توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مدح (ادبی) ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مدح (ادبی) ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مدح (ادبی) ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل مدح (ادبی) ۲۶ اسلاید در PowerPoint

مدح به معنی ستایش کردن و ستودن خصلت‌ها و صفات نیک کسی است.

فهرست مندرجات

۱ – مدح
۲ – شعر مدحی
۳ – مدح و مدیحه‌سرایی در شعر فارسی دری
۴ – نکته
۵ – محمدبن وصیف نخستین شاعر مدیحه‌سرا
۶ – قدمت شعر مدحی
۷ – قالب شعر مدحیه
۸ – شاعران مدیحه‌سرا
۸.۱ – گروه اول
۸.۱.۱ – بیتی از عطار
۸.۱.۲ – بیتی از مولوی
۸.۲ – گروه دوم
۸.۳ – گروه سوم
۸.۴ – گروه چهارم
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

مدح

مدح به معنی ستایش کردن و ستودن خصلت‌ها و صفات نیک کسی است.

[۱] ده‌خدا، ذیل واژه مدح.

شعر مدحی

و شعر مدحی ستایشی است که شاعر از ممدوح خود می‌کند و ضمن آن سجایای اخلاقی وی را برمی‌شمرد و از رفتار و موفقیت‌های او تمجید می‌کند و زبان به بزرگ‌داشت او می‌گشاید.

[۲] انواع ادبی، رزمجو، حسین؛ تهران، آستان قدس، ۱۳۷۴، ص۳۹.

مدح و مدیحه‌سرایی در شعر فارسی دری

شاید یکی از قدیمی‌ترین موضوعاتی که در شعر فارسی دری مورد توجه شاعران واقع شده، موضوع مدح و مدیحه‌سرایی باشد و این بدان علت است که هنر شاعری ابتدا در دربار امیران و سلاطین ایران مورد توجه قرار گرفته و از شعر به عنوان مهم‌ترین ابزار برای تبلیغ سیاست و قدرت‌نمایی حکومت‌ها بهره‌برداری شده است. وضع محیط سیاسی و علاقه به اشتهار امیران و صاحبان قدرت از عوامل رواج و بالندگی شعر مدحی (درباری) در ادبیات فارسی است.
البته تملق شاعران از دیگران اختصاص به شعر فارسی ندارد و در آثار ادبی سایر ملل نیز دیده می‌شود؛ اما قسمت عمده‌ای از آثار قصیده‌گویان ادب فارسی عبارت است از همین مدایح و ملحقات آن‌ها در بین ممدوحان بوده‌اند. کسانی‌ که از خوش‌باوری یا از تلقین شعرا واقعا این مدایح پوچ را وسیله‌ای تلقی می‌کرده‌اند برای جاویدان کردن نام خویش. بدین جهت است که “نظامی ‌عروضی” در مقالات شاعری کتاب “چهار مقاله” چنین مدایحی را لازمه‌ی بقای اسم پادشاهان می‌داند: «پس پادشاه را از شاعر نیک، چاره نیست که بقای اسم او را ترتیب کند و ذکر او را در دواوین و دفاتر ثبت کند؛ زیرا که چون پادشاه به امری که ناگریز است مامور شود، از لشگر و گنج و خزانه او آثار نماند و نام او به سبب شعر شاعران جاوید بماند.»

[۳] انواع ادبی، رزمجو، حسین؛ تهران، آستان قدس، ۱۳۷۴، ص۴۰ تا ۴۵.

نکته

شعر مدحی تنها به امرا و محتشمان اختصاص ندارد؛ بلکه در ادب فارسی بسیار است مدیحه‌هایی که در حق پیامبر ـ صلی‌الله‌علیه‌وآله ـ یا درباره‌ی ائمه‌ی دین علیهم‌السلام به صورت نعت و منقبت به سلک نظم درآمده است. این دسته از اشعار در ردیف شعر تعلیمی و دینی مورد بحث قرار می‌گیرد؛ اما آن‌چه راجع به مدح محتشمان و نام‌آوران است، شرط عمده‌ی آن‌ها این است که آنچه شاعر در وصف و ستایش ممدوح می‌گوید، مناسب باشد با احوال و آرزوهای او.

[۴] شعر و ادب پارسی، موتمن، زین‌العابدین؛ تهران، زرین، ۱۳۶۴، ص۷۱.

محمدبن وصیف نخستین شاعر مدیحه‌سرا

در کتاب سیستان می‌خوانیم «محمد‌بن وصیف پس شعر پارسی گفتن گرفت و اول شعر پارسی اندر عجم او گفت و پیش از او کسی نگفته بود که تا پارسیان بودند سخن پیش ایشان باز گفتندی بر طریق خسروانی… چون یعقوب (لیث صفاری) رتبیل و عمار خارجی را بکشت محمدبن‌ وصیف این شعر بگفت:

ای امیری که امیران جهان خاصه و عام ••• بنده و چاکر و مولا و سگ‌بند و غلام
ازلی خطی در لوح که ملکی بدهید ••• به ابی‌یوسف یعقوب‌بن ‌اللیث همام
به لئام آمد زنبیل و لتی خورد به لنگ ••• لتره شد لشگر زنبیل و هبار گشکنام»

[۵] تاریخ سیستان، مولف نامعلوم؛ مصحح: ملک الشعرا بهار، تهران، زوار، ۱۳۱۴، صص۲۰۸ ـ ۲۱۲.

با توجه به آن‌چه مولف “تاریخ سیستان” گفته نخستین کاربرد کلام منظوم فارسی در حدود دوازده قرن پیش مدح یک پادشاه بوده است. مداحی و ستودن سلاطین که ظاهرا از سال ۲۵۱ هجری آغاز شد اندک اندک یکی از موضوعات اصلی و گسترده‌ی کلام منظوم فارسی شد رونق گرفت و قرن‌ها ادامه یافت.

قدمت شعر مدحی

شعر مدحی از قدیم‌