توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مرثیه سرایی ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مرثیه سرایی ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مرثیه سرایی ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

مرثیه

‌رثا در لغت به‌معنی مرده‌ستایی و گریه کردن بر مرده و ذکر نیکی‌های او و همچنین شعر گفتن در باب مرده با اظهار تأسف است.

فهرست مندرجات

۱ – رثا
۲ – مرثیه
۳ – مرثیه در ادب فارسی
۳.۱ – مرثیه‌ای از رودکی
۳.۲ – مرثیه‌ای از مروزی
۴ – اقسام مرثیه
۴.۱ – مرثیه‌ای از فرخی
۴.۲ – مرثیه‌ای از فردوسی
۵ – مراثی مذهبی
۵.۱ – سرودن مراثی در رثای شهدای کربلا
۵.۲ – مرثیه در دوران آل‌بویه
۵.۳ – مرثیه در دوران صفویه
۶ – مرثیه بر گذر عمر
۶.۱ – مرثیه‌ای از حافظ
۶.۲ – مرثیه‌ای از سعدی
۶.۳ – مرثیه‌ای از فرخزاد
۷ – مرثیه در نثر
۸ – پانویس
۹ – منبع

رثا

رثا در لغت به‌معنی مرده‌ستایی و گریه کردن بر مرده و ذکر نیکی‌های او و همچنین شعر گفتن در باب مرده با اظهار تأسف است.

[۱] لغت‌نامه‌ی ده‌خدا، ذیل واژه رثا.

مرثیه

مرثیه نیز نوعی شعر است که به‌ یاد مرده و در ذکر محاسن او و تأسف از مرگ وی سروده می‌شود؛ خصوصا اشعاری که در ذکر مصائب و شرح شهادت پیشوایان دین و شهیدان کربلا می‌باشد. مرثیه از لحاظ محتوا و مضمون از نوع ادب غنایی است؛ زیرا شاعر در آن احساسات و عواطف خود را بیان می‌کند.

مرثیه در ادب فارسی

مرثیه در ادب فارسی سابقه‌ی دیرینی دارد. در دوره‌ی اسلامی قدیمی‌ترین مرثیه‌ی موجود شعر “ابوالینبغی” درباره‌ی ویرانی سمرقند است و بعد از او به نقل از مولف “تاریخ سیستان” قدیمی‌ترین مرثیه‌ی شعر فارسی دری از “محمدبن‌ وصیف سیستانی” شاعر دربار صفاریان است که در زوال دولت صفاریان سروده شده است.

[۲] مرثیه‌سرایی در ایران، افسری، عبدالرضا؛ تهران، اطلاعات، ۱۳۸۱، چ۲، ص۷۱.

“رودکی” شاعر قرن چهارم نیز یکی از نخستین شاعران مرثیه‌سراست. از مراثی او، قطعه شعری در مرثیه‌ی “شهید بلخی” و قطعه‌ی دیگری در مرثیه‌ی “ابوالحسن مرادی” شاعر باقی‌مانده است:

مرثیه‌ای از رودکی

مرد مرادی نه همانا که مرد ••• مرگ چنان خواجه نه کاری است خرد
جان گرامی به پدر باز داد ••• کالبد تیره به مادر سپرد
کاه نبد او که به بادی پرید ••• آب نبد او که به سرما فسرد
از شاعران معاصر رودکی تنها شاعری که شعری از او در مرثیه باقی‌مانده است، “شیخ ابوالعباس بخارایی” است که در سال (۳۳۱ ه.ق) در رثاء نصربن‌ احمد سامانی سروده است و شاعر قدیمی دیگری که شعری از او در رثاء آمده است، “ابومنصور عماره‌ مروزی” شاعر اواخر سامانیان است. این شاعر در مرثیه‌ی اسماعیل‌بن‌ نوح سامانی آخرین شاه‌زاده سامانی (۳۹۵ ه.ق) که در پایان مجاهدات و مبارزات خود ناجوان‌مردانه به قتل رسید، شعری دارد که در تمام تذکره‌ها آمده است:

مرثیه‌ای از مروزی

از خون او چو روی زمین لعل فام شد ••• روی وفا سیه شد و چشم امید زرد
تیغش بخواست خورد همی خون مرگ را ••• مرگ از نهیب خویش مر آن شاه را بخورد
گفتنی است مراثی این دوران نیز مانند دیگر انواع شعر از تکلفات و تصنعات دور بوده است و شاعران سخن را صریح و ساده و روشن ادا می‌کرده‌اند.

[۳] شعر و ادب فارسی، موتمن، زین‌العابدین؛ تهران، زرین، ۱۳۶۴، صص۷۴ ـ ۸۰.

اقسام مرثیه

مرثیه بیشتر در چهار موضوع، سوگ عزیزان، مرگ مشاهیر، مراثی مذهبی و مرثیه‌های وطنی سروده می‌شود.

[۴] مرثیه‌سرایی در ایران، افسری، عبدالرضا؛ تهران، اطلاعات، ۱۳۸۱، چ۲، ص۶۷.

رثا نوع اول از نظر ادبی ارزش بیشتری دارد؛ چراکه احساسات و عواطف واقعی شاعر در آن دخیل بوده است؛ درحالی‌که مراثی تشریفاتی، ظاهری و برای به‌جا آوردن رسومات معممول سروده می‌شوند و شاعر با تکلف و ظاهرسازی خود را اندوهگین نشان می‌دهد؛ اما مراثی مذهبی از روی ایمان و سوز دل سروده شده است و این مراثی نیز متاثر از شور و سوز دل و ایمان شاعر بوده است.

[۵] داغ ننگ بر سیمای ادب فارسی، وزین‌پور، نادر؛ مدح، تهران، معین، ۱۳۷۴، صص۲۵ ـ ۲۴.

قصیده‌ی زیر مرثیه‌ای است در وفات محمود غزنوی که فرخی سروده است:

مرثیه‌ای از فرخی

شهر غزنین نه همان است که من دیدم پار ••• چه فتاده است که امسال دگرگون شده کار
خانه‌ها بینم پر نوحه و پر بانگ و خروش ••• نوحه و بانگ و خروشی که کند روح، فکار
کوی‌ها بینم پر شورش و سر تا سر کوی ••• همه پر جوش و همه جوشش از خیل سوار
رفت و ما را همه بیچاره و درمانده بماند ••• من ندانم که چه درمان کنم این را و چه چار
آه و دردا و دریغا که چو محمود ملک ••• همچو هر خاری در زیر زمین ریزد خوار

[۶] دیوان اشعار فرخی سیستانی، فرخی سیستانی؛ به کوشش دبیر سیاقی، تهران، اقبال، ۱۳۳۵، صص۹۰ ـ ۹۲.

مرثیه‌ای از فردوسی

اشعار بسیاری نیز که در دیوان‌های شعر شاعران از فردوسی تا حافظ و سعدی دیده می‌شود که در مرثیه‌ی عزیزان و بستگانشان سروده‌اند. در ادامه مرثیه‌ی فردوسی در مرگ فرزند سی و هفت ساله‌اش آورده می‌شود:
مرا سال بگذشت بر شصت و پنج ••• نه نیکو بود گر بیازم به گنج
مگر بهره برگیرم از پند خویش ••• بیندیشم از مرگ فرزند خویش
مرا بود نوبت، برفت آن جوان ••• ز دردش منم چون تن بی‌روان

مراثی مذهبی

غیر از آثاری که ذکر شد، مهم‌ترین اشعاری که از نوع مرثیه در ادب فارسی باقی‌مانده است، آثاری است که شاعران پارسی‌گوی درباره‌ی شهادت امام‌ حسین علیه‌السلام و یا در رثای ائمه‌ معصومین علیهم‌السلام سروده‌اند. اگرچه قبل از واقعه‌ی کربلا در سوگ بزرگان و شهیدان صدر اسلام مرثیه‌هایی سروده شده است. در روزی که امیرالمومنین علیه‌السلام پیکر مقدس پیامبر صلی‌الله‌