توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مدعیان مهدویت در فرق اسلامی ۶۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مدعیان مهدویت در فرق اسلامی ۶۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مدعیان مهدویت در فرق اسلامی ۶۸ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل مدعیان مهدویت در فرق اسلامی ۶۸ اسلاید در PowerPoint

در اعتقادات مسلمانان، مهدی موعود شخصیتی نجات‌بخش است که تا قبل از قیامت ظهور خواهد کرد و جهان را از ستم و بی‌داد رهایی می‌بخشد. در طول تاریخ اسلام بارها افرادی ظهور کرده و ادعا کرده‌اند که مهدی موعود هستند. این موارد در سراسر دنیای اسلام – در جنوب آسیا، آفریقا و خاورمیانه – اتفاق افتاده است. مدعیان مهدویت معمولاً قدرت سیاسی یا معنوی و یا هر دو را دارند. حتی بسیاری از این مدعیان، برای خود حکومت‌هایی تشکیل داده‌اند (مانند «مهدیه» که در اواخر قرن نوزدهم توسط محمد احمد در سودان تأسیس شد) و نیز مذاهب و فرقی بنیان گذاشتند (مانند بابیت و جنبش احمدیه).

فهرست مندرجات

۱ – دروغ‌گویان مدعی مهدویت
۱.۱ – گروه اول
۱.۲ – گروه دوم
۱.۳ – گروه سوم
۲ – مدعیان مهدویت در عصر غیبت کبری
۳ – عناوین مرتبط
۴ – پانویس
۵ – منبع

دروغ‌گویان مدعی مهدویت

کسانی که در تاریخ بدین عنوان شهرت یافته‌اند، به اعتباری بر سه گروه قابل تقسیم هستند.
۱. کسانی که دیگران روی انگیزه‌های خاصی، آنان را مهدی نجات‌بخش خواندند.
۲. کسانی که به انگیز جاه‌طلبی و قدرت‌خواهی، چنین ادعای دروغینی داشتند.
۳. کسانی که طبق نقشه استعمار و به اشاره بیدادگران، به چنین فریبی دست یازیدند و خود را مهدی نجات‌بخش معرفی کردند.

گروه اول

این واقعیت از تاریخ به دست می‌آید که برخی کسانی که ادعای مهدویت به آن‌ها نسبت داده شده، نه از سوی خود آنان سرچشمه گرفته است و نه خود بدان راضی بوده‌اند؛ بلکه یاران و پیروانشان چنین ادعایی را به آن‌ها نسبت داده و این اندیشه را گسترش دادند. البته می‌بایست خود آنان، چنین ادعاهای دروغین و نسبت‌های نادرست را به شدت نفی می‌کردند؛ اما روشن نیست چرا خود آنان، برابر این عنوان ساختگی، اعتراض نکردند و پیروانشان کوشیدند برخی نشانه‌های حضرت مهدی (علیه‌السلام) را به این چهره‌ها تطبیق و تفسیر کنند.
برای نمونه می‌توان به محمد حنفیه، زید فرزند امام سجاد (علیه‌السلام) و محمد بن عبداللّه محض اشاره کرد.

گروه دوم

کسانی بودند که به انگیزه‌های فریب‌کارانه و جاه‌طلبانه، ادعای مهدویت نمودند و برای جلب عواطف و به دست آوردن قدرت، به دروغ، خود را مهدی نجات‌بخش معرفی کردند. از جمل این گروه، مهدی عباسی است. پدرش منصور دوانیقی ادعا کرد پسرش مهدی عباسی، همان مهدی موعود است. این در حالی است که خود او پیش از این ادعا، به محمد بن عبداللّه محض – به عنوان مهدی نجات‌بخش – دست بیعت داده بود و او را مهدی نجات‌بخش می‌دانست.

گروه سوم

عناصری بودند که بر اساس نقشه و خواست استعمارگران، ادعای مهدویت کردند. استعمار پلید، برای درهم کوبیدن اسلام و ایجاد اختلاف و کینه‌توزی در جامع اسلامی، نقشه‌های خائنان بسیاری کشید. از نقشه‌های شیطانی استعمار در این میدان، ساختن مرام‌ها و مسلک‌های رنگارنگ میان مسلمانان و بازی با مفاهیم و اعتقادات دینی آنان بود، تا بدین وسیله، بی‌ایمانی و سست‌باوری و تزلزل دل‌ها را در جامع اسلامی پدید آورد. از چیزهایی که در این میدان، از آن بهره بردند، اندیشه و عقیده به مهدی موعود بود. در این راه، برخی عناصر را به دلخواه خویش تربیت کرد و به آنان دستور داد ادعای مهدویت کنند و با هم امکانات در این راه به آنان یاری رساند.

[۱] قزوینی، سید محمدکاظم، امام مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) از ولادت تا ظهور، ص۵۶۵ ـ ۵۷۲.

مدعیان مهدویت در عصر غیبت کبری

در عصر غیبت مردمی که منتظر ظهور امام غائب خویش بودند، به مدعیان مهدویت مبتلی شدند. این عصر که با غیبت کبری امام روبرو شد با ظهور مدعیان مهدویت نیز همراه شد. امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) در نامه خود به آخرین نائب خود از غیبت بزرگی که خداوند آن را مقدر نموده خبر دادند و با پیش بینی ظهور مدعیان دروغین ارتباط با امام (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف ، ظهور خویش را مشروط به علائمی چون صیحه آسمانی و خروج سفیانی نمود تا با این نشانه آشکار مدعیان دروغین مرتبطین و نیز مهدویت رسوا شوند. علاوه براین اجرا نشدن هدف اصلی یعنی گسترش عدالت در جهان بعد از ادعای چنین افرادی دروغگویی ایشان را در این ادعا اثبات می‌کند. در این مقاله به برخی از مدعیان مهدویت در عصر غیبت کبری اشاره می‌شود که مرگ ایشان خود دلیلی بر بطلان مدعی ایشان است.
۱. در اوائل قرن چهارم عبید الله المهدی رئیس حکومت فاطمیین در مغرب با چنین ادعائی به تاسیس حکومت اسماعیلیه دست زد و عده‌ای از یارانش بر این اعتقاد بودند.

[۲] دمشقی، ابن کثیر، البدایه والنهایه، بیروت، بیروت، دارالفکر، بی تا، ج۱۲، ص۲۶۷.

[۳] ذهبی، شمس الدین، تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، بیروت، دارالکتاب العربی، دوم، ۱۴۰۹ه ق، ج۲۴، ص۲۲.

۲. محمد بن عبیدالله القائم بامرالله دومین خلیفه فاطمیین نزد قوم بربر به عنوان مهدی مطرح بود.

[۴] نویری، شهاب الدین، نهایه الارب فی فنون الادب، قاهره، دارالکتب و الوثائق القومیه، اول، ۱۴۲۳ ه ق، ج۲۸، ص۱۱۵.

۳. المعز بن المنصور الفاطمی العبیدی نوه عبید الله المهدی، متوفی ۳۶۵هـ ق، به این نام خوانده می‌شد. یارانش او را مهدی موعودی که مالک زمین خواهد شد می‌دانستند. او اولین حاکم فاطمیین در مصر است.

[۵] سیوطی، جلال الدین، العرف الوردی فی اخبار المهدی، بی جا، بی تا، ص۲۳.

۴. حاکم بامرالله نیز از نوادگان عبیدالله المهدی در اواخر قرن چهارم مدعی مهدویت بود.

[۶] مبلغی، عبدالله، تاریخ ادیان و مذاهب جهان، انتشارات حر، دوم، ۱۳۷۷، ج۳، ص۱۱۱۴.

۵. الحسین بن زکرویه بن مهرویه از فرقه قرامطه کسی است که او را به عنوان مهدی معرفی نمود. فرقه قرامطه با او در بیعت بود.

[۷] سیوطی، جلال الدین، العرف الوردی فی اخبار المهدی، بی جا، بی تا، ص۲۴.

۶. در همین قرن قرامطه با محمد بن اسماعیل که در کوفه به عنوان مهدی ظاهر شده بود بیعت کردند.

[۸] دمشقی، ابن کثیر، البدایه والنهایه، بیروت، بیروت، دارالفکر، بی تا، ج۱۱، ص۱۵۲.

۷. در قرن پنجم شخصی به نام بلیا از اهالی بصره به عنوان مهدی قیام کرد و بصره را به آتش کشید.

[۹] دمشقی، ابن کثیر، البدایه والنهایه، بیروت، بیروت، دارالفکر، بی تا، ج۱۲، ص۱۳۶.

۸. در همین قرن عد‌ه‌ای به مهدویت یکی از نوادگان ابراهیم بن عبدالله بن الحسن از سادات حسنی به نام ابو عبدالله الحسین بن القاسم بن علی بن عبدالله شدند. او در سال ۴۰۴ هـ ق کشته شد.

[۱۰] محلی، حمید بن احمد، الحدائق الوردیه فی مناقب الائمه الزیدیه، صنعاء، مکتبه البدر، اول، ۱۴۲۳هـ ق، ج۲، ص۱۲۱.

۹. در اوائل قرن ششم ابوعبدالله محمد بن عبدالله بن تومرت البربری رئیس حکومت موحدین در مغرب با ادعای مهدویت به چنین تشکیلاتی دست پیدا کرد.

[۱۱] ذهبی، شمس الدین، تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، بیروت، دارالکتاب العربی، دوم، ۱۴۰۹ه ق، ج۳۶، ص۱۱۳.

[۱۲] ذهبی، شمس الدین، تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الاعلام، بیروت، دارالکتاب العربی، دوم، ۱۴۰۹ه ق، ج۳۶، ص۱۱۶.

[۱۳] حنبلی، ابن العماد، شذرات الذهب، ج۶، ص۱۱۷.

۱۰. در قرن هفتم احمد بن عبدالله بن هاشم ابوالعباس در قاهره به دنیا آمد و فقه شافعی را آموخت و از شاگردان تقی الدین بن دقیق بود. وی در سال ۶۸۹ هـ ق به دعاوی غلو آمیز و ادعای مهدویت پرداخت.

[۱۴] سیوطی، جلال الدین، العرف الوردی فی اخبار المهدی، بی جا، بی تا، ص۲۶.

۱۱. در همین قرن بابا اسحاق از صوفیه که نام او محمد قرمانی است در اناطولی در زمان حکومت سلطان سلیمان از شاهان عثمانی مدعی مهدویت شد. سرانجام کیخسرو امیر قونیه او را کشت.

[۱۵] مبلغی، عبدالله، تاریخ ادیان و مذاهب جهان، انتشارات حر، دوم، ۱۳۷۷، ج۳، ص۱۱۱۸.

۱۲. در همین قرن بایزید ترکمانی مقیم قونیه مدعی مهدویت شد.

[۱۶] مبلغی، عبدالله، تاریخ ادیان و مذاهب جهان، انتشارات حر، دوم، ۱۳۷۷، ج۳، ص۱۱۲۱.

۱۳. در آخر قرن هفتم، عباس ریفی خود را فاطمی و به عنوان مهدی معرفی نمود و به قتل و غارت مشغول شد.

[۱۷] مبلغی، عبدالله، تاریخ ادیان و مذاهب جهان، انتشارات حر، دوم، ۱۳۷۷، ج۳، ص۱۱۱۵.

۱۴. مردی مصری در زمان حکومت سلسله ایوبیان خروج کرد و از طرف حکومت به مراکش تبعید شد و در آنجا کشته شد.

[۱۸] مبلغی، عبدالله، تاریخ ادیان و مذاهب جهان، انتشارات حر، دوم، ۱۳۷۷، ج۳، ص۱۱۱۸.

۱۵. در قرن هشتم، شخصی از طائفه نصیریه از جبال لبنان در سال ۷۱۷ هـ ق، خود را به عنوان محمد بن الحسن القائم به امرالله معرفی نمود.

[۱۹] حنبلی، ابن العماد، شذرات الذهب، ج۸، ص۷۸.

اسم اصلی این مدعی قرطیاوس بوده است.

[۲۰] مبلغی، عبدالله، تاریخ ادیان و مذاهب جهان، انتشارات حر، دوم، ۱۳۷۷، ج۳، ص۱۱۱۵.

[۲۱] مبلغی، عبدالله، تاریخ ادیان و مذاهب جهان، انتشارات حر، دوم، ۱۳۷۷، ج۳، ص۱۳۸۰.

۱۶. در همین قرن تمرتاش بن النوین جوبان مدعی مهدویت شد و لی پدرش او را از این امر بازداشت و توسط حاکم آن روز به ولایت روم منصوب شد.

[۲۲] سیوطی، جلال الدین، العرف الوردی فی اخبار المهدی، بی جا، بی تا، ص۲۸.

۱۷. در همین قرن شخصی به نام اوصی در مصر مدعی مهدویت شد.

[۲۳] دمشقی، ابن کثیر، البدایه والنهایه، بیروت، بیروت، دارالفکر، بی تا، ج۱۴، ص۱۴۳.

۱۸. در این قرن سید محمد گجراتی هندی در گجرات هند مدعی مهدویت شد و به قتل رسید.

[۲۴] مبلغی، عبدالله، تاریخ ادیان و مذاهب جهان، انتشارات حر، دوم، ۱۳۷۷، ج۳، ص۱۱۱۹.

۱۹. در اواخر قرن هشتم شخصی به نام حسن بن عبدالله الاخلاطی الحسینی، که به کیمیاگری مشغول و معروف بود، نزد پیروانش به مهدی موعود مشهور بود.

[۲۵] حنبلی، ابن العماد، شذرات الذهب، ج۸، ص۶۰۸.

۲۰. موسی الکردی از اهالی کردستان در زمان شاه خدا بنده الجایتو، مدعی مهدویت شد و خدابنده او را کشت.

[۲۶] مبلغی، عبدالله، تاریخ ادیان و مذاهب جهان، انتشارات حر، دوم، ۱۳۷۷، ج۳، ص۱۱۱۶.

۲۱. ابوالکرم الدارانی در بخارا مدعی مهدویت شد. جرماغون از پادشاهان مغول او و پیروانش را کشت.

[۲۷] مبلغی، عبدالله، تاریخ ادیان و مذاهب جهان، انتشارات حر، دوم، ۱۳۷۷، ج۳، ص۱۱۱۶.

۲۲. در اوائل قرن نهم نیز شخصی از متصوفه به نام تویزری از بلاد تونس خود را فاطمی موعود منتظر خواند و یارانش از اهل سوس بر این اعتقاد بودند.

[۲۸] مبلغی، عبدالله، تاریخ ادیان و مذاهب جهان، انتشارات حر، دوم، ۱۳۷۷، ج۳، ص۱۱۱۵.

۲۳. در اواسط قرن نهم الشیخ شمس الدین محمد بن احمد الفریانی المغربی مدعی مهدویت شد.

[۲۹] حنبلی، ابن العماد، شذرات الذهب، ج۹، ص۳۸۱.

۲۴. سید محمد مشهدی از اهالی مشهد در زمان فرخ سیر، مدعی مهدویت شد و فرخ سیر از سلاطین هند از او حمایت نمود. وی مذهبی به نام خف