ – دوران آرامش و امنیت
۸ – اساتید شیخ
۹ – حسن سلوک عملی
۱۰ – شاگردان شیخ
۱۱ – ریاست و زعامت علمی
۱۲ – گفتار دیگران درباره او
۱۳ – شرکت در امور خیر
۱۴ – آثار و تالیفات
۱۵ – معرفی جواهر الکلام
۱۵.۱ – انگیزه تالیف جواهر
۱۵.۲ – جایگاه علمی جواهر
۱۵.۳ – ویژگی‌های جواهر
۱۵.۴ – نقش جواهر در فقه اسلامی
۱۶ – وفات
۱۷ – پانویس
۱۸ – منابع

عظمت جواهر الکلام

شیخ محمد حسن صاحب کتاب جواهر الکلام است که شرح شرایع محقق بوده و می‌توان آن را دائره المعارف فقه شیعه خواند. اکنون هیچ فقیهی خود را از جواهر بی نیاز نمی‌داند. این کتاب مکرر چاپ سنگی شده است و اخیرا با چاپ حروفی در قطع وزیری مشغول چاپش هستند و در حدود پنجاه جلد ۴۰۰ صفحه‌ای، یعنی در حدود بیست هزار صفحه خواهد شد. کتاب جواهر عظیم‌ترین کتاب فقهی مسلمین است و با توجه به اینکه هر سطر این کتاب مطلب علمی است و مطالعه یک صفحه آن، وقت زیاد و دقت زیادتری می‌خواهد، می‌توان حدس زد که تالیف این کتاب بیست هزار صفحه‌ای، چقدر نیرو برده است. او سی سال تمام یک سره کار کرد تا چنین اثر عظیمی به وجود آورده است. این کتاب مظهر نبوغ و همت و استقامت و عشق و ایمان یک انسان به کمال خویشتن است. صاحب جواهر شاگرد کاشف الغطا و شاگرد او سید جواد صاحب مفتاح الکرامه است و خود در نجف حوزه عظیمی داشته و شاگردان زیادی تربیت کرده است. صاحب جواهر عرب است در زمان خود مرجعیت عامه یافت و در سال ۱۲۶۶ که اوایل جلوس ناصر الدین شاه در ایران بود، درگذشت.

[۱] مطهری، مرتضی، آشنایی با علوم اسلامی، ج۳، ص۱۰۰.

اشتهار علمی شیخ

فقیه بزرگوار، آیه اللّه شیخ محمد حسن بن شیخ باقر بن شیخ عبد الرحیم بن آقا محمد بن ملا عبد الرحیم شریف اصفهانی، معروف به صاحب جواهر، از شخصیتهای خود ساخته ای است که شهرت خاندان جواهری او دیگر انتساب‌ها را زیر شعاع خود قرار می‌دهد و آغاز شهرتش از همان نقطه شروع می‌گردد هر افتخاری که در این سلسله به ظهور پیوندد به او منتهی می‌گردد. گرچه از نظر نسب و سلسله انتساب تا این حد کوتاه و مختصر است، ولی در مقابل آن از نظر فضیلت و کرامت و علم و تقوی مفصل ترین حسب‌ها را دارد.
او بانی و پایه گذار فخر جاویدان در فقه و فقاهت راستین می‌باشد و از نوابغی است که قرن سیزدهم هجری نظیر او را کمتر داشته است. جواهر او بهترین نشان و علامت نبوغ و کمال، و مستندترین دلیل ادعای ماست. در قرن نامبرده، ریاست و مرجعیت شئون عمومی شیعه به او منتهی گردید و او شایستگی کامل اداره این امر را داشته است، با آنکه در آن قرن علما و فقهای بزرگ دیگری نیز می‌زیسته اند، ولی با توجه به عظمت و والایی مقام شیخ، کسی در مقام معارضه یا رقابت با او برنخاسته است.

شرح زندگانی

جد سوم ایشان، شیخ عبدالرحیم شریف، از اصفهان راهی نجف و در آنجا ساکن می‌شود. پدرش «محمد باقر نجفی» و مادرش از سادات آل حجاب (قبیله‌ای ساکن در اطراف شهر حله ) بود. بدین ترتیب او در خانواده‌ای عالم و متدین پرورش یافت.

[۲] اسلامی، ابراهیم، صاحب جواهر (فقیه جاودانه)، بی جا، سازمان تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۳، چاپ اول، ص۱۸.

سال تولدش به طور دقیق مشخص نیست، اما می‌توان از روی قراین و شواهدی، حدود سالهای ۱۲۰۲هـ در نجف تخمین زد. تحصیلات مقدماتی را نزد اساتیدی چون، شیخ حسن، شیخ قاسم آل محی الدین و سید حسین شقرایی عاملی فرا گرفت و سپس از محضر بزرگانی مثل سید محمد جواد عاملی (صاحب مفتاح الکرامه)، شیخ جعفر نجفی (صاحب کشف الغطاء) و پسرش شیخ موسی استفاده نموده و به درجه اجتهاد نایل آمد و به تالیف کتاب «جواهر کلام» همت گذارد.

[۳] طهرانی، آقابزرگ، طبقات اعلام الشیعه، نجف، حاج محمد رشاد عجینه، ج۱۰، ص۳۱۰.

طلاب و فضلای زیادی در محضرش به شاگردی می‌پرداختند، که از برجسته‌ترین آن‌ها می‌توان به، سید حسین کوه کمره‌ای (مرجعیت عالی‌مقام عصر خویش)، ملا علی کنی (مرجع تقلید تهران و صاحب ایضاح المشتبهات و ت وضیح المقال)، محمد ایروانی (مرجع تقلید شیعیان ایران، هند، ترکیه و… و رئیس حوزه علمیه نجف)، شیخ جعفر تستری یا شوشتری (فقیه، واعظ و عالمی وارسته) و… اشاره کرد.
از معاصران شیخ می‌توان، شیخ جواد (صاحب شرح اللمعتین)، شیخ محسن خنفر، شیخ محسن اعسم (صاحب کشف الفلام) و… نام برد.
وضع زندگی صاحب جواهر تا حدودی خوب بود و در رفاه زندگی می‌نمودند، چنانکه از [شیخ مرتضی انصاری|[شیخ مرتضی انصاری (قدس سره)]] (مرجع و فقیه بزرگ شیعه) در این مورد سوال کردند که چرا شما در زهد و فقر ولی صاحب جواهر آنگونه زندگی می‌کردند؟! در پاسخ گفتند: «شیخ محمد حسن عزت و شرف دین را اراده کرده بود ولی من زهد آن را اراده کرده‌ام».

[۴] امین، سید محسن، اعیان الشیعه، بیروت، دارالمتعارف للمطبوعات، ۱۴۰۳ه، ج۹، ص۱۴۹.

شیخ، هشت پسر و تعدادی دختر از خود به یادگار گذاشت که مشهورترین آنها، شیخ محمد (معروف به «حمید» بزرگترین و برجسته‌ترین فرزندان، که مدرس و امام جماعت بود و در زمان حیات پدر در سال ۱۲۵۰ هـ رحلت نمود)، شیخ عبد الحسین (فقیه بزرگوار و مشهور به علامه)، شیخ حسین (ادیب و شاعری ماهر و فاضل) و شیخ حسن (از علماء و فقهای روزگار خویش) بود.

[۵] اسلامی، ابراهیم، صاحب جواهر (فقیه جاودانه)، بی جا، سازمان تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۳، چاپ اول، ص۱۰۷.

ولادت

مرحوم شیخ آقا بزرگ تهرانی، بزرگترین مورخ و رجالی معاصر شیعی، در مورد ولادت او احتمال می‌دهد که ولادت او در سال ۱۲۰۰ یا ۱۲۰۲ رخ داده باشد، با آن نشان که آغاز تالیف جواهر در ۲۵ سالگی بوده است و برخی نوشته های کتاب را به استادش شیخ کاشف الغطا ارائه داده است، و فوت استادش در سال ۱۲۲۸ بوده است از این رو بعید نمی شمارد که ولادت او در همان تاریخ مزبور بوده باشد.
برخی احتمال داده‌اند به نشان اینکه او در درس علامه آقا وحید بهبهانی شرکت جسته است، ولادت او حدود ۱۱۹۲ باشد، ولی احتمال اول شیخ آقا بزرگ صحیح تر به نظر می‌رسد، زیرا تاریخ پایان جواهر ۱۲۵۴ بوده و به تصریح خودصاحب جواهر، ۳۰ سال در تالیف آن کتاب می‌کوشیده و در هنگام شروع آن ۲۵ ساله بوده است، پس تاریخ ولادت صاحب جواهر در همان حدود ۱۱۹۹ یا ۱۲۰۰ خواهدبود به هر حال ولادت در هر تاریخ بوده باشد، چندان نقشی در بحث ما ندارد آنچه بیشتر اهمیت دارد، تولیدات و آثار و نتایج فکری و علمی و معنوی اوست که مورد بحث قرارخواهد گرفت.

فعالیت علمی و فقهی

پاورپوینت کامل مرحوم صاحب جواهر ۷۷ اسلاید در PowerPoint تکمیل کننده حرکت علمی و فقهی جدیدی بود که اساس آن توسط علامه وحید بهبهانی در کربلا، پایه گذاری گردید، پس از آنکه مدت طولانی در قرن ۱۱ و ۱۲، حوزه های علمی به خاموشی و سستی گرائیده بود، در اثر حرکت و تلاشهای مرحوم وحید بهبهانی و در عهد محقق والا مرحوم شریف العلما، متوفی ۱۲۵۴ تلاش‌ها به اوج خود رسید حوزه درسی او از امواج طلاب پژوهشگر موج می‌زد و بیش از هزار نفر در حوزه درسی او تلمذ می‌نمودند کافی است که بگوییم یکی از شاگردان آن حوزه، استاد متاخرین، شیخ مرتضی انصاری بود، ولی با وفات شریف العلما مازندرانی از موقعیت حوزه کربلا کاسته گردید آنجا مرکزیت علمی خویش را ازدست داد و انظار و افکار مردم و طلاب به حوزه علمیه نجف متوجه گردید و وجود صاحب جواهر، بزرگترین عامل این جذبه معنوی و علمی بود. با جزم کامل می‌توان گفت که قرن سیزدهم هجری، یکی از قرون پر ثمر و پر بار علمی و فقهی در جهان اسلامی است. شخصیت‌ها و فحول نامی علمی و فقهی به عرصه بروز و ظهور آمدند که نمونه ای از آن‌ها شیخ محمد حسن نجفی صاحب جواهر در فقه، و شیخ مرتضی انصاری (متوفی ۱۲۸۱) در فقه و اصول بود و افرادی از مدرسه علمی این شخصیت‌ها به ظهور پیوستند که همیشه افتخار شاگردی این مکتب را داشتند، مانند آیه الله میرزا حسین نائینی (متوفی ۱۳۵۵) و آیه اللّه خراسانی، مازندرانی و غیرهم که همواره بر این شاگردی افتخار و مباهات داشته اند.

موقعیت سیاسی نجف

این تحولات بزرگ علمی و فقهی، مرهون امنیت و آسایش سیاسی موقتی بودکه پس از آن همه برخوردها و مبارزات نظامی و سیاسی دو دولت عثمانی و ایران بر سر تصاحب عراق صورت گرفته بود، و همانند عصر امام باقر (علیه‌السّلام) و امام صادق (علیه‌السّلام) بسیار کوتاه بود. پس از منازعات فراوان صلحی میان دو دولت عثمانی و ایران، با میانجی گری شخصیت اصلاح گر، عالم ربانی، شیخ موسی، نجل آل کاشف الغطا (متوفی ۱۲۴۱) صورت گرفت و اسیران عراقی از ایران پس گرفته شد و زائران ایرانی به زیارت عتبات عالیات شتافتند در این رفت و آمدها، مسائل مالی و اقتصادی علما و مراجع تقلید مقیم کربلا نیز ترمیم گردید و حوزه های علمی فعالیت و نشاط خود را از سر گرفتند.

دوران آرامش و امنیت

دوران زندگی صاحب جواهر، بهترین و درخشان ترین فرصت و دوران آسایش فکری بود، چون حوزه نجف از جهات مختلف سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، در یک آسایش و آرامش نسبی به سر می‌برد، به حدی که طلاب و مهاجرین و زائرین از هر سو به آن ناحیه رو می‌آوردند و نیازهای فکری و روحی خود را از خرمن علم و عرفان، و از کانون آموزش و بینش اسلامی آن سیراب می‌ساختند درکنار حرکت‌ها و فعالیتهای علمی و فقهی آن، حرکت‌ها و نشاطهای ادبی و شعری هم شروع گردید و شعرائی مانند شاعران خاندان آل اعسم، خاندان محی الدین، خاندان شیخ عباس و ملا علی و سید حیدر حلی، شیخ محسن خضری، سید جعفر حلی، سید محمد جعفری، سید ابراهیم بحرالعلوم و پدید آمدند. این‌ها همه و همه از برکت امنیت و آسایش اجتماعی و سیاسی نجف نشات می‌گرفت.
محصول فقهی و علمی این نشاطها، پدید آمدن آثار بزرگ فکری بود که هر کدام به نوبت خود از ذخایر فکری و علمی اسلامی محسوب می‌شوند، چون از آن دوران درخشان آثار جاودان و ماندنی فراوان باقی مانده است که می‌توان از کتاب‌ها و موسوعه های بزرگ فقهی مانند: کشف الغطا، مفتاح الکرامه، ریاض المسائل، مکاسب و … را در فقه، و در علم اصول کتاب‌هایی مانند: قوانین، فصول، ضوابط، حاشیه معالم شیخ محمد تقی اصفهانی و تعلیقات و شروح آن، و فرائد الاصول را ذکر نمود. از مهم ترین و نفیس ترین این کتاب‌ها می‌توان جواهر الکلام شیخ محمد حسن که در شرح شرائع الاسلام محقق است در فقه، و فرائد شیخ مرتضی انصاری را در اصول نام برد.
او غیر از جواهر الکلام، تالیفات دیگری نیز در هر یک از موضوعات حج،خمس، زکوه، دماء ثلاثه، طهارت، صلوه، فرائض، مواریث و غیر این‌ها دارد گاهی همه و گاهی بعضی از این‌ها به نام نجاه العباد در ایران و جاهای دیگر جهان به چاپ رسیده است.

اساتید شیخ

او از محضر اساتید متعددی بهره مند بوده است که از میان مشاهیر آنان،می توان به موارد ذیل اشاره کرد:
۱. شیخ جعفر کبیر کاشف الغطا؛ ۲. شیخ موسی کاشف الغطا، فرزند کاشف الغطا؛ ۳. سید جواد عاملی صاحب مفتاح الکرامه؛ ۴. سید محمد مجاهد صاحب مفاتیح (متوفی ۱۲۴۲)؛ ۵. شیخ قاسم محی الدین (م ۱۲۳۸ ق)؛ ۶. سید بحرالعلوم؛ ۷. وحید بهبهانی.

[۶] نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام، بی جا، موسسه نشر اسلامی، ۱۴۱۷هـ، چاپ اول، ج۱، مقدمه

[۷] جرفادقانی، علمای بزرگ شیعه، نشر معارف اسلامی، قـم، چاپ اول، ۱۳۶۴ ش، ص ۲۵۲.

حسن سلوک عملی

صاحب جواهر شاگردان متعددی داشته است که در مکتب پر فیض فقهی او تربیت یافته‌اند چون حوزه درسی او مرکز تجمع فضلا و دانشمندان از هر نقطه ودیار بود، و در حق او گفته‌اند که هیچ شهر شیعه نشینی وجود نداشت که یکی ازشاگردان او به عنوان مرجع مسائل مردم به آن نقطه نرسیده باشد. او در رعایت حقوق شاگردان و تکریم و تعظیم آنان، روش پسندیده اسلامی و سلوک عالی داشت. می‌گویند: یکی از افاضل شاگردانش به نام شیخ مح